Ισραήλ, EastMed, στρατηγικό βάθος ποιου και ελληνικοί υδρογονάνθρακες

Ισραήλ, EastMed, στρατηγικό βάθος ποιου και ελληνικοί υδρογονάνθρακες

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Όλοι γνωρίζουμε, ότι οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες έχουν «θάψει» για τα καλά την υπόθεση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στις ελληνικές θάλασσες και κυρίως νότια-νοτιοδυτικά της Κρήτης και στο Ιόνιο. Η συμπεριφορά των ελληνικών ελίτ και των κατά καιρούς κυβερνήσεων, ως προς το θέμα αυτό, είναι τουλάχιστον περίεργη και ο καημός τους για την «οικολογία» είναι υποκριτικός. Πολύ περισσότερο όταν όλος ο κόσμος και ιδιαίτερα η Ευρώπη «διψάει» για φυσικό αέριο, ιδιαίτερα μετά την ενεργειακή κρίση που ξέσπασε εξ αιτίας του πολέμου στην Ουκρανία.

Παρ’ όλα αυτά σε μια εντελώς αντιφατική θέση βρέθηκε η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη, όταν με τυμπανοκρουσίες ανακοίνωνε τον Ιανουάριο του 2020, μαζί με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Νετανιάχου, την κατασκευή του μεγαλεπήβολου έργου του EastMed για τη μεταφορά φυσικού αερίου από τις ΑΟΖ του Ισραήλ και της Κύπρου, διαμέσου της Ελλάδας στην Ευρώπη. Προκειμένου μάλιστα να τονιστεί η σημασία του έργου, αφέθηκε να εννοηθεί ότι στον αγωγό αυτόν θα προστίθεντο και οι ποσότητες φυσικού αερίου που θα εξορρύσονταν από τα πλούσια κοιτάσματα που φέρεται να υπάρχουν στο βυθό των ελληνικών θαλασσών. Μάλιστα το έργο αυτό θα μπορούσε να είναι επιλέξιμο, τεχνικά και οικονομικά, ακριβώς μόνον με την προσθήκη του φυσικού αερίου από τα ελληνικά κοιτάσματα νότια-νοτιο-δυτικά της Κρήτης. Μολονότι τόσο η Αίγυπτος με τα μεγάλα κοιτάσματα απέφυγε να εμπλακεί και να συμμετάσχει στον σχεδιασμό και την κατασκευή του αγωγού, προκρίνοντας για τα δικά της κοιτάσματα την υγροποίηση, όπως και η Ιταλία ως τελικός αποδέκτης του, η προπαγάνδα γύρω από το μεγαλεπήβολο έργο συνέχισε να εξάπτει τη φαντασία πολλών στη χώρα μας. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι από τον Απρίλιο του 2021 ο τότε υπουργός Εξωτερικών κ. Δένδιας δήλωνε με έμφαση «…Η Ελλάδα δεν σχεδιάζει στο άμεσο μέλλον να γίνει χώρα παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου», διαβεβαιώνοντας κάθε ενδιαφερόμενο, ότι η πατρίδα μας θα παραμείνει αμέτοχη στον όποιον ενεργειακό ανταγωνισμό αναπτύσσεται στην ευρύτερη περιοχή της κεντρο-ανατολικής Μεσογείου.

Qui bono;

Αυτή η κατ’ εξοχήν επαμφοτερίζουσα στάση της ελληνικής κυβέρνησης, επί της ουσίας απραξία, και η ουσιαστική παραπομπή του σχεδιασμού του EastMed αλλά και των εξορύξεων στις καλένδες, προκάλεσε απορίες και αντιδράσεις από τους υποστηρικτές των εξορύξεων. Ουδείς όμως σκέφθηκε το γιατί σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο για την οικονομία της χώρας, που η εξόρυξη θα προσέφερε μια τεράστια ανακούφιση, ενώ ταυτόχρονα θα διευκόλυνε την Ε.Ε. που ψάχνει να βρει απεγνωσμένα εναλλακτικές πηγές για το ρώσσικο αέριο. Πολλοί έδειξαν προς τις ΗΠΑ οι οποίες εκμεταλλευόμενες το γεγονός του πολέμου στην Ουκρανία ήλθαν να προσφέρουν στην Ευρώπη το πανάκριβο δικό τους LNG. Ωστόσο, η κωλυσιεργία αναφορικά με τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες είχε ξεκινήσει από πολύ παλαιότερα.

Το ενδιαφέρον των Αμερικανών για το δικό τους LNG, βεβαίως ως έναν βαθμό είναι αλήθεια, ωστόσο η πραγματικότητα βρίσκεται αλλού. Που αλλού; Μα στον στρατηγικό μας σύμμαχο και εταίρο που μαζί θα φτιάχναμε, υποτίθεται, τον αγωγό EastMed, δηλαδή το ίδιο το Ισραήλ! Το Ισραήλ έχει αποδείξει με κάθε δυνατό τρόπο ότι υπερασπίζεται ακόμα και σε ακραίο βαθμό τα δικά του συμφέροντα. Με την εξάρτηση της βιωσιμότητας του αγωγού από τα ελληνικά κοιτάσματα, τα δικά του θα είχαν να αντιμετωπίσουν μεγάλο ανταγωνισμό, αφού μάλιστα η διαδρομή που θα έπρεπε να διασχίσουν για να φτάσουν στον προορισμό τους θα ήταν τουλάχιστον 1.000 χλμ μακρύτερη εκείνης των ελληνικών. Έτσι, με κάθε τρόπο αφ’ ενός μεν το Ισραήλ θα έπρεπε να βρει εναλλακτικούς τρόπους συντομότερων και φθηνότερων διαδρομών του αερίου του προς την Ευρώπη και ταυτόχρονα να αναστείλει, ή να καθυστερήσει όσο το δυνατόν περισσότερο την εξόρυξη των ελληνικών υδρογονανθράκων.

Για τους οποίους μάλιστα ελληνικούς υδρογονάνθρακες σε έναν ευρύτερο μελλοντικό γεωοικονομικό και γεωπολιτικό αναδασμό στην ευρύτερη περιοχή θα μπορούσε να γίνει συμμέτοχος στην κερδοφόρα συνεκμετάλλευσή τους, με όποιον άλλον «παίκτη» θα μπορούσε να πάρει το επάνω χέρι στην ευρύτερη περιοχή (πχ Τουρκία, με τις δύο χώρες να έχουν αποδείξει την ευελιξία τους στο να «σφάζονται» μεταξύ τους για πολλά, αλλά να συνεργάζονται εκεί που συμπίπτουν τα συμφέροντά τους). Ως εκ τούτου, για το Ισραήλ, με τη συνεπικουρία Τούρκων και Αμερικανών, οι ελληνικοί υδρογονάνθρακες μπορούν να περιμένουν! Είναι γνωστές τοις πάση οι «ερωτοτροπίες» του Νετανιάχου, του φίλου μας Μπίμπι ντε, με τον Ερντογάν, όπου μέχρι και κοινές γεωτρήσεις προγραμμάτιζαν από κοινού στην Ανατολική Μεσόγειο, μέχρι το ξέσπασμα της κρίσης στην Γάζα προ μηνός. Ενώ ταυτόχρονα ο EastMed εξακολουθούσε να είναι ένα καλό «υπνωτικό» για τους Έλληνες υπέρμαχους των εξορύξεων. Η τακτική γίνεται προφανής για όποιον δεν παραμένει στα επιφαινόμενα, αλλά τα σκαλίζει λίγο πιο βαθιά. Από τη μιά πλευρά το Ισραήλ προσφέρει «φιλία» και στρατηγική συνεργασία στην Ελλάδα, αποκτώντας το ίδιο στρατηγικό βάθος προς δυσμάς, πακτώνοντας τη θέση του στην περιοχή, όμως χωρίς να δεσμεύεται στο παραμικρό απέναντι στα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Ενώ, από την άλλη πλευρά, καταφέρνει μέσω της «ήπιας» ισχύος του και αφηρημένες γενικόλογες υποσχέσεις, να επιβάλλει στο ελληνικό πολιτικό σύστημα την απεμπόληση ζωτικών για τη χώρα μας συμφερόντων, προς όφελος των δικών του στρατηγικών επιδιώξεων.

Τι του λείπει του ψωριάρη; Φούντα με μαργαριτάρι!

Έτσι, η ελληνική κυβέρνηση κι εν γένει το πολιτικό σύστημα, βυθισμένο στη νοοτροπία της υποτέλειας που το ίδιο καλλιεργεί συστηματικά ως κυρίαρχη ιδεολογία της χώρας, πιεζόμενο από την μια από τους Αμερικανούς και από την άλλη από τον «στρατηγικό εταίρο» Ισραήλ, το στρατηγικό βάθος του οποίου θέλει ασμένως να αποτελεί, καθώς και με την Τουρκία να καιροφυλακτεί, παρά τις δικές μας φιλότιμες προσπάθειες να μην την ενοχλούμε, έθαψε, τόσο κάθε προοπτική εξόρυξης των ελληνικών υδρογονανθράκων, όσο και παραπέμποντας σιωπηλά τον EastMed στις καλένδες, στο όνομα μια απροσδιόριστης οικολογικής ευαισθησίας και υπεράσπισης της «πράσινης» ανάπτυξης. Ο EastMed ως προπαγανδιστική πομφόλυγα από την πλευρά του Ισραήλ και όχι μόνον, λειτούργησε αποτελεσματικά στη διψασμένη για χάντρες και καθρεφτάκια ελληνική πλευρά, για να επανέλθει στο προσκήνιο οψέποτε κριθεί αναγκαίο ως εργαλείο πίεσης προς την Τουρκία.

Και ναι μεν ο EastMed, ως άλλη φούντα με μαργαριτάρι, που του λείπει του «ψωριάρη», σε όλο του το μήκος από την ισραηλινή ΑΟΖ μέχρι και την Κρήτη, ήταν ένα εξ αρχής μη επιλέξιμο τεχνικά και οικονομικά έργο, κι όσοι με στοιχεία είχαμε αντιταχθεί, ακριβώς λόγω της μη τεχνικο-οικονομικής επιλεξιμότητάς του, χαρακτηριστήκαμε περίπου ως εθνοπροδότες, αλλά η εξόρυξη των ελληνικών κοιτασμάτων 1.000 και πλέον χιλιόμετρα μακρυά από τις περιοχές ενδιαφέροντος του Ισραήλ είναι μια εντελώς ξεχωριστή υπόθεση.

Στρατηγικό βάθος ποιος και για ποιόν;

Είναι εκπληκτικό, το πως καταφέρνουμε να εμπλέκουμε εντελώς διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους σε ένα απίθανο κουβάρι ηλιθιότητας με αποτέλεσμα τελικά να μην μπορεί να γίνεται τίποτα, ή τελικά μια ευνοϊκή για μας υπόθεση να στρέφεται σε βάρος μας. Θα μπορούσαμε ήδη να έχουμε προχωρήσει στην εκμετάλλευσή των ελληνικών κοιτασμάτων εδώ και χρόνια, ανεξάρτητα από τα συμφέροντα, ή τις επιθυμίες οποιουδήποτε τρίτου. Εάν, μάλιστα, είναι αλήθεια ότι τα αποθέματα των ελληνικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου ξεπερνούν τα 6 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, εκτός του πετρελαίου, όπως έγκριτοι επιστήμονες ισχυρίζονται, χωρίς να υπάρχει η παραμικρή μελέτη που να τους διαψεύδει, ακόμη και με τις πιο ετεροβαρείς συμφωνίες με τις εταιρείες για την εξόρυξή τους, θα προσέφεραν στη χώρα, για πολλές δεκαετίες, τεράστια πλεονεκτήματα ενεργειακής και οικονομικής ανεξαρτησίας, τεχνολογικής αναβάθμισης και βιομηχανικής ανάπτυξης. Καθιστώντας έτσι την Ελλάδα σοβαρό γεωπολιτικό «παίκτη» στην περιοχή, με το Ισραήλ σε συνέχεια της Κύπρου να αποτελεί το στρατηγικό της βάθος στη Μέση Ανατολή και όχι το αντίστροφο, όπως συμβαίνει σήμερα, αποτρέποντας ταυτόχρονα την Τουρκία από το να διεκδικεί και να επιβάλλει τον δικό της ρόλο.

Για να φανταστούμε λίγο την Ελλάδα με τη συνέχειά της στην Κρήτη, το Καστελόριζο και την Κύπρο ως μια αδιάρρηκτη συνέχεια να δεσπόζει της Ανατολικής Μεσογείου, πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα. Κάτι και μια εικόνα που ερμηνεύουν απόλυτα το λόγο που δεν αφέθηκε ποτέ η Ελλάδα να αποκτήσει πραγματική ανεξαρτησία και εμποδίστηκε με κάθε τρόπο η Ένωσή της Κύπρου με την μητέρα πατρίδα. Ας θυμηθούμε μόνον τον αγώνα που έδωσε η Βρετανική Αυτοκρατορία στα τέλη του 19ου αιώνα για να αποτρέψει την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Δεν τα κατάφερε, αλλά τα κατάφερε πολύ καλά με την Κύπρο.

Έτσι και σήμερα η επιτηδευμένη από το σιωνιστικό κατεστημένο σύνδεση του εν λόγω έργου του EastMed με τις εξορύξεις στην ελληνική ΑΟΖ και κυρίως νότια-νοτιο-δυτικά της Κρήτης και στο Ιόνιο, εγκλωβίζοντας τη χώρα μας σε έναν αδιέξοδο σχεδιασμό επί χάρτου, με κύριο σκοπό την παραπλάνηση της κοινής γνώμης, αποτρέποντάς την επί της ουσίας από τις εξορύξεις, έφερε το επιθυμητό για το Ισραήλ αποτέλεσμα στη συγκυρία, που εξυπηρετεί τα μάλα τους επικυρίαρχους. Να μην έχει ανταγωνιστή στην περιοχή για τα δικά του κοιτάσματα. Το αέριο από τα οποία, είτε υγροποιημένο, είτε με αγωγούς διαμέσου της Τουρκίας θα φτάσουν στην Ευρώπη, μολονότι προσωρινά η στάση της Τουρκίας στο παλαιστινιακό αποτελεί εμπόδιο (αναφορικά με τη διέλευση αγωγού από τα εδάφη της, όχι όμως για την υγροποίηση). Με τη διαμεσολάβηση των Αμερικανών θα ξεπεραστεί κι αυτό. Να είστε σίγουροι! Κάθε πράγμα στον καιρό του… Το εάν τελικά το Ισραήλ βρεθεί σε ανταγωνιστική σχέση με την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο θα γίνει σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας και όχι υπέρ τους κι ας βαυκαλίζονται διαφορετικά οι εγχώριοι ανιστόρητοι εν πολλοίς και ημιμαθείς πολιτικοί, ακαδημαϊκοί και διαμορφωτές της κοινής γνώμης.

Κι εμείς βεβαίως καταχρεωμένοι και πτωχευμένοι απόλυτα, εκχωρώντας παράλληλα στην Τουρκία ό,τι διεκδικεί ως μερτικό της στη Θράκη, στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, συμπεριλαμβανομένης της Κύπρου, να επιχαίρουμε, ως ακραιφνείς… μπατριώτες εθνικόφρονες, για μια ακόμη φορά, που στεκόμαστε περήφανοι στη σωστή πλευρά της ιστορίας, μετατρέποντας τη χώρα μας σε στρατηγικό βάθος, ήτοι σε χώρο άσκησης επικυριαρχίας του Ισραήλ -και της Τουρκίας φυσικά-, μοιράζοντας μεταξύ τους τα δικά μας ιμάτια, υπό τις ευλογίες των Αμερικανών και με αδιατάρακτη τη συνοχή της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ!

 

 

https://www.hereticalideas.gr/2023/11/israil-eastmed-stratigiko-vathos-ydrogonanthrakes.html