Όπως το βλέπω εγώ…

Όπως το βλέπω εγώ…

του Περικλή Δανόπουλου

Όπως το βλέπω εγώ… Ένας νέος άνθρωπος έχασε την ζωή του, σε απόπειρα ληστείας στου Φιλοπάππου. Γεγονός. Οι δράστες είναι αλλοδαποί, Μουσουλμάνοι, Πακιστανικής και Ιρακινής καταγωγής. Γεγονός. Οι δύο σεσημασμένοι, ο ένας από αυτούς υπό υποτιθέμενη επιτήρηση και ο τρίτος, συλληφθείς για παράνομη είσοδο στην χώρα. Γεγονός.

Θα μπορούσαν να είναι και ημεδαποί οι δράστες, άλλωστε η παραβατικότητα είναι απότοκη των συνθηκών διαβίωσης του πληθυσμού. Δεν σημαίνει επίσης, ότι όλοι οι αλλοδαποί είναι εν δυνάμει ληστές, βιαστές, η δολοφόνοι. Όμως…..

Η απώλεια μιας ζωής, με τέτοιο τρόπο, αποτελεί όνειδος και ντροπή για κάθε σύγχρονο κράτος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη και μικρότερη ενοχή στην ανθρωποκτονία. Δεν είδα λοιπόν πουθενά, ούτε μια απλή καταδίκη, από τους «ανθρωπιστές αλληλέγγυους» .Αν όμως το θύμα ήταν αλλοδαπός και οι θύτες ακροδεξιοί, θα μονοπωλούσαν τα μέσα οι οργίλες ανακοινώσεις καταδίκης, πιθανότατα να καιγόταν η Αθήνα…. Ο θεριστής όμως, δεν έχει φυλετικά κίνητρα, όταν μαζεύει τους νεκρούς…

Το ότι, κάποιος από τους συλληφθέντες είναι σεσημασμένος, δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά, όπως και η αίτηση ασύλου από άλλον, χωρίς να προέρχεται από εμπόλεμη περιοχή. Σεσημασμένοι αλλοδαποί, σε καταστάσεις λούμπεν, πόσο μακριά είναι από την παραβατικότητα; Μια βόλτα στα παράκεντρα της Αθήνας, θα μπορούσε να πείσει οποιονδήποτε, ότι δεν μιλάμε για ξενοφοβία, ισλαμοφοβία η ρατσισμό, αλλά για μια ωρολογιακή βόμβα. Όσο για τις αιτήσεις ασύλου, που τόσο εύκολα φτιάχνονται, ειδικά για τους Σύριους χωρίς οικογένεια, που θα πήγαινε το μυαλό του οιουδήποτε;

Όλα αυτά τα ευρισκόμενα σε παραληρηματική παράκρουση άτομα, που ουρλιάζουν για ανοιχτά σύνορα και νομιμοποίηση όλων των μεταναστών, δεν είναι δυνατόν να κρατούν όμηρο ολόκληρη την κοινωνία. Η Ελλάδα είναι σε κατάσταση, οριακά ανθρωπιστικής καταστροφής. Η επί πλέον εισροή ανθρώπων από άλλες χώρες, πρακτικά επιβαρύνει την ήδη δραματική κατάσταση.

Τίποτα δεν αντιμετωπίζεται με ακραίες λύσεις. Ούτε ο ρατσισμός λύνει προβλήματα, αντιθέτως τα διογκώνει. Είναι θέμα ανθρωπιάς να συνδράμεις τον κάθε δυστυχισμένο, να σταθεί στα πόδια του. Όμως το «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού», δημιουργεί καταστάσεις χαοτικές. Και όσοι νομίζουν ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί, εθελοτυφλούν. Τα hot spots και τα γκέτο της Αθήνας, δεν δημιουργούν συνθήκες ένταξης, αλλά καλλιεργούν μίση. Τα εγκλωβισμένα αγρίμια, δεν λειτουργούν με σύνεση αλλά με δύναμη απελπισίας, μπορούν να καταστρέψουν τα πάντα.

Εγκλωβισμένοι όμως, αισθάνονται και οι γηγενείς. Και το παραμυθάκι του ρατσισμού δεν πουλάει πλέον.

Το ακούτε φίλοι «διεθνιστές», «αντιρατσιστές», που έχετε καταπιεί την μιλιά σας; Η και για τον θάνατο ενός αθώου, πρέπει να κάνετε συνελεύσεις για να βγάλετε πόρισμα;

Α ξέχασα, ο νεκρός είναι Έλληνας και δεν μετράει.

από το προφίλ του αρθρογράφου στο φ/β

 

https://www.hereticalideas.gr/2018/08/opos-to-vlepo-ego.html