Survivor….

Survivor….


του Ηλία Καραβόλια

«Ό,τι είναι υπερβολικό είναι ασήμαντο. Τι μπορούμε να κάνουμε όμως με το υπερβολικά ασήμαντο;», έγραψε κάποτε ο Lacroix, Γάλλος ποιητής & συγγραφέας. Και σίγουρα δεν είχε στο μυαλό του την αποθέωση των παιχτών του Survivor όταν γυρίζουν στον τόπο τους.

Μην βιαστείς φίλε αναγνώστη να πεις ότι το ίδιο κάνει η οπαδική νεολαία με τους παίχτες σε ομάδες, ποδοσφαιρικές ή μπασκετικές. Αναλογίσου πρώτα γιατί ο κόσμος βλέπει Survivor. Τι συμβολίζει ακριβώς. Ποιό κοινωνικό παίγνιο ανταγωνισμού αντικατοπτρίζει, με ποια ζούγκλα αγώνα και επιβίωσης παραλληλίζει ο θεατής μέσα του την προσπάθεια των παιχτών στο Survivor.

Ανταγωνισμός, επικράτηση του ικανότερου, του πλέον ανθεκτικότερου και ισχυρού, μάχη σωμάτων και ενστίκτων επιβίωσης: το Survivor είναι η τέλεια εκδοχή της μιμητικής επιθυμίας επικράτησης του ατόμου έναντι του Άλλου. Μια μίξη ομαδικού και ατομικού ιδεώδους ως προς τον αγώνα επιβίωσης και επικράτησης στην ζωή.

Το εξωτικό τοπίο όπου μάχονται οι διάσημοι και οι μαχητές αντανακλά ουσιαστικά το μεγάλο φόντο της κοινωνικής διαστρωμάτωσης, την μεγάλη εικόνα της ζούγκλας στην καπιταλιστική αρένα, στις μητροπόλεις με τα γραφεία και τις εταιρείες, εκεί όπου ο ατομικισμός προτάσσει το μπες-βγες από την ομαδική πολεμική κουλτούρα.

Το Survivor είναι ο νεοφιλελευθερισμός στην τέλεια εκδοχή του. Είναι όλα εκείνα τα ένστικτα αυτοσυντήρησης που βγαίνουν στην επιφάνεια καθώς το υποκείμενο σήμερα αγωνίζεται να επιβιώσει σε πλατφόρμες και οθόνες.

Και η πανδημία έθρεψε αυτά τα αγωνιστικά ένστικτα. Ο παίχτης του Survivor ενσαρκώνει τον ήρωα, τον μαχητή, τον πολεμιστή, εκείνον τον ανθρωπότυπο που «απωθήθηκε» με την πανδημία και πάνω στον οποίο ασκήθηκε η βιοπολιτική της καθυπόταξης.

Μην απορείς φίλε αναγνώστη γιατί αποθεώνονται οι πρωταγωνιστές σε Survivor και talent shows που πληρώνονται και κυνηγούν το έπαθλο: είναι σαν να απορείς γιατί οι ασήμαντοι γίνονται σημαντικοί.

Εξ άλλου στο είπανε: δεν έχουν αξία τα διδακτορικά, δεν έχει νόημα να σπουδάζεις πολύ καιρό. Μάθε να αγωνίζεσαι και να κερδίζεις τον Άλλο. Έτσι θα γίνεις διάσημος. Επειδή επικρατείς και επειδή το είδωλό σου θα προπορεύεται των υπολοίπων.

Δεν χρειάζεται να γίνεις επιστήμονας και να σώζεις ζωές ή να προσφέρεις στην κοινωνία. Δεν θα χειροκροτηθείς για τον αγώνα να ανακαλύψεις, να ερευνήσεις, να παράγεις δημόσια αξία. Η δική σου καταξίωση στο θέαμα, δηλαδή στο τίποτα και την ασημαντότητα, θα σε κάνει να αποθεώνεσαι από τους υπόλοιπους. Έτσι θα παίρνεις το like της κοινωνίας σήμερα…

 

 

Αφήστε ένα σχόλιο