Τα καλά και τα κακά του νέου ασφαλιστικού νόμου.

Τα καλά και τα κακά του νέου ασφαλιστικού νόμου.

(Οι λόγοι και οι αιτίες, που ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ιδιωτικοποιεί την κοινωνική επικουρική ασφάλιση).

του Τάσου Αναστασόπουλου

Πάρα τις απεργιακές κινητοποιήσεις, που, καλώς, γίνονται και πάρα τα όσα λέγονται και με δεδομένη την ισχύ των δεσμεύσεων, που έχει αναλάβει το ελληνικό κράτος, με τα τρία Μνημόνια, που έχουν συνομολογηθεί, με τους ξένους δανειστές (όπως επίσης και με το “ντροπαλό” 4ο Μνημόνιο, που υπέγραψε η κυβέρνηση των Αλέξη Τσίπρα – Πάνου Καμμένου το καλοκαίρι του 2018, το οποίο έχει σαφέστατες διατάξεις, για μειώσεις των ετήσιων δημοσιονομικών δαπανών, για την χρηματοδότηση του συνταξιοδοτικού συστήματος της χώρας) , το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, που έφερε, στην βουλή, ο Γιάννης Βρούτσης, ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων της κυβέρνησης του Κυριακού Μητσοτάκη, δεν είναι τόσο κακό, όσο το παρουσιάζουν οι συριζαίοι.

Μπορεί να κινείται, στην καταστροφική λογική του Ν. 4387/2016, (που αποκαλείται, ως νόμος Κατρούγκαλου), αφού διατηρεί τον κεφαλαιοποιητικό χαρακτήρα του συνταξιοδοτικού συστήματος, τον οποίο εισήγαγε αυτός ο νόμος, που θέσπισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όμως, η αλήθεια είναι ότι επιφέρει κάποιες μεταβολές, στην ισχύουσα συνταξιοδοτική νομοθεσία των μνημονιακών χρόνων, οι οποίες λειτουργούν, έστω και οριακά, υπέρ κάποιων κατηγοριών συνταξιούχων, των οποίων, η επικουρική σύνταξη, θα αυξηθεί, με την κατάργηση των μειώσεων, που επέβαλαν η τρόικα των ξένων δανειστών και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, το 2016.

Πέραν τούτου, η αλήθεια είναι ότι το, υπό συζήτηση στην βουλή, ασφαλιστικό νομοσχέδιο, για πρώτη φορά, μέσα στην δεκαετία των Μνημονίων, δεν μειώνει τις συντάξεις, παρά το γεγονός ότι υποτίθεται πως κινείται, στην καθοδηγητική γραμμή των ευρώ θεσμών, για μείωση των δημοσίων συνταξιοδοτικών δαπανών, ως ποσοστού του ελληνικού ΑΕΠ.

Οι ιδιώτες -έστω προσωρινά- έξω από την κοινωνική ασφάλιση

Στα πλαίσια αυτά, το κορυφαίο θετικό στοιχείο, που αναδεικνύεται, στο νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, είναι το γεγονός ότι διατηρεί και δεν καταργεί, έστω και μερικώς, τον κοινωνικό χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης, παραβιάζοντας, τις σαφέστατες προεκλογικές δεσμεύσεις της Νέας Δημοκρατίας, για την ένταξη της ιδιωτικής ασφάλισης, στα χωράφια του ελληνικού κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος.

Οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες έμειναν -έστω και προσωρινά- έξω από την κοινωνική ασφάλιση. Και αυτό είναι καλό. Πολύ καλό.

Βέβαια, το μεγάλο ερώτημα είναι το γιατί ο πρωθυπουργός, στην σύγκρουση του Γιάννη Βρούτση, με τον Νότη Μυταράκη, η οποία αφορούσε αυτό ακριβώς το ζήτημα της εφαρμογής του προεκλογικού προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας, στον χώρο των κοινωνικών ασφαλίσεων και την εισπήδηση των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών, σε αυτών, επέλεξε να στηρίξει τον υπουργό, απομακρύνοντας τον Μυταράκη.

Η απάντηση, σε αυτό το ερώτημα δεν είναι, καθόλου, δύσκολη, για όποιον γνωρίζει τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας του συνταξιοδοτικού συστήματος και του χρηματοπιστωτικού συστήματος της χώρας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, προφανώς, γνωρίζει ότι η είσοδος των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών, στον χώρο της επικουρικής ασφάλισης, που στηρίζει ο Νότης Μυταράκης, με τις δεδομένες μακροχρόνιες προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, που είναι, στην καλύτερη περίπτωση, προοπτικές, στον βάλτο της σημερινής στασιμότητας και υπό φυσιολογικές συνθήκες, προοπτικές αρνητικές, θα είναι καταστροφικές.

Αν αφεθούν οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες να εισδύσουν, στον χώρο της επικουρικής κοινωνικής ασφάλισης, αυτό, που, απλούστατα, θα συμβεί, είναι ότι, μετά την δημιουργία μιας αρχικής φούσκας, οι ονομαζόμενες, ως επενδύσεις συνταξιοδοτικών αποδόσεων, θα καταλήξουν, πολύ γρήγορα, να “κοκκινήσουν”, επειδή δεν θα καταφέρουν να έχουν την απαιτούμενη κερδοφορία, η οποία είναι η μόνη, που μπορεί να στηρίξει τα συνταξιοδοτικά συμβόλαια, τα οποία θα έχουν υπογράψει, οι εταιρείες αυτές, με τους ασφαλισμένους.

Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης, η οποία συνεπικουρείται από το γεγονός της χαμηλής αποδοτικότητας των τραπεζικών επιτοκίων καταθέσεων, που τείνουν να γίνουν αρνητικά, αλλά και της αδυναμίας του τραπεζικού δανεισμού, που θα μπορούσε, θεωρητικά, να αποφέρει κέρδη, τα οποία θα χρηματοδοτούσαν τις απαιτήσεις αυτών, που θα επρόκειτο να έχουν επενδύσει, στην ιδιωτικοποιημένη επικουρική ασφάλιση, θα είναι ότι τα συνταξιοδοτικά συμβόλαια, που θα υπογράψουν οι ιδιωτικές εταιρείες, με τους ασφαλισμένους, θα καταστούν επενδυτικές συμβάσεις, εξαιρετικά, υψηλού ρίσκου, οι οποίες, απλώς, δεν επρόκειτο να αποδώσουν τα υπεσχημένα.

Αυτό σημαίνει ότι το ασφαλιστικό σύστημα θα υποστεί μια κατάρρευση, σαν αυτή που υπέστη, το 2009, η “ΑΣΠΙΣ ΠΡΌΝΟΙΑ” του μακαρίτη Παύλου Ψωμιάδη, ο οποίος φέσωσε όσους είχε ασφαλίσει, στην εταιρεία αυτή, με συνταξιοδοτικά συμβόλαια (και όχι, μόνο).

Αυτή η κατάρρευση, όμως, που θα υφίστατο το ιδιωτικοποιημένο επικουρικό ασφαλιστικό σύστημα, που σχεδίαζε, αλλά δεν εφαρμόζει, η Νέα Δημοκρατία, θα ήταν τεράστια και παταγώδης. Και το αποτέλεσμα θα ήταν να παρέμβει το κράτος και να αποζημιώσει τους ασφαλισμένους, στις ιδιωτικές εταιρείες, όπως έκανε το αμερικανικό κράτος, την περίοδο 2008 – 2009, με την AIG.

Αυτά γνωρίζει και αυτά είναι, που θέλει να αποφύγει ο πρωθυπουργός. Πολύ περισσότερο, που αυτή η κατάρρευση και η κοινωνική κατακραυγή δεν είναι κάτι, που αφορά το μακρινό μέλλον. Κάθε άλλο.

Ως εκ τούτου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης καλά κάνει. Πράττει, σωστά, για να μην υπονομεύσει την πρωθυπουργική θητεία του.

Οι ασφαλιστικές εταιρείες

Φαίνεται, όμως, ότι και στον χώρο των ασφαλιστικών εταιρειών, υπάρχει η αντίστοιχη επίγνωση της κατάστασης. Και γι’ αυτό, προφανώς, δεν υπήρξε και ενδιαφέρον, για να προχωρήσει το σχέδιο, για την ιδιωτικοποίηση, έστω και ενός τμήματος της επικουρικής κοινωνικής ασφάλισης.

Και αυτό είναι, επίσης, καλό.

Όλα αυτά, βέβαια, δεν λύνουν το πρόβλημα της χρηματοδότησης του ελληνικού συνταξιοδοτικου συστήματος, το οποίο πρόβλημα έχει τις (βαθύτατες) ρίζες του, στο ξένο νόμισμα της χώρας. Το ευρώ.

Αυτή, όμως, είναι μια άλλη συζήτηση. Την οποία, σε αυτό, εδώ, το μπλογκ, την έχουμε κάνει πολλές φορές.

Και φυσικά, θα την ξανακάνουμε…

από το «https://tassosanastassopoulos.blogspot.com/»

 

https://www.hereticalideas.gr/2020/02/ta-kala-kai-ta-kaka-tou-neou-asfalistikou-nomou.html