Θα τους πάρουν τη… μπουκιά μέσα από το στόμα;;

Θα τους πάρουν τη… μπουκιά μέσα από το στόμα;;

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Έγραφα τις προάλλες για το μεγάλο νέο φαγοπότι που προετοιμάζεται με τον βαρύγδουπο ορισμό «Σχέδιο Μάρσαλ» που παρουσιάστηκε πανηγυρικά από τον ίδιο τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη ως σχέδιο «Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας» υπό τον τίτλο αναβάθμισης λειτουργικού συστήματος υπολογιστή «Ελλάδα 2.0». Φαντάζομαι ότι θα είχε προηγηθεί το λειτουργικό «Ελλάδα 1.0», αλλά μάταια έψαξα να το βρω.

Παρ’ όλα αυτά, δεν φαίνεται ο σχεδιασμός αυτός να μακροημερεύει διότι διαφορετικές είναι οι βουλές των ανθρώπων, και διαφορετικές εκείνες του… Κυρίου.

Τι εννοώ: Όλος αυτός ο σχεδιασμός στηρίχθηκε και προσαρμόσθηκε αποκλειστικά στην από τον Ιούλιο 2020 απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τη δημιουργία ενός Ταμείου Ανάκαμψης των ευρωπαϊκών οικονομιών από τις επιπτώσεις της πανδημίας, ύψους 750 δις ευρώ. Στην Ελλάδα αντιστοιχούν, όπως προκύπτει από την επίσημη παρουσίαση του σχεδίου «Ελλάδα 2.0» 18,1 δις ευρώ επιχορηγήσεις απ’ ευθείας από το ταμείο και άλλα 12,7 δις δάνεια που θα λάβει το ελληνικό δημόσιο, μάλλον με την εγγύηση του ίδιου ταμείου, ή σε κάθε περίπτωση από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό.

Πέραν του γεγονότος ότι τα κονδύλια αυτά είναι μικρά και δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες της ελληνικής οικονομίας, όπως αυτή ταλαιπωρείται από τα μέτρα κατά της πανδημίας και του γεγονότος επίσης, ότι είναι προσανατολισμένο στην εξυπηρέτηση των σκοπιμοτήτων της κομισιόν για την προώθηση των κλάδων εκείνων που ενισχύουν την ευρωπαϊκή βιομηχανία, στην οποία η Ελλάδα δεν συμμετέχει, αφού στερείται παραγωγικής βάσης, το ίδιο το ταμείο ανάκαμψης βρίσκεται στον αέρα, καθώς και ο τρόπος χρηματοδότησής του.

Διότι με βάση την απόφαση του Συμβουλίου Κορυφής και τις συνθήκες της Ένωσης, απαραίτητη προϋπόθεση για τη χρηματοδότηση του ταμείου ανάκαμψης είναι η ομόφωνη κύρωση της απόφασης για αύξηση των ιδίων πόρων της Ένωσης και από τα κοινοβούλια των 27 κρατών-μελών της. Έτσι, μέχρι σήμερα, μόνο 16 από τα 27 κράτη-μέλη έχουν επικυρώσει την εν λόγω απόφαση, γι’ αυτό υπάρχουν και όλες αυτές οι καθυστερήσεις στην ενεργοποίηση των συμφωνηθέντων και την έναρξη των εκταμιεύσεων.

Τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο επισφαλή όταν πρόσφατα το γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο απαγόρευσε στον πρόεδρο της Γερμανικής Ομοσπονδίας να υπογράψει τον επικυρωτικό νόμο για την παροχή εγγυήσεων για τη δανειοδότηση του ευρωπαϊκού ταμείου ανάκαμψης, και μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία εξέτασης της προσφυγής εναντίον του νόμου που κατατέθηκε.

Στην έγκριτη και έγκυρη ιστοσελίδα του SLpress.gr διαβάζουμε αντίστοιχο άρθρο του κ. Γεράσιμου Ποταμιάνου, ο οποίος μεταξύ των άλλων διετέλεσε ανώτερο στέλεχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συνεπώς είναι από τους ανθρώπους που γνωρίζουν και το άρθρο δεν εγράφη τυχαία.

Σύμφωνα με τον αρθρογράφο:

«Η προσφυγή περιλαμβάνει μια αγωγή έκτακτων μέτρων και μια συνταγματική καταγγελία. Θεωρεί, πρώτον, ότι η ΕΕ δεν έχει το νόμιμο δικαίωμα να δανείζεται και, δεύτερον, ότι το Σύνταγμα της Γερμανίας δεν επιτρέπει στη χώρα να αναλαμβάνει το χρέος άλλων κρατών.

Προσφεύγουσα στο Συνταγματικό Δικαστήριο, είναι μια ένωση που αποκαλείται «Συμμαχία για τη Λαϊκή Βούληση» με επικεφαλής τον Bernd Lucke, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου… Εάν το ζήτημα δεν επιλυθεί γρήγορα, η εκταμίευση πόρων του Ταμείου θα καθυστερήσει. Υπάρχει όμως και μεγάλη πιθανότητα να κινδυνεύσει η χρηματοδότηση.

Ο Γερμανός ευρωβουλευτής Gunnar Beck, δήλωσε ότι η Απόφαση του Ιουλίου 2020, παραβιάζει τα άρθρα 310 and 311 της Συνθήκης Λειτουργίας της ΕΕ, που καθορίζουν ότι η ΕΕ δεν δύναται να δανείζεται στις χρηματαγορές. Η Συνθήκη Λειτουργίας της ΕΕ, αποτελεί μαζί με την Συνθήκη της ΕΕ, την συνταγματική βάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το άρθρο 310 ορίζει, πως η Ένωση δεν προβαίνει σε ενέργειες που έχουν σημαντικές συνέπειες στον προϋπολογισμό, χωρίς να εξασφαλίσει πως οι δαπάνες που θα προκύψουν, μπορούν να χρηματοδοτηθούν μέσα στα όρια των ιδίων πόρων. Εξάλλου, σύμφωνα με την αρχή της εκχώρησης αρμοδιοτήτων, που αποτελεί βασική αρχή του ευρωπαϊκού νομικού πλαισίου, η ΕΕ είναι ένωση των χωρών μελών της και λειτουργεί μόνο στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων που της έχουν εκχωρηθεί.

Οι ενάγοντες, επισημαίνουν ότι οι Ευρωπαϊκές Συνθήκες δεν παραχωρούν στην ΕΕ εξουσιοδότηση να εκδώσει τόσο μεγάλο ποσό χρέους και ότι η χρησιμοποίηση της ρήτρας εκτάκτου ανάγκης είναι καταχρηστική, διότι αφορά επείγουσα χρηματοδότηση για καταστροφές και όχι στήριξη ενός Ταμείου, με μακροχρόνια έργα αποκατάστασης της οικονομίας.

Το νομικό διακύβευμα

Κατά την άποψη νομικών κύκλων και ευρωπαίων εμπειρογνωμόνων, η ρήτρα ευελιξίας, δεν μπορεί να προσφέρει επαρκή νομική βάση για την έκδοση των ομολόγων του Ταμείου. Η ΕΕ δεν είναι κράτος και δεν έχει δανειοληπτική αρμοδιότητα. Επιπλέον σε αντίθεση με τις προηγούμενες περιπτώσεις, οι πόροι δεν περιορίζονται στο να προσφέρουν στις χώρες μέλη πιστοληπτική φερεγγυότητα, ή δάνεια με τις εξασφαλίσεις που έδινε η επιβολή μνημονιακών μέτρων.

Ο δανεισμός, πρόκειται να χρηματοδοτήσει και επιδοτήσεις, εγγύηση για τις οποίες θα δώσουν οι ίδιοι πόροι. Ο μεγάλης κλίμακας δανεισμός, δεν μπορεί κατά τους ενάγοντες, να βασισθεί στο άρθρο 352 της Συνθήκης Λειτουργίας EΕ. Συνεπώς η Επιτροπή δεν διαθέτει την αρμοδιότητα να εκδώσει ομόλογα 750 δισ., για να χρηματοδοτήσει το Ταμείο Ανάκαμψης.

Υπενθυμίζεται πως η Γερμανία είχε αρνηθεί την πιστοληπτική αλληλεγγύη (άρθρο μας 7/04.2020) που ζήτησαν με δημόσια κοινή επιστολή εννέα χώρες, «για έκδοση ευρωομολόγων με εγγύηση όλων των χωρών που μετέχουν στο ευρώ». Δημιουργήθηκαν από τότε εύλογες ανησυχίες (άρθρο μας 6/05/20) σχετικά με την πιθανότητα άμεσης λειτουργίας του Ταμείου Ανάκαμψης, καθώς η Γερμανία εξακολουθούσε να θεωρεί κατάλληλο εργαλείο τον ESM.

Η πολιτική αμφισημία

Στην κοινοβουλευτική συζήτηση λίγους μήνες πριν τις εκλογές, η Αγκελα Μέρκελ είπε ότι το Ταμείο Ανάκαμψης είναι ένα σημαντικό εργαλείο για την αντιμετώπιση των οικονομικών συνεπειών της πανδημίας, αλλά τόνισε ότι είναι μια έκτακτη πρωτοβουλία που δεν πρέπει να επαναληφθεί. Η προσπάθεια της καγκελαρίου να υποβαθμίσει το ζήτημα, είναι όμως στην αντίθετη κατεύθυνση των δηλώσεων του υπουργού Οικονομικών Olaf Scholz. O Scholz τόνισε πως το Ταμείο Ανάκαμψης σηματοδοτεί το πρώτο βήμα προς την Δημοσιονομική Ένωση, στο πλαίσιο της οποίας οι χώρες μέλη θα εκχωρήσουν περισσότερες αρμοδιότητες στις Βρυξέλλες.

Αυτό αποτέλεσε πρόκληση για τους ευρωσκεπτικιστές και όσους αμφισβητούν τα βήματα περαιτέρω ενοποίησης της ΕΕ. Βέβαια Βρυξέλλες και Βερολίνο είναι επιτήδειοι στο να ξεπερνούν εμπόδια. Το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών υπενθύμισε, ότι το Συνταγματικό Δικαστήριο είχε ζητήσει την αναστολή της κύρωσης της Συνθήκης για τον ESM το 2012, αλλά το πρόβλημα ξεπεράστηκε, μετά από διαδικασία τριών μηνών. Ωστόσο, πρόκειται για διαφορετικές περιπτώσεις, αφού για τον ESM απαιτήθηκε δάνειο μόνο 60 δισ.

Η μεγάλη διαφορά της σημερινής περίπτωσης, είναι πως η απόφαση προς επικύρωση, αυξάνει το άνω όριο των εθνικών συνεισφορών στον Προϋπολογισμό της Ένωσης στο 2% του ΑΕΠ, μέχρι το 2058, για την εξασφάλιση της αποπληρωμής του δανείου. Η απόφαση του 2020, αφαιρεί προς όφελος της Κομισιόν, την κυριαρχία των κρατών σε δανειακούς πόρους που αποκτώνται με κρατικές εγγυήσεις και συνεισφορές στον προϋπολογισμό. Συνεπώς, η έλλειψη επαρκούς νομικής βάσης, μπορεί να καταστήσει την ετυμηγορία του Δικαστηρίου, καθοριστική για την μοίρα του Ταμείου Ανάκαμψης».

Συμπέρασμα

Φυσικά τα εμπλεκόμενα συμφέροντα είναι μεγάλα και η όρεξη που δημιουργήθηκε από την απόφαση του Συμβουλίου Κορυφής του Ιουλίου του 2020 με ανομολόγητο σκοπό -πέραν των υπολοίπων- τη διατήρηση της ενότητας της Ένωσης, είναι ακόμη μεγαλύτερη. Έτσι θα γίνουν τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να υλοποιηθεί το Ταμείο Ανάκαμψης και όπως ο κ. Ποταμιάνος τονίζει «Βρυξέλλες και Βερολίνο είναι επιτήδειοι στο να ξεπερνούν εμπόδια». Το πως είναι ζητούμενο

Μια -έστω και μερική- ανατροπή, ωστόσο, με βάση την απόφαση του Γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου, θα θέσει τα πάντα σε μηδενική βάση, θα εντείνει τις φυγόκεντρες τάσεις στο εσωτερικό των κρατών της ευρωένωσης και πολλοί σχεδιασμοί επί χάρτου θα μείνουν έωλοι ως τρανή απόδειξη της σύγχυσης των επιθυμιών με τη ρέουσα πραγματικότητα και πολλοί θα αισθανθούν, ότι τους παίρνουν τη μπουκιά μέσα από το στόμα.

Διότι σε μια τέτοια περίπτωση δεν μπορούμε να εικάσουμε καν τι θα μπορούσε να υπάρξει στη θέση του ταμείου Ανάκαμψης και ποιες θα μπορούσαν να είναι οι προβλέψεις του για την χώρα μας, πέραν της ενίσχυσης των μνημονιακών της δεσμεύσεων.

Μα τόσο…. γκαντέμης αυτό το… παιδί; Μέσα σε έναν χρόνο ξεπέρασε και τον πατέρα του!

Αναφορικά με εμάς τους υπόλοιπους, ήλθε η ώρα να σκεφτούμε. Να σκεφτούμε σοβαρά μια ριζική αλλαγή του πολιτικού μας συστήματος που έχει πάψει εδώ και χρόνια να μας εκφράζει. Μια ριζική αλλαγή πορείας για τη Χώρα και τον Λαό για την Εθνική Ανεξαρτησία, τη Λαϊκή Κυριαρχία, την Κοινωνική Δικαιοσύνη, την ανοικοδόμηση ουσιαστικά της πατρίδας μας στηριγμένοι στις αστείρευτες δυνάμεις του ελληνικού λαού που έχει αποδείξει ότι τις διαθέτει, αρκεί να βρεθεί η κινητήριος δύναμη.

 

 

https://www.hereticalideas.gr/2021/04/tha-tous-paroun-ti-mpoukia-mesa-apo-to-stoma.html