Υπερβάλλουσα θνησιμότητα, covid, εμβολιασμοί και ευθύνες

Υπερβάλλουσα θνησιμότητα, covid, εμβολιασμοί και ευθύνες


του Όθωνα Κουμαρέλλα

Ο επισυναπτόμενος παρακάτω Πίνακας 1 συγκρίνει στη βάση των δεδομένων από την ΕΛΣΤΑΤ και τον ΕΟΔΥ την αριθμητική εξέλιξη των θανάτων στη χώρα μας τις πρώτες 22 εβδομάδες των τελευταίων πέντε (5) ετών, δηλαδή από το 2018 μέχρι και φέτος. Φυσικά το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στις περιόδους μετά το 2020 όπου ενέσκηψε η (εντός ή εκτός εισαγωγικών) πανδημία του κορωναϊού και η σχέση της ολικής θνησιμότητας με τους θανάτους που αποδίδονται στην covid. Η συμπερίληψη των πρώτων 22 εβδομάδων του 2019 είναι προφανής, για να μπορεί να υπάρξει σύγκριση με το επόμενο έτος που ήδη είχαμε μπει στην «πανδημική» περίοδο. Όμως, θεώρησα χρήσιμο, να συμπεριληφθεί και το αντίστοιχο διάστημα του 2018, αφού μολονότι το 2019 δεν υπήρχε η covid, υπήρξε μια πολύ μεγάλη αύξηση της ολικής θνησιμότητας της τάξης του 7,44% σε σχέση με το 2018 ή 3.868 θάνατοι επιπλέον, που είναι ενδεικτική μιας τάσης που ξεκινά ήδη από το 2010. Όπως βλέπουμε στο γράφημα και για τις δύο αυτές χρονιές συνολικός αριθμός θανάτων ισούται με αυτόν χωρίς covid, όπως είναι φυσιολογικό.


Όπως παρατηρούμε (ανοικτές μπλε κάθετες μπάρες), η θνησιμότητα όλα αυτά τα χρόνια, εάν αφαιρέσουμε τον αριθμό των θανάτων που αποδόθηκαν στην covid το 2021 και το 2022, κυμαίνεται περίπου στα ίδια επίπεδα, με την έξαρση που σημειώθηκε το 2019 κατά 3.868 θανάτους να παραμένει σημειώνοντας μάλιστα το 2021 σημαντική κάμψη, επανερχόμενη το 2022 σε ελαφρώς χαμηλότερα επίπεδα κάτω από το 2019 και το 2020.

Μένοντας στην αρχική αυτή παρατήρηση θα υπέθετε κάποιος ότι όλα καλά και τη ζημιά της υπερβάλλουσας θνησιμότητας μας την κάνει η covid. Συνεπώς εάν καταφέρουμε να απαλλαγούμε από αυτήν όλα θα γίνουν πάλι κανονικά.

Όμως εάν προχωρήσουμε λίγο παρακάτω, θα διαπιστώσουμε ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, ενώ εγείρονται σοβαρά ζητήματα αναφορικά με τη διαχείριση (χειραγώγηση) των δεδομένων από τον ΕΟΔΥ. Κάτι φυσικά που ήταν από παλιά γνωστό, αλλά τώρα πια επιβεβαιώνεται με αδιάψευστα στοιχεία. Διότι δεν μπορεί να δηλώνεται επίσημα αριθμός θανάτων covid σημαντικά υψηλότερος της συνολικής αύξησης των θανάτων από κάθε αιτία.

Τις 22 πρώτες εβδομάδες του 2020 η covid μόλις είχε κάνει την εμφάνισή της. Ουσιαστικά στην Ελλάδα που το πρώτο περιστατικό εμφανίστηκε στο τέλος της 8ης εβδομάδας (τέλος Φεβρουαρίου), τα περιστατικά ήσαν λίγα. Μέχρι τις 31 Μαΐου 2020 (τέλος της 22ης εβδομάδας), είχαμε 2.917 περιστατικά και μόλις 175 θανάτους αποδιδόμενους στην covid, σε ένα σύνολο θανάτων από κάθε αιτία 55.659. Ήτοι όπως παρατηρούμε στον πίνακα του γραφήματος, 210 λιγότεροι από τους 55.869 θανάτους το αντίστοιχο διάστημα του 2019, που δεν υπήρχε η covid, σημειώνοντας αρνητική μεταβολή -0,69%. Με τη διαφορά εάν εξαιρέσουμε αυτούς που απεδόθησαν στην covid να ανέρχεται σε 385 λιγότερους από το αντίστοιχο διάστημα του 2019.

Από την 1η Ιανουαρίου μέχρι την 31η Μαΐου 2021 είχαμε 7.257 θανάτους αποδιδόμενους στην covid. Ή εάν πάμε με βάση τις εβδομάδες κατά ISO, σύμφωνα κα με τα στάνταρτς της ΕΛΣΤΑΤ (από 4 Ιανουαρίου έως 6 Ιουνίου), είχαμε 7.320 θανάτους από/με covid, σε ένα σύνολο θανάτων από κάθε αιτία 58.537 αυξημένο κατά 5,17% σε σχέση με το 2020. Μέχρι τότε (6/6/2021) ο εμβολιασμένος πληθυσμός με τουλάχιστον 1 δόση εμβολίου ανήρχετο σε 3.904.284, με μέσον όρο της περιόδου 1.952.142.

Παρατηρούμε ότι η διαφορά σε αριθμό θανάτων από το προηγούμενο έτος (που δεν υπήρχαν εμβόλια, αλλά και το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ούτε κορωναϊός) φτάνει τους 58.537 – 55.659 = 2.878 επιπλέον θανάτους (πορτοκαλί μπάρα στο γράφημα, ή η διαφορά μεταξύ σκούρας και ανοικτής μπλε μπάρας). Παρατηρούμε επίσης, ότι ο επιπρόσθετος αυτός αριθμός είναι πολύ μικρότερος του αριθμού των θανάτων που απεδόθησαν στην covid το ίδιο διάστημα (7.320 με βάση τα στοιχεία του ΕΟΔΥ -κίτρινη μπάρα).

Πρώτο ενδιάμεσο συμπέρασμα: Οι 7.320 – 2.878 = 4.442 θάνατοι (γκρι κάθετη μπάρα) αποδιδόμενοι στην covid δεν κατάφεραν να αυξήσουν την ολική θνησιμότητα του πληθυσμού αντίστοιχα, αφού αυτή περιορίστηκε στους 2.878 επιπλέον θανάτους. Κάτι που σημαίνει ότι οι θάνατοι λανθασμένα αποδόθηκαν στην covid και θα συνέβαιναν ούτως ή άλλως, τουλάχιστον ένα μεγάλο ποσοστό τους.

Διαπιστώνεται έτσι και στατιστικά, ότι υπάρχει -η καθομολογούμενη πλέον και από τα επίσημα χείλη του υπουργού υγείας- υπερκαταγραφή θανάτων covid σε υπερβάλλοντα μάλιστα βαθμό ενδεχομένως υπερδιπλάσιο ίσως και παραπάνω του πραγματικού. Το ερώτημα όμως παραμένει, που οφείλονται αυτοί οι πάνω από 4.000 θάνατοι, μόλις στις πρώτες 22 εβδομάδες του 2021, αφού δεν μπορούν να οφείλονται στην covid, ενώ οι επίσημα καταγεγραμμένοι θάνατοι από κάθε άλλη εκτός covid αιτία φτάνουν μόνον τις 51.217 μειωμένοι κατά 7,69% από το 2020; Ακόμη κι αν κάποιος άπιστος Θωμάς επιμείνει ότι όλοι αυτοί οι θάνατοι οφείλονται στην covid, τότε θα πρέπει να βρει τις κατάλληλες εξηγήσεις για την «κοιλιά» που έκαναν οι υπόλοιποι θάνατοι το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, με τα νοσοκομεία σχεδόν μονοθεματικά, με ολοένα και μεγαλύτερες ελλείψεις, με τον κόσμο να φοβάται να τα πλησιάσει καν, με μια κοινωνία διχασμένη, σε πανικό και σε σταδιακή φτωχοποίηση, με δεδομένη την παραμέληση χρόνιων προβλημάτων υγείας κτλ. Το πολύ-πολύ να είχαμε παρατηρήσει μόνον μικρή αύξηση της θνησιμότητας από κάθε άλλη αιτία. Όχι τόσο σημαντική μείωση.

Πολλοί θα βιαστούν να μας πληροφορήσουν, ότι οι θάνατοι αυτοί οφείλονται στα εμβόλια. Πέραν του γεγονότος ότι το πρώτο πεντάμηνο του 2021 το ποσοστό των εμβολιασμών ήταν αρκετά χαμηλό, θα πρέπει να δεχθούμε, ότι αφού η αύξηση των θανάτων από κάθε αιτία σε σχέση με το 2020 έφτασε τους 2.878, το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα των 22 πρώτων εβδομάδων, κανείς από αυτούς, ή ελάχιστοι οφείλονταν στην covid, ή ότι η επιδημία τελικά είναι fake. Διότι βεβαίως ο κορωναϊός ουδέποτε υπήρξε αυτός ο φοβερός και τρομερός ιός που θα μας σκότωνε όλους, αλλά και με 0,1% θνητότητα οι περισσότεροι από αυτούς τους 2.878 θανάτους, του ανήκουν σε συνθήκες μάλιστα επιδημίας.

Δεν υπήρξαν θάνατοι ένεκα των προβληματικών εμβολίων; Το πιθανότερο είναι ότι υπήρξαν, αλλά κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει τον αριθμό τους, αφού δεν υπάρχουν σχετικά δεδομένα -ειδικά για εκείνη την πρώτη περίοδο του πρώτου 5μηνου του 2021. Στατιστικά όμως ο αριθμός αυτός «χάνεται» μέσα στους υπόλοιπους αριθμούς και δεν μπορεί να αποδειχθεί το παραμικρό με αυτόν τον τρόπο, τη στιγμή που υπάρχουν εμφανέστεροι λόγοι που αιτιολογούν τους θανάτους, όπως η κατάσταση στα νοσοκομεία -μετά ή άνευ «πρωτοκόλλων θανάτου».

Παρεμπιπτόντως, εάν πάρουμε ολόκληρο το 2021 και το συγκρίνουμε με το 2020, σε σύνολο 52 εβδομάδων έχουμε μια αύξηση στον αριθμό των θανάτων κατά 10,21%, ή 13.298 πρόσθετοι θάνατοι, όταν αυτοί που απεδόθησαν από τον ΕΟΔΥ στην covid ανήλθαν σε 15.952. Υπάρχει δηλαδή κι εδώ ένα έλλειμμα στην υπερβάλλουσα σε σχέση με το 2020 θνησιμότητα από κάθε αιτία, σε σχέση με τους αποδιδόμενους στην covid θανάτους, κατά 2.654.

Τέλος, το 2022 τις 22 πρώτες εβδομάδες δηλαδή από 3 Ιανουαρίου έως και 5 Ιουνίου έχουμε 9.003 θανάτους αποδιδόμενους στην covid σε ένα σύνολο θανάτων από κάθε αιτία που έφτασε τους 64.191, αυξημένο κατά 9,66% από το αντίστοιχο διάστημα του 2021 με την αριθμητική διαφορά να φτάνει τους 64.191 – 58.537 = 5.654 επιπλέον θάνατοι.

Παρατηρούμε δηλαδή και το 2022 το ίδιο φαινόμενο του 2021 με τους αποδιδόμενους στην covid θανάτους να υπερβαίνουν κατά πολύ την παρατηρούμενη υπερβάλλουσα θνησιμότητα 9.003 – 5.654 = 3.349! Που αποδεικνύει την άλλα αντ’ άλλων καταγραφή θανάτων αποδιδόμενων στην covid από την πλευρά του ΕΟΔΥ.
Ταυτόχρονα ο εμβολιασμένος πληθυσμός έστω με μια δόση έφτασε τα 7.916.204.

Η διαφορά στους θανάτους που αποδίδονται στην covid επίσης φτάνει τους 9.003 – 7.320 = 1.746 επιπλέον του αντίστοιχου διαστήματος του 2021, με συνέπεια οι υπερβάλλοντες θάνατοι αποδιδόμενοι σε κάθε άλλη αιτία να ανέρχονται σε 5.654 – 1.746 = 3.908. Εάν σε αυτούς προστεθούν οι 2.654 θάνατοι από το 2021, τότε έχουμε για ένα διάστημα 1,5 έτους 3.908+2.654 = 6.562, ή 12,64 επιπλέον θάνατοι ημερησίως, πέραν των θανάτων που μπορούν να αποδοθούν στην covid. Μια υπερβάλλουσα ημερήσια θνησιμότητα που διαρκεί για ολόκληρο 1,5 χρόνο της τάξης του 3,6%, δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητη και θα έπρεπε να είχε ήδη σημάνει συναγερμό μεταξύ των «ειδικών». Μάλιστα φαίνεται καθαρά, ότι υπάρχει συστηματική αυξητική τάση αυτής της «ορφανής» υπερβάλλουσας θνησιμότητας, αφού για ολόκληρο το 2021 έφτασε τους 2.654 και μόνον το πρώτο 5μηνο του 2022 ήδη έχει φτάσει τους 3.908!

Η προσπάθεια μάλιστα να ενταχθούν όλοι αυτοί οι θάνατοι σε θανάτους covid είναι άγαρμπη και ανεπιτυχής. Διότι οι αριθμοί δεν συνάδουν μεταξύ τους. Δεν μπορεί να έχουμε πολύ περισσότερους θανάτους από covid, απ’ ό,τι συνολικά, με μάλιστα τόσο μεγάλες διαφορές.

Το 2022 όμως έχουμε νέα δεδομένα και για την covid. Έχουν επικρατήσει τα διάφορα στελέχη της παραλλαγής «Ο», τα οποία αποδεδειγμένα, ενώ έχουν ιδιαίτερα υψηλή μεταδοτικότητα, προκαλούν πολύ ηπιότερη νόσο με εξαιρετικά μειωμένη θνητότητα. Πως είναι δυνατόν, λοιπόν, οι αποδιδόμενοι θάνατοι στην covid να είναι σημαντικά υψηλότεροι σε αριθμό από την αντίστοιχη περυσινή περίοδο, που επικρατούσαν τα «άγρια» στελέχη του ιού και το ποσοστό εμβολιασμών ήταν χαμηλό; Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν το φαινόμενο της υποτιθέμενης υψηλής θνητότητας covid αφορά σχεδόν αποκλειστικά στη χώρα μας και δεν παρατηρείται πουθενά αλλού στον κόσμο;

Πρόσφατα είχα αναρτήσει και παρουσιάζω κι εδώ από κάτω έναν κατατοπιστικό πίνακα που συνέκρινε την Ελλάδα με άλλες 33 χώρες απ’ όλον τον κόσμο (στοιχεία μέχρι την 7η Ιουλίου 2022) που δείχνει ότι η Ελλάδα είχε από την αρχή του έτους 571 περισσότερους θανάτους ανά εκατομμύριο πληθυσμού σε σχέση με τον μέσον όρο των υπολοίπων 33 χωρών της Ευρώπης, της Ασίας και της Αμερικής. Πρόκειται πραγματικά για ένα θλιβερό παγκόσμιο ρεκόρ.


Ένα ρεκόρ που δεν αιτιολογείται με τα φληναφήματα της κυβέρνησης και των «ακαταδίωκτων» επιτροπών της.

Συμπεράσματα

Επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά, ότι υπάρχει μια συνεχώς αυξανόμενη τάση στη γενική θνησιμότητα του ελληνικού πληθυσμού, που το 2022 τείνει να προσλάβει δραματικές διαστάσεις.

Η αύξηση αυτή των θανάτων από κάθε αιτιολογία δεν αιτιολογείται από το πανδημικό φαινόμενο, αφού όπως οι αριθμοί αποδεικνύουν, η επίπτωσή του στη γενική θνησιμότητα είναι πολύ μικρότερη από την παρουσιαζόμενη στις επίσημες ανακοινώσεις. Πάντα υπάρχει ένας εξαιρετικά σημαντικός αριθμός θανάτων που επίσημα αποδίδονται στην covid, αλλά όπως προκύπτει από τη στατιστική ανάλυση δεν οφείλεται σ’ αυτήν και εντάσσονται σε μια «γκρίζα» ζώνη αγνώστου αιτιολογίας.

Έναν νέο παράγοντα που θα πρέπει να λαμβάνουμε στο εξής υπ’ όψιν, με δεδομένο την πληθώρα αιφνίδιων θανάτων νέων και κατά κανόνα υγιών ανθρώπων, είναι οι μαζικοί επαναλαμβανόμενοι εμβολιασμοί. Χωρίς φυσικά να μπορούμε -ελλείψει άλλων στοιχείων- να προσδιορίσουμε έστω και κατά προσέγγιση το ποσοστό της επίπτωσης των εμβολιασμών στη γενική θνησιμότητα. Δεν φαίνεται όμως -προσώρας- να είναι ιδιαίτερα υψηλό αυτό το ποσοστό με δεδομένο, ότι η χώρα μας παρουσιάζει έως και υπερδιπλάσια υπερβάλλουσα θνησιμότητα σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές ή μη χώρες, με παρόμοια ή ακόμη υψηλότερα ποσοστά εμβολιασμένου πληθυσμού. Τυπικό παράδειγμα η Σουηδία, που κατάφερε έγκαιρα να ελέγξει την επιδημία χωρίς την εφαρμογή σκληρών περιοριστικών μέτρων και παρά το υψηλό ποσοστό εμβολιασμών δεν παρουσιάζει ούτε κατ’ ελάχιστον υπερβάλλουσα θνησιμότητα και δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα.

Γνωρίζουμε όμως, ότι στην Ελλάδα εφαρμόστηκαν σκληρά περιοριστικά μέτρα, παρατεταμένα lock down, απαγορεύσεις κάθε είδους, που οδήγησαν σε πτώση τη γενική υγεία του πληθυσμού, με αποκορύφωμα την ουσιαστική απόλυση υψηλού αριθμού πολύτιμου ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, οδηγώντας ουσιαστικά σε πλήρη κατάρρευση το σύστημα υγείας.

Σε αυτήν ακριβώς την προϊούσα κατάρρευση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, την πλήρη απουσία πρωτοβάθμιας φροντίδας και την πτώση γενικά της ποιότητας ζωής των ανθρώπων και συνεπώς της υγείας, θα βρούμε τα αίτια της δραματικής αυτής εξέλιξης σε σχέση με τους θανάτους στη χώρα μας.

Οποιαδήποτε προσπάθεια να αποδοθούν αλλού τα αίτια, χωρίς εξειδικευμένα στοιχεία, θα πρόκειται για ένα κακοστημένο παιχνίδι για να φύγει η προσοχή από τις καταστροφές που προκάλεσαν στο πλαίσιο του υγειονομικού μνημονίου τα lockdown, τους φασιστικού τύπου αποκλεισμούς, τις αναστολές και τη συστηματική αποξήλωση του συστήματος υγείας στη χώρα μας, με τη νοσοκομειακή περίθαλψη, με τα νοσοκομεία σε άθλια κατάσταση, ουσιαστικά να έχει καταρρεύσει.

Οι ευθύνες ως προς αυτά, επίσης ως προς τη χειραγώγηση των στοιχείων και την επιβολή υποχρεωτικοτήτων, είναι τεράστιες, και οφείλουν να αποδοθούν πέραν της κυβέρνησης, σε ολόκληρο το κοινοβουλευτικό φάσμα, που έστερξε να σιγοντάρει, εάν όχι να υπερθεματίζει τις κυβερνητικές επιλογές, καθώς και σε ένα μεγάλο μέρος της ιατρικής κοινότητας, που συνέβαλλε λόγω και έργω στο επιτελούμενο έγκλημα, που προσλαμβάνει ήδη διαστάσεις γενοκτονίας.

Πηγές: 
https://www.statistics.gr/
https://eody.gov.gr/

 

Αφήστε ένα σχόλιο