Η δικτατορία της εσκεμμένης διαστρέβλωσης της γνώσης (απάντηση στο άρθρο του κ. Ανδρέα Ανδριανόπουλου – Η δικτατορία της άγνοιας)

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Αγαπητέ κ. Ανδριανόπουλε,

Πράγματι υπάρχουν στιγμές που σε πλημμυρίζει η απόγνωση και γι’ αυτά που γίνονται και γι’ αυτά που θα ‘πρεπε να γίνονται και δεν γίνονται. Και προφανώς για όλα εκείνα που ακούει κάποιος και διαβάζει. Περισπούδαστες αναλύσεις από αυτούς που κατέχουν, ή νομίζουν ότι κατέχουν τη γνώση, τη λογική και πάνω απ΄ όλα την αλήθεια, που ούτε λίγο ούτε πολύ, ζητούν από τους υπόλοιπους να «οδηγηθούν στη σφαγή για να αγιάσουν»!

Σύμφωνοι, λίγοι κατέχουν τη γνώση και είναι πληροφορημένοι. Ο πολύς κόσμος είναι απληροφόρητος! Σας πέρασε όμως από το μυαλό, γιατί μπορεί και συμβαίνει αυτό με τέτοια πλημμυρίδα ειδήσεων και πληροφοριών που δεχόμαστε καθημερινά, από όλα τα είδη μέσων μαζικής ενημέρωσης; Μήπως άραγε, λέω εγώ ο αγράμματος και ίσως λίγο βλάξ, μπορεί και να φταίει η εμπορευματοποίηση ακριβώς της ίδιας της πληροφορίας; Μήπως τελικά, μας προσφέρονται όσες πληροφορίες το «μάρκετινγκ» των εταιρειών που τις εμπορεύονται θεωρεί ότι εμείς μπορούμε να «καταναλώσουμε» εύκολα;

Οι αντιλήψεις μας όμως για την πραγματικότητα, δεν οφείλονται τόσο σε έλλειψη γνώσεων, ή σε ελλιπή πληροφόρηση, αλλά φοβάμαι ότι αναπτύσσονται από αυτά που βιώνουμε στη καθημερινότητά μας, είτε αυτά είναι καλά είτε είναι άσχημα. Δεν γνωρίζω, π.χ. εάν εσείς προσωπικά, ήσασταν αναγκασμένος να ζείτε μαζί με την οικογένειά σας με 700, ή 1.000 έστω και 1.500 € τον μήνα, έχοντας το ένα παιδί σας να σπουδάζει στην επαρχία και το άλλο άνεργο, ή και πληρώνοντας ενοίκιο για ένα κακοφτιαγμένο διαμέρισμα σε μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες πόλεις του κόσμου εισπνέοντας καυσαέριο αντί για οξυγόνο, πληρώνοντας κάθε χρόνο και περισσότερους φόρους και ήσασταν αναγκασμένος να πάτε σε δημόσιο νοσοκομείο σε περίπτωση ασθένειας, κτλ. κτλ., εάν θα είχατε τις ίδιες αντιλήψεις και απόψεις που σήμερα εκφράζετε με τόση ευκολία, καταγγέλλοντας εμάς τους δυστυχείς, λόγω άγνοιας προφανώς, ή και βλακείας, που βιώνουμε στο πετσί μας καθημερινά, αυτά που αναφέρω παραπάνω και ίσως πολύ χειρότερα.

1. Αναφέρεστε στην «απελευθέρωση» του συστήματος τιμών των καυσίμων του 1993 και ισχυρίζεστε ότι αυτή έγινε προκειμένου «να επιβαρύνεται τελικά ο καθένας με το κόστος της δικής του κατανάλωσης» και να μην επιβαρύνεται ο φορολογούμενος πολίτης για το κόστος της διακίνησης ενός εν πολλοίς πλουσίου, που μέχρι τότε απολάμβανε «φτηνή» βενζίνη. Ω τι ωραία, τι καλά που μας τα λέτε και φαντάζομαι ότι θα θέλατε να σας είμαστε και ευγνώμονες για το «καλό» που μας κάνατε. Ξεχνάτε όμως μια μικρή έως εντελώς ασήμαντη για σας λεπτομέρεια, που όμως για τον πολύ κόσμο είναι εξαιρετικά σημαντική: Ο πλούσιος έχει την απόλυτη ευχέρεια να πληρώνει τα προϊόντα που καταναλίσκει, είτε αυτά είναι φτηνά, είτε είναι ακριβά. Η πλειονότητα όμως των πολιτών, που η οικονομική τους κατάσταση εξαρτάται κυρίως από τη μισθωτή εργασία (η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, δεν θεωρείται πλέον ως αναγκαία συνιστώσα της παραγωγικής διαδικασίας), δεν έχει αυτή την ευχέρεια!!!!

Μιλάτε και εδώ το παρακάνετε, ότι μέχρι τότε (1993) τα καύσιμα επιδοτούντο από το κράτος. Αν υπήρχε κάποτε κρατική επιδότηση, αυτή θα μπορούσε οποτεδήποτε να καταργηθεί, αλλά η τιμή των καυσίμων να είναι απολύτως ελεγχόμενη. Το 1993 όμως δεν καταργήθηκε η οποιαδήποτε άγνωστη σε μας επιδότηση, αλλά δόθηκε η δυνατότητα στις εταιρείες να διαμορφώνουν τις τιμές των καυσίμων κατά το δοκούν. Αυτή ήταν η ουσία της «απελευθέρωσης» της αγοράς των καυσίμων.

Αναρωτηθήκατε όμως ποτέ, που οδήγησε η απελευθέρωση αυτή, πέραν της επαχθούς φορολόγησης που κι εσείς αναφέρεσθε; Μπορείτε να ερμηνεύσετε, πως είναι δυνατό η τιμή του βαρελιού του αργού σε σχέση με το ευρώ σήμερα, συγκρινόμενη με την αντίστοιχη τιμή του το 2000 (€/ βαρέλι), να έχει σχετικά μικρή διαφορά (περίπου +20%), ενώ η αύξηση που πληρώνουν οι πολίτες στη λιανική τιμή του πετρελαίου και της βενζίνης, είναι πολλές φορές μεγαλύτερη; Τη διαφορά ποιος άραγε την καρπούται; Οι καταναλωτές πολίτες, εδώ αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη, ή το αντίστοιχο καρτέλ;

Αλλά δεν είναι μόνο τα καύσιμα, δείτε τις τηλεπικοινωνίες, άραγε θυμάστε πόσες χιλιάδες φορές επί τοις εκατό αυξήθηκε η τιμή της μιας αστικής τηλεφωνικής μονάδας, προκειμένου να υπάρξει στη συνέχεια η «απελευθέρωση», οι διάφοροι πάροχοι να κάτσουν πάνω στα χρυσοπληρωμένα από ‘μας δίκτυα του ΟΤΕ, για να μας πουλήσουν (τουλάχιστον μέχρι τώρα έτσι αποδείχνεται), φύκια για μεταξωτές κορδέλες και να μας κάνουν τάχατες προσφορές; Αλλά και με το ηλεκτρικό ρεύμα το ίδιο δεν γίνεται;

Και όλα αυτά ποιος τα πληρώνει, οι ιεροκήρυκες της «ελεύθερης» αγοράς, ή ο απλός κοσμάκης;

Η γνώση τελικά κ. Ανδριανόπουλε, δεν έρχεται με επιφοίτηση, αλλά μέσα από τη συστηματική εμπειρία και οι αντιλήψεις για την πραγματικότητα, όσο στρεβλές κι αν θεωρηθούν, πάνω στα καθημερινά βιώματά μας σφυρηλατούνται.

Θα μου πείτε ότι σε μια «ελεύθερη» και παγκοσμιοποιημένη αγορά και μάλιστα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν νοείται κεντρικός έλεγχος τιμών. Αντίθετα ο κανόνας είναι οι τιμές να διαμορφώνονται ελεύθερα με βάση τον βασικό νόμο της αγοράς (σχέση προσφοράς – ζήτησης). Στο ερώτημα βέβαια και τι θα γίνει με τους πολλούς, που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, η απάντηση είναι από τη πλευρά σας εύκολη: Ο ανταγωνισμός θα παίξει το ρόλο του κεντρικού ελεγκτή – ρυθμιστή και θα διαμορφώσει τις τιμές σε προσιτά για τους πολλούς επίπεδα!

Αμ δε! Η αγορά δεν αναπτύσσεται σε συνθήκες εργαστηρίου και κατά το δοκούν των οικονομολογούντων πολιτικών, ή και των πολιτικολογούντων οικονομολόγων, αλλά στη πράξη, έξω στη πιάτσα, καθώς λέμε. Και στη πιάτσα, συγχωρέστε με αλλά θα σας το πω, πιάνουν τη κοιλιά τους απ’ τα γέλια, όταν ακούν τους πολιτικούς να μιλούν περί των αγαθών του ανταγωνισμού.

Γιατί όλοι γνωρίζουν, από τον μεγαλύτερο επιχειρηματία, τον πιο πετυχημένο μάνατζερ της όποιας πολυεθνικής, μέχρι τον τελευταίο εμποράκο της πιο λαϊκής γειτονιάς της πόλης, ότι ανταγωνισμός υπάρχει μόνο εκεί που δεν μπορεί να γίνεται αλλιώς και για όσο διάστημα θα χρειαστεί ο πιο εύρωστος οικονομικά, να αποκτήσει δεσπόζουσα θέση στη συγκεκριμένη αγορά και να επιβάλει τους όρους του. Και τότε ….πάπαλα ο ανταγωνισμός!

Άντε και να υπάρχει ανταγωνισμός στις μεγάλες λαϊκές αγορές και στα παζάρια. Στη μαζική όμως παραγωγή, διακίνηση και εμπορία προϊόντων που από τη φύση τους αποτελούν μονοπωλιακά, ή έστω ολιγοπωλιακά είδη, όπως είναι τα καύσιμα, η ενέργεια γενικά, οι τηλεπικοινωνίες, οι υπηρεσίες μαζικής μεταφοράς, αλλά και η εμπορία προϊόντων μαζικής κατανάλωσης από μεγάλες και μάλιστα εν πολλοίς πολυεθνικές εταιρείες, είναι δυνατό να υπάρξει ανταγωνισμός;

Θα μου πείτε, ότι οι «εναρμονισμένες» πρακτικές, η αισχροκέρδεια, η εκτεταμένη νοθεία κτλ. είναι συμπτώματα μιας πάσχουσας αγοράς, που δεν είναι πλήρως απελευθερωμένη και έχει όλες εκείνες τις αγκυλώσεις που προέρχονται από τον πάλαι ποτέ κρατικό παρεμβατισμό και δεν έχει βρει ακόμα τον δρόμο του «υγιούς» ανταγωνισμού.

Πιστεύετε, αλήθεια και είστε ειλικρινής, με τον εαυτό σας πρώτα, ότι οι μεγάλες εταιρείες επιθυμούν να «σφάζονται» μεταξύ τους στη «ποδιά» του καταναλωτή και προς όφελός του, ή αντίθετα τα κέρδη τους θέλουν να αυξάνουν και το πιο απλό και εύκολο γι’ αυτές, είναι να συνεννοούνται μεταξύ τους;

Και ποια «ελεύθερη» αγορά, και που αλήθεια στον κόσμο έγινε αυτό, θα εμποδίσει τους έχοντες τη δυνατότητα να εφαρμόζουν τις πιο πρόσφορες πρακτικές για ευκολότερα, γρηγορότερα και μεγαλύτερα κέρδη;

Πρέπει τελικά να υπάρχει υγιής ανταγωνισμός; Βεβαίως και επιβάλλεται, σύμφωνα με τη τρέχουσα θεωρία. Το θέμα όμως είναι αν είναι δυνατό, να υπάρξει τέτοιος. Ας μην μπερδεύουμε λοιπόν, το πρέπει και πλάθουμε φάλσες αντιλήψεις, με το αν μπορεί!

Τα περί υγιούς ανταγωνισμού είναι απλά φληναφήματα αδαών, ή επιτηδείων. Γιατί αυτός (ο ανταγωνισμός), αντίκειται στην ίδια τη φύση της «ελεύθερης» αγοράς, που θέλει τον οποιοδήποτε να πουλά οτιδήποτε και με οποιοδήποτε αντίκρισμα, αρκεί μόνο να υπάρχει αγοραστής, έστω κι αν ο τελευταίος δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, ή είναι αφελής και εύπιστος (τόσο το χειρότερο γι’ αυτόν).

Και βέβαια οι πλατιές λαϊκές μάζες και δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά, όταν πρόκειται για είδη πρώτης ανάγκης και από την άλλη πλευρά, οδηγούνται στην αγορά προϊόντων αμφιβόλου ποιότητας και αξίας, θύματα της συστηματικής πλύσης εγκεφάλου και μέσω αυτής επίπλαστων αναγκών. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι ένα μεγάλο μέρος της τιμής που πληρώνουμε για την αγορά κάποιου προϊόντος, αφορά στο κόστος της διαφήμισής του. Δηλαδή, πληρώνουμε διπλά και την αξία αυτή καθ’ αυτή του προϊόντος και το κόστος της προσπάθειας των εταιρειών, να μας πουλήσουν το συγκεκριμένο προϊόν.

Ας μη γελιόμαστε, όσο η οικονομία γίνεται πιο «φιλελεύθερη», δηλαδή περιστέλλεται η δυνατότητα της Κοινωνίας, μέσω της οργανωμένης της έκφρασης, που είναι το Κράτος, να παρεμβαίνει, να ελέγχει και να επιβάλλει κανόνες προς όφελος του συνόλου, τόσο η «ελεύθερη» αγορά θα τείνει να γίνεται ολοένα και πιο ανεξέλεγκτη και ασύδοτη σε βάρος της κοινωνίας. Εκτός και αν δεν αναγνωρίζουμε την Κοινωνία ως αναγκαία συλλογική οντότητα, αλλά αντιλαμβανόμαστε μόνο τα Άτομα και μέσω της φυσικής επιλογής, της επικράτησης των πιο ισχυρών απ’ αυτά.

Αλλά η ανθρωπότητα έχει δώσει την απάντησή της σ’ αυτού του τύπου αρχέγονες αντιλήψεις με την Αναγέννηση, τον Διαφωτισμό και τις μεγάλες επαναστάσεις του 18ου και 19ου αιώνα. Οι Αρχές και οι αξίες του Ανθρωπισμού, της πραγματικής Ελευθερίας, της Ισότητας και της Δικαιοσύνης είναι αυτές που οδήγησαν τις προηγμένες κοινωνίες της Δύσης σε μια πρωτόγνωρη περίοδο ευημερίας, πολιτισμού και ανάπτυξης που (ίσως για λίγο) ακόμα απολαμβάνουμε στις μέρες μας.

Θα μου πείτε, πως οι κοινωνίες της Δύσης στήριξαν αυτή τους την ανάπτυξη και την ευημερία στην υπερεκμετάλλευση των αποικιών και των χωρών του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου. Πράγματι, έτσι είναι.

Ο δυτικός πολιτισμός υπήρξε αντικειμενικά λειψός, αφού τις παραπάνω αρχές και αξίες τις αναγνώρισε μόνο για τους λαούς των δυτικών χωρών και όχι για τους άλλους, που τους θεώρησε υποδεέστερους, υπανάπτυκτους και «αντικείμενα» προς εκμετάλλευση. Αυτό όμως δεν αναιρεί την υπεροχή των ιδεών αυτών, αντίθετα μάλιστα επιβάλει τώρα πια τη παγκόσμια επικράτησή τους.

Βλέπετε, η φυσική επιλογή, όντας απολύτως φυσική, λειτουργεί παράδοξα και ίσως ενάντια στη βούληση των θιασωτών της. Οι υπανάπτυκτοι και οι ανίσχυροι λοιπόν, αναπτύσσονται ραγδαία και διεκδικούν δυναμικά το μερτικό τους στον παγκόσμιο καταμερισμό, φέρνοντας τρόμο σ’ αυτούς που θεώρησαν δεδομένη την υπεροχή τους.

Έτσι, η «ελεύθερη» αγορά και οι πρωτόγονες αντιλήψεις ενός πολιτικο-οικονομικού «δαρβινισμού», που αποτελούν τη βάση της «φιλελεύθερης» οικονομικής θεωρίας, (έστω κι αν εσείς δεν πρόκειται ποτέ, αυτό, να το παραδεχτείτε), μόνο κακά προοιωνίζουν για την παγκόσμια κοινότητα.

Η παγκόσμια κοινότητα οδηγείται, μέσω της απόλυτης επικράτησης των αντιλήψεων αυτών, αργά αλλά σταθερά, «σε ένα νέο Μεσαίωνα επαχθέστερο του προηγουμένου, που τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι η συγκέντρωση της εξουσίας σε υπερεθνικά κέντρα, του πλούτου σε ελάχιστα χέρια, η κατάργηση, ή έστω ο περιορισμός, των ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων στο όνομα μάλιστα της προστασίας τους, η εξάπλωση της φτώχειας και της εξαθλίωσης, η ολοένα αυξανόμενη εγκληματικότητα, η κατάρρευση των συστημάτων πρόνοιας και υγείας, αφού ολοένα και λιγότεροι θα έχουν πρόσβαση σε τέτοιες υπηρεσίες, η εξάπλωση ασθενειών, η πολιτισμική ισοπέδωση, ο νέος αναλφαβητισμός, η νέα φεουδαρχία και αντίστοιχα η νέα δουλοπαροικία και βέβαια η τεράστια οικολογική καταστροφή, με ανατροπή των πάντων που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, ενώ η απειλή ολοκληρωτικής καταστροφής του πλανήτη, από έναν νέο μεγάλο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, μεταξύ του παραδοσιακού δυτικού μητροπολιτικού κέντρου και των αναδυόμενων νέων δυνάμεων στην Ανατολή και αλλού, θα οδηγήσει τις επόμενες δεκαετίες, σε εθνικές περιχαρακώσεις, ρατσιστικές εξάρσεις και τη παγκοσμιοποίηση σε αντίστροφη πορεία».

Η δικτατορία του σκοταδισμού πραγματικά επιβάλλεται, όχι όμως απ’ αυτούς που αντιδρούν έστω και σπασμωδικά, από ένστικτο και μόνο, έχοντας άγνοια, ίσως, του πραγματικού μεγέθους του προβλήματος, αλλά από αυτούς που με τη κατάρρευση του «υπαρκτού» σοσιαλισμού, (που όντως απέτυχε παταγωδώς να φέρει στη παγκόσμια κοινότητα, ένα ανώτερο επίπεδο ποιότητας και πολιτισμού, αφού γρήγορα μετεξελίχθηκε σε μια επαχθέστατη δικτατορία των ολίγων, επιτηδείων και εκεί, σε βάρος των πολλών), σκέφτηκαν ότι ήρθε η ώρα να πάρουν τη ρεβάνς από τη Κοινωνία, συνολικά από την εποχή της Αναγέννησης μέχρι σήμερα…..

2. Αναφέρεσθε όμως και στα ζητήματα της προστασίας του περιβάλλοντος, βάζοντας ένα καινοφανές δίλλημα. Διατήρηση του επιπέδου στη ποιότητα της ζωής μας, ή μείωση των εκπομπών αερίων του άνθρακα, βάλλοντας ευθέως κατά της συμφωνίας του Κιότο. Προφανώς αγνοείτε, ότι η επίτευξη της μείωσης των εκπομπών διαφόρων ρύπων δεν μπορεί να επιτευχθεί με μια διαταγή για κλείσιμο των εργοστασίων και για παύση κάθε κίνησης και οικονομικής δράσης, όπως εσείς προσπαθείτε εδώ, να μας τρομοκρατήσετε, ποντάροντας στην «άγνοιά» μας, αλλά με τη σταδιακή εφαρμογή σε ευρεία κλίμακα νέων και καθαρών τεχνολογιών που ήδη έχουν αναπτυχθεί, ή βρίσκονται στο στάδιο βελτιστοποίησής τους.

Και δεν αναφέρομαι μόνο στις ήπιες και ανανεώσιμες πηγές, όπως η ηλιακή και η αιολική ενέργεια, η γεωθερμία κτλ., αλλά και σε άλλες εξελίξιμες τεχνολογίες όπως η πυρηνική σύντηξη, αλλά πρώτα και κύρια στην επανάσταση, που θα έλθει αργά ή γρήγορα, στις μηχανές εσωτερικής καύσης, που είναι η πρώτη και κύρια πηγή ρύπων, με τη χρήση του υδρογόνου ως καυσίμου. (Δεν μπορεί, κάτι θα ‘χει πάρει και το δικό σας το αυτί).

Βλέπετε κ. Ανδριανόπουλε, η φύση εκτός από τις επιλογές που κάνει, συχνά απρόβλεπτες στην εξέλιξη των ειδών, μας προσφέρει πλουσιοπάροχα άπειρες εναλλακτικές δυνατότητες και μέσα, για να κάνουμε τη ζωή μας πιο εύκολη και ασφαλή πάνω στον πλανήτη. Αρκεί εμείς να διαθέτουμε την ευφυΐα, να τις ανακαλύπτουμε και να τις εφαρμόζουμε.

Και βέβαια αυτή την ευφυΐα και τη λογική δεν την αναμένει κανείς από τους σαράφηδες τραπεζίτες και χρηματιστές, αλλά και τους πολιτικάντηδες υποτακτικούς τους, που τη τσιγκουνιά και την απληστία τους την έχουν αναγάγει σε κυρίαρχη επιστήμη (και οικονομική θεωρία), αλλά από τους πραγματικούς επιστήμονες και τους ερευνητές, που απ’ ότι καταλαβαίνω, δεν τους συμπαθείτε ιδιαίτερα, στο μέτρο που οι επισημάνσεις τους δεν βολεύουν την ιδεοληψία σας.

Μα θα μου πείτε, πολύ ωραία, αφού υπάρχουν οι τεχνολογίες, ή ανακαλύπτονται συνεχώς νέες, γιατί δεν εφαρμόζονται άμεσα και μαζικά. Γιατί βεβαίως η εφαρμογή σε ευρεία κλίμακα των νέων και καθαρών τεχνολογιών, προϋποθέτει μεγάλες επενδύσεις με μακροπρόθεσμη απόδοση. Αντίθετα η εκμετάλλευση και του τελευταίου αποθέματος άνθρακα, φυσικού αερίου και της τελευταίας σταγόνας πετρελαίου, αποδίδουν εδώ και τώρα τεράστια κέρδη. Έτσι, τα πράγματα καθυστερούν όσο το ισοζύγιο των κερδών κλείνει υπέρ των παραδοσιακών μορφών παραγωγής ενέργειας και μέχρι βέβαια, να εξευρεθούν τρόποι για να μας πουλήσουν πανάκριβα, ότι διατίθεται άφθονο στη φύση.

Μιλάτε και για την ακρίβεια στα τρόφιμα και την αποδίδετε, ότι αυξάνει η ζήτησή τους παγκοσμίως γιατί λαοί που μέχρι πριν λίγα χρόνια λιμοκτονούσαν, κατάφεραν να κερδίσουν ένα πιάτο φαΐ. Και αυτό σας βάζει σε ανησυχία. Μάλιστα χρησιμοποιείτε το παράδειγμα της Κίνας, που καταναλώνει σήμερα το 13% της παγκόσμιας παραγωγής γάλακτος, αλλά παραγνωρίζετε το γεγονός ότι ο πληθυσμός της Κίνας είναι το 22% του παγκόσμιου πληθυσμού, πράγμα που σημαίνει ότι ο μέσος Κινέζος καταναλώνει πολύ μικρότερη ποσότητα γάλακτος, από αυτή που καταναλώνουμε εσείς κι εγώ και φαντάζομαι ότι θα συμφωνείτε, ότι δικαιούται ο Κινέζος και ο κάθε Κινέζος να έχει την ίδια ποσότητα και ποιότητα με ‘μας, στη διατροφή του.

Τι πρέπει να γίνει λοιπόν; Να αφήσουμε τη παραγωγή τροφίμων στα ίδια επίπεδα και μέσω του αυτόματου μηχανισμού αύξησης των τιμών, λόγω αύξησης της ζήτησης (ελεύθερη αγορά), να περιορίσουμε τη κατανάλωση σ’ αυτούς που διαθέτουν χρήματα και να οδηγήσουμε έτσι στη λιμοκτονία ξανά δισεκατομμύρια ανθρώπων; Να κηρύξουμε τον πόλεμο στις αναπτυσσόμενες χώρες με πολύ χειρότερα αποτελέσματα (πόλεμος για να μην πίνουν οι Κινέζοι το γαλατάκι μας!!!); ή μήπως θα πρέπει να επενδύσουμε στην αύξηση της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων, όπως εξ’ άλλου πρότεινε ο Γ.Γ. του ΟΗΕ (διπλασιασμός της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων μέχρι το 2030);

Κατηγορείτε τους επιστήμονες και τους περιβαλλοντολόγους, ότι αυτοί ευθύνονται για τη στροφή της γεωργίας στη παραγωγή των λεγόμενων βιοκαυσίμων. Αλλά η παραγωγή τέτοιων καυσίμων δεν προτάθηκε για περιβαλλοντικούς λόγους, έστω κι αν, στη χώρα μας κυρίως, αλλά και αλλού, διαφημίστηκαν ως πιο «καθαρά», αλλά ως εναλλακτική λύση στη περίπτωση έλλειψης πετρελαίου για οποιονδήποτε λόγο. Βεβαίως και πολλές κυβερνήσεις βολεύτηκαν γιατί με την αλλαγή αυτή στις καλλιέργειες, είδαν ή προσδοκούν να δουν να αυξάνεται ραγδαία το αντίστοιχο εισόδημα.

Αλλά βέβαια εσείς, δεν αισθάνεσθε καθόλου την ανάγκη για την πρόοδο μέσα από την εφαρμογή νέων τεχνολογιών, αφού πασκίζετε να πείσετε τον εαυτό σας ότι δεν υπάρχει πρόβλημα.

Και βέβαια, αγαπητέ μου κύριε και ο τελευταίος μαθητής των πρώτων τάξεων του Γυμνασίου γνωρίζει ότι, «υπάρχουν κύκλοι στο παγκόσμιο κλίμα που διαμορφώνουν διαφορετικές κάθε φορά ατμοσφαιρικές συνθήκες…» και κανείς επίσης, δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια τι θα συμβεί σε 5, 10 ή και 50 χρόνια από σήμερα. Το βέβαιο είναι όμως και το εντόπισαν σχετικά έγκαιρα οι επιστήμονες, ότι υπάρχει σοβαρή διαταραχή σ’ αυτούς τους «κύκλους», ενώ όπως κι εσείς λέτε, θα έπρεπε ήδη από τη δεκαετία του ’70 να έχουμε εισέλθει σε ψυχρότερη φάση, αντίθετα βρισκόμαστε σε υπερθέρμανση και αυτό ίσως να μην σημαίνει και πολλά για όσους ενδιαφέρονται για την καθημερινή αυτοεπιβεβαίωση τους, καθώς και των δικών τους αντιλήψεων (ή και το φούσκωμα της τσέπης τους), σημαίνει όμως πάρα πολλά, για όσους έχουν ευρύτερα ενδιαφέροντα και έχουν τη γνώση και την εμπειρία να αξιολογούν τα φαινόμενα της φύσης.

Αφού λοιπόν για σας δεν υπάρχει πρόβλημα και όλα αποτελούν φαντασίωση των πολέμιων της οικονομίας της αγοράς, δηλαδή καθώς λέτε, της «αμετανόητης» και «αναχρονιστικής» αριστεράς δεχθείτε τότε από σήμερα κιόλας, να βάζετε στη σαλάτα σας ορυκτέλαιο, αφού έτσι διευκολύνετε την αγορά να αυξάνει τα κέρδη της, δεχθείτε να πίνετε νερό κατ’ ευθείαν από τον Ασωπό, αφού ο καθαρισμός του θα επιβαρύνει τις επιχειρήσεις που τον μολύνουν με πρόσθετα έξοδα επεξεργασίας των λυμάτων τους κι αφήστε εμάς τους υπόλοιπους να γινόμαστε γραφικοί με τις ανησυχίες και τις διαμαρτυρίες μας.

Και κάτι ακόμα. Συμφωνώ μαζί σας, η άγνοια και πολύ χειρότερα η ημιμάθεια, οδηγεί σε θρησκόληπτη προσήλωση σε δόγματα που διαστρεβλώνοντας τη γνώση και την αλήθεια, ποδηγετούν την κοινωνία και μας οδηγούν στο σκοταδισμό και την οπισθοδρόμηση σε ένα νέο και χειρότερο Μεσαίωνα.