Κλιματική κρίση και αριστερές συνωμοσιολογίες -μια οφειλόμενη απάντηση

Κλιματική κρίση και αριστερές συνωμοσιολογίες -μια οφειλόμενη απάντηση

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Έτυχε να μου σταλεί στο μέηλ ένα άρθρο ανάλυση περί της κλιματικής αλλαγής κάποιου κυρίου Δημητρίου Λένη, αρθρογράφου στη γνωστή και, κατά τη γνώμη μου, έγκυρη ιστοσελίδα «Κοσμοδρόμιο». Το άρθρο έχει τίτλο «Κλιματική κρίση και αριστερές συνωμοσιολογίες», ενώ αναδημοσιεύθηκε επίσης, στην ιστοσελίδα του έγκριτου πολιτικού αναλυτή κ. Δ. Κωνσταντακόπουλου. Αυτό το άρθρο – ανάλυση επιχειρεί, πραγματικά με επιδέξιο τρόπο, να απαντήσει σε μερικές από τις αιτιάσεις των προερχόμενων κυρίως από την αριστερά «αρνητών» της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής. Με κύριο στόχο βεβαίως, στο πνεύμα πάντα του κυρίαρχου «αφηγήματος», να πείσει για τα ανθρωπογενή αίτια της όποιας παρατηρούμενης κλιματικής αλλαγής, ενοχοποιώντας ως είθισται δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν της ανθρωπότητας τον καπιταλισμό (προφανώς απευθυνόμενο προς αριστερά ακροατήρια). Χωρίς να μπορώ να διαφωνήσω σοβαρά ως προς αυτό, τον καπιταλισμό εννοώ ως πηγή μεγάλων κακών, έχω κάποιες σοβαρές ενστάσεις ως προς τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί ο αρθρογράφος σε σχέση με τα αίτια της κλιματικής αλλαγής.

Κατ’ αρχήν είναι θετικό, ότι στο πλαίσιο διατήρησης κάποιων ισορροπιών, στο πρώτο μέρος του κειμένου αναδεικνύεται το πρόβλημα που δημιουργεί η άναρχη και απολύτως εκτεταμένη τοποθέτηση ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών παντού. Ωστόσο το κυρίως θέμα δεν είναι αυτό, αλλά να απαντηθούν, με κάποιον λογικό και επιστημονικοφανή τρόπο, οι αιτιάσεις των «αρνητών» της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής, με επιχειρήματα που εστιάζονται σε μισές αλήθειες και σκόπιμη αποσιώπηση άλλων. Ακολουθώ τη δική του άρθρωση και τους ίδιους υπότιτλους.

1. Το 1977 σαν σήμερα, το θερμόμετρο έγραψε 48^οC. Φάτε σανό!

«Μια παραλλαγή είναι το «Αν υπάρχει κλιματική κρίση, τότε γιατί χιόνισε φέτος στην Αθήνα/Κέιπ Τάουν/Αλάσκα;» Αυτό το επιχείρημα συγχέει καιρό και κλίμα.…». Έτσι ξεκινάει τον… βομβαρδισμό.

Ωστόσο δεν είναι οι… ψεκ που χρησιμοποιούν τέτοιου είδους επιχειρήματα, ή δεν είναι μόνον αυτοί. Αντίθετα, το πιο διαδεδομένο και προσφιλές επιχείρημα υπέρ της άποψης περί ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής, από τα ΜΜΕ και όχι μόνον, είναι ακριβώς η αμετροεπής προβολή σημειακών εξάρσεων των καιρικών φαινομένων ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής. Ακόμη και οι πρόσφατες πυρκαγιές, ενώ είναι προφανές ότι σε μεγάλο βαθμό επρόκειτο, ως συνήθως, για εμπρησμούς, στην κλιματική αλλαγή απεδόθησαν, από κυβερνήσεις, μέσα, «ειδικούς». Δεν απεδόθησαν από την -κατά τα άλλα- συμπαθέστατη κα Κατίνα της διπλανής πολυκατοικίας, που παπαγαλίζει στα κοινωνικά δίκτυα, ό,τι βλέπει και ακούει στην τηλεόραση, ή αντιδρά ενστικτωδώς σε αυτά, υιοθετώντας άκριτα οποιαδήποτε παραδοξότητα κυκλοφορεί εκεί έξω…

Ακόμη όμως κι εάν θεωρήσουμε αποδεικτικό στοιχείο αλλαγής του κλίματος μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου, όπως το υπό κρίση άρθρο προτείνει, τους μέσους όρους εμφάνισης, έντασης και διάρκειας διαφόρων καιρικών φαινομένων, σε σύγκριση με μια αντίστοιχη παλαιότερη περίοδο, δύσκολα μπορούμε να εξάγουμε ασφαλή συμπεράσματα. Διότι το κλίμα, ενώ στα γενικά του χαρακτηριστικά σε μια ευρεία περιοχή παραμένει σχεδόν σταθερό για μεγάλες χρονικές περιόδους (πχ λέμε για την Ελλάδα ότι έχει εύκρατο μεσογειακού τύπου κλίμα), σε δευτερεύοντα χαρακτηριστικά του (όχι μόνον από επί μέρους περιοχή σε περιοχή, αλλά ευρύτερα), όπως η συχνότητα, η διάρκεια και η ένταση των καιρικών φαινομένων, μπορεί να αλλάζει αρκετά συχνά και οι μεταπτώσεις από πιο υγρές σε πιο ξηρές περιόδους, ή αντίστοιχα λιγότερο, ή περισσότερο θερμές, δεν σηματοδοτούν κατ’ ανάγκην κλιματική αλλαγή. Εάν διευρύνουμε τα χρονικά όρια των υπό εξέταση περιόδων, τότε ενδεχομένως να διαπιστώσουμε ότι τα συμπεράσματά μας είναι εντελώς λάθος, στην περίπτωση που τα όρια αυτά αρχικά εξαντλούνται πχ σε μια 10ετία. Πχ σύγκρισης της 10ετίας του 1970 με τη δεκαετία του 2020.

Οι μετεωρολόγοι συνήθως χρησιμοποιούν για τις συγκρίσεις τους περιόδους τουλάχιστον 30 ετών. Όμως και αυτό το όριο είναι εξαιρετικά περιορισμένο, για να μιλήσουμε για ανεπίστρεπτες κλιματικές αλλαγές και κρίσεις. Διότι εάν η 30ετία από το 1993 μέχρι σήμερα είχε κάποια συγκεκριμένα διαφορετικά χαρακτηριστικά ως προς τα καιρικά φαινόμενα (συχνότητα, ένταση, διάρκεια) σε σχέση με την 30ετία από το 1960 μέχρι το 1990, τίποτε δεν μπορεί να προβλέψει, ότι την επόμενη, ή την μεθεπόμενη 30ετία τα πράγματα δεν θα επανέλθουν με τα χαρακτηριστικά της 30ετίας του 1960-90, ή αυτής του 1940-70.

Ακόμη κι εάν διευρύνουμε τα όρια των περιόδων σε 50ετίες, ή και 100ετίες, μολονότι τα αξιόπιστα στοιχεία που διατίθενται είναι πλέον ελάχιστα για τόσο παλαιότερες περιόδους, πάλι το μόνο που μπορεί να προσδιοριστεί είναι οι τάσεις που μπορεί και να αντιστραφούν, για λόγους που ο άνθρωπος είναι δύσκολο να προβλέψει. Εξ άλλου είναι γνωστό ότι στο παρελθόν το κλίμα της γης είχε περάσει επανειλημμένως από θερμότερες σε ψυχρότερες περιόδους και αντίστροφα, ακόμη και σε διάρκεια αιώνων.

Για τους επιστήμονες (τους πραγματικούς) οι ευθείες προβολές στο μέλλον είναι εξ ορισμού αποτυχημένες και για τον λόγο αυτό και τα διάφορα κλιματικά μοντέλα αποτυγχάνουν στις προβλέψεις τους. Ούτε οι πάγοι έλειωσαν, ούτε προσώρας η στάθμη των θαλασσών ανέβηκε και μας έπνιξε, όπως οι καταστροφολόγοι και τα μοντέλα τους προέβλεπαν, ήδη από τη δεκαετία του 1980. Ούτε η Κρήτη, ούτε ο θεσσαλικός κάμπος ερημοποιήθηκαν σύμφωνα με τις προβλέψεις των «ειδικών» και τις άναρθρες κραυγές του τύπου της τότε εποχής. Η παρατεταμένη ξηρασία από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, κορυφώθηκε το 1992, όπου λήφθηκαν στην Αθήνα έκτακτα μέτρα για τον περιορισμό της κατανάλωσης νερού. Από το 1993 επανήλθαν οι βροχοπτώσεις και αποκαταστάθηκε η ισορροπία. Κατά διαβολική σύμπτωση αυτό συνέβη αμέσως μετά την πτώση της κυβέρνησης του πατρός Μητσοτάκη, του επονομαζόμενου και… γκαντέμη!

Φιλική σύσταση προς τους ομοϊδεάτες του κ. Λένη. Όντως το κλίμα είναι αλλιώς και θα πρέπει κι εσείς να αρχίσετε να το παίρνετε αλλιώς!

2. Το CO2 είναι μόλις 0.04% της ατμόσφαιρας…

Φυσικά και δεν παίζει εμφανή ρόλο το εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό της περιεκτικότητας του διοξειδίου του άνθρακα στον ατμοσφαιρικό αέρα, τη ζημία του θα μπορούσε να την κάνει, εάν…. Και προφανέστατα ένα δηλητήριο 0,000004% του σωματικού μας βάρους θα μπορούσε να μας σκοτώσει. Το επιχείρημα όμως αποτελεί σοφιστεία ολκής! Διότι το διοξείδιο δεν προκαλεί αφ’ εαυτού του αύξηση της θερμοκρασίας, αλλά ενδεχομένως συμβάλλει σε κάτι τέτοιο, εξ αιτίας της συμμετοχής του σε έναν μηχανισμό που αναπτύσσεται στην ατμόσφαιρα και κρατάει τον πλανήτη ζεστό. Πρόκειται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Χωρίς αυτό το φαινόμενο ο πλανήτης θα ήταν ολοκληρωτικά παγωμένος με μέσες θερμοκρασίες ατμόσφαιρας -18 βαθμούς Κελσίου.

Υποτίθεται, ότι, λόγω της καύσης ορυκτών καυσίμων από τον άνθρωπο τα τελευταία 250 χρόνια, οι συγκεντρώσεις του διοξειδίου αυξήθηκαν στην ατμόσφαιρα (από 280 ppmV σε 400 ppmV) με συνέπεια το φαινόμενο του θερμοκηπίου να έχει ενισχυθεί σημαντικά και να έχει οδηγήσει στην λεγόμενη υπερθέρμανση. Όμως είναι γνωστό, μετρήσιμο και απολύτως εξηγήσιμο, ότι προηγείται η άνοδος της θερμοκρασίας της αύξησης του διοξειδίου. Το αντίστροφο δεν εξηγείται -επιστημονικά τουλάχιστον. Παρ’ όλα αυτά -υπό την κάλυψη μιας ψευδεπίγραφης επιστημονικής συναίνεσης- αυθαιρέτως θεωρείται, ότι έχουμε υπερθέρμανση εξ αιτίας της αύξησης του διοξειδίου στην ατμόσφαιρα. Ολοταχώς επιστροφή στη μαγεία και την αυθεντία των μάγων της φυλής….

Είναι όμως έτσι, οι, εκτός αυτής της περίεργης και καλοχρηματοδοτούμενης συναίνεσης, επιστήμονες να κάνουν λάθος και τελικά να είναι το διοξείδιο υπεύθυνο για πάσαν νόσον; Θα μπορούσε να είναι κι έτσι. Όμως εδώ διαφεύγει από τους θιασώτες της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής, ότι το διοξείδιο, όπως και το μεθάνιο κτλ (20 είναι τα θερμοκηπικά αέρια), συμμετέχουν μεν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, αλλά ο ρόλος τους ως προς αυτό είναι εξαιρετικά μικρός, διότι το φαινόμενο δημιουργήθηκε και συντηρείται σχεδόν αποκλειστικά από ένα άλλο ευρύτατα διαδεδομένο αέριο του θερμοκηπίου, που ο άνθρωπος δεν μπορεί να το επηρεάσει. Είναι το νερό στην αέριά του κατάσταση, δηλαδή οι υδρατμοί (υγρασία της ατμόσφαιρας).

Συνεπώς, πράγματι δεν παίζει τόσο ρόλο το ποσοστό της περιεκτικότητας της ατμόσφαιρας σε διοξείδιο, οσοδήποτε μικρό κι ένα είναι, ούτε το πόσο αυξήθηκε από την προβιομηχανική εποχή. Αλλά, παίζει ρόλο το ποσοστό αυτό, σήμερα, σε σχέση με το αντίστοιχο ποσοστό περιεκτικότητας υδρατμών στην ατμόσφαιρα και η μεταξύ τους ποσοτική και ποιοτική σχέση. Κι εδώ τα μεγέθη είναι συντριπτικά σε βάρος του διοξειδίου, αφού η περιεκτικότητα της ατμόσφαιρας σε υδρατμούς είναι μεσοσταθμικά, σήμερα, έως και 60 (ακραία έως και 100) φορές μεγαλύτερη από τις αντίστοιχη περιεκτικότητα σε διοξείδιο (μέχρι 40.000 ppmV οι υδρατμοί έναντι μόλις 400 ppmV το διοξείδιο). Με δεδομένο μάλιστα ότι η απορροφητικότητα της υπέρυθρης ακτινοβολίας δεν διαφέρει σημαντικά μεταξύ των δύο αερίων (δηλαδή ποιοτικά τα δύο αέρια έχουν πάνω κάτω τις ίδιες απορροφητικές της υπέρυθρης ακτινοβολίας δυνατότητες), είναι οι υδρατμοί που δημιουργούν και συντηρούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου σχεδόν αποκλειστικά. Χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε καν τέτοιο φαινόμενο και ο πλανήτης θα ήταν παγωμένος, με το διοξείδιο να είναι παντελώς ανίκανο να συντηρήσει το φαινόμενο ανεξάρτητα από το ποσοστό περιεκτικότητάς του στον αέρα. Οι παγετοί ακτινοβολίας με αίθριο και ξηρό καιρό τις χειμωνιάτικες νύκτες είναι απολύτως ενδεικτικοί της αδυναμίας του διοξειδίου του άνθρακα, του μεθανίου, του υποξειδίου του αζώτου και των λοιπών, ως λιγότερο μεταβλητών αερίων από τους υδρατμούς, να συντηρήσουν το θερμοκηπικό φαινόμενο. Με την υγρασία επίσης να εκμηδενίζεται στους πόλους, η θερμοκρασία εκεί να φτάνει ακόμη και τους -90 βαθμούς Κελσίου.

Το τρυκ που χρησιμοποιούν εδώ οι κρισιολάγνοι «ειδικοί» του κλίματος είναι να αγνοούν την ύπαρξη των υδρατμών και να μετρούν επί ξηρού αέρα. Μπορεί να φαντάζει εξωφρενικό, αλλά η λογική τους είναι το οτιδήποτε ο άνθρωπος δεν μπορεί να επηρεάσει (πχ ηλιακή δραστηριότητα, υδρατμοί κτλ) το αγνοούμε και προσποιούμεθα ότι δεν υφίσταται. Έτσι μένει το διοξείδιο να θεωρείται πλέον ρύπος, να αναδεικνύεται ως το μοναδικό υπεύθυνο αέριο για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και να μας τρομοκρατούν με την υπαρκτή, ή όχι, αύξησή του στην ατμόσφαιρα εξ αιτίας της καύσης ορυκτών καυσίμων. Αυτό όμως δεν είναι επιστήμη, είναι τσαρλατανισμός αισχίστου είδους!

3. Το αυξημένο CO2 θα κάνει καλό στα φυτά…

Εδώ ο κ. Λένης ξεπερνάει τα όρια. Φυσικά και η αποσύνθεση οργανικής ύλης στα δάση αποβάλλει διοξείδιο, συμμετέχοντας αυτά ενεργά στον περίφημο κύκλο του άνθρακα και με τους δύο τρόπους. Όμως η παραγωγή οξυγόνου ως απόβλητο της φωτοσύνθεσης από τα δάση κι εν γένει από τα φυτά είναι υπερπολλαπλάσια. Συνεπώς, είναι το ισοζύγιο που μετράει. Και αυτό το ισοζύγιο είναι συντριπτικό υπέρ του οξυγόνου που παράγεται. Όσον αφορά στις πυρκαγιές, εάν δεν πρόκειται για εμπρησμούς, είναι μια απολύτως φυσική διαδικασία ανανέωσης των δασών. Αλλά ακόμη και για την περίπτωση των πυρκαγιών, οι εκπομπές διοξειδίου είναι αφ’ ενός σημειακές σε σχέση με την έκταση των δασών, αφ’ ετέρου απειροελάχιστες σε σχέση με το οξυγόνο που παράγεται από το σύνολο των δασών κι εν γένει της χλωρίδας του πλανήτη.

Εκεί όμως που το τερματίζει είναι, όταν μιλάει περί κορεσμού της απορρόφησης διοξειδίου από τα φυτά. Η εφευρετικότητα απέναντι στην ανυπαρξία σοβαρών και τεκμηριωμένων επιχειρημάτων όντως δεν έχει όρια. Βέβαια προσπαθεί να το περάσει «έξυπνα» επηρεάζοντας τους μη γνωρίζοντες, επικαλούμενος την μη συνεχή ανάπτυξη των φυτών. Βεβαίως τα φυτά δεν αναπτύσσονται αενάως ώστε να αυξάνουν έτσι στο διηνεκές την απορρόφηση του διοξειδίου. Ανάλογα το είδος και τα φυτά φτάνουν σε κάποιο σημείο ωρίμανσης, όπως όλοι οι ζώντες οργανισμοί. Αυτό όμως επ’ ουδενί σημαίνει, ότι όσο είναι ζωντανά παύουν, ή μειώνουν τη διαδικασία της φωτοσυνθέσεως. Αντίθετα συνεχίζουν μέχρι το τέλος της ζωής τους (ενδεχομένως για πολλούς αιώνες) να απορροφούν το διοξείδιο και να παράγουν διασπώντας το νερό πολύ μεγαλύτερες ποσότητες οξυγόνου. Κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι ένα δένδρο, ή άλλο φυτό, θα συνεχίσει να αυξάνει την απορροφητικότητά του σε διοξείδιο του άνθρακα στο διηνεκές. Θα ήταν μεγάλη κουταμάρα ισάξια αυτής της υπονοούμενης παύσης απορρόφησης. Συνεχίζει όμως να απορροφά μεγάλες ποσότητες, χωρίς αυτές να μειώνονται με την πάροδο του χρόνου. Τα περί δημιουργίας ξυλώδους ιστού τα αφήνω ασχολίαστα. Διότι είναι ακριβώς αυτός ο ξυλώδης ιστός που χρησιμοποιείται ακατάπαυστα ανά τους αιώνες από τον άνθρωπο για κάθε χρήση. Ακόμη και οι τρυφεροί πωποί των σύγχρονων ευρωπαίων «οικολόγων» υπερευαίσθητων για το κλίμα το χαρτί υγείας από τον ξυλώδη ιστό χρειάζονται… Αλλά, με την ευρεία έννοια και ίσως παρά τα πολλά… μεταπτυχιακά «άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο» -που ‘λέγαν και οι παλιοί.

Στο μέτρο μάλιστα που είναι γνωστό ότι κάτω από τα 250 ppm διοξειδίου στην ατμόσφαιρα τα φυτά αρχίζουν να υποφέρουν, γίνονται καχεκτικά και αρρωσταίνουν, ενώ κάτω από τα 150 ppm είναι αδύνατον να συντηρηθεί η οποιασδήποτε μορφής χλωρίδα, με άμεση επίπτωση στην πανίδα και στην ίδια την ανθρώπινη ζωή, ας μας πουν ποιο είναι το όριο της ισορροπίας στις συγκεντρώσεις του διοξειδίου στην ατμόσφαιρα που θα τους άφηνε ικανοποιημένους. Αφού τα 400 σημερινά, ή και τα 500 ppm πιθανόν αυριανά, τους φαίνονται πολλά…

Προκαλεί κατάπληξη ο υπαινιγμός του αρθρογράφου γράφοντας «…Σκεφτείτε επομένως πόσο αρνητικές είναι οι μεγάλες οι εκτάσεις τροπικών δασών που εκχερσώνονται ή καίγονται για να καλλιεργηθούν». Αρνητική λοιπόν η ύπαρξη μεγάλων εκτάσεων τροπικών δασών -ας τις καταργήσουμε να… σώσουμε το κλίμα! Πέραν του γεγονότος, ότι (εάν μπορούμε να έχουμε στοιχειώδη επίγνωση της κλίμακας), μόλις κάποια χιλιοστά των εκτάσεων των τροπικών δασών εκχερσώνονται, ή καίγονται για να καλλιεργηθούν, τι ακριβώς προτείνει εάν όχι το κατά Μητσοτάκη «αφού κάποια στιγμή θα καεί, ας το αξιοποιήσουμε…» ή το κλασσικό «πονάει δόντι, κόβει κεφάλι»;

Όμως, το αυξημένο διοξείδιο στην ατμόσφαιρα βοηθάει, είτε αρέσει, είτε όχι τον οποιονδήποτε, πολλαπλώς την ανάπτυξη της χλωρίδας σε πλανητικό επίπεδο, όσο και εάν γίνεται προσπάθεια να υποτιμηθεί η αξία του. Τόσο σε ατομικό επίπεδο για κάθε φυτό που ευνοείται η πιο γρήγορη ανάπτυξή του, ενώ μειώνονται οι ανάγκες του για νερό, όσο και λόγω της συμβολής του διοξειδίου στο αποκαλούμενο greening effect, δηλαδή τη σταδιακή επέκταση των δασών και κατάληψης από αυτά ολοένα και μεγαλύτερων εκτάσεων, παρά τις αποξηλώσεις, την υπερεκμετάλλευση, τις πυρκαγιές. Φαίνεται, ότι υπάρχει μεγάλη άγνοια στο γεγονός ότι ο πλανήτης, στις ‘μέρες μας, διαθέτει πολύ περισσότερα και πιο εκτεταμένα δάση απ’ ό,τι είχε 100 χρόνια πριν. Και αυτό φαίνεται ότι ενοχλεί τους ετεροκαθοριζόμενους ως «αντικαπιταλιστές» οικολόγους μας, που υποκρίνονται τους ευαίσθητους για το κλίμα, ενώ το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι μη και αμφισβητηθεί με πραγματικά στοιχεία το νέο «αφήγημά» που δικαιολογεί την ύπαρξη και θεωρούμενη ιδεολογικο-πολιτική ανωτερότητά τους και σπεύδουν να τα αντιστρέψουν.

Ακόμη και η Ελλάδα που καίγεται κάθε χρόνο, διαθέτει πολύ μεγαλύτερες δασικές εκτάσεις από αυτές που υπήρχαν στις αρχές του περασμένου αιώνα. Ας έλθει εδώ κάποιος στην περιοχή μου, που κατακάηκε στην καταστροφική πυρκαγιά το 2009, να δει πώς και πόσο γρήγορα αναγεννάται το δάσος, μολονότι η πυρκαγιά αυτή ήταν η τρίτη στη σειρά με την προηγούμενη το 1997 να είχε κατακαύσει επίσης τα πάντα. Κι όμως, με τις τεχνητές αναδασώσεις κατά κανόνα να αποτυγχάνουν, η φύση δίνει την απάντησή της και είναι καταλυτική!

Είναι η ημιμάθεια, ο εγωκεντρισμός και η αλαζονεία των ανθρώπων, που τους εμποδίζουν να συνειδητοποιήσουν τη δύναμη της φύσης και ότι είναι πολύ μικροί και αδύναμοι για να μπορέσουν να την επηρεάσουν στο παραμικρό, όσο κι εάν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, «συνωμοτούν» σε βάρος της, είτε με την αλόγιστη ρύπανση, είτε προσπαθώντας να αυτοκτονήσουν οι ίδιοι στο όνομα της σωτηρίας του πλανήτη!

4. Η γεωλογική ιστορία είναι γεμάτη με επεισόδια υψηλών ποσοτήτων CO2…

Εδώ ο αρθρογράφος δεν μπορεί παρά να παραδεχθεί το αυτονόητο, που εξ άλλου είναι αδύνατον να αποσιωπηθεί. Παρ’ όλα αυτά, η προσπάθεια να προσαρμόσει τα ιστορικά δεδομένα στις αντιλήψεις του περί φονικού διοξειδίου του άνθρακα είναι εμφανέστατη. Θέλει να αγνοεί, ότι από τη δημιουργία του πλανήτη 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, πέρασαν 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια μέχρι να κάνει την εμφάνισή του το οξυγόνο στην ατμόσφαιρα, με το διοξείδιο του άνθρακα να είναι το απολύτως κυρίαρχο αέριο στην ατμόσφαιρα. Με τα πρώτα αναερόβια κυανοβακτηρίδια να εκκινούν μια αρχική διαδικασία φωτοσύνθεσης και το πρώτο οξυγόνο να απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα. Που σημαίνει, ότι δημιουργός της ζωής, όπως αυτή εξελίχθηκε στον πλανήτη, ήταν ακριβώς το διοξείδιο του άνθρακα. Είναι αυτός ο «κακός» ρύπος, που πυροδότησε τις διεργασίες σχηματισμού κρίσιμων για τη ζωή οργανικών ενώσεων και για τον εμπλουτισμό της ατμόσφαιρας σε οξυγόνο -και συνεχίζει.

Ήταν εκεί στο τέλος της εποχής των παγετώνων (global ice ages) που το οξυγόνο άρχισε να παίρνει τη θέση του διοξειδίου στη σύνθεση των αερίων στην ατμόσφαιρα. Ειρήσθω εν παρόδω το πλούσιο διοξείδιο στην ατμόσφαιρα δεν είχε καταφέρει να διατηρήσει τον πλανήτη θερμό εκείνες τις εποχές.

Όπως όλοι γνωρίζουν κι έχω επισημάνει πολλές φορές, πράγματι, ο πλανήτης μας είναι πλαστικότατος και βρίσκεται υπό συνεχή αλλαγή. Καμία σχέση δεν έχει το σχήμα και η θέση των ηπείρων σήμερα με την κατάστασή τους πριν μερικά εκατομμύρια χρόνια. Ακόμη και η παγωμένη Ανταρκτική υπήρξε μια εύκρατη ήπειρος μέχρι που σπρωγμένη από τιτάνιες τεκτονικές δυνάμεις βρέθηκε στον νότιο πόλο ερημοποιήθηκε και πάγωσε. Και φυσικά υπήρχαν εξαφανίσεις ειδών και ριζικές αλλαγές στη χλωρίδα και την πανίδα του πλανήτη σε μια αέναη διαδικασία φυσικής επιλογής σε κάθε νέα διαμορφούμενη συνθήκη. Και αυτές οι συγκλονιστικές αλλαγές της ίδιας της γεωγραφίας, μέσω των γεωλογικών φαινομένων, συνεχίζουν και σήμερα. Δεν τις αντιλαμβανόμαστε, διότι εξελίσσονται εξαιρετικά αργά.

Όπως είναι λογικό, και το κλίμα αλλάζει. «Τα πάντα ρει»! Και οι θερμότερες περίοδοι εναλλάσσονται με ψυχρότερες. Και δεν είναι μόνον οι «κύκλοι Μιλάνκοβιτς», τους οποίους φαίνεται ακόμη και αυτούς να αγνοούν οι -σε ιδεολογικό-πολιτικό αδιέξοδο ευρεθέντες «αντικαπιταλιστές»-, καταφεύγοντας στην «οικολογία» για να περισώσουν, ό,τι γίνεται να περισωθεί από τις ιδεοληψίες τους. Ο ιστορικός γεωλογικός χρόνος δεν έχει καμία σχέση με τον απειροελάχιστο χρόνο που έχει στη διάθεσή του ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του, ακόμη και μερικές γενιές πίσω του, ή μπροστά του. Ακόμη και ο ήλιος γίνεται θερμότερος όσο «γερνάει». Πολύ πριν καταστραφεί θα γίνει τόσο θερμός και ογκώδης ως κόκκινος γίγαντας που η γη μας θα γίνει ακατοίκητη και κανένας ζων οργανισμός δεν θα μπορεί να επιβιώσει πάνω σ’ αυτήν μέχρι να εξαχνωθεί πλήρως (σε μερικά δισεκατομμύρια χρόνια -ευτυχώς!). Ο κ. Λένης ως αστροφυσικός, όπως ισχυρίζεται ότι είναι, θα το γνωρίζει καλύτερα.

Επιμύθιο

Στις επόμενες παρατηρήσεις του κ. Λένη δεν έχω πολλά να προσθέσω, ή να αντικρούσω -κάπως έτσι είναι τα πράγματα όπως τα περιγράφει αναφορικά με την καπιταλιστική αναδιάρθρωση, τις σκοπιμότητες, τα «παίγνια» των μεγάλων πολυεθνικών της ενέργειας και του ESG χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Ωστόσο δεν κατάλαβα τι ακριβώς προτείνει όταν ολοκληρώνει την εργασία του με την έκκληση να πάρουμε εμείς την κατάσταση στα χέρια μας, για να αποφύγουμε τα χειρότερα της κλιματικής κρίσης. Σε έναν κόσμο μάλιστα που διψάει για ενέργεια.

Για έναν παγκόσμιο νότο που χωρίς αυτήν την (επιπλέον) ενέργεια δεν πρόκειται ποτέ να ξεφύγει από τη μιζέρια, την πείνα και τη δυστυχία. Ενώ ο ίδιος ο κ. Λένης, εμμέσως πλην σαφώς, παραδέχεται, ότι η στοχαστική ενέργεια που παράγεται από τις λεγόμενες ανανεώσιμες πηγές, δεν επαρκεί στο ελάχιστο και προϋποθέτει λειτουργία μονάδων βάσης με ορυκτά καύσιμα. Ενώ ούτε πράσινη είναι, εάν δούμε ολόκληρη τη διαδικασία από τις εξορύξεις των αναγκαίων μεταλλευμάτων στα ορυχεία, τη μεταποίηση και την κατασκευή τους στα εργοστάσια, τη μεταφορά τους στους τόπους εγκατάστασης και τις καταστροφικές επιπτώσεις στο περιβάλλον ακριβώς σε αυτούς τους τόπους που εγκαθίστανται.

Είναι γεγονός, ότι η ανθρωπότητα οσονούπω (σε μερικές δεκαετίες) θα αντιμετωπίσει μια μεγάλη ενεργειακή κρίση, που όμως δεν θα έχει καμία σχέση με την υποτιθέμενη επίδραση του ανθρώπου στο κλίμα. Θα οφείλεται στο γεγονός, ότι όπως και να έχει, τα ορυκτά καύσιμα (κυρίως το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο) είναι πεπερασμένα και εξαντλούνται σχετικά γρήγορα με τους σημερινούς ρυθμούς εξόρυξης, που είναι βέβαιο ότι θα πρέπει να αυξάνονται ολοένα, για να καλύπτουν τις συνεχώς μεγεθυνόμενες ανάγκες της ανθρωπότητας σε ενέργεια. Αυτό θα συνεπαχθεί τη σταδιακά δραματική αύξηση του κόστους της ενέργειας και θα επιβάλλει ως αδήριτη ανάγκη τη στροφή σε άλλες τεχνολογίες παραγωγής της. Και οι «μεγάλοι» παίκτες παίρνουν ήδη θέση. Επειδή, είτε θα ξεμείνουμε από… βενζίνη, είτε μέσω του πολέμου για την εξασφάλιση των εναπομενόντων αποθεμάτων, η επιστροφή στις σπηλιές δεν είναι ούτε καπιταλιστική, αλλά ούτε και -οποιασδήποτε απόχρωσης- σοσιαλιστική επιθυμητή προοπτική.

Εάν τα φωτοβολταϊκά και οι ανεμογεννήτριες απέτυχαν να δώσουν μια αξιόπιστη και επαρκή εναλλακτική και μόνον επικουρικά μπορούν να προσφέρουν, είναι η πυρηνική ενέργεια που θα «δοξαστεί» τις επόμενες δεκαετίες. Και τότε να δούμε τους οπαδούς της δεσποινίδος Γκρέτας τι θέση θα πάρουν…

Σχετικά άρθρα:

https://www.hereticalideas.gr/2021/07/o-neos-mas-exthros.html
https://www.hereticalideas.gr/2023/06/merika-krisima-stoixeia-se-sxesi-me-klimatiki-krisi.html

 

 

https://www.hereticalideas.gr/2023/08/klimatiki-krisi-aristeres-sinomosies-ofeilomeni-apantisi.html