Συλλαλητήριον εναντίον αλητήριων

Συλλαλητήριον εναντίον αλητήριων


του Κων/νου Σταθόπουλου

Σήμερα (χθες) βρέθηκα μαζί με αρκετούς άλλους γνωστούς και μη στο συλλαλητήριο.

Βρισκόμουν εκεί από τις 1:00 το μεσημέρι.

Στο επάνω μέρος της πλατείας, κοντά στους τσολιάδες έπεφταν χημικά.

Στα μπαλκόνια του ξενοδοχείου Athens Plaza, οι κάμερες όλες στραμμένες προς το πάνω μέρος της πλατείας. Από όσα υπέπεσαν στην αντίληψή μου, καμμία φορά δεν γύρισαν να δείξουν το τεράστιο πλήθος, που είχε γεμίσει την Φιλελλήνων, την Μητροπόλεως και την Ερμού ως το μοναστηράκι.

Σε ενημέρωση από φίλους, τα ίδια συνέβαιναν στην Αμαλίας.

Σε τηλεφώνημα της ανήσυχης συζύγου μου, έμαθα έκπληκτος πως πέφτουν χημικά, κόσμος λιγοστός και γενικά μία εκ προμελέτης στημένη ιστορία, ώστε να μην κατέβει πλήθος κόσμου, φοβούμενοι το τι θα επακολουθήσει και με την χρήση χημικών να διαλυθούν και όσοι συμμετείχαν.

Παρ’ όλα αυτά ο κόσμος συνέχισε να γεμίζει τα κενά και να παραμένει παρ’ όλη την ολιγόλεπτη βροχή.

Μετά τις 2:30 ενημερώθηκα εκ των υστέρων, πως τα διαπλεκόμενα τσοντοκάναλα που με τόση ευλάβεια παρακολουθεί, ενημερώνεται και εμπιστεύεται ο Ελληνικός λαός, διέδιδαν πως διαλύθηκε η συγκέντρωση ή πως ο κόσμος άρχισε να αποχωρεί.

Για να μην σας κουράσω έριξαν τελικά μέσα στην απόγνωσή τους, χημικά μέσα στο πλήθος.

Μάλιστα υπάρχουν δακρυγόνα στα χέρια συναγωνιστών, τα οποία όχι μόνο ήταν ληγμένα, αλλά είχαν επάνω τους γραπτή την απαγόρευση, να μην χρησιμοποιηθούν μετά την λήξη τους, καθότι τοξικά.

Άσχετα με το τι πιστεύει κανείς, για την συμφωνία, δεν ανέχομαι ως άνθρωπος και ως πολίτης όχι μόνον της Ελλάδας και του κόσμου, να κατευθύνουν την ζωή μου και να αποφασίζουν για αυτή 300 ποινικοί.

Γενικεύω, αλλά τους θεωρώ όλους υπεύθυνους ή συνυπεύθυνους. Ιδιαίτερα όσους υποτίθεται πως αντιδρούν, αλλά δεν τολμούν να παραιτηθούν των παχυλών μισθών και της καθαρά δικτατορικής εξουσίας που φέρουν.

Ο φασισμός είναι ίδιος όποιο χρωματολόγιο και αν υποστηρίζει.

Θεωρώ πως το πολίτευμα μας ήταν πάντα κατ’ επίφαση δημοκρατικό, αλλά εμπρός στα τωρινά αποβράσματα η χούντα του Παπαδόπουλου ωχριά.

Δεν έχω κάτι άλλο να αφήσω στα παιδιά μου. Θέλω απλά να γνωρίζουν πως δεν θα πέσω αμαχητί.

Επίσης δηλώνω δημόσια πως θα είμαι πάντα αλληλέγγυος στον διπλανό μου, γιατί βρωμάει και ζέχνει εμφύλιος.

Υ.Γ. Δεν αναφέρθηκα εσκεμμένα στους γνωστούς άγνωστους μπαχαλάκηδες. Μπορούν να ντρέπονται μόνοι τους για το ξεφτιλισμένο, αμειβόμενο και χειραγωγούμενο εγώ τους.

 

 

Αφήστε ένα σχόλιο