Ο «αυριανισμός», ο Μακρυγιάννης, και ο νέος γραικυλισμός….

Ο «αυριανισμός», ο Μακρυγιάννης, και ο νέος γραικυλισμός….

του Νίκου Σταθόπουλου

Ο θάνατος του εκδότη Γ. Κουρή, επανέφερε στην επικαιρότητα του «δημόσιου διαλόγου» το θέμα του «αυριανισμού»… αυτής της χυδαιότατης όψης του κλασικού επαρχιωτίστικου λαϊκισμού, που όρισε την κουλτούρα του φθαρμένου πασοκικού ποπουλισμού
…τα σχετικά με την κατάπτυστη «Αυριανή» είναι γνωστά και χιλιομιλημένα, και το επίκαιρο ενδιαφέρον βρίσκεται στην χρήση του «αυριανισμού» εντός του (δήθεν προοδευτικού)κλίματος των καιρών μας…

…προοδευτικοί αστοί και ούλτρα φιλεleft, αυτός ο φανταιζί εσμός των καρπαζοεισπρακτόρων από τους «θεσμούς» και τα ποικίλα κέντρα σύγχρονου πολιτιστικού ιμπεριαλισμού: δαιμονοποιούν την Αυριανή, προκειμένου να αποκρύψουν τον ραφιναρισμένο ηγεμονικό φασισμό τους και να προωθήσουν τα παγκοσμιοποιητικά δόκανα του «αντι-εθνολαϊκισμού»… θα ήταν μια υγιής και θεμιτή αντίδραση αν δεν εκφραζόταν γενικότερα ως «κυνήγι μαγισσών» στις αποκλίνουσες απόψεις…

…από αυτή τη σκοπιά είναι αξιοπρόσεχτη η προσέγγιση του Τ. Θεοδωρόπουλου, στην Καθημερινή (τη ναυαρχίδα του ευρωαστικού μνημονιακού εκσυγχρονισμού), όπου η «κουλτούρα της Αυριανής» αναγορεύεται σε σήμα κατατεθέν της μεταπολιτευτικής παρακμής, λειτουργώντας ως παραπλήρωμα του «Μακρυγιαννισμού» που, κατά τον συντάκτη, υπήρξε η «θρησκεία της Μεταπολίτευσης»… τι φτηνιάρικο τρικάκι!

… «θρησκεία της Μεταπολίτευσης» υπήρξε ο «εκσυγχρονισμός» και η επίμονη μεθόδευσή του με άξονα την ενσωμάτωση στο ευρωχωνευτήρι… ο «μακρυγιαννισμός» ήταν μια ανοργάνωτη και ατελής και αδούλευτη προσπάθεια για έναν αυτοαναφορικό ανακαθορισμό, για μια εθνοκεντρική δημοκρατική ανάπλαση, ήταν μια βάσιμη ελπίδα που ούτε από τις ελίτ αγκαλιάστηκε (ώστε να γίνει εθνική παιδεία) ούτε από την Αριστερά αξιοποιήθηκε έτσι που πνιγόταν η κακομοίρα στο μεταλαϊκό του «αντάρτικου» ενώ τσαλαβουτούσε στους πιο αναφομοίωτους και εν Ελλάδι αδικαίωτους «διεθνισμούς»

…το «λαϊκό» αφέθηκε στους «κουτσόγιωργες» και τους «γιαννόπουλους»… και κατάντησε μια πατέντα πολιτισμικού ξεπεσμού που «έδενε» τέλεια με την πρόταση για «ευρωκεντρική αναμόρφωση»…ήταν το τέλειο άλλοθι για μια «πρόοδο» που αποκτούσε την επίπλαστη απόχρωση της «αναγκαιότητας»…

…και ένας αναγνώστης, στην ηλεκτρονική έκδοση του άρθρου, σχολιάζει ενδεικτικά από κάτω-«ο αυριανισμός/μακρυγιαννισμός ήταν ο συνεχιστής της κλεφτουριάς του 21 που έκανε την Ελλάδα απόφυση βαλκανική»!… δείγμα λαμπρόν του κοκορευόμενου εθελοντή χαμάλη της δυτικής ιδεολογικής πραμάτειας που προϋποτίθεται στην αποικιοποίηση και εξυπακούεται στο «ευρωπαϊκό όνειρο»… «απόφυση βαλκανική» λέει ο αστείος, ενώ ζούμε την κατάσταση, σύνορα της Ευρώπης να είναι τα Σκόπια, η Αλβανία και η Βουλγαρία, και η Ελλάδα να είναι αποθήκη μεταναστών-προσφύγων, άρα «απόφυση – καραντίνα της Ευρώπης»… «απόφυση βαλκανική» όταν το «ευρωπαϊκό ιδεώδες» ταυτίζεται με την εθνική αναξιοπρέπεια και η συλλογική μοίρα εννοείται ως πειθήνιο προσάρτημα του ευρώ που μας οδήγησε στο μοιραίο χαντάκι της χρεοκοπίας… «απόφυση ευρωπαϊκή» ναι… μια γεωγραφική μύτη χωρίς πρόσωπο αλλά με αποσπασματική δανεική μορφολογία από την αποικιοκρατική φιλανθρωπία της «Ευρώπης»…

..βέβαια, διαφωνεί με τους ανωτέρω ο-ύποπτος πια κι αυτός για «εθνολαϊκισμό» – Θεοτοκάς, όταν παρατηρεί: «[…ο Μακρυγιάννης) είναι ένας εθνικός αντιπρόσωπος, ένας δυνατός φορέας ζωντανού Ελληνισμού, και, από την άποψη αυτή, ένας Πρόγονος, προς τον οποίο είναι φυσικό να στρεφόμαστε όταν νιώθουμε την ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε καλύτερα και να τονώσουμε τον εαυτό μας, να επικοινωνήσουμε ξανά με τις βαθιές πηγές της εθνικής μας ζωής»… αυτή ακριβώς τη διαλεκτική πατριωτικής αυτοαναγέννησης επιθυμούν να καταργήσουν οι νεοσυκοφάντες παραχαράκτες των αληθειών μας

…ο αληθινός Μακρυγιάννης και η ζωοποιός πνευματική του αναχώνευση από τον Σεφέρη, κουκουλώνονται κάτω από έναν παραχαραγμένο Μακρυγιάννη φορτωμένο ακούσια με όλα τα κουσούρια της «εθνικής παθογένειας» που υπερμεγεθύνει ο νέος γραικυλισμός…

…ανέκαθεν οι «φαναριώτες» ήταν ημιμαθείς παλιάτσοι με ρεντικότα και μονόκλ, αλλά σήμερα, σε συνθήκες «μαζικής δημοκρατίας» και «πολυπολιτισμικότητας των ολοκληρώσεων», κάτω από την φαντασμαγορική ομπρέλα του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, είναι κανονικές πόρνες σε μια χώρα-χώρο…είναι η «πρόοδος» που «δεν τους μπορεί» τους «άπλυτους κατσαπλιάδες» της κλεφτουριάς/ΕΑΜικής αντίστασης, γιατί έχει βραχνιάσει να ουρλιάζει στα καλντερίμια «καλώς τα τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα»…

…με αυτά τα συμπυκνωμένα και συμπυκνωτικά  της περιρρέουσας νεοαστικής ευρωαντίληψης, αποκαλύπτεται όλη η σκοπιμότητα της «νηφάλιας εκτύλιξης του πολιτικού πολιτισμού» που συνέχει την επίκαιρη συστημική προπαγάνδα

…ο «αυριανισμός» μάς ρυμούλκησε σε έναν εθνοκεντρικό λαϊκισμό που επικαιροποίησε τον οπισθοδρομικό λαϊκισμό της εθνικολαϊκής παράδοσης!… αυτό είναι το πεφωτισμένον πόρισμα των ευρωγλείφτηδων, και όχι η μικροαστική χρήση της λαϊκότητας από έναν ποπουλισμό που έκανε γέφυρα τον εξαχρειωμένο λαϊκισμό για να χωθεί η κοινωνία στα «φώτα» της χρηματοπιστωτικής νεοαποικιοκρατίας… χωρίς επικηρυγμένο τον Μακρυγιάννη και με πάνω του απιθωμένο ένα από τα «σπασμένα μάρμαρα» του Σεφέρη, δεν υπάρχει χώρος για τα ντοκτορά της Ρεπούση, αυτά τα τιμητικά κόκκινα χαλιά για τους διεθνείς επόπτες και αξιολογητές…

…το πρόβλημα είναι καθαυτή τούτη η παράδοση, και όχι κυρίως ο αυριανικός οχετός, αυτός είναι πρόσχημα για να επιβληθούν τα «πολιτικώς ορθόν» της παραδοσιακής γραικύλικης ξιπασιάς που απεχθάνεται τους «βρομιάρηδες σεξιστές κλεφτοκουμπουροφόρους» γιατί λατρεύει μέχρι αυτοεξευτελισμού τα πληρώματα των πλοίων του Ναυαρίνου…

…άλλωστε, όταν οι Θεοδωρόπουλοι και Μανδραβέληδες και Καρτεροί και Μπαλτάδες, στιγματίζουν ως «νοσηρούς μισαλλόδοξους εθνικιστές» όλους όσοι δεν καταφάσκουν τη δημοκρατία του Χίλτον, τι άλλο κάνουν από λασπολογικό ρυπαρογραφικό νεοαυριανισμό;… ο «αυριανισμός» εξαργυρώνεται ως βεγγαλικό εξαπάτησης, για να περάσουν όλες οι γελοιογραφίες «προοδευτικότητας» που τοποθετούν την κοινωνία σε μόνιμη θέση-πόζα σεξοκεντρικής μιζέριας εν μέσω μιας κόλασης γενικευμένης αποδόμησης…

…το «ο μη ων μετ’ εμού, κατ’ εμού εστί» της κλασικής ναζιστικής νοοτροπίας, έχει αναβαθμιστεί σε δημόσια χλεύη και διαπόμπευση του «μη όντος..», όχι απλά εναντίωση σε μια άλλη άποψη, αλλά στην πυρά αυτή η άλλη άποψη, στην ριζική απαξίωση δια της ταυτίσεώς της με το «απόλυτο κακό»!….τι Κουρής, τι Φίλης, τι Μπάμπης Παπαδημητρίου….

…η κλεφτουριά, σύμβολο και εγγυητής του λαϊκού αυτεξούσιου, στόχος των κεντρικών συνωμοσιών του ξενόδουλου πολιτικού συστήματος, ανακηρύσσεται ιστορικό βαρίδι αντιδραστικού αναχρονισμού και «οικόσημο» μιας περίκλειστης λαϊκότητας εχθρικής προς την «πρόοδο»

…η αυθόρμητη ένοπλη λαϊκή αντίσταση στον ξένο κατακτητή χρωματίζεται «αυριανιστικά» ώστε να απαξιωθεί, να ριχτεί στα τάρταρα μιας «επιστημονικής ανυποληψίας» και, έτσι, το Χίλτον να στερεωθεί, η νέα, βαθύτατη εξάρτηση να παγιωθεί, και η υποτέλεια να γίνει όχι συνήθεια αλλά συνείδηση και ιδεολογικό καύχημα…

…ο Μακρυγιάννης, αποσπασμένος από την ιστορικότητα που καθόρισε τη γνησιότητα της αντιλογιοτατίστικης κριτικής του συνείδησης, και με αήθεια στριμωγμένος στον «θεουσισμό» του αντιδραστικού τραντισιοναλιστή, προβάλλεται ως φοβικό πρότυπο ενός κομπλεξικού αμόρφωτου ξερόλα λαουτζίκου που δεν βλέπει πέρα από τη μύτη του και τα ιερά φετίχ της παρελθοντολαγνίας

…από τα επίσημα σχολικά βιβλία ξεκινά η χυδαία δυσφήμηση των λαϊκών αγωνιστών, με επιλεκτικές «υπομνήσεις» και «πληροφορίες», με κιτρινιάρικη παραϊστορία μεμονωμένων περιπτώσεων, με διαστρέβλωση των ιστορικών όρων και των πολιτισμικών προδιαγραφών…

…ο Μακρυγιάννης, ο Θεόφιλος, ο Κόντογλου, στοχοποιούνται σαν στοιχειά μιας παρακμιακής ελληνικότητας βασισμένης στην προγονόπληκτη χονδροειδή χωριατιά του απολίτιστου σεξιστή της παράδοσης… οι «ευπρεπείς» και «πεπολιτισμένοι» Κύρτσος, Σπυράκη, Παπαδημούλης, συνθέτουν τη σύγχρονη αστική μας μετααγιογραφία, και όχι η παλιατζούρα των «συντηρητικών» που είχαν εθνική συνείδηση, λαϊκή αναφορά, πολιτιστικό όραμα με βαθιές ιστορικές ρίζες…

…κι ας έγραφαν άλλα ο Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Τσαρούχης, ας προσπαθούσαν όλοι αυτοί, οι ελληνοκεντρικοί μύστες του ανοιχτού κόσμου, να αρθρώσουν σε ορθολογικό αναστοχασμό τον σωτήριο μυστικισμό της αυθεντικής λαϊκότητας… η γλώσσα του αγράμματου Μακρυγιάννη, το χρώμα του Θεόφιλου, ο αρχιτεκτονικός εκσυγχρονισμός της παράδοσης από τον εμπνευσμένο Πικιώνη, όλα αυτά προσδιόρισαν έναν «τρόπο ελληνικό», μια στέρεη πολιτισμική αναφορά με ταυτότητα, έναν Μύθο που χωρίς τέτοιον καμιά κανονικότητα εθνικής ανέλιξης δεν είναι εφικτή…..

όταν οι σύγχρονοι καλαμαράδες κανοναρχούν τα «αντι-αναχρονιστικά» και τα «αντι-μυθολογικά», απλώς επιδιώκουν μια ψευδοελληνικότητα χωρίς Ελλάδα, μια Ελλάδα χωρίς αυτοταυτοποιημένο λαό, ένα λαό χωρίς προσωπικότητα κινητήρα διεκδίκησης του εαυτού του… είναι καλαμαράδες υπάλληλοι των διεθνών ελίτ του παγκοσμιοποιητικού ισοπεδωτισμού… προφητικός-για την κατάντια των «σκεπτομένων»…- ο Σεφέρης, σημειώνει: «…ο θυμός του[σ σ του Μακρυγιάννη], ο πόνος του και η τραγωδία του, δεν είναι ατομικές του υποθέσεις, αλλά υποθέσεις δικές σας και δικές μου και όλων μας. Υποθέσεις όπου όλοι μαζί, πεθαμένοι και ζωντανοί, είμαστε αλληλέγγυοι και συνυπεύθυνοι»…

…όχι! οι «καθημερινιστές», αυτή η δεξιά κόπια της ευρωπροόδου, αυτό το, με μπλαζέ υφάκι, παραπλήρωμα της αριστερής ευρωδουλίας, θέλει ντε και καλά να παίξει έξυπνα επί του αυριανίστικου οχετού για να αποδομήσει παν το ελληνικό και λαϊκό, από τους πρωτογενώς προοδευτικούς οπλαρχηγούς μέχρι κάθε ανάπλαση της ελληνικής ματιάς

…τι σχέση άραγε έχει η βαθιά ενάρετη αθυροστομία του Γιου της Καλογριάς με τα σεξιστικά εμέσματα των ανθρωπάριων που αρθρογραφούσαν στην Αυριανή;… όλα αυτά τα παρφουμαρισμένα ανθρωπάκια της προκάτ «σκέψεως», μόνο καλά λόγια έχουν για το μαυροκορδατέικο και τα ασταμάτητα ξεπουλήματα του τόπου, μόνο επαίνους μοντάρουν για κάθε τυχάρπαστο μέτριο της «δυτικής παιδείας» που διέλυσε την πατρίδα…

…στην ίδια «λογική» οργανικής αναθεώρησης εντάσσονται οι αποδομήσεις της Εθνικής Αντίστασης, οι πατριωτικοί αγώνες, οι ήρωες-μάρτυρες των εθνικών λαϊκών αγώνων

…μέσω αυτών των μοντερνίστικων «ρεαλισμών»: μηδενίζεται η ξενοκρατία, μπαίνει στα αζήτητα ο γραικυλισμός των ελίτ, αποσιωπάται η αντιγραφική ξενομανής παρασιτικότητα των «πνευματικών πρωτοποριών», σβήνονται όλες οι δομικές πηγές της υπανάπτυξης και ξεχνιούνται όλοι οι δομικοί συντελεστές της στρεβλής εξαρτητικής ψευδοανάπτυξης.…

 

 

https://www.hereticalideas.gr/2018/05/o-avrianismos-o-makrygiannis-kai-o-neos-graikylismos.html