Τι ιός τούς τσίμπησε;

Τι ιός τούς τσίμπησε;

Για να δούμε αν ο ιός θα μάς μάθει επιτέλους τι πρέπει να υπηρετεί η Πολιτική.

του Pedro Olalla

Γνωρίζουμε ότι η ζωή έχει πολλά γυρίσματα, και για αυτό θα έπρεπε να είμαστε ήδη έτοιμοι να ακούσουμε τα πάντα. Όμως, ακούγοντας επανειλημμένως τα «μάντρα» του νεοφιλελευθερισμού και τα αδιαμφισβήτητα δόγματα των ανώτερων βαθμίδων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για πάνω από μια δεκαετία, ομολογώ ότι με εκπλήσσουν οι ένθερμες δηλώσεις του Mario Draghi -πάλαι ποτέ αντιπροέδρου της Goldman Sachs, εκτελεστικού διευθυντή της Παγκόσμιας Τράπεζας, προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και θιασώτη των μνημονίων και των πολιτικών λιτότητας που έχουν ρημάξει εντελώς την Ελλάδα (για να μην αναφερθούμε και σε άλλες χώρες) – στους Financial Times, μόλις πριν από δύο ημέρες:

«Πρέπει να δράσουμε άμεσα χωρίς να ανησυχούμε για την αύξηση του δημόσιου χρέους.» «Υψηλότερα επίπεδα δημόσιου χρέους θα αναζωογονήσουν την οικονομία και θα συνοδεύονται από την ακύρωση του ιδιωτικού χρέους». «Πάνω από όλα, πρέπει να αποτρέψουμε το να χάσει ο κόσμος τη δουλειά του. Η μείωση των φόρων δεν αρκεί: πρέπει να εισέλθει ρευστότητα στο σύστημα και οι τράπεζες πρέπει να συμβάλουν με το να δανείσουν χρήματα στις εταιρείες με μηδενικό κόστος». «Οι κυβερνήσεις πρέπει να παρέμβουν άμεσα για να διατηρήσουν την οικονομία, επειδή η πτώση της θα σήμαινε την εμβάθυνση σε μια ύφεση από την οποία θα ήταν πολύ δύσκολο να βγούμε». «Πρέπει να επιστρατευτούν όλοι οι πόροι για την προστασία των εταιρειών και των εργαζομένων». «Η μόνιμη καταστροφή της παραγωγικής και, ως εκ τούτου, της φορολογικής ικανότητας, θα ήταν ακόμα πιο επιζήμια για την οικονομία και, μελλοντικά, για την αξιοπιστία των κυβερνήσεων». «Ως Ευρωπαίοι καλούμαστε να προσφέρουμε υποστήριξη ο ένας στον άλλον, σε μια κατάσταση που είναι, αναμφισβήτητα, ένας κοινός αγώνας». «Η βαθιά ύφεση είναι αναπόφευκτη: το σημαντικό είναι να μην μετατραπεί στον τάφο της Ευρώπης».

Ο Mario Draghi, φυσικά, δεν ήταν ο μόνος, αλλά ήταν ένας από τους πιο ορατούς. Το ίδιο δόγμα υπερασπίστηκαν με τυφλή πίστη η Merkel, ο Sarkozy, ο Barroso, ο Strauss-Khan, η Lagarde, ο Trichet, ο Schäuble, ο Dijsselbloem, ο Juncker, ο Centeno, ο De Guindos, ο Rato και οι αντίστοιχοι κύκλοι επιρροής τους.

Επίσης, οφείλουμε να το πούμε, το υπερασπίστηκαν και ορισμένες εθνικές οικονομικές ελίτ, που επωφελήθηκαν με χαρά από την κατάσταση, μια πολιτική τάξη συνένοχη και συμμέτοχη για πολύ καιρό, μια ακαδημαϊκή κοινότητα, ολίγον επιστημονική αν όχι κρατικοδίαιτη, κάποια ΜΜΕ πιστότατα στη φωνή του αφεντικού τους και μια κοινωνία πολιτών που επαναπαύεται στις δάφνες μιας δήθεν άνεσης.

Και τώρα τι; Τι ιός τούς τσίμπησε; Πώς είναι δυνατό να διατυμπανίζουν ότι «πρέπει να δράσουμε αμέσως χωρίς να ανησυχούμε για την αύξηση του δημόσιου χρέους» όσοι υποστήριζαν τον θωρακισμό του δημοσίου ελλείμματος από το κείμενο των Συνταγμάτων και κήρυσσαν το δόγμα του μηδενικού ελλείμματος ως μέγιστη πολιτική αρετή; Πώς είναι δυνατόν όσοι επέβαλαν τη μαζική απόλυση και συμπεριέλαβαν στα ευρωπαϊκά μνημόνια την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, του οκταώρου και του κατώτατου μισθού, να ισχυρίζονται τώρα ότι «πρέπει να αποτρέψουμε το να χάσει ο κόσμος τη δουλειά του»;

Όποιος ισχυρίζεται σήμερα ότι «δεν αρκεί να μειώσουμε τους φόρους, αλλά ότι πρέπει να εισέλθει η ρευστότητα στο σύστημα», τι σκεφτόταν άραγε όταν αύξησαν τον ΦΠΑ σε όλα σχεδόν τα προϊόντα σε 24%, όταν -την ώρα που περιέκοβαν θανάσιμα μισθούς και συντάξεις- εκτόξευαν τους παραδοσιακούς φόρους και δημιουργούσαν ακόμα και νέους;

Συνταγογραφεί σήμερα «ρευστότητα στο σύστημα» ο ίδιος γιατρός που συνταγογράφησε τα «capital control» και τα μέτρα που προκάλεσαν την επί χρόνια μείωση της κυκλοφορίας του χρήματος; Ο ίδιος που σήμερα θεωρεί ως επείγον καθήκον των τραπεζών “να δανείσουν χρήματα με μηδενικό κόστος στις επιχειρήσεις“, δεν ήταν ένας από τους κύριους αρχιτέκτονες των αυστηρότατων μνημονίων που διέσωζαν επανειλημμένως τις ιδιωτικές τράπεζες και τους δανειστές, χωρίς καν να απαιτήσουν εγγυήσεις ότι η διάσωση αυτή θα διοχετευόταν έστω και μερικώς στην υποστήριξη της παραγωγικής οικονομίας;

Όποιος ισχυρίζεται σήμερα ότι “πρέπει να επιστρατευτούν όλοι οι πόροι για την προστασία των εταιρειών και των εργαζομένων” μέχρι χθες ενορχήστρωνε το μεγαλύτερο σχέδιο ιδιωτικοποίησης δημόσιων πόρων στον κόσμο για να «κεράσει» τους κερδοσκόπους, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες εταιρείες έκλειναν και εκατομμύρια εργαζόμενοι έχαναν τα προς το ζην τους.

Εάν είναι αλήθεια ότι “η μόνιμη καταστροφή της παραγωγικής και, ως εκ τούτου, της φορολογικής ικανότητας, θα ήταν ακόμα πιο επιζήμια για την οικονομία και, μελλοντικά, για την αξιοπιστία των κυβερνήσεων“, πού θα έπρεπε να βρίσκεται σήμερα η αξιοπιστία πολλών κυβερνήσεων και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες εφάρμοζαν αμείλικτα συνταγές που οδήγησαν στην αδιαμφισβήτητη καταστροφή του πραγματικού παραγωγικού ιστού και στην πιο απόλυτη ύφεση της πραγματικής οικονομίας;

Δεν θα έπρεπε όλοι αυτοί να ζητήσουν συγγνώμη, να παραδώσουν την εξουσία και να αποσυρθούν στα σπίτια τους, αν όχι να δικαστούν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και κατά της πατρίδας τους;

Τώρα, ενώ ο Mario Draghi προφητεύει ότι «η βαθιά ύφεση είναι αναπόφευκτη: το σημαντικό είναι να μην μετατραπεί στον τάφο της Ευρώπης», ακούμε, από τον τάφο που έχει γίνει η Ελλάδα για να σώσει το ευρώ, ότι «ως Ευρωπαίοι καλούμαστε να προσφέρουμε υποστήριξη ο ένας στον άλλον, σε μια κατάσταση που είναι, αναμφισβήτητα, ένας κοινός αγώνας» και βλέπουμε πώς η Μέρκελ σπεύδει να ανοίξει τις κάνουλες της πίστωσης για τη Γερμανία (μια «βοήθεια» που διπλασιάζει το «ανεπίτρεπτο» ελληνικό χρέος), αφήνει στην άκρη το δόγμα του Schuldenbremse και προσπαθεί να γλυτώσει, τρομοκρατημένη, τα «διαμάντια» του τευτονικού επιχειρησιακού γίγνεσθαι από τα νύχια των ξένων επενδυτών.

Ο φόβος τους έχει αιτία: μην τυχόν πεθάνει η αγελάδα που άρμεγαν και αφαίμαζαν• μην τυχόν χάσει τον έλεγχο -από ένα λάθος υπολογισμό που εκδηλώθηκε με τον κορωνοϊό- η κερδοσκοπική οικονομία και καταστρέψει ολοσχερώς την πραγματική. Πιθανότατα, όταν δούμε το πτώμα του ιού να περνάει μπροστά από την κλειστή μας πόρτα, αυτοί να ξαναβγούν ως σωτήρες. Και αν δεν ξυπνήσουμε, θα κυβερνήσουν και πάλι. Για να δούμε αν ο ιός θα μάς μάθει επιτέλους τι πρέπει να υπηρετεί η Πολιτική.

 

 

https://www.hereticalideas.gr/2020/03/ti-ios-tous-tsimpise.html