Πότε θα βγει το μνημόνιο;
του Ιωσήφ Λουκέρη
Είναι γνωστό και αποδεκτό ότι έννοιες και όροι έχουν αλλοιωθεί μέχρι αναστροφής. Από εκείνη την εμβληματική στιγμή, πριν τρία χρόνια, που το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ, οτιδήποτε ανεστραμμένο, αντεστραμμένο, διεστραμμένο το αντιλαμβανόμαστε ως πολιτικώς, κοινωνικώς, οικονομικώς και πολιτιστικώς ορθόν.
Έτσι, καμία εντύπωση δεν προκάλεσε η αναστροφή της πραγματικότητας που διέπραξε η Κυβέρνηση κατά τους πρόσφατους πανηγυρισμούς της:
«Βγήκαμε -είπε ο τσίριος Κύπρας- απ’ τα μνημόνια»! Και όλοι αρχίσαμε να συζητάμε αν βγήκαμε ή δεν βγήκαμε και, αν δεν βγήκαμε πότε θα βγούμε, αν βγούμε.
Αντιδράσαμε δηλαδή σαν να μπήκαμε εμείς στο μνημόνιο ενώ η αλήθεια, που όλοι την νοιώθουμε, είναι ότι το μνημόνιο μπήκε σε εμάς.
Ανεπαισθήτως αρχικά, αγάλι – αγάλι, λάου – λάου, ήδη από τις αρχές τις δεκαετίας του 90, το μνημόνιο, μετά τα «προκαταρκτικά», προχωρούσε σταθερά σε όλο και σε περισσότερο βάθος. Και με εκείνο το διάγγελμα του ΓΑΠ από το Καστελόριζο, ως πυρετώδης εραστής το μνημόνιο πραγματοποίησε απότομη εισδοχή μέχρι τα τρίσβαθα του …. βίου μας. Αυτό ήταν το καστελοριζικό μας.
Έκτοτε το μνημόνιο είναι μέσα μας, παλινδρομεί, περιστρέφεται, σταθεροποιείται και επανεκκινείται, αλλά ποτέ δεν εξέρχεται από την ζωή μας.
Κι εμείς; Εμείς έχουμε απλώς χωριστεί, ως λαός, στις κάτωθι κατηγορίες ανάλογα με το πώς αντιμετωπίζουμε την μνημονιακή εισβολή:
α) Οι ηδονιζόμενοι ευρωπαϊστές: Η γνωστή συνομοταξία των νεοφιλελέ, που καταλαμβάνει χώρο από την άκρα δεξιά μέχρι και την εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Χαίρουν μέχρι οργασμού για την είσοδο του μνημονίου και ηδονίζονται για την τιμή που έχουμε να διαθέτουμε Ευρωπαίους επιβήτορες.
β) Οι νοικοκυραίοι: Απλώς εκτελούν το συζυγικό τους καθήκον.
γ) Οι αμεσοδημοκράτες: Περιμένοντας την επανάσταση που θα αρχίσει «από τις από τα κάτω συλλογικότητες», χαλαρώνουν και απολαμβάνουν κάθε προώθηση του μνημονίου.
δ) Οι μετανοούντες: Όσοι δηλαδή αντιλαμβάνονται το μνημόνιο ως τιμωρία των «αμαρτιών» που διαπράξαμε στο παρελθόν, όπως για παράδειγμα να θέλουμε να βγαίνουμε στην σύνταξη στα 60 μας ή να έχουμε σταθερή απασχόληση ή (ουαί!) να διοριζόμαστε στο Δημόσιο. Αυτοί, εκτός από μνημόνιο ζητούν και παραπάνω. Κάτι σαν «μνημόνιο και πρόστιμο», «μνημόνιο άνευ σιέλου» κλπ..
ε) Οι γκέι: Παρελαύνουν υπερηφάνως.
ε) Οι τηλεθεατές: Η πιο απογοητευτική κατηγορία. Αντιλαμβάνονται μόνο ότι δουν στις οθόνες τους. Γι αυτό μένουν με την εντύπωση ότι εμείς έχουμε μπει στο μνημόνιο και κάποιος Τσίπρας ή κάποιος Κούλης θα μας οδηγήσει ως άλλος Μωυσής στην μεγάλη Έξοδο.
Όσο και να θέλουμε όμως να το ξεχνάμε, το πρόβλημα παραμένει. Το μνημόνιο έχει πραγματοποιήσει εισβολή και κατοχή στις ζωές μας, στις κοινωνίες μας, μας έχει διαλύσει κοινωνικά και αποκτηνώσει προσωπικά.
Θα απαλλαγούμε από αυτό μόνο όταν ξαναβρούμε τις Αξίες μας, μόνο όταν ανακτήσουμε την αξιοπρέπειά μας.
Μέχρι τότε, καλά…. μνημόνια.
https://www.hereticalideas.gr/2018/08/pote-tha-vgei-to-mnimonio.html
Αφήστε ένα σχόλιο