Το “ζήτημα Λιγνάδη” μέσα από μία απλή ερώτηση και μια διπλή ανακοίνωση….
του Ιωσήφ Λουκέρη
Ας αρχίσουμε με την απλή ερώτηση:
Οι δημοσιογράφοι του δικαστικού ρεπορτάζ γνώριζαν ότι επέκειτο αποφυλάκιση του Δημήτρη Λιγνάδη ή όχι;
-Η παρ. 8 του αρ. 497 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας* είναι πεντακάθαρη και δεσμευτική για τον Δικαστή. Αρχίζει με τις λέξεις “Τότε μόνον δεν χορηγείται ανασταλτικό αποτέλεσμα….” ξεκαθαρίζοντας ότι ο κατηγορούμενος, όταν ασκεί έφεση, μένει ελεύθερος κατά κανόνα και κρατείται κατ’ εξαίρεση.
-Η «πιθανή διάπραξη κι άλλων εγκλημάτων», που στην Ελλάδα χρησιμοποιείται κατά κόρον για προφυλακίσεις και φυλακίσεις, προς θεραπείαν της βραδύτητος του συστήματος απονομής δικαιοσύνης, κάποτε δε και προς βλάβην της ίδιας της Δικαιοσύνης, στην περίπτωση του Λιγνάδη δεν έχει καν λογική βάση, αφού ο «εθνικός μας βιαστής» έχει πλέον ευνουχιστεί από την δημοσιότητα που δόθηκε στα εγκλήματά του.
Άρα, ασφαλώς και ήταν γνωστό το ενδεχόμενο, έστω, της αποφυλάκισης του Λιγνάδη στους «δημοσιογραφικούς κύκλους».
Τα δημοσιογραφίδια, όμως, που κόπτονται ότι «καθημερινά δίνουν την μάχη της ενημέρωσης», δεν είπαν ούτε λέξη στο κρεμάμενο από τα χείλη τους κοινό, έστω για μια ελάχιστη πιθανότητα αποφυλάκισης. Προτίμησαν να παίξουν το χαρτί του αιφνιδιασμού της κοινής γνώμης. Και «έκπληκτοι» και «σοκαρισμένοι» βγήκαν στους τηλεοπτικούς δέκτες από το «σκάνδαλο» και ανάστατοι, ως ηθικιστές ιεροκήρυκες, ανήγγειλαν στους τηλε-πιστούς τους ότι ο βιαστής κυκλοφορεί ελεύθερος.
Και το κοινό τσίμπησε και πάλι το δόλωμα! Άνθρωποι κάθε ηλικίας, κάθε μόρφωσης, κάθε ιδεολογίας, από τον περιδεή συνταξιούχο, μέχρι τον πιο ορμητικό αναρχικό, είχαν σκέψεις και αντιδράσεις πανομοιότυπες με την (κακο)σκηνοθετημένη τηλεοπτική υστερία.
Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Τώρα δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με σόου προς άγραν τηλεθέασης.
Πλέον φτάσαμε στο σημείο ο νόμος, ο γραπτός νόμος, να μην υπάρχει, αφού η τηλεόραση λέει ότι δεν υπάρχει.
Έκριναν πλέον οι πνευματικοί και συναισθηματικοί ταγοί μας ότι μπορούν να μας γυρίσουν πιο πίσω και απ’ τα χρόνια του Χαμουραμπί, όταν οι ισχυροί απέδιδαν δίκαιο χωρίς νόμο, σύμφωνα με τα κέφια τους και τα συμφέροντά τους και οι λαοί πείθονταν στα κελεύσματά τους, συνεπαρμένοι ή φοβισμένοι από την “θεόπνευστη” δύναμή τους. Έκριναν ότι μπορούν πλέον να μετατρέψουν την παθητική μάζα των αγανακτισμένων σε ενεργητικό όχλο, άνομο και άλογο, πειθήνιο εκτελεστή των εντολών τους, σκαιό δήμιο για τους καταδίκους των τηλεδικείων τους.
Σε αυτό το νέο τηλεπραξικόπημα την μεγαλύτερη ευθύνη αντίστασης, έφερε και φέρει ο νομικός κόσμος της χώρας, αφού στο δικό του πεδίο συντελέστηκε.
Και πράγματι, η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων απάντησε σε αυτήν την προσβολή της ίδιας της έννοιας της Δικαιοσύνης με ανακοίνωσή της.
Το κακό όμως είναι ότι η ανακοίνωση αυτή δεν ήταν απλή, ήταν διπλή: Η πρώτη ανακοίνωση (δείτε την εδώ), αγέρωχη, γενναία και υπεύθυνη, φτάνει να πούμε ότι περιέχει την ιστορική φράση – σημαία για τον κοινωνικοπολιτικό αγώνα κατά της εμπορικής παραπληροφόρησης :
«Το Σύνταγμα κατοχυρώνει το δικαίωμα των πολιτών στην ενημέρωση και παράλληλα την υποχρέωση της έγκυρης ενημέρωσης των πολιτών. Συνεπώς, οι “ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ” των τηλε-δικαστών και των τηλε-εισαγγελέων, που “εκδίδονται” με φήμες, εικασίες και σχόλια της καθημερινότητας, παραβιάζοντας κάθε έννοια του τεκμηρίου αθωότητας και προηγούνται των αποφάσεων των Δικαστηρίων είναι εξαιρετικά επικίνδυνες σε μία ευνομούμενη πολιτεία»
Η δεύτερη, που ακολούθησε λίγες ημέρες μετά, εκδοθείσα θαρρείς από συνδικαλιστική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας (δείτε την εδώ), καθόλου λόγο δεν κάνει για τηλε-δικαστές και τηλε – εισαγγελείς. Αντίθετα κάνει λόγο για «πολιτικές σκοπιμότητες» και «κινηματική λογική παρελθόντων ετών» φωτογραφίζοντας ως υπεύθυνο όλης της κατάστασης τον προ πολλού «σκωλήκων βρώμα και δυσωδία» …. ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ο οποίος εννοείται, αμέσως και ασμένως απεδέχθη τον ρόλο αυτό, μιας και άλλη πολιτική θέση δεν του έχει μείνει από αυτήν του λαγού του Κούλη.
Τι μεσολάβησε μεταξύ των δύο ανακοινώσεων δεν τολμώ ούτε να το σκεφτώ. Το μόνο που βλέπω είναι ότι μεταξύ τους υπάρχει ερεβώδες χάσμα, στο οποίο κατρακυλάει όλο και πιο βαθιά η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Εδώ που φτάσανε τα πράγματα το μόνο που μου μένει είναι να σε παρακαλέσω, αγαπητέ αναγνώστη: Τώρα που τα «Λιγναδιακά» καταλαγιάζουν, χάριν του νέου σήριαλ των υποκλοπών, σκέψου ψύχραιμα και θαρρετά τα γραφόμενα στο κείμενο αυτό. Δες, σε παρακαλώ, ότι δεν κινδυνεύει πλέον μόνο ο «νομικός μας πολιτισμός». Δες ότι πλέον βάλλεται αναίσχυντα ο ίδιος ο ανθρώπινος πολιτισμός και γκρεμίζονται σε μια στιγμή όσα κατακτήθηκαν με αιώνες αγώνων.
Μην γίνεσαι, σε παρακαλώ, πιόνι των μεγαλομπακάληδων της συμφοράς που μας οδηγούν στην δυστοπική νεοφιλελέ ζούγκλα.
Σε παρακαλώ, σύνελθε!
* «Τότε μόνο δεν χορηγείται ανασταλτικό αποτέλεσμα κατά την παρ. 4 στην έφεση ή απορρίπτεται η αίτηση αναστολής εκτέλεσης της πρωτόδικης απόφασης, όταν κρίνεται αιτιολογημένα ότι οι περιοριστικοί όροι δεν αρκούν και ότι ο κατηγορούμενος δεν έχει γνωστή και μόνιμη διαμονή στη χώρα ή έχει κάνει προπαρασκευαστικές ενέργειες για να διευκολύνει τη φυγή του ή κατά το παρελθόν υπήρξε φυγόποινος ή φυγόδικος ή κρίθηκε ένοχος για απόδραση κρατουμένου ή παραβίαση περιορισμών διαμονής, εφόσον από τη συνδρομή των παραπάνω στοιχείων προκύπτει σκοπός φυγής ή κρίνεται αιτιολογημένα ότι αν αφεθεί ελεύθερος είναι πολύ πιθανό, όπως προκύπτει από προηγούμενες καταδίκες του για αξιόποινες πράξεις ή από τα συγκεκριμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξης, να διαπράξει και άλλα εγκλήματα. Το δικαστήριο σε κάθε περίπτωση χορηγεί ανασταλτικό αποτέλεσμα ή αναστολή εκτέλεσης, αν αιτιολογημένα κρίνει ότι η άμεση έκτιση ή συνέχιση έκτισης της ποινής θα έχει ως συνέπεια υπέρμετρη και ανεπανόρθωτη βλάβη για τον ίδιο ή για την οικογένεια του. Αν παραβιαστούν οι όροι που τέθηκαν το αρμόδιο δικαστήριο αποφαίνεται, ύστερα από αίτηση του εισαγγελέα, για την άρση ή όχι της χορηγηθείσας αναστολής εκτέλεσης».
από το «https://365335.blogspot.com/»
https://www.hereticalideas.gr/2022/08/lignadiadika-1.html
Αφήστε ένα σχόλιο