Υπόθεση Μπουτάρη – Βία στην Βία της Εξουσίας

Υπόθεση Μπουτάρη – Βία στην Βία της Εξουσίας


του Ιωσήφ Λουκέρη

Όταν βλέπω πλήθος να προπηλακίζει ή να κτυπά ένα άτομο, το κοινώς λεγόμενο «λιντσάρισμα», αρρωσταίνω. Πριν σκεφτείς, αγαπητέ αναγνώστη «σπουδαία τα λάχανα!», πριν θεωρήσεις ότι παρουσιάζω ως ιδιαίτερη ευαισθησία μου μια συνηθισμένη ανθρώπινη αντίδραση, μάθε ότι η δική μου περίπτωση είναι αρκετά παρεκκλίνουσα. Αρρωσταίνω όταν βλέπω πλήθος να επιτίθεται στον πολιτικό που είπε «μαζί τα φάγαμε», στον πολιτικό που συνελήφθη χρηματιζόμενος, στον χρυσαυγίτη που σύρεται δέσμιος στην ανάκριση, στον αλλοδαπό βιαστή της ανήλικης, στον στυγερό δολοφόνο, στον έμπορο ναρκωτικών, ακόμα και στον διαιτητή που κίνησε υποψίες στο φίλαθλο κοινό για μεροληψία κατά της ομάδος του (τόσο πολύ!).

Έτσι, μου κίνησε την περιέργεια το συναίσθημά μου στην θέα του πεσμένου στο έδαφος κ. Μπουτάρη, που ομολογώ ότι ήταν η απόλυτη ικανοποίηση!

Παρακινημένος και από αντιδράσεις φίλων μου στην άποψή μου αυτή, που λίγο – πολύ με αντιμετώπισαν σαν πρωτοξάδερφο του…. Καιάδα, έψαξα λίγο περισσότερο μέσα μου, χωρίς την βοήθεια ψυχαναλυτή (αυτό το βρήκα πολύ αμερικάνικο για μένα), για να βρω πού οφείλεται αυτή η παρέκκλιση στην ήδη παρεκκλίνουσα συμπεριφορά μου. Μετά από βαθεία περισυλλογή τριών (3) λεπτών της ώρας κατέληξα στο συμπέρασμά μου και σας το παρουσιάζω, αν φυσικά σας ενδιαφέρει:

Όλες οι παραπάνω περιπτώσεις (χρυσαυγίτες, ντόπιοι και ξένοι βιαστές, πολιτικοί, έμποροι ναρκωτικών, διαιτητές κλπ) την στιγμή της ακραίας αποδοκιμασίας τους εστερούντο κάθε δύναμης. Και όταν λέω «δύναμη», δεν εννοώ φυσικά την μυϊκή, εννοώ την δύναμη που πηγάζει από κάθε μορφή εξουσίας. Ο αποδοκιμαζόμενος πολιτικός είχε χάσει την δημοτικότητά του, ο χρυσαυγίτης, ο βιαστής, ο φονιάς ήταν στο έλεος του ποινικού νόμου και η σφυρίχτρα του διαιτητή, παντοδύναμη εντός παιδιάς, είχε σιγήσει. Κυρίως, το σύνθημα της διαπόμπευσής τους είχε δοθεί από την πανίσχυρη «τέταρτη εξουσία», την δημοσιογραφία και μάλιστα την τηλεοπτική, οπότε όπως είναι φυσικό (είναι;), δεν είχαν κανένα περιθώριο αντίδρασης .

Ο κ. Μπουτάρης όχι μόνο δεν εστερείτο δύναμης εξουσίας, ήταν ο ίδιος η εξουσία και μάλιστα στην χειρότερη μορφή της. Ένας αιρετός δικτατορίσκος είναι ο κ. Μπουτάρης, από αυτούς που μας «φόρεσε» η συστημική προπαγάνδα τον καταραμένο Μάιο του 2014, στην δήθεν αυτοδιοίκησή μας. Ένας νεοπουριτανός ηθικιστής και ευσεβιστής, με ιερή αφοσίωση σε ό,τι διαλυτικό κοινωνικά και εξευτελιστικό ατομικά προβάλλει και επιβάλλει η εξουσία, που θέλει μόνη Ελευθερία την ελευθερία των αγορών. Ένα «υπόδειγμα πολίτη» που σερβίρεται καθημερινά από τις τηλεοπτικές οθόνες η αυθεντία του σε κάθε θέμα της ζωής μας, κοινωνικής και ατομικής. Τέτοιοι δικτατορίσκοι είναι οι πιο επικίνδυνοι, γιατί τρυπώνουν στο ίδιο το μυαλό μας και το ποδηγετούν με την επιβολή τους, το φανατίζουν με την απολυτότητά τους, το καταστρέφουν με την ανοησία τους. Και η πιο απεχθής εξουσία είναι αυτή που εξουσιάζει την σκέψη μας.

Κατά συνέπεια, αυτοί που επιτέθηκαν στον Μπουτάρη, οργανωμένα ή αυθόρμητα, με ιδεολογία ανύπαρκτη, ακροδεξιά, ακροαριστερή ή κεντροκεντρώα, δεν κτύπησαν έναν άνθρωπο που ήταν στο καναβάτσο, δεν κλώτσησαν ένα σπασμένο καλάμι, όπως έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στις διάφορες «αγανακτισμένες διαμαρτυρίες». Αντίθετα, επιτέθηκαν σε έναν άνθρωπο με πλήρη και απόλυτη εξουσία και μάλιστα on camera, δηλαδή μπροστά στο «εργαλείο» που τον επέβαλε. Και, αν δεν ήταν αυθόρμητη ενέργεια, σίγουρα θα είχαν σκεφτεί τι θα υφίσταντο μετά την ενέργειά τους αυτή. Θα είχαν προβλέψει την αισχρότατη διαπόμπευση που υφίστανται οι ίδιοι από τα κανάλια.

Όποιοι και να ήταν, όπως και αν έδρασαν, αυτοί που επιτέθηκαν στον Μπουτάρη, αντέταξαν βία στην βία της εξουσίας. Ενήργησαν δηλαδή πραγματικά εκεί που άλλοι ενεργούν εικονικά για «πέντε λεπτά δημοσιότητας», προβάλλοντας βία στην εξουθενωμένη πλέον εξουσία του κατηγορούμενου πολιτικού, του συλληφθέντος φονιά, του «πουλημένου» διαιτητή.

 

Αφήστε ένα σχόλιο