Γιατί γράφω…
του Γιώργου Χαραλαμπίδη
Στην ερώτηση: «Γιατί γράφεις;», απαντώ: «Για να υπερασπιστώ τον Λόγο!».
Θα εξηγήσω όσο μπορώ καλύτερα τι εννοώ.
Ο Λόγος είναι μία από τις τέσσερις δυνατότητες συμπεριφοράς του ανθρώπου.
Οι άλλες τρεις είναι οι εξής: Βία, Υποκρισία, Αδιαφορία.
Οι άνθρωποι συνήθως χρησιμοποιούν μείγμα των ανωτέρω συμπεριφορών.
Ο Λόγος είναι η μόνη από τις συμπεριφορές που αναπτύσσει αρμονικά στον άνθρωπο αυτό που αποκαλούμε Νόηση.
Νόηση είναι η δια της Παιδείας πνευματική καλλιέργεια των ανθρώπων, ώστε να είναι σε θέση να σκέπτονται χρησιμοποιώντας αρμονικά τα: συναίσθημα, λογική, συνείδηση. Να είναι σε θέση να νιώθουν αλλά και να εκφράζονται με το συναίσθημα τους, να διαλέγονται με την λογική τους, να συνειδητοποιούν το δυνατόν περισσότερο, το δυνατόν καλύτερα, ανάλογα με την εποχή τους, την φύση, τον εαυτό, τον πλησίον, το ανθρωποσύνολο, το σύμπαν.
Οι άλλες τρεις συμπεριφορές, δηλαδή η βία, η υποκρισία και η αδιαφορία, είναι βέβαια βάσεις συμπεριφοράς κάθε ανθρώπινης ύπαρξης, όμως, όπως αντιλαμβάνεστε, μπορούν να λειτουργήσουν ανεξάρτητα από το «θέλω» του «άλλου». Μπορώ να σε εκβιάσω, μπορώ να σε εξαπατήσω, μπορώ να αδιαφορήσω για σένα, αλλά δεν μπορώ να εκφράσω τα συναισθήματα μου για σένα αν δεν θέλεις να ανταποκριθείς, δεν μπορώ να διαλογιστώ μαζί σου για κάποιο θέμα που μ’ ενδιαφέρει αν κι εσύ δεν ενδιαφέρεσαι για το ίδιο θέμα…
Η εξουσία και η ομαδοποίηση
Ως εκ τούτου, μπορούμε με ασφάλεια να ονομάσουμε τον «χώρο» δράσης των συμπεριφορών βία, υποκρισία, αδιαφορία, με το όνομα Εξουσία.
Οι συμπεριφορές εξουσίας, χωρίς την επενέργεια του Λόγου, καταντούν τον άνθρωπο «ανδράποδο», δηλαδή κάτι χωρίς συναισθήματα, χωρίς λογική, χωρίς συνείδηση, χωρίς βούληση, χωρίς πνεύμα, φαντασία, όραμα.
Ένα σημαντικό πεδίο της ανθρώπινης δραστηριότητας είναι αυτό της «ομαδοποίησης».
Δηλαδή ο σχηματισμός ανθρώπινων ομάδων, για κάθε είδους δραστηριότητα. Από διασκέδαση έως πόλεμο. Από την οικογένεια έως τα έθνη – κράτη. Για να καλλιεργηθεί η γη, η γνώση, η επιστήμη. Για να εξερευνηθεί ο πλανήτης και το πέρα από αυτόν.
Πολλές μορφές ομαδοποίησης είναι τοπικού επιπέδου, όπως η παρέα της γειτονιάς, η πόλη, το έθνος, άλλες πάλι υπερτοπικού, πολλές φορές παγκόσμιου, όπως η τέχνη και η επιστήμη.
Υπάρχει ομοίως και διαχρονική ομαδοποίηση. Παραδείγματα τέτοια, εκτός βέβαια της επιστήμης και της τέχνης, είναι οι διάφορες θρησκείες, η λογοτεχνία, τα πολιτιστικά ήθη των φυλετικών ή εθνικών ομαδοποιήσεων και άλλα.
Την συνειδητή ομαδοποίηση, με στόχους, μέσα και σκοπούς, την λέμε Κοινωνική Οργάνωση.
Και η κοινωνική οργάνωση, όπως είναι φυσικό, επιτυγχάνεται με τους παραπάνω τρόπους συμπεριφοράς.
Κοντολογίς, υπάρχει η κοινωνική οργάνωση που επιδιώκει και επιτυγχάνει η Εξουσία, με μέσα τις βία, υποκρισία, αδιαφορία, προσπαθώντας να καθυποτάξει τον Λόγο, να τον κάνει πειθήνιο υπηρέτη της, κάτι σαν το ραβδάκι του μάγου που εκτελεί όλες τις προσταγές του.
Υπάρχει και η κοινωνική οργάνωση που παλεύει να επιτύχει το μέσον Λόγος, προσπαθώντας να γεννήσει και να διατηρήσει ζωντανή σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη τη σπίθα της Νόησης, περιορίζοντας τις συμπεριφορές εξουσίας στο ελάχιστο δυνατό.
Ο Λόγος με κυριότερο εργαλείο τις ανά τον κόσμο προφορικές και γραπτές γλώσσες, προσπαθεί να καλλιεργήσει με υπομονή, όσο το δυνατόν περισσότερο σε κάθε άτομο τα συναίσθημα, λογική, συνείδηση και σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Η επιστήμη και η τέχνη είναι παιδιά του Λόγου.
Ο Λόγος ξέρει, ότι η φαντασία και η πνευματική παραγωγή δεν εκβιάζονται. Δείχνει τον δρόμο της κοινωνικής οργάνωσης στα άτομα, αλλά αφήνει σ’ αυτά να επιλέξουν τρόπους προσέγγισης. Γνωρίζει ότι η ελευθερία και η ανάληψη ευθύνης είναι ο ίδιος δρόμος. Ο δρόμος του συνειδητοποιημένου ανθρώπου!
Η Εξουσία δεν έχει υπομονή να περιμένει. Άρπαξε την ευκαιρία, είναι το σύνθημα της. Κλοπή και εκμετάλλευση το πρόγραμμα της. Έτσι, ομαδοποιεί τους ανθρώπους εκόντες άκοντες. Τους εκβιάζει με την φτωχοποίηση. Τους εξαπατά με παραπλανητικά μέσα πληροφόρησης. Τους δελεάζει με τίτλους, θέσεις, χρήματα. Τους αλυσοδένει σε ατελείωτες «επαγγελματικές ενασχολήσεις», απάνθρωπα ωράρια εργασίας, εξευτελιστικές αμοιβές. Η μεγάλη απάτη της, είναι το χρηματοπιστωτικό της σύστημα. Αυτό, της αδιάφανης παραγωγής νομίσματος, του έντοκου δανεισμού, της παράλογης φορολογίας, των προστίμων, των χρηματιστηριακών «προϊόντων», της κλοπής του μόχθου των πολλών. Αυτό το χρηματοπιστωτικό σύστημα εγκαταστάθηκε με την αμέριστη συναίνεση ενός νομικού «συστήματος» που έχει το θράσος να αυτονομάζεται «δικαιοσύνη». Παρουσία χριστιανικών εκκλησιών που καμώνονταν ότι βλέπουν αλλού. Υπό την επίβλεψη του 1% του παγκόσμιου πληθυσμού που κατέχει, με μέτρα εξουσίας, άνω του 50% του παγκόσμιου πλούτου και αυτονομάζεται αυτάρεσκα «ελίτ».
Η εξουσία εχθρεύεται τον Λόγο και προσπαθεί με εργαλείο τη «διαφθορά» να τον αποκλείσει από τα μυαλά της μεγάλης μάζας των ανθρώπων. Γιατί έτσι καθίστανται χειραγωγήσιμοι και άνευ συνείδησης. Διαφθορά είναι ο εθισμός των ανθρώπων σε χρονοτριβές που τους απομακρύνουν από την ενσυναίσθηση, την εκλογίκευση, την συνειδητοποίηση. Τέτοιες είναι το «παιχνίδι», όπως ποδόσφαιρο, χαρτοπαιξία, σεξισμός, τα σκληρά ποτά και οι πιο βαριές μορφές διαφθοράς, όπως εξάρτηση από ψυχοδραστικές ουσίες, αλκοολισμός, πορνεία, οικονομικός ανταγωνισμός, χρηματιστικές απάτες, πόλεμος. Η Διαφθορά εκτείνεται με εντολές της «ελίτ» σε όλο το ανθρωποσύνολο, αλλά εκεί που κυρίως στοχεύει είναι οι ομάδες των νέων.
Η διαίρεση των ανθρώπων και η μεταξύ τους απομάκρυνση, είναι αποτέλεσμα εφαρμογής του εργαλείου της Εξουσίας, Διαφθορά.
Όπως ακριβώς είναι, η πνευματική φτώχεια των μαζών και κατ’ επέκταση η αδιαφορία τους για τα «κοινά».
Όπως ακριβώς η υλική τους φτώχεια, που η εξουσία προσπαθεί να την παρουσιάσει σαν «φυσικό φαινόμενο».
Όπως ακριβώς η σιγή των φωνών αντίστασης – αντίδρασης στις ολοκληρωτικές βλέψεις της εξουσίας, αφού όπου υπάρξουν ή τις ενσωματώνει ή τις εξαφανίζει βίαια.
Πώς τα καταφέρνει; Μα με την ισχύ του δικαιώματος που της παραχωρήσαμε! Να εκδίδει και να διαχειρίζεται το νόμισμα, χωρίς να δίνει λογαριασμό, χωρίς ουσιαστικό έλεγχο!..
Μ’ αυτό εξαγόρασε το νομικό σύστημα, μ’ αυτό εξαγόρασε τις ηγεσίες των θρησκειών, εξαγόρασε το πολιτικό προσωπικό, εξαγόρασε τα μέσα πληροφόρησης και ενημέρωσης αντικαθιστώντας τα με φερέφωνα, αλλοίωσε το νόημα της παροχής διαπαιδαγώγησης μετατρέποντας το, από παιδεία σε εκπαίδευση υπάκουων «πτυχιούχων», έφτιαξε επαγγελματικούς στρατούς, υπάκουους σ’ αυτόν που τους πληρώνει, αλλά ανίκανους να αντιληφθούν τι σημαίνει υπεράσπιση, της «πατρίδας» της «δημοκρατίας» της «κοινωνικής δικαιοσύνης».
Έχει ο λόγος ανάγκη υπεράσπισης;
Αν δεν υπερασπιστείς τον Λόγο είναι σαν να συμφωνείς με την Εξουσία!…
«Ο σιωπών δοκεί συναινείν»…
Ποιο άλλο μέσο βλέπετε να υπάρχει, ικανό να αντισταθεί στο μοχθηρό «πρόγραμμα» της εξουσίας;
Με βάση τα παραπάνω φτιάχνεται ένα «εμείς».
Το «εμείς» της εξουσίας καθορίζεται από τη φράση: «…you’re either with us, or against us…» George W. Bush. Είναι το εμείς της Νέας Παγκόσμιας Τάξης. Το εμείς της εξουσίας.
Το «εμείς» του Λόγου καθορίζεται από τη φράση: «…ός γάρ ούκ έστι καθ’ υμών, υπέρ υμών έστιν…» Χριστός [Μαρκ. θ’40]
Θα μου πείτε, πρώτα υπάρχει το «εγώ». Κι αυτό είναι καθορισμένο από τη στιγμή που γεννιέται κανείς έως ότου πεθάνει. Αλλά σκεφτείτε, το «εγώ» σας, δεν θα υπήρχε αν δεν προϋπήρχε κάποιο «εμείς» που ευόδωσε την ύπαρξη του συγκεκριμένου «εγώ». Μετά, προϊόντος του χρόνου, το ατελές «εγώ», «έν οίδα, ότι ουδέν οίδα», διαπιστώνει ότι μόνο του δεν είναι πλήρες και αναζητά το «εμείς».
Το ανθρώπινο ον που θα αναζητήσει ένα «εμείς», θα βρει εύκολα το εμείς της εξουσίας. Θα σπρωχτεί σ’ αυτό από ανάγκες επιβίωσης και από ένα σωρό άλλα εργαλεία ενσωμάτωσης στο «εργασιακό καθεστώς». Θα ελκυστεί σ’ αυτό από ένα πακτωλό νομισμάτων, θέσεων άσκησης διοίκησης, ψευδαισθήσεις ισχύος. Μετά από κάποιο χρόνο, όταν καταλάβει την κοροϊδία, αν έχει την δύναμη να μετανιώσει, θα ψάξει να βρει το «εμείς» του Λόγου. Να ένας άλλος λόγος που εμείς οι υπερασπιστές του Λόγου πρέπει να είμαστε εκεί κοντά του, να τον στηρίξουμε, να του πούμε ότι δεν είναι μόνος, να του δείξουμε το μέγεθος της απάτης, την δυνατότητα της μετάνοιας, την δύναμη της συγνώμης προς τον εαυτό και προς τους άλλους.
Όπως γίνεται φανερό, η απόφαση να ενταχθεί κανείς στο «εμείς» του Λόγου, είναι προσωπική. Το να σε σύρουν σε απόφαση, πολύ περισσότερο να εφαρμόσεις πρακτικές ανάλογες, δεν έχει νόημα ούτε εφαρμογή στο πεδίο του Λόγου. Αν εφαρμοστούν παρόμοιες πρακτικές, ο Λόγος παύει να είναι Λόγος και μετατρέπεται σε Εξουσία.
Όχι! Ο Λόγος δεν αποποιείται τις άλλες τρεις συμπεριφορές. Απλά θα τις χρησιμοποιήσει με συνείδηση όπου κρίνονται αναγκαίες. Ναι, στην διαπαιδαγώγηση πολλές φορές είναι χρήσιμη η χρήση των συμπεριφορών εξουσίας. Η χρήση τους όμως, οφείλει να είναι ελεγχόμενη και η κατάχρηση τους καταδικαστέα.
Θα έχετε ακούσει τις εκφράσεις:
«Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια!»….
«Όταν τρώνε δεν μιλάνε!»….
«Πράξεις όχι λόγια!»…
και διάφορα άλλα τέτοια ευφυολογήματα που προσπαθούν να υποτιμήσουν την αξία της έκφρασης της σκέψης μας.
Αλλά οι πράξεις χωρίς σκέψη αφορούν ανθρώπους;
Ακόμη οι πράξεις που γεννήθηκαν με περίσκεψη, αλλά δεν κοινοποιήθηκαν καταλλήλως, εφαρμοζόμενες χωρίς συναίνεση, είναι κάτι άλλο εκτός από επιταγές εξουσίας;
Θα μου πείτε: «Μα έτσι δεν συμπεριφερόμαστε με τα παιδιά;»…
Θα απαντήσω, ότι, έτσι μας συμπεριφέρεται και η εξουσία. Μας θεωρεί ισόβια παιδιά, δεν μας αφήνει να ομαδοποιούμαστε με μέσον τον Λόγο, ώστε να μένουμε έρμαια στο έλεος της!..
Αυτή την ζωή θέλουμε; Αυτή τη ζωή ονειρευόμαστε για τα παιδιά μας;
Η ατέρμονη έκφραση διαπιστώσεων και επιχειρημάτων που ποτέ δεν περνάει σε αποφάσεις και εφαρμογές αποφάσεων, είναι και αυτό εργαλείο εξουσίας, που το χειρίζεται για να απονευρώνει κάθε αντίθετη σ’ αυτήν ομαδοποίηση.
Ένα άλλο πολύ διαδεδομένο όσο και φθοροποιό σύνθημα είναι το: «Εγώ θέλω να ζήσω τη ζωή μου».
Τι ακριβώς σημαίνει; Αν το αναλύσετε λεξιλογικά, είναι μία ταυτολογία, μια περιττολογία. Τα άτομα όμως που το χρησιμοποιούν, εννοούν ότι θα ήθελαν να ζήσουν μια ζωή ανέμελη, με έμφαση στις τέρψεις της λαιμαργίας και της φιληδονίας. Καμία ενοχλητική σκέψη, καμία πρόθεση ανάληψης κοινωνικής ευθύνης.
Αυτά ακριβώς τα άτομα, έχουν παρασυρθεί από τις εξουσιαστικές παραινέσεις για ζωή χωρίς τον Λόγο. Πλήθος ταινιών τύπου Χόλιγουντ όσο και διαφημίσεων, τους παρακινούν σε έναν τρόπο ζωής χωρίς ουσία, με έμφαση στην υλική ικανοποίηση, αλλά με αδιαφορία στην πνευματική, ψυχική και κοινωνική υγεία. Εδώ θα βρείτε την μεγάλη διαφθορά της νεολαίας.
Αυτά ακριβώς τα άτομα, ακυρώνουν τη θυσία της ζωής άλλων ατόμων σε στόχους και σκοπούς με κοινωνικό περιεχόμενο, γελοιοποιώντας πολλές φορές αγνές και αξιοθαύμαστες προθέσεις.
Αυτά ακριβώς τα άτομα, εμποδίζουν την δημόσια συζήτηση σοβαρών θεμάτων, αφήνοντας το πεδίο της πληροφόρησης, της αναζήτησης της αλήθειας, της γνώσης, της συναδέλφωσης και αλληλεγγύης, σε ένα «σύστημα» που η εξουσία με πονηριά έχει ετοιμάσει, να το εφαρμόσει βίαια, αδιαφορώντας για την πνευματική ανέλιξη των ανθρώπων.
Οι άνθρωποι αιώνες τώρα, ασυνείδητα πολλές φορές, συντάσσονται με την εξουσία, και προδίδουν τον Λόγο.
Επιστήμονες, δεν υπάρχει επιστήμη για την επιστήμη. Την επιστήμη που παράγετε με εργαλείο το Λόγο, ή στον άνθρωπο θα την παραδώσετε ή στην Εξουσία.
Καλλιτέχνες, δεν υπάρχει τέχνη για την τέχνη. Την τέχνη σας σαν παιδί του Λόγου την οφείλετε σε όλους τους ανθρώπους. Όχι στα κλειστά παλάτια των εξουσιαστών.
Δημοσιογράφοι και δημοσιολόγοι, μην προδίδετε άλλο τον Λόγο και την Αλήθεια.
Παιδαγωγοί κάθε σχολικής βαθμίδας. Ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Από τις σχολικές σας αίθουσες πέρασε όλος αυτός ο κόσμος. Είστε ευχαριστημένοι με το έργο σας;
Έλληνες, ξεχάσατε την ιστορία σας. Τους αγώνες των προγόνων σας για ελευθερία. Ξεπουλήσατε τον Λόγο τους για το Χρήμα. Κρίμα! Πού είναι η Αρετή σας; Πού είναι η Τόλμη σας;
Προδοσία είναι, η πολυδιαφημισμένη ιδιωτικοποίηση των πάντων. Σκεφτείτε! Η Γη, ιδιωτικής χρήσης και εμείς όλοι ενοικιαστές… Σκεφτείτε! Η Γνώση που παρήχθη με τόσους κόπους, από εκατομμύρια προγόνους μας, σε διάρκεια χιλιάδων χρόνων, ιδιωτική περιουσία των «ελίτ», και μεις όλοι απλά «χρήστες» της επί αμοιβή…
Προδοσία είναι και ο παντοιοτρόπως διαφημιζόμενος τελευταίως ως «μετανθρωπισμός». Δηλαδή βιολογική παρέμβαση στο γενετικό υλικό των ανθρώπων, όσο και «τσιπάρισμα» για πλήρη έλεγχο της «πλέμπας». Απλά σκεφτείτε: Πρόκειται για αβίαστη εξέλιξη; Ή για επιβαλλόμενη «λύση» της εξουσίας που χρηματοδοτείται πλούσια από τους έχοντες;
Στο σύνθημα: «Δεν θα έχετε τίποτε, αλλά θα είστε ευτυχείς!», δεν νομίζετε ότι είναι προφανής η απάτη της Εξουσίας;…
https://www.hereticalideas.gr/2022/07/giati-grafo.html
Pingback: - romios.online