Συγνώμη Ρόμπερτ Ουίλιαμς!

Συγνώμη Ρόμπερτ Ουίλιαμς!

του Ιωσήφ Λουκέρη

Το 1982 ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς έγραψε ένα τραγουδάκι, παιδαριώδες σε μουσική και μάλλον φαιδρό σε στίχους, για να χρησιμοποιηθεί ως ύμνος της Νέας Δημοκρατίας. «Σε περιμένω να ‘ρθεις και πάλι….» έγραψε και τραγούδησε ο Ρόμπερτ και αυτομάτως παραδόθηκε στην δημόσια χλεύη.

Ακόμα και στα τέλη της δεκαετίας του ’80, όταν ήμουν φοιτητής, όλοι μας σιγοτραγουδούσαμε με ανάλογα πεποιημένη φωνή το ασμάτιον του Ουίλιαμς, κάθε που θέλαμε να χλευάσουμε οποιονδήποτε και οτιδήποτε. Και είχαμε δίκιο! Διότι ο πάλαι ποτέ δημιουργός των Poll, ο κατακτητής της πέμπτης θέσης της Γιουροβίζιον, που τότε τουλάχιστον δεν είχε γίνει ακόμα Γιουροβύζιον, κατάντησε να γράφει τραγουδάκια προπαγανδιστικά.

Σήμερα, ο 86χρονος Κώστας Γαβράς, ο σκηνοθέτης της ταινίας «Ζ», που ξύπνησε συνειδήσεις προς όφελος όλων μας και έσπασε ταμεία προς όφελος δικό του, παρουσιάζει μια ταινία βασισμένη στο βιβλίο του Γιάννη Βαρουφάκη (αρκετά πια με το ένα νι), για τις «διαπραγματεύσεις» που διεξήγαγε ως Υπουργός Οικονομικών με τους ηγέτες τα Ε.Ε.α.ε..

Πρόκειται για μία εξ αντικειμένου προπαγανδιστική ταινία, που, φυσικά, δεν είναι ανάγκη να την δει κάποιος για να διαπιστώσει τον -με την χειρότερη έννοια- προπαγανδιστικό της χαρακτήρα: Ένα «καλλιτεχνικό» δημιούργημα που αναφέρεται θετικά σε πολιτικό ακμάζοντα ακόμη, με όλα τα ΜΜΕ να υποστηρίζουν την κακοσούλουπη εικόνα του και μάλιστα σε πολιτική του δραστηριότητα μόλις πριν από τέσσερα χρόνια, δεν μπορεί να θεωρηθεί τίποτε άλλο παρά προπαγανδιστικό.

Κανείς δεν αποδοκίμασε, όμως, τον Κώστα Γαβρά για την απαράδεκτη ενέργειά του. Κανείς δεν χλεύασε την προπαγανδιστική του ταινία. Ούτε και πρόκειται. Αντίθετα, η Ζωή Κωνσταντοπούλου έσπευσε να του στείλει επιστολή, στην οποία αντί να τον κατονομάσει ως φθηνό προπαγανδιστή, του λέει, με λίγα λόγια, ότι θα ήταν προτιμότερο να θέσει την Τέχνη του στην δική της υπηρεσία σε μια ταινία υπό τον τίτλο «Η Ζωΐτσα Πρόεδρος» ή κάτι τέτοιο.

Υπάρχει βεβαίως το αντεπιχείρημα ότι ο Γαβράς είναι ένας απόλυτα καταξιωμένος σκηνοθέτης και δύσκολα μπορεί να τον κρίνει κανείς. Αλλά με κάτι τέτοιους «απόλυτα καταξιωμένους», σαν τον Γαβρά και σαν τον Βαρουφάκη, δεν ασκείτο πάντα η (επιτυχημένη) προπαγάνδα από το σύστημα;

Με αυτά τα δεδομένα και γυρνώντας καμιά τριανταριά χρόνια πίσω, ανακαλύπτω την καλλιτεχνική ευθύτητα και το πολιτικό θάρρος του Ρόμπερτ Ουίλιαμς.

Ο Ρόμπερτ το είπε τότε ξεκάθαρα: «Ναι! Έγραψα ένα προπαγανδιστικό τραγουδάκι για να κουνάνε με ρυθμό τις πλαστικές σημαίες τους οι ΟΝΝΕΔίτες» και ενήργησε έτσι σε μια εποχή παντοδυναμίας του ΠΑ.Σ.Ο.Κ..

Γι αυτό, για όσο «δούλεμα» έκανα στο τραγούδι σου, σού ζητώ συγνώμη Ρόμπερτ Ουίλιαμς! Υπάρχουν τελικά πολύ χειρότεροι και πονηρότεροι….

 

https://www.hereticalideas.gr/2019/09/sygnomi-robert-ouiliams.html