Η Λευτεριά
του Κών/νου Σταθόπουλου Βράδυ χτύπησαν την πόρτα κι η ψυχή βαριά. Έξω έκλαιγαν τα φώτα κι η σιωπή βαθειά. Να περάσεις απ’ το τμήμα, είπαν τα “παιδιά”. Κι έτσι ξύπνησαν την μνήμη, χρόνια μου παλιά. Μάγκα μου η λευτεριά, έχει κόστος χρόνια. Ίδιος πάντα ο φασισμός με βροχές και χιόνια