Κι όμως ο Μίκης στόχευσε στο κέντρο και πέτυχε!

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Φυσικά εχθρός μας δεν είναι οι κυβερνήσεις παντός απόχρωσης που ξεπουλάνε τα πάντα όσο-όσο. Δεν είναι η ξένη εξάρτηση και η υποτέλεια της άρχουσας τάξης. Δεν είναι οι μνημονιακές πολιτικές, η φτωχοποίηση και η παράδοση άνευ όρων στις επιταγές του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν είναι τα «πιαστρώνια» οι πολιτικοί που χρηματίζονται σχεδόν στα φανερά -μόλις σήμερα βγάζουν κάποια από τα άπλυτά τους στη φόρα. Δεν είναι οι αγράμματοι ιδεοληπτικοί που την ανικανότητά τους την έχουν αναγάγει σε δήθεν υψηλή πολιτική και μάλιστα σύγχρονη και προοδευτική!

Και για να μην είναι όλοι αυτοί εχθροί, θα έπρεπε να εφευρεθεί ο ένας και μοναδικός! Να βγει από τον απόπατο της ιστορίας η παράφρων εθνικοφροσύνη και οι εκφραστές της! Να ξεπλυθούν όλοι για όλα. Αφού απέτυχαν με τη «Χρυσή Αυγή» και τη δολοφονία Φύσσα, καιρός για κάτι πιο σοβαρό και οργανωμένο. Και η ευκαιρία ήλθε με τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία.

Σαν τα όρνεα πέσαν επάνω στη λαϊκή ψυχή, δεξιοί κι αριστεροί. Οι μεν για να ξεπλυθούνε για όλα τους τα εγκλήματα, οι δε -στην καλύτερη- διότι… τόσο τους κόβει! Και στη χειρότερη για τη μίζα και τις χρηματοδοτήσεις από τα γνωστά σε όλους εξωχώρια foundations! Κατά τη γνώμη μου και για τα δύο. Εξαρτάται σε ποιους «αριστερούς» αναφερόμαστε.

Και οι πονηροί αστοί πολιτικοί -οι τάχα δεξιοί και οι ακόμα πιο τάχα αριστεροί της ίδιας συμμορίας εκλεκτοί- μέσα από ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα να ξεπουλήσουν ό,τι έχει μείνει ακόμα απούλητο κι αν είναι να χαθεί μέσα σε υπερεθνικές ειδικές οικονομικές ζώνες η Κύπρος, η Θράκη, το Αιγαίο, ας πάει και το παλιάμπελο!. Με τη Μακεδονία θα ασχοληθούμε τώρα; Λουκούμι συριανό για τις δουλειές τους! Ή μήπως κείται κι αυτή μακράν; Βέβαια «κείται μακράν» γι’ αυτούς, αλλά η «αξιοποίηση» του Αξιού για τους σκοπούς της Ε.Ε. καθόλου! Όμως το πλήθος που κινητοποιείται είναι χρήσιμο για τους άνομους σκοπούς τους. Κι αφού δεν μπορούν να το χειραγωγήσουν, ας προσπαθήσουν να το εκτρέψουν και να το στρέψουν απέναντι σε έναν φανταστικό εχθρό. Εύκολο είναι μοχλεύοντας τα παλαιά πάθη. «Δημοκράτες» από τη μια, «φασίστες» από την άλλη. Το θέμα είναι «εθνικό» συνεπώς απολύτως πρόσφορο.

Βολεύει το καθεστώς μια ακροδεξιά στροφή μέρους της κοινωνίας. Για να έχουμε να ασχολούμαστε κι αυτοί οι πολιτικοί, υπηρέτες και πρωτοπαλίκαρα αυτού του πράγματι φασιστικού καθεστώτος, να είναι απερίσπαστοι για να ολοκληρώσουν -με το αζημίωτο βεβαίως- το έγκλημα που ξεκίνησαν εδώ και κάμποσες δεκαετίες, με κορύφωση από το 2010 και εντεύθεν.

Είναι πολύ χρήσιμη στο καθεστώς μια ακροδεξιά απόφυσή του -και το κλίμα διχασμού που δύναται αυτή να προκαλέσει. Γι’ αυτό και πέσαν όλοι επάνω στα συλλαλητήρια. Αν η Χρυσή Αυγή κάηκε νωρίς και το μόνο που προκάλεσε είναι έναν «πόλεμο» αντιτιθέμενων συμμοριών σε μικρή κλίμακα, αυτός ο πόλεμος θα πρέπει να επεκταθεί σε όλη την κοινωνία. Μόνο μέσα σε έναν εμφύλιο διχασμό, έστω κι αν αυτός θα είναι «ελεγχόμενος», χωρίς έντονο θερμό χαρακτήρα, μπορεί να ολοκληρωθεί το προμελετημένο έγκλημα σε βάρος του λαού και της χώρας. Γι’ αυτό έσπευσαν σε πλήρη ομοφωνία, οι μεν να καπηλευτούν και οι δε να καταγγείλουν.

Καπηλεία και καταγγελία είναι οι όψεις του ιδίου ακριβώς νομίσματος.

Έτσι, στα ξαφνικά, γίναμε όλοι… χρυσαυγίτες! Και -κατά παραχώρηση-… χαζοί που συναγελαζόμαστε με φασίστες, για να τους «ξεπλύνουμε». Μεγαλύτερο όμως «ξέπλυμα» από τη στάση των ιδίων των καταγγελλόντων δεν υπάρχει.

Έσπευσαν όλοι να καπηλευτούν το αγνό αίσθημα του λαού και το ένστικτό του που του λέει, ότι δεν πάει άλλο! Φτάνει πια με την υποχωρητικότητα και την ξενοδουλεία. Κι αν έχασε το μεροκάματο, διότι τον κορόιδεψαν αυτοί που πίστεψε, και μένοντας άναυδος από την προδοσία και παθητικός, δυσκολεύεται να βρει τρόπους για να το πάρει πίσω. Δεν θέλει, όμως, να χάσει επ’ ουδενί την ψυχή του. Το ίδιο του το «είναι», όπως απλοϊκά το αντιλαμβάνεται και το αισθάνεται μέσα από τη γλώσσα του, τα ήθη και τα έθιμά του, την ιστορία του και το όνομά του. Γι’ αυτό βγήκε στους δρόμους, αδιαφορώντας για το ποιοι ήταν οι διοργανωτές. Αρκεί που δεν ήταν τα γνωστά του «κόμματα», που έχει λόγους να τα απεχθάνεται, που τους γνωρίζουμε όλοι κι ας καμώνονται τα ίδια ότι δεν καταλαβαίνουν.

Έγινε όμως έτσι εύκολος στόχος από αυτούς που επιθυμούν διακαώς να επιβάλλουν το εμφυλιοπολεμικό μοτίβο, για να εξυπηρετήσουν τις ανομολόγητες επιδιώξεις τους.

Όχι δεν θα γίνει στα ξαφνικά και από το πουθενά ακροδεξιός και φασίστας ο μέσος Έλληνας, όσο κι αν του χαϊδεύουν τα αυτιά οι (ολιγάριθμοι) φασίστες. Κι αυτό το γνωρίζουν. Ούτε διότι αισθάνεται περήφανος να κρατά και να σηκώνει ψηλά την ελληνική σημαία. Και αυτό το ξέρουν. Μπορεί να γίνει όμως, αν αισθάνεται ότι τον συκοφαντούν και αντιδρώντας στις ανοίκειες επιθέσεις που δέχεται από τους τάχα δημοκράτες και αριστερούς, που του απαξιώνουν τα σύμβολα και την ίδια τη ψυχή του.

Από τους τάχα δημοκράτες και αριστερούς που το μόνο που έμαθαν να κάνουν είναι να περιφρονούν το λαό και τα αισθήματά του και να του κουνούν αφ’ υψηλού το δάκτυλο, γιατί δεν υποτάσσεται στην ιδεοληψία τους. Τότε ίσως κάποιο κομμάτι του λαού να παρασυρθεί από το θυμικό του, ψάχνοντας να βρει στηρίγματα. Αυτό το «θυμικό» προσπάθησαν και οι μεν και οι δε για να μοχλεύσουν.

Ούτε τον λαό μπορεί να τον οικειοποιηθεί κανείς! Διότι χωρίς πολλές αναλύσεις και βαθυστόχαστους δεκάρικους από «αριστερές», ή «δεξιές» καθέδρες, αντιλαμβάνεται έστω από ένστικτο τι του συμβαίνει. Το απέδειξε και στα δύο συλλαλητήρια που ειρηνικά προσήλθε και δεν επηρεάστηκε από τις «σειρήνες», εκφράζοντας ατόφια τους πόθους και την αγωνία του για την ίδια την ακεραιότητα της πατρίδας του, έστω κι αν βρεθήκαν κάποιοι να τον χλευάζουν για τον άδολο τον πατριωτισμό του. Ψάχνοντας να βρει τα στηρίγματα που θα τον βοηθήσουν, μέσα από το ίδιο του το σώμα, σύντομα θα δείξει τη δύναμη και το μεγαλείο του. Προς όλους! Γι’ αυτό τον τρέμουν σε κάθε του σκίρτημα! Και κανείς δεν ξέρει ποιο από αυτά τα σκιρτήματα θα είναι το καθοριστικά ανατρεπτικό.

Γι’ αυτό ακριβώς δεν πρέπει οι Έλληνες να είναι μόνο τεμπέληδες που ξεκοκάλιζαν ανέμελα τα κοινοτικά κονδύλια και βάρος στους «εργατικούς» ευρωπαίους, αλλά συνάμα και φασίστες και ακροδεξιοί που τους πρέπουν τα χειρότερα.

Χρειάζεται προσοχή και ο δρόμος είναι ναρκοθετημένος απ’ όλους αυτούς τους επιτήδειους, ή και τους χρήσιμους ηλίθιους που ακούσια τους στηρίζουν.

Αλλά ο λαός ξέρει. Και σώζει, έστω και χωρίς τους «Λακεδαιμονίους»!!!