(Dystopia)

(Dystopia)

του Ηλία Καραβόλια

Η διαστροφική νοημοσύνη που παράγεται από την βιοπολιτική ανισορροπία του συσχετισμού κρουσμάτων-μέτρων-εμβολιασμών, προκαλεί το λιγότερο ανασφάλεια αλλά και έντονο  προβληματισμό στον απλό άνθρωπο.

Ζούμε παράλογες και οξύμωρες επιλογές από τις εξουσίες. Η πανδημία έχει κατορθώσει να συζεύξει την επιστήμη με το κράτος σε έναν παρανοϊκό εναγκαλισμό μιας εμφανούς περιορισμένης αποτελεσματικότητας από μια παρατεταμένη και σχεδόν ανορθολογική διαχείριση της κατάστασης (ειδικά στο θέμα των εμβολιασμών και των προτεραιοτήτων που έπρεπε να υιοθετηθούν).

Το αστείο είναι ότι ακόμα και εκεί που δεν χωράνε προβλέψεις υπεραισιοδοξίας, στην οικονομική πραγματικότητα, παρουσιάζεται η κατάσταση όχι απλά ως αναστρέψιμη αλλά ως εντυπωσιακά αναστρέψιμη! Με επικοινωνιακή ευκολία παρατίθενται παντού τα δις και οι επενδύσεις με τις δουλειές που αυτά υποτίθεται ότι θα φέρουν, ως μηχανισμοί απόσπασης της προσοχής από το πραγματικό και την δυστοπική κατάσταση.

Νομίζουν δε ότι ο κοσμάκης πιστεύει στο μονοψήφιο ποσοστό της ύφεσης, σε μερικές ευρωπαϊκές χώρες, όταν είναι κλειστά τα πάντα και έχουν σχεδόν αναβληθεί τόσο η μαζική παραγωγή όσο και η μαζική κατανάλωση. Εκτός και αν εμείς είμαστε οι έξυπνοι και οι Αμερικανοί με τους Βρετανούς -που ανακοίνωσαν διπλάσια ποσοστά- είναι οι χαζοί της υπόθεσης, όταν απλά αποτυπώνουν την πραγματικότητα.

Αυτό που έρχεται είναι το ίδιο τραγικό όσο και οι ανισοκατανομές των lockdowns με τα κρούσματα. Η εικόνα μιας οικονομίας που θα εκτιναχθεί είναι η εικονική αναπαράσταση ενός ελατηρίου που δήθεν συμπιέστηκε. Αλλά οι επιδοτήσεις δεν είναι απλά αμορτισέρ να απορροφήσουν τους αντιπαραγωγικούς και αντικαταναλωτικούς κραδασμούς: η προσφορά και η ζήτηση έχουν συγκεκριμένη πλέον «μετρήσιμη συμπεριφορά» σε εποχές ύφεσης και αρνητικών επιτοκίων.

Τα περιθώρια κέρδους ολιγοπωλίων μπορεί να ανέβουν αλλά η εργασιακή αξία θα πέσει. Τα e-shops θα εκτοπίσουν μικρά μαγαζιά και εργαζόμενους. Αυτό προστάζει η βίαιη αναδιάρθρωση του παραγωγικού μοντέλου και της αποδοτικότητας των έξυπνων τεχνολογικών συντελεστών παραγωγής (πχ. τα λογισμικά ως αξίες θα υπερτερούν αυτής του ανθρώπινου κεφαλαίου που τα παράγει). Η δε δημόσια αξία από καινοτομία θα υποχωρεί όσο δεν υπάρχει διάχυση καθολικής ωφέλειας.

Υπάρχει όμως κάτι βαθύτερο: Καταργείται χρόνος και επιθυμία. Απωθούνται σχέδια ζωής και ένστικτα αυτοσυντήρησης. Κατακερματίζεται ο εργασιακός βίος και ακυρώνονται πιθανές γραμμές διαφυγής από την σκληρή επιβίωση. Και φυσικά, ο καπιταλισμός, ως η μέγα-μηχανή της επιθυμίας, ανατροφοδοτήθηκε με ρευστότητα από τις κυβερνήσεις που αγόρασαν χρόνο από τους εκτυπωτές χρήματος. Αλλά αυτοί οι τραπεζικοί εκτυπωτές, απλά συνεχίζουν να εκτυπώνουν χρέος.

Οι ηγεσίες και οι ειδικοί αποτυγχάνουν εμφανώς να διαχειριστούν το ύψιστο διακύβευμα της έκτακτης κατάστασης: την ανασφάλεια. Η στοχοπροσήλωση στην δημιουργία θετικής ψυχολογίας δεν αναχαιτίζει τον ιό ούτε τις καταλυτικές του συνέπειες στην ζωή μας. Αν δεν ποσοτικοποιηθεί η ζημιά, αν δεν υιοθετήσουμε τα worst case scenarios, αν δεν δοθεί έμφαση στις μη δανειακές καθαρές χορηγήσεις και στις παραγωγικές δημόσιες δαπάνες για επενδύσεις σε υποδομές, με προσλήψεις και συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα σε έργα με υψηλή απασχόληση, θα πέσει δραματικά το εισόδημα όλων (και του ελλειμματικού κράτους φυσικά).

Τα πτωχευμένα υποκείμενα ενδεχομένως να ανέρχονται σε βάθος χρόνου με την ίδια ταχύτητα που ανέρχονται σήμερα τα κρούσματα, συγκριτικά με την αποδοτικότητα των μέτρων. Και η ζωή, ο εργασιακός βίος και οι ίδιες οι κοινωνίες, δεν χωράνε άλλες καραντίνες και μέτρα ακορντεόν….

***************

Η παραβίαση της νοημοσύνης μπορεί να μην ποινικοποιείται από το δίκαιο, αλλά είναι βίαιη πράξη. Όταν το μήνυμα είναι ανορθολογικό, όταν ο στόχος είναι στο μυαλό, τότε η αντίδραση είναι επιβεβλημένη. Αντιδρώ σημαίνει πρώτα απ όλα καταλαβαίνω, ξέρω, δηλαδή «αφομοιώνει» ο νους και επεξεργάζεται. Σημαίνει ότι αυτό που διαβάζω ή ακούω είναι συμβατό με την μεζούρα του ορθολογισμού στο ασυνείδητο. Σημαίνει ότι το μυαλό χωνεύει το μήνυμα χωρίς αμφισβήτηση, χωρίς να νιώθει το υποκείμενο ότι μπορεί και να ζεί στον ναρκισσισμό του ως «αιωρούμενη ευφυΐα».

Οποιαδήποτε πληροφορία στον σημερινό σημειο-καπιταλισμό, οποιαδήποτε συμβολική γλώσσα του συστήματος και της εξουσίας, χρήζουν επεξεργασίας εάν φυσικά η ατομική νοημοσύνη στέκει σε εδραία βάση και αν η λογική κυριαρχεί, οπότε το νόημα των πραγμάτων ακουμπάει στο «είναι». Σε αυτή την αναγκαία νοητική συνθήκη, δεν χρειάζεται διανοητικοποίηση και φιλοσοφικός στοχασμός για την κατανόηση μια είδησης. Απαιτείται απλά να τροφοδοτήσει σωστά η διαίσθηση την σκέψη ώστε να εκλογικευτεί η προσλαμβάνουσα παράσταση, η είδηση, το ερέθισμα, η πληροφορία.

Ζήτω συγνώμη, αλλά έγραψα όλα τα προηγούμενα διότι ο δικός μου νούς δεν μπορεί να επεξεργαστεί δυο πληροφορίες. Η πρώτη είναι ότι η ύφεση πέρυσι ήταν μόνο 8,5%. Το αφήνω ασχολίαστο. Αναρωτιέμαι απλά αν όντως έζησα πέρυσι στην Ελλάδα, ειλικρινά. Εκεί όμως που ο νους μου τα χάνει είναι στην σημερινή είδηση: κυβέρνηση και Τράπεζα της Ελλάδας βλέπουν με το Σχέδιο Ανάκαμψης των πολλών δις, μόνιμη ανάπτυξη 6,5% ετησίως σε βάθος 20ετίας! Δεν θα αναλύσω την ρητορική ευστάθεια του ισχυρισμού διότι θέλω φίλε αναγνώστη να το αναλύσεις εσύ (και αν βγάλεις άκρη τότε κακώς ήμουν φλύαρος με όσα έγραψα στην αρχή και κακώς σπούδασα, μεταξύ άλλων, την μακροοικονομική).

Θα έχουμε λοιπόν, με τα δις των επενδύσεων που θα έλθουν, ανάπτυξη 6,5% ετησίως για σχεδόν μια γενιά Ελλήνων, επειδή «το Σχέδιο περιλαμβάνει σημαντικές μεταρρυθμίσεις που δεν έχουν ποσοτικοποιηθεί. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις επιδρούν μέσα από πολλαπλά κανάλια, βελτιώνοντας το πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργεί η οικονομία. Οι μη ποσοτικοποιημένες μεταρρυθμίσεις ενισχύουν περαιτέρω την επίδραση των μεταρρυθμίσεων που έχουν ποσοτικοποιηθεί».

ΥΓ. Αυτό καλείται «συμβολική βία». Είναι η βία των λέξεων που κρύβουν το πραγματικό προβάλλοντας το δήθεν εφικτό. Και μην κουραστείς φίλε αναγνώστη να ψάξεις θεωρητική τεκμηρίωση για το εφικτό των προβλέψεων και των παραδοχών. Θα υποστείς περισσότερη βία…

 

 

https://www.hereticalideas.gr/2021/04/dystopia.html