Περί βλακών και βλακείας…

Περί βλακών και βλακείας…

του Γιώργου Χαραλαμπίδη

Πολλά έχουν γραφτεί για την βλακεία και τους βλάκες! Τα περισσότερα με διάθεση αστεϊσμού, χωρατού, καθιερώνουν το πρότυπο του βλάκα – ηλίθιου – μαλάκα, του αποδίδουν την απόλυτη ευθύνη της βλακείας του, αθωώνοντας τους «έξυπνους», τους πονηρούς, τους δόλιους.

Είναι όμως αυτή η αλήθεια;

Σκεφτήκατε ότι με τη βλακεία ίσως συμβαίνει ότι και με την φτώχεια;

Θέλω να πω, ότι αυτοί που έχουν συμφέροντα να παρουσιάζουν την φτώχεια σαν φυσικό φαινόμενο, σαν εκ Θεού βροχή, που άλλους τους πιάνει κι άλλους όχι, μήπως μας έχουν πείσει αιώνες τώρα με παρόμοιο τρόπο και τελείως αποπροσανατολιστικά, ότι ο βλάκας είναι παράγωγο ατομικό ή το πολύ-πολύ οικογενειακό;

Πολύ περισσότερο, ότι οι βλάκες μας έφεραν σ’ αυτήν την κατάσταση, οι βλάκες ευθύνονται που δεν μπορούμε να βγούμε από τα δύσκολα, αυτοί είναι που δεν καταλαβαίνουν, και πολλά άλλα…

Πλην όμως, δεν τολμούμε να πούμε: «Δημήτρη είσαι βλάκας!». Πολύ περισσότερο: «Φανή σκέφτεσαι σαν ηλίθια! Άσε με να σε βοηθήσω ν’ ανοίξεις τα μάτια του μυαλού σου!».

Γιατί; Από ευγένεια;

Ευγένεια λοιπόν είναι να αφήνεις τον βλάκα, βλάκα; τον φτωχό, φτωχό;

Γελάμε με κακεντρέχεια όταν ακούμε ότι οι ιθαγενείς του Αμαζονίου αντάλλαζαν τον χρυσό τους και πολύτιμα δέρματα με γυαλιστερές χάντρες, θυμώνουμε όμως όταν μας πει ο γιος μας ή η κόρη μας ότι κάποιος μεγαλύτερος τους εξαπάτησε, αλλά μήπως κάνουμε την πάπια αν αυτός ο κάποιος τύχει να είναι «αφεντικό!»;…

Κοίτα γύρω σου… Σε ανησυχεί κάτι;

Παρατηρείς ότι η φτώχεια και η βλακεία εντοπίζονται στους ίδιους περίπου χώρους; Στους ίδιους που εντοπίζεται η κακή υγεία, η αμορφωσιά, η αδικία, η παραίτηση;

Ας προσπαθήσουμε να σκεφτούμε λίγο διαφορετικά από τον καθιερωμένο τρόπο σκέψης…

Σε πολλά από τα προηγούμενα σημειώματα μου, έχω αναφερθεί στους όρους Εξουσία, Λόγος, Κοινωνική Οργάνωση. Υπενθυμίζω:

Εξουσία, είναι ο τρόπος δράσης – αντίδρασης ανθρώπων ή ανθρώπινων ομάδων, που με τις βία, υποκρισία, αδιαφορία, επιβάλλουν το θέλω τους στους άλλους, αδιαφορώντας για το θέλω ή το μπορώ των άλλων.

Λόγος, είναι ο τρόπος δράσης – αντίδρασης ανθρώπων ή ανθρώπινων ομάδων, που θεωρεί ότι οι άνθρωποι και οι ανθρώπινες ομάδες καταξιώνονται μέσω της διαπαιδαγώγησης, ώστε το συναίσθημα, η λογική και η συνείδηση, ατομικά και ομαδικά, να αναπτύσσονται κατά το δυνατόν περισσότερο και αρμονικά.

Την συστηματοποιημένη αυτή προσπάθεια αποκαλούμε Παιδεία. Ο Λόγος δεν επιβάλλει, πείθει. Όταν οι συνθήκες δεν είναι ώριμες ή ευνοϊκές, απλά υποχωρεί δίνοντας τη θέση του στην εξουσία. Αν η εξουσία είναι συνειδητοποιημένη, επαναφέρει την ωρίμανση ή την εύνοια των συνθηκών και παραχωρεί τη θέση της πάλι στο Λόγο. Αν όχι, με αλαζονεία και μοχθηρία θεοποιεί τον εαυτό της (βασιλιάδες, αυτοκράτορες, πρόεδροι) ή ξόανα της (νομισματική οικονομία – «αγορά»), και οδηγεί τους ανθρώπους σε φτωχοποίηση και αποπνευματικοποίηση, τα ανθρωποσύνολα σε διαίρεση και ανταγωνισμούς, έως ότου φρίξει από το «έργο της» και οδηγήσει την ανθρωποομάδα σε «καταστροφή ανθρώπινου κεφαλαίου» είτε με πόλεμο είτε με άλλα μέσα…

Παιδεία, είναι το μέσο διαπαιδαγώγησης στον Λόγο.

Διαφθορά, είναι το μέσο διαπαιδαγώγησης όταν επικρατεί η Εξουσία. Κύριο έργο της διαφθοράς είναι να υποχρεώσει ένα μεγάλο ανθρωποσύνολο σε ελλιπή νοητική ανάπτυξη, ώστε να αδυνατεί να ανταποκριθεί στα κελεύσματα του Λόγου είτε γίνονται με συναίσθημα, είτε με λογική, είτε με συνείδηση. Τότε η συναντίληψη μεταξύ επιστημόνων και ανθρωποσυνόλου καθίσταται σχεδόν αδύνατη, οπότε οι επιστήμονες αναγκάζονται να εναποθέσουν τις καινοτομίες τους στην αγκαλιά της εξουσίας. Όπως και οι γονείς τα παιδιά τους!

Εκπαίδευση, είναι παιδαγωγικό εργαλείο που μπορεί να στρέψει το ανθρωποσύνολο προς την παιδεία είτε προς την διαφθορά. Κατά συνέπεια είτε προς την Εξουσία είτε προς τον Λόγο. Η τηλεόραση είναι ένα τέτοιο εργαλείο. Μπορεί να μεταδώσει πλήθος χρήσιμες πληροφορίες σε δισεκατομμύρια ανθρώπων, αλλά μπορεί και να τους κάνει τέτοια πλύση εγκεφάλου, ώστε να καταστούν ανίκανοι πλέον για πρωτογενή δική τους σκέψη και στοχασμό.

Κοινωνική οργάνωση, είναι η ομαδοποίηση των ανθρώπων με στόχο κοινά έργα, κοινή ζωή, σε υλικό αλλά και πνευματικό επίπεδο. Από το απλό «ζεύγος» έως τις συσσωματώσεις εκατομμυρίων ανθρώπων, έχει προσφέρει πολλά στην ανθρωποκοινωνία. Οφέλη και ζημίες!… Ο τρόπος με τον οποίο επιχειρείται η κοινωνική οργάνωση λέγεται πολίτευμα.

Πολίτευμα, αλλιώς, είναι ο τρόπος με τον οποίο ένα ανθρωποσύνολο διοικείται. Το συνειδητοποιημένο ανθρωποσύνολο που ευνοεί τον Λόγο και κατά συνέπεια τα παιδιά του, αλήθεια, επιστήμη, τέχνη, δικαιοσύνη, ελευθερία, ισονομία, πρόσβαση στην πληροφορία και τη γνώση, επιλέγει σαν πολίτευμα τη Δημοκρατία. Η Δημοκρατία παράγει πολίτες υπεύθυνους, υπερασπιστές του Λόγου. Όταν οι πολίτες δεν έχουν το γνωστικό υπόβαθρο και την θέληση, να επιλέξουν και να υπερασπιστούν τον Λόγο και τη Δημοκρατία, τότε η Εξουσία επιλέγει γι’ αυτούς μια οποιουδήποτε τύπου ολιγαρχία, που ενίοτε ψευδεπίγραφα την ονομάζει «δημοκρατία» για να τους εξαπατήσει.

Συμφωνείτε, υποθέτω, ότι οι ανθρωποκοινωνίες εδώ και πολλούς αιώνες διαφεντεύονται από ολιγαρχίες που ασκούν εξουσία, βάζοντας συνεχώς τους υπηκόους τους όλο και πιο πολύ, όλο και πιο πολλούς, στο περιθώριο.

Από την αρχαιότητα ακόμη είχαν συνειδητοποιήσει ότι οι ολιγαρχίες γίνονται εξουσία και διατηρούνται στην εξουσία, με τέσσερις ταυτόχρονες επενέργειες:

1. Διαίρει και βασίλευε,
2. Φτωχοποίηση των πολλών,
3. Διαφθορά των πολλών,
4. Τους φωτεινούς δέκτες πνεύματος που τυχαίνει να γεννηθούν ανάμεσα στους πολλούς, ή τους ενσωματώνει στο άρμα της, ή τους καταστρέφει. (με απλά λόγια δεν αφήνει άλλο «μαγαζί» να πουλάει το ίδιο μ’ αυτήν, δηλαδή έχει το «μονοπώλιο»).

Αναφορικά με το θέμα μας περί βλακών και βλακείας, το κλειδί βρίσκεται στη Διαφθορά!

Η εξουσία συνειδητά διαφθείρει τους ανθρώπους, υποβαθμίζει το πνευματικό τους περιεχόμενο, την πνευματική τους ικανότητα – δυνατότητα, τους κάνει βλάκες. Γιατί; Μα για να έχει μπόλικους υπάκουους σκλάβους, άφθονο «φθηνό» εργατικό δυναμικό αν θέλετε και φυσικά πολλούς ανέργους! Αυτό τουλάχιστον μέχρι τώρα, αφού η ανθρώπινη εκμετάλλευση ήταν ο φθηνότερος και συμφερότερος τρόπος παραγωγής.

Διαφθορά λοιπόν! Το εκπαιδευτικό σύστημα της εξουσίας που αυξάνει τους «βλάκες», αλλά δημιουργεί και ένα είδος έξυπνων δοκησίσοφων που στην προσπάθεια τους να φανούν χρήσιμοι στην εξουσία, καταντούν βλάκες. Αλήθεια πόσα πολλά και άσχημα είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε, χάριν ενός μισθού, ή ενός καλύτερου μισθού, ή επειδή έτσι το πρόσταξε η εξουσία, μέσα από τους νόμους της ή τις όποιες κατασκευές της; Υπάρχει κάποιο όριο; Υπάρχει περίπτωση να πούμε «Ως εδώ και μη παρέκει!»;

Προφανώς και το εγκατεστημένο εκπαιδευτικό σύστημα δεν είναι Παιδεία. Προφανώς και δεν παράγει ούτε έξυπνους ούτε πολίτες. Περισσότερο από έναν αιώνα το ίδιο εκπαιδευτικό σύστημα εξουσίας περίπου σε όλον τον κόσμο, κάνει πλύση εγκεφάλου στους νέους, τους μαθαίνει ότι η εξεύρεση επαγγέλματος είναι το άπαν, αλλά τώρα άλλαξε γνώμη και τους λέει, συγνώμη λάθος, δεν σας χρειάζομαι πια, και επειδή νομικώς η Γη μου ανήκει, αδειάστε μου τη γωνιά!…

Για να λογαριάζεται ως Παιδεία το εκπαιδευτικό σύστημα, όπως λέει κι ο Περικλής στον Επιτάφιο, «σχολείο οφείλει να είναι όλη η Πόλις». Όχι, άλλα να μαθαίνουν οι νέοι στις σχολικές αίθουσες κι άλλο κόσμο ν’ αντικρίζουν όταν βγαίνουν απ’ αυτές. Τότε στα μάτια τους φαντάζει γελοία και η διδασκαλία και οι διδάσκοντες. Και κάτι για όλους τους διδάσκοντες «Ο σιωπών δοκεί συναινείν!»

Η βασική πηγή δύναμης της εξουσίας είναι ο θεός Χρήμα που με την μορφή των διάφορων νομισμάτων διαφεντεύει το κάθε θέλω μας, την κάθε φαντασίωση και επιθυμία μας. Δίνει την ψευδαίσθηση του ελέγχου σ’ αυτούς που το κατέχουν πρόσκαιρα, τους χρησιμοποιεί σαν εργαλεία ελέγχου των πολλών, αλλά στην πραγματικότητα τον έλεγχο τον έχουν αυτοί που ελέγχουν τα ίδια τα νομίσματα. Δηλαδή την έκδοση και την διανομή τους. Έτσι για χάρη του γίνονται πόλεμοι, απάτες, ξοδεύεται το αίμα και η ορμή της νεολαίας σε ότι άχρηστο και ανούσιο. Επιτέλους πόσο έξυπνος είσαι όταν αποδέχεσαι ότι είναι φυσιολογικό το παγκόσμιο χρέος να είναι πολλές φορές πολλαπλάσιο του γήινου παραγόμενου προϊόντος;

Με αυτόν τον τρόπο κάθε επάγγελμα μετατράπηκε σε πορνεία, αφού ελάχιστοι αντιλαμβάνονται ότι η επαγγελματική ενασχόληση, εκτός από την προσπάθεια επιβίωσης μέσω της αμοιβής, ή ακόμη και της επιδίωξης πλουτισμού, αποσκοπεί στην υγιή κοινωνική πορεία. Κι αυτοί, θάβονται από τους άλλους τους πολλούς που έχουν την ψευδαίσθηση ότι δουλεύουν για να «βγάζουν λεφτά». Καταναλώνοντας τον χρόνο τους, όλο και περισσότερο χρόνο, στην προσπάθεια αυτή, παραγνωρίζοντας την κοινωνική επαφή. Πολύ περισσότερο, εισάγοντας στις επαγγελματικές τους σχέσεις (μόνο;) ένα ανταγωνισμό του τύπου «ο θάνατος σου, η ζωή μου!». Αποποιούμενοι την δυνατότητα τους για πνευματική άνοδο, αφού «με τα λεφτά μπορείς να κάνεις τα πάντα»!… Αυτοί, καθιερώνουν το μοντέλο του επιτυχημένου βλάκα, παράλληλα με αυτό του αποτυχημένου βλάκα.

Η έλλειψη χρημάτων και οι δυσκολίες για την ανεύρεση των αναγκαίων, έφερε τις έριδες και την ασυνεννοησία μέσα στις οικογένειες. Ο Όσκαρ Ουάιλντ είχε πει το πολύ σωστό: «Όλα σ’ αυτόν τον κόσμο έχουν να κάνουν με το σεξ εκτός από το σεξ. Το σεξ έχει να κάνει με την εξουσία.»

Έτσι μια τεράστια «βιομηχανία του σεξ» αποπνευματικοποίησε την ανθρώπινη επαφή, έκανε την απάτη και την απιστία «ταμπεραμέντο» και «μαγκιά», τον έρωτα μεταξύ ανθρώπινων όντων παιχνίδι ανταγωνισμού με νικητές και ηττημένους. Πλέον ο ρομαντικός έρωτας τύπου «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» είναι για βλάκες! Πλέον ένας ισχυρός θεσμός, ο θεσμός της οικογένειας, τελεί υπό διωγμό, και τα μεμονωμένα άτομα, ανίσχυρα απέναντι στους εξουσιαστικούς θεσμούς, φέρονται και σύρονται μεταξύ αλαζονείας και κατάθλιψης.

Από τα πολύ παλιά χρόνια ο άνθρωπος γνώριζε την επήρεια ψυχοδραστικών ουσιών όπως το αλκοόλ και το όπιο και τα χρησιμοποιούσε σε κάποια κλίμακα. Η εξουσία απογείωσε την επιβλαβή χρήση τους. Με κινήματα όπως αυτό των «Χίπις» διέδωσε την χρήση τους όπως και πολλών νέων ουσιών που εφηύρε η χημική βιομηχανία. Με κυρίαρχη την εξαπάτηση και την προτροπή «παιχνίδι είναι», απονεύρωσε τη νεολαία και την έκανε αδιάφορη σε μεγάλη κλίμακα.

Στην εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κρατούσαν τις μάζες υπάκουες με «Άρτον, Οίνον και Θεάματα!». Λίγο χυλό από καλαμπόκι για να μην διαμαρτύρεται το στομάχι, κακής ποιότητας κρασί για να θολώνει την κρίση, θέαμα για να αποσπάται η προσοχή. Συνταγή που γενικώς είχε επιτυχία! Στην εποχή μας, το θέαμα έχει απογειώσει την δυνατότητα διαφθοράς των μαζών. Η τηλεόραση έφερε τις αρένες μέσα σε κάθε σπίτι. Τα κινητά και το ίντερνετ μέσα σε κάθε τσέπη. Ξεχάσαμε τελείως τον διπλανό μας! Τώρα η εξουσία μας έχει «τετ α τετ» και μας υπνωτίζει με ότι αυτή θέλει. Ο κινηματογράφος και το θέατρο υποχρεώθηκαν να λειτουργήσουν με τους όρους της και να διαφθείρουν νέους και μεγαλύτερους, προσφέροντας μπόλικη βία και σεξ, καθιερώνοντας λάθος πρότυπα «μάτσο» ανδρών και «χύμα» γυναικών. Η διαφήμιση τέλος με εικόνες να ξεπετάγονται από παντού επέβαλε το επιφανειακό θάβοντας το ουσιαστικό. Με αυτά και πολλά άλλα ακόμη, η εξουσία των ολιγαρχών αφού μας απέκλεισε την πρόσβαση στη φύση, επέβαλε μια ψεύτικη συνειδητοποίηση του κόσμου μας, το λεγόμενο Matrix. Σ’ αυτό το Matrix η εξουσία παίζει μαζί μας πάντα «εντός έδρας» και με το παιχνίδι από πριν «αγορασμένο».

Γενικώς η εξουσία έχει σκορπίσει δόλια πάμπολλα εργαλεία που τους άπειρους και δίχως μεστή σκέψη, σε κάποια δύσκολη στιγμή της ζωής, τους ξεγελά εύκολα ώστε να διαλέξουν κάποια από αυτά τα εργαλεία για να ξεφύγουν βραχυπρόθεσμα από τα δύσκολα, αλλά που μακροπρόθεσμα θα τους αλυσοδέσουν στο άρμα της. Εκείνη τη στιγμή όμως αυτοί θα φαντάζουν έξυπνοι και οι άλλοι βλάκες.

Ένα από αυτά τα εργαλεία είναι ο λεγόμενος «φασισμός του χιούμορ». Η διακωμώδηση δηλαδή θλιβερών καταστάσεων και έργων, χωρίς διάθεση συζήτησης για επίτευξη αναστροφής πορείας. Το είπαμε, γελάσαμε, ξε-υποχρεωθήκαμε!

Τελικά φαίνεται ότι η συνήθεια είναι ισχυρότερη από τα ένστικτα ακόμη και από αυτά της επιβίωσης και της αναπαραγωγής! Αφού η εξουσία με κάθε τρόπο και μέσο, μας φτύνει κατάμουτρα, μας λέει βλάκες και κορόιδα, μας επιβάλλει όλο και χειρότερες απαγορεύσεις και περιορισμούς και πρόστιμα, αλλά εμείς εκεί, αφοσιωμένοι σ’ αυτήν μέχρι τέλους.

Για όλους τους ανθρώπους, ιδιαίτερα για τους χριστιανούς:

Ο Πατέρας (Θεός) ήταν πάντα μαζί με τον άνθρωπο. Είναι η Νόηση με όποια μορφή κι αν εμφανίζεται μέσα μας. Πολλοί άνθρωποι τον αρνήθηκαν για πιο χειροπιαστά πράγματα, όπως το χρήμα.

Ο Υιός (Μεσσίας) ήταν πάντα μαζί με τον άνθρωπο. Είναι ο Λόγος, δηλαδή η μετουσίωση της νόησης σε συναίσθημα, λογική και συνείδηση, όσο και η προσπάθεια έκφρασης των με όποια μέσα. Πολλοί άνθρωποι αρνούνται να γνωρίσουν τον Λόγο, γιατί απαιτεί δαπάνη προσπάθειας και χρόνου. Επίσης η εξουσία αποστρέφεται τον Λόγο και τον εμποδίζει να γονιμοποιήσει και να καρποφορήσει τα μυαλά και τις καρδιές των πολλών.

Το Πνεύμα (Άγιο) ήταν πάντα μαζί με τον άνθρωπο. Είναι η μεταβίβαση του Λόγου από ένα άνθρωπο σε ένα άλλο. Η δυνατότητα συμμετοχής σε ένα «εμείς», σε μια ιδέα, μια γνώση. Η ικανότητα συμμετοχής και προώθησης των ιδεών και των γνώσεων, ώστε να φτιάχνονται κοινωνίες, επιστήμη, τέχνη, πολιτισμός.

Το Πνεύμα σε κάθε χρονική στιγμή της ζωής σου, σε κάθε έκφανση της, σε προσκαλεί να το γνωρίσεις, να διαπιστώσεις ότι δίνεται ακέραιο σε κάθε άνθρωπο που θα το θελήσει, αλλά ποτέ δεν θα μετέλθει πρακτικές εξαναγκασμού ή απάτης όπως η εξουσία. Το Πνεύμα έχει σαν βασικό συστατικό την Ελευθερία. Και την Αλήθεια. «Γνωρίσετε την Αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει».

Για τους Έλληνες:

Πατρίδα είναι ένα σύνολο από υλικά και άυλα: Έδαφος, υπέδαφος, νερά, θάλασσες, αέρας, πόροι για νερό, τροφή, μεταλλεύματα, ορυκτά, ενέργεια, οι εγκατεστημένες δομές (πόλεις, χωριά…) και υπερδομές (συγκοινωνίες, εμπορικοί δρόμοι, επικοινωνίες…), ήθη, έθιμα, πολιτισμός, τέχνη, επιστήμη, γραπτά στην γλώσσα της πατρίδας, ιστορία, αγώνες που διαχρονικά έστησαν και διατήρησαν την πατρίδα αυτή. Τουλάχιστον αυτά!…

Στην πατρίδα σου έχεις δικαιώματα γιατί εκεί γεννήθηκες. Ο Γάλλος δεν έχει στην Ελλάδα τα δικαιώματα που έχει στη Γαλλία. Ούτε ο Έλληνας στη Γαλλία τα δικαιώματα του Γάλλου. Μετανάστης άλλο, πολίτης άλλο. Το παγκόσμιος πολίτης είναι μια βλακεία που κυκλοφορεί σε κάποιους κύκλους με πολλά λεφτά. Αλλά ο φτωχός παγκόσμιος πολίτης είναι ο κακόμοιρος ο πρόσφυγας. Τα δικαιώματα του πολίτη είναι συνταγματικά κατοχυρωμένα (ήταν τουλάχιστον μέχρι πρότινος). Παγκόσμιο σύνταγμα δεν υφίσταται! Όλες οι παγκόσμιες υπερδομές αποσκοπούν στην λεηλασία των πατρίδων και στον αφανισμό των λαών τους, μέσω των τεσσάρων αρχών της ολιγαρχικής εξουσίας που περιγράψαμε πιο πάνω.

Μαραθώνας: «Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι, χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν»
Θερμοπύλες: «Ὦ ξεῖν᾿, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε κείμεθα τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι»
Κωνσταντίνος Παλαιολόγος: «Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν».
Ρήγας Φεραίος: «Ως πότε παλληκάρια, θα ζούμε στα στενά… …Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή»
Μακρυγιάννης: «αν είμαι στραβός και η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει, αν είναι η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια να ‘χω στραβός θα να είμαι»
Μακρυγιάννης: «Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και την θρησκεία μου, θα μιλήσω θα ‘νεργήσω κι ό,τι θέλουν ας μου κάμουν»
Ἐλύτης: «Μὴν ξεχνᾶτε τὴν πατρίδα μας, καὶ πρὸ παντός, τὴ γλώσσα μας»
Μάνος Χατζιδάκις: «Ο πατριωτισμός των φασιστών έχει τόση σχέση με την πατρίδα, όση σχέση μπορεί να έχουν με τον πατριωτισμό τα άλογα επειδή συμμετέχουν στις παρελάσεις»

Ήταν άραγε οι παραπάνω βλάκες κι εμείς έξυπνοι;

Πολλές φορές μπορεί κανείς να καταλάβει την αξία του, από την ισχύ που συγκεντρώνει ο αντίπαλος εναντίον του. Υπάρχει άλλη πατρίδα στη Γη που να έχει δεχθεί τόσο μεγάλο πόλεμο, τόσες πολλές κατακτήσεις και λεηλασίες από τις άλλες «πατρίδες» και την «παγκοσμιοποίηση», εκτός από την Ελληνική πατρίδα; Γιατί άραγε χιλιάδες χρόνια τώρα προσπαθούν να αρπάξουν, το έδαφος, τη θάλασσα, τον αέρα, την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας; Και επιτέλους, ατελείωτα είναι όλα τούτα και δεν το έχουν καταφέρει μέχρι τώρα; Και μη μου πείτε ότι είναι οι Πέρσες ή οι Τούρκοι που επιβουλεύονται την Ελλάδα. Ποιοι είναι; Ε! Μην κάνετε του βλάκες!

Για όσους έχαψαν το παραμύθι που σερβίρεται αναφορικά με την τεχνητή νοημοσύνη:

Αφού η εξουσία φτιάχνει αιώνες τώρα φτωχούς και βλάκες γιατί να πιστεύει κανείς ότι η τεχνητή νοημοσύνη της εξουσίας θα είναι για καλύτερο κόσμο; Για να φθάσουμε στο επίπεδο που έχουμε φθάσει, χρειάστηκαν χιλιάδες χρόνια τριβών, ώσμωσης, στοχασμών, ξεπεράσματος των εμποδίων και των τεχνασμάτων που βάζει η εξουσία. Λέτε ξαφνικά η εξουσία να θελήσει να μοιράσει πλούτο και εξυπνάδα;

Πιθανότερο δεν είναι, ότι αντιλήφθηκε πρώτη, ότι το μέσο τεχνητή νοημοσύνη σε συνδυασμό με το άπλωμα του ίντερνετ στον πλανήτη μπορεί να γίνει εργαλείο που σταδιακά θα την Αποκαλύψει και θα την αναγκάσει να εξαφανιστεί από το ανθρώπινο πεπρωμένο;..!

* Ο Γιώργος Χαραλαμπίδης είναι φιλόλογος

 

https://www.hereticalideas.gr/2021/06/peri-vlakon-kai-vlakeias.html