Οι λέξεις είναι Πόλεμος…
της Ευαγγελίας Τυμπλαλέξη Κάπου κάθομαι και κλαίω, αλλά δεν θα βρεις ποτέ το μέρος Θέλω τα πάντα Να μας αποσπούν… Θυμάμαι το ρολόι Οι ήχοι του όλο παράπονο… Δεν υπήρχε πλακόστρωτο έδαφος Μόνο έφηβοι που παίζαν ποδόσφαιρο Γέροι στα παγκάκια σκεφτικοί Τραπεζάκια με σερβιρισμένους καφέδες Τασάκια μ’ απ