Μια απάντηση στον κ. Μάρδα

Κύριε Μάρδα, καλησπέρα.

Ως πανεπιστημιακός, φαντάζομαι, θα γνωρίζετε τι σημαίνει επιχείρημα και βεβαίως θα απεχθάνεστε τους αφορισμούς και τα δόγματα τύπου «πίστευε και μη ερεύνα».

Αφού έπεσε στα χέρια σας ένα φυλλάδιο περιληπτικής αναφοράς κάποιων θέσεων του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου, δεν σας δημιουργήθηκε η ανάγκη να μάθετε πρώτα τι εστί τούτο και να μην επιχειρείτε με τόσο βλακώδη τρόπο να το ταυτίσετε με χώρο ελεγχόμενο από το ΚΚΕ; Γιατί ως πανεπιστημιακός που έχει μάθει να ερευνά πριν τοποθετηθεί, δεν ψάξετε να βρείτε τις αναλυτικές θέσεις του μετώπου και να απαντήσετε με επιχειρήματα, για να μην επαναλαμβάνετε κι εδώ φληναφήματα που ακούμε εδώ και δύο χρόνια και δεν δίνουν καμιά απάντηση για το πώς θα αποφύγει η χώρα την οριστική καταστροφή;

Γιατί αισθάνεστε την ανάγκη να απαντήσετε σε ένα κείμενο που είναι κατά τη γνώμη σας τόσο πρόδηλα ανεδαφικό; Γιατί δεν μας αναλύετε τη δική σας πρόταση; Μήπως γιατί δεν υπάρχει κι όποτε το τολμήσατε πέσατε τόσο πολύ έξω, ώστε να γίνετε περίγελος των ίδιων των φοιτητών σας;

Μιλάτε για τη σύμβαση της Βιέννης και το άρθρο 94 του Ελληνικού Συντάγματος, που δεν μας επιτρέπουν την άρνηση πληρωμής του χρέους, αφού «τα συμφωνηθέντα πρέπει να τηρούνται». Ποιοι συμφώνησαν τι και πώς;

Μα εμείς δεν αρνούμαστε να πληρώσουμε τα όποια χρέη μας. Κάθε άλλο! Απλά ο Ελληνικός Λαός στη συντριπτική του πλειοψηφία και αυτή τη θέση εκφράζει το ΕΠΑΜ, δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη χρεών που μας επιβλήθηκαν ετσιθελικά από ξένους επικυρίαρχους και υπογράφτηκαν από ντόπιους υπαλλήλους τους και που σχεδιάστηκαν με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε όσο τα πληρώνεις αυτά να αυξάνονται! Αλλά δεν είναι αυτό μόνο.

Ως πανεπιστημιακός οφείλετε να γνωρίζετε τα πραγματικά δεδομένα και τα πλήρη στοιχεία του χρέους, πως δημιουργήθηκε, ποιες συμφωνίες το ακολουθούν, το ύψος του, το ετήσιο κόστος για την ελληνική οικονομία προκειμένου αυτό να αποπληρώνεται κι ότι αυτό δεν μπορεί να γίνεται με καινούργια δάνεια που έρχονται να αντικαταστήσουν τα παλιά. Έτσι θα καταλαβαίνατε κι εσείς ως πιο ειδικός, αυτό που κατανοεί ο μικρός μου γιός, ότι αυτό το χρέος δεν πληρώνεται έτσι κι αλλιώς, είτε θέλουμε να το πληρώσουμε, είτε όχι, όσα PSI plus, ή απλά κι αν γίνουν, όσους δημοσίους υπαλλήλους κι αν απολύσουμε, όσο κι αν ισοπεδώσουμε μισθούς και συντάξεις, έστω κι αν καταφέρουμε να έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα. Με βάση τον προϋπολογισμό του 2012 θα έχουμε έσοδα 53 δις και έξοδα πληρωμής τόκων και χρεολυσίων 79 δις. Ακόμα και να μηδενίσουμε τα έξοδά μας, που αυτό δεν γίνεται, πάλι θα μας λείπουν 79-53=26 δις και αυτό αν επιτύχει στο 100% το PSI, που δεν πρόκειται. Ελάτε τώρα, μη μου πείτε ότι αγνοείτε κι αυτό, γιατί τότε πράγματι η διανοητική σας κατάσταση δεν θα θεωρείται πλέον ανησυχητική, αλλά κρίσιμη!

Μα θα μου πείτε, αφού είναι έτσι τα πράγματα, γιατί επιμένουν οι «φίλοι» μας οι Ευρωπαίοι και οι δανειστές μας;

Ίσως και πάντα ως πανεπιστημιακός δάσκαλος, δεν θα έπρεπε να σας ξεφεύγει μια μικρή λεπτομέρεια της μη κυρωμένης από το Κοινοβούλιο (ακόμα) 1ης δανειακής σύμβασης:

Άρθρο 14 παράγραφος 5: Η Ελλάδα παραιτείται ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ και ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ από τις ασυλίες προστασίας της εθνικής κυριαρχίας.

Τέτοιος πρωτόγνωρος όρος δεν συναντάται ούτε σε αποικιοκρατικές συμβάσεις. Είναι όρος που παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές του δικαίου σε όλα τα επίπεδα: του διεθνούς, του ευρωπαϊκού και του εθνικού δικαίου. Πρόκειται για όρο ο οποίος παραβιάζει τη θεμελιώδη αρχή σεβασμού της κυριαρχίας του κράτους, απειλεί, θέτει σε κίνδυνο και προσβάλλει στον πυρήνα τους τα κυριαρχικά δικαιώματα, την ίδια την κυριαρχία και την υπόσταση της χώρας. Ο κίνδυνος καθίσταται άμεσος, αν συνδυαστεί με τον όρο της Σύμβασης, ότι οι Δανειστές, όλοι μαζί ή με συμφωνία όλων, μπορούν να μεταβιβάσουν σε τρίτη χώρα τα δικαιώματά τους από τη Σύμβαση.

Επιπλέον στη σύμβαση ρητά ορίζεται ότι διέπεται από το ΑΓΓΛΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ.

Αποκλειστικά Αρμόδιο Δικαστήριο συμφωνήθηκε να είναι το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή των δανειστών μας.

Η σύμβαση καταφανώς είναι ΕΚΝΟΜΗ και δεν τη καλύπτει ούτε η συνθήκη της Βιέννης, όπως απερίσκεπτα αναφέρετε στο άρθρο σας, ούτε πολύ περισσότερο το Ελληνικό Σύνταγμα.

Γι’ αυτό και η επιμονή των επικυρίαρχων για πλήρη συμφωνία των κομμάτων και «οικουμενική» τάχα μου κυβέρνηση (Παπαδήμ(ι)ου), που πραγματοποιήθηκε με το γνωστό συνταγματικό πραξικόπημα, για την υπογραφή νέου μνημονίου και της νέας δανειακής σύμβασης που «νομιμοποιεί» τη προηγούμενη και μη κυρωθείσα από το Κοινοβούλιο.

Τουτέστιν, το Χρέος χρησιμοποιείται ως το απόλυτο όπλο εκβίασης του Ελληνικού Έθνους για τη πλήρη παράδοση και εκποίηση της χώρας, τον τεμαχισμό της και την εκμετάλλευση των όποιων πλουτοπαραγωγικών της πηγών από τους ξένους επικυρίαρχους και τους κατοίκους της με εκποιημένη ακόμα και την ιδιωτική τους περιουσία (κάτι θα έχετε ακούσει για το περίφημο δικαίωμα επιφανείας), δουλοπάροικους με ένα ξεροκόμματο ως επίδομα εργασίας, γιατί μισθός και ανταμοιβή της εργασίας δεν αναγνωρίζεται πλέον, ή σας διαφεύγει και αυτό;

Αφήστε λοιπόν τα φληναφήματα και τη «πληρωμένη» αρθρογραφία καταστροφολογώντας για το Εθνικό Νόμισμα και δείτε κατάματα την Αλήθεια, το καθεστώς που υποστηρίζετε μοιάζει με αυτό του Αμιν Νταντά, αν δεν είναι χειρότερο:

Έχουμε πόλεμο κ. καθηγητά κι εσείς διαλέξατε, φοβάμαι, λάθος στρατόπεδο…

Υ.Γ. Είμαι σίγουρος, ότι αν δεν υπήρχε το κράτος που τόσο πολύ εχθρεύονται τελευταίως οι pasokians, θα ήσασταν μακροχρόνια άνεργος!