Δεν έχεις Παιδεία – δεν έχεις Κοινωνία – δεν έχεις Αθλητισμό

του Κωνσταντίνου Σταθόπουλου

Δεν με εκπλήσσει τίποτα στον Ελληνικό αθλητισμό, όπως δεν με εκπλήσσει τίποτα στην πολιτική, όπως δεν με εκπλήσσει τίποτα στις αποφάσεις της δικαστικής εξουσίας.

Δεν είμαι καθόλου υπερόπτης, αλλά κρατώ το στομάχι μου από τα γέλια, με τις αντιδράσεις των Ελλήνων φιλάθλων.

Έπαιξα σε επίσημο αγώνα στην ηλικία των 16 ετών. Διάφοροι τραυματισμοί με ανάγκασαν να σταματήσω νωρίς.

Το ποδόσφαιρο και γενικότερα ο αθλητισμός, καθώς ασχολήθηκα και με άλλα αθλήματα, είναι πολιτισμός, θέαμα, παιδεία, φιλοσοφία.

Το γεγονός πως τα τελευταία 23 χρόνια επισκέφθηκα μία φορά γήπεδο ποδοσφαίρου και αυτό ήταν το Καραϊσκάκη για αγώνα της εθνικής λέει πολλά.

Έζησα λοιπόν από μέσα και ζω ακόμη:

• Αγώνες που πουλήθηκαν

• Διαιτητές που δωροδοκήθηκαν.

• Απειλές εντός και εκτός, που άλλες πραγματοποιήθηκαν και άλλες όχι.

• Ταλέντα που καταστράφηκαν καθώς δεν διέθεταν τα χρήματα, ώστε να πληρώσουν για μία έστω συμμετοχή. Αυτό εξακολουθεί να γίνεται κατά κόρον και στις ημέρες μας.

• Τα φάρμακα, από τα πιο απλά και ανώδυνα έως τις σωματικές βόμβες, πήγαιναν και ερχόντουσαν με τις χούφτες. Μην ξεχνάτε τουλάχιστον δύο πρόσωπα: Τζέκος-Ιακώβου. Υπάρχουν επίσης, άπειρα παραδείγματα παιδιών σε όλο το φάσμα του αθλητισμού, που αποκλείστηκαν από την επίσημη Ελληνική ομοσπονδία, διότι αρνήθηκαν τα ίδια ή οι γονείς τους, να χαπακωθούν.

Υπάρχουν και τα αντίστοιχα που τα χαπάκωναν οι προβληματικοί και ανόητοι γονείς τους: Δημήτριος Χονδροκούκης. Άλτης του ύψους. Αυξητική ορμόνη των μυών που διατίθεται στα άλογα κούρσας.

• Γήπεδα χωρίς παρουσία ιατρού

• Γήπεδα χωρίς παρουσία ασθενοφόρου.

• Γήπεδα ξερά (χωρίς χόρτο). Εδώ αξίζει μία σημείωση. Το 1985 βρέθηκα στην Αθήνα, μετά τον θάνατο του πατέρα μου και συμμετείχα σε έναν τοπικό ερασιτεχνικό αγώνα. Εκεί βρέθηκε και ένα παλληκάρι από την Νιγηρία, που μόλις αντίκρισε τον αγωνιστικό χώρο, έβαλε τα γέλια.

Όπως μας εξήγησε αργότερα, στην Νιγηρία δεν υπάρχουν “ξερά” γήπεδα.

• Μαφιόζοι πρόεδροι. Θα μου πείτε :Εδώ είχαμε πάντα μαφιόζους κυβερνώντες, οι πρόεδροι σε πειράξανε. Έχετε δίκιο, απλά αυτήν την στιγμή καταγράφω τα κακώς κείμενα του αθλητισμού και δη του ποδοσφαίρου.

• Ερασιτέχνες διαιτητές σε -στα χαρτιά τουλάχιστον- επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Άρα πλήρως ελεγχόμενοι και χειραγωγούμενοι.

• Αθλητικοί δικαστές, εξίσου χειραγωγούμενοι και ελεγχόμενοι από την προεδρική και όχι μόνον μαφία.

• Καταστροφή ταλέντων, καθότι ο Βαγγέλης από την Λάρισα, ο Γιάννης από το Αγρίνιο, ο Νικόλας απ’ τα Σφακιά, ο Αριστείδης από την Σάμο, πόσα χρήματα μπορούν να δώσουν για να παίξουν; Όμως ο χ,ψ,ζ, “τελειωμένος” από την Αργεντινή, Βραζιλία, Τιμπουκτού, θα δικαιολογήσει το αστρονομικό ποσό που θα δηλώσει, για να ξεπλύνει, ο απατεώνας πρόεδρος, ενώ θα αμειφθεί με εκατό φορές λιγότερα.

• Ανύπαρκτος εδώ και δεκαετίες σχολικός αθλητισμός. Δεν μπορεί να ξεχάσει κανείς πως την ώρα της γυμναστικής, όλες οι κοπέλες είχαν πονοκέφαλο ή περίοδο και ο γυμναστής πετούσε μία μπάλα στα αγόρια για να τα απασχολεί, όση ώρα έκανε το τσιγάρο του ή καμάκι στην φιλόλογο.

• Δημιουργία στρατού ηλιθίων, οι οποίοι χρησιμοποιούνται ως δούρειοι ίπποι και μέσο πίεσης στον εκάστοτε, επίσης χειραγωγούμενο, από τον δικό του στρατό, βουλευτή, για να αυξήσει τα έσοδά του ο μαφιόζος πρόεδρος.

Τίποτα λοιπόν δεν με εκπλήσσει και δεν πρόκειται να με εκπλήξει. Σύντομα θα δούμε ξανά νεκρούς φιλάθλους,(ποιος θα ξεχάσει τον άτυχο δάσκαλο Μπλιώνα από την Λάρισα), νεκρούς διαιτητές, νεκρούς παράγοντες.

Και για να είμαστε αντικειμενικοί, ακόμη και με τους ανόητους. Γιατί ο ανόητος να μην πετάξει οποιοδήποτε αντικείμενο στον αγωνιστικό χώρο; Ο “μέγας” Πρετεντέρης που πέταξε το μπουκάλι με το νερό και μάλιστα σε κλειστό στάδιο, κάτι περισσότερο θα γνώριζε. Το πιο πιθανό βέβαια είναι πως γνώριζε τα μεγαλύτερα όρια ηλιθιότητας που είχε σε σχέση με τον απλά ανόητο. Φυσικά και δεν τιμωρήθηκε.

Όλα αυτά για να λυθούν χρειάζονται πυγμή και σθένος πολιτικό.

Λυπάμαι αν για μια ακόμη φορά θεωρηθώ γραφικός, αλλά στις αποικίες πάντα αυτά θα γίνονται.

Όταν κράτος, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι, δικαστικοί, διαφημιστές, μάνατζερ, πολιτικές οικογένειες, έχουν τυλιχτεί σε ένα κουβάρι, όπου κανείς δεν γνωρίζει πια που είναι η αρχή η μέση και το τέλος, πάντα θα την πληρώνουν οι απέξω.

Ποιός θα ξεχάσει την πρωθυπουργό της Αγγλίας Θάτσερ όπου εν μία νυκτί έλυσε το πρόβλημα του χουλιγκανισμού, βάζοντάς τα με οικονομικούς κολοσσούς, όπως είναι οι ενταγμένες στο χρηματιστήριο Αγγλικές ποδοσφαιρικές ομάδες.

Τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει.

Κουμπουροφόροι ζητούν προστασία από τα καταστήματα.

Κουμπουροφόροι απειλούν. Ναρκόπλοια, και πρέζα πάνε κι έρχονται. Πληρωμένα ανθρωπάρια χωρίς καμία αίσθηση της λέξης πόσο δε μάλλον της έννοιας αξιοπρέπεια, σπάνε, καίνε, βανδαλίζουν ότι τους πει το μεγάλο αφεντικό. Οι ίδιοι οι κρατικοί άρχοντες για μία χούφτα εξουσία πουλάνε την χώρα τους και διαστρεβλώνουν την ιστορία. Πρόεδροι και προεδρίσκοι αιχμάλωτοι ομάδων πιστών ή απίστων που οι ίδιοι συνέστησαν. Πληθώρα σε κίναιδους και πόρνες κάθε είδους.

Το λαθρεμπόριο πετρελαίου στα ύψη.

Η εθνική κυριαρχία και τα σύνορα κουρελόχαρτο για να σκουπίζονται τριακόσιοι αλήτες και ο συρφετός που τους ακολουθεί.

Δεν θα με εξέπληττε ακόμη και αν χρησιμοποιούσαν εσκεμμένα την αναταραχή σε αυτόν τον αγώνα, ώστε να περάσουν πάλι κάτι εναντίον της χώρας και των πολιτών της.

Ζούμε τις τελευταίες μάλλον μέρες της Πομπηίας.

Ας είναι. Ίσως γεννηθεί κάτι νέο και ελπιδοφόρο.