«Σύγκρουση Πολιτισμών» Ισλάμ και άλλες καισαροπαπικές «φαντασιώσεις»!

«Σύγκρουση Πολιτισμών» Ισλάμ και άλλες καισαροπαπικές «φαντασιώσεις»!

του Θεμιστοκλή Συμβουλόπουλου

Ἄκουσα νὰ λέγει ἕνας παπὰς ἀπὸ τὴ Δαμασκὸ πῶς ὁ βασιλιὰς Ἀμπντουλλὰχ ἔλεγεστὸν Πατριάρχη τῆς Ἀντιοχείας τοῦτα τὰ λόγια:«Ἐσεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι, μὲτὸ παρουσιαστικὸ ποὺ ἔχετε,
μᾶς κάνετε, ἐμᾶς, τοὺς μουσουλμάνους, νὰσᾶς σεβόμαστε σὰν ἀνθρώπους τῆς θρησκείας, ἐνῷ ἐκεῖνοι οἱ φραγκοπαπάδεςμας φαίνουνται σὰν πράκτορες ὑπόπτων ὑποθέσεων». (Φώτης Κόντογλου
-Ο Χριστιανισμός κι ο Μωαμεθανισμός. Δύο συγγενικές, μα διαφορετικές θρησκείες, Συλλογή: Μυστικά Άνθη, Εκδόσεις Παπαδημητρίου).

Με αφορμή την εξέγερση στην Γαλλία, από την πιο καταπιεσμένη και περιθωριοποιημένη φτωχολογιά των προαστείων, απέναντι σ’ ένα κράτος που έχει αποβάλει αυτούς τους φτωχοδιάβολους έξω από κάθε παραγωγική διαδικασία, τους έχει ουσιαστικά καταδικάσει σε αργό θάνατο, έχει ξανανοίξει η κουβέντα από μερικούς για τον θρησκευτικό πόλεμο ανάμεσα σε χριστιανικούς και μουσουλμανικούς πληθυσμούς, αναβιώνοντας την πιο αντιδραστική γραμμή του δυτικού ιμπεριαλισμού που πατάει πάνω στο όνομα του πολέμου και της σύγκρουσης των πολιτισμών.

Πρόκειται για την περίφημη θεωρία του Χάντιγκτον στην προσπάθειά του ν’ απαντήσει στον Φουκουγιάμα για το τέλος της ιστορίας, προβάλλοντας την θέση ότι ο μεταψυχροπολεμικός κόσμος θα έχει πλέον όχι την ιδεολογία ως κυρίαρχη αντίθεση, αλλά το χάσμα των πολιτισμών ανάμεσα εν πολλοίς σε Δύση και Ανατολή, τις θρησκευτικές καταβολές και πολιτισμικές αντιθέσεις των λαών και των εθνών τους.

Δεν χρειάζεται πολύ κόπος βέβαια για να κατανοήσουν οι νοήμονες, ότι ειδικά στην σύγχρονη Γαλλία, που έχει χάσει τα αυγά και τα πασχάλια από την παλιά δόξα της ως αποικιοκρατική δύναμη, οι εξεγερμένοι Γάλλοι αν και μετανάστες 3ης και 4ης γενιάς, ουδεμία σχέση μπορεί να έχουν με τα φληναφήματα περί σύγκρουσης των πολιτισμών, αφού θέλουμε δεν θέλουμε η κυρίαρχη αντίθεση δεν εντοπίζεται στην θρησκεία ή την πολιτισμική αντίληψη τους, αλλά στις παραγωγικές σχέσεις και τις υλικές συνθήκες που καθορίζουν την ίδια τους την ζωή και επιβίωση. Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση, που απορρίπτει αυτή την αντικειμενική πραγματικότητα, ανήκει στην θεωρία του μεταφυσικού εμπορίου διαμόρφωσης φανατικών συνειδήσεων.

Προφανώς και δεν θα δείτε πουθενά στους εξεγερμένους Γάλλους «ισλαμιστές» τους εκατοντάδες εκατομμυριούχους μουσουλμάνους ποδοσφαιριστές, μπασκετμπολίστες και την ελίτ της μουσουλμανικής κοινότητας στην Γαλλία, η οποία μια χαρά περνά και τα βρίσκει με το κοσμικό και ρατσιστικό πλέον καθεστώς του Μακρόν. Και προφανώς αν μπροστά στον όχλο των εξεγερμένων βρίσκονταν και οι λιμουζίνες των ελίτ ομόθρησκών τους, μια χαρά θα καίγονταν. Είναι άλλωστε πολύ πρόσφατη η παραίνεση του Μακρόν προς τον εκατομμυριούχο μουσουλμάνο ποδοσφαιριστή Mbappe της Παρί Σεν Ζερμαίν, να μην εγκαταλείψει την ομάδα με μεταγραφή, καθώς εκφράζει λέει την δόξα του γαλλικού έθνους. Το γαλλικό έθνος του Μακρόν βέβαια, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το γαλλικό έθνος του καθεστώτος Βισύ και του δοσίλογου Πεταίν.

Και σου λέει ο άλλος: Μα σηκώνουν το Κοράνι στις διαδηλώσεις. Και δεν κοιτάει ο ανόητος, ότι κάθε απελπισμένος που ψάχνει να βρει την δικαίωση και την εξιλέωση για την κατάντια του, καταφεύγει στην μεταφυσική και σε ό,τι νομίζει ότι θα τον σώσει. Τι διαφορά έχει αυτός που σηκώνει το Κοράνι, με τους παλαιοημερολογίτες ή τους χριστιανοταλιμπάν, που σε κάθε κινητοποίηση εμφανίζονται με τους σταυρούς, τις εικόνες και τα κομποσχοίνια; Ας μας το εξηγήσουν οι υπέρμαχοι της σύγκρουσης των πολιτισμών.

Παρ’ όλα αυτά περί Ισλάμ. Είναι το Ισλάμ ενιαίο; Όχι βέβαια. Όπως ενιαία δεν είναι καμμία θρησκεία. Ενσωματώνει στους κόλπους του ακραία στοιχεία και υιοθετεί τον φονταμενταλισμό ως έκφρασή του; Σαφώς και τον υιοθετεί. Όπως φονταμενταλισμός υπήρχε και υπάρχει σε κάθε θρησκεία. Και ιδιαίτερα στον καθολικισμό, στον προτεσταντισμό αλλά και στην Ορθοδοξία.

Ευτυχώς η παγκόσμια ιστορία είναι εκεί και είναι πολύ επίμονα πρόστυχη όταν έχει να επιδείξει από τις Σταυροφορίες, μέχρι τις αποικιοκρατικές χριστιανικές αποστολές στη Αφρική, προκειμένου να εκπολιτίσει τους βαρβάρους. Αλλά και τις σύγχρονες εκφάνσεις με τον φονταμενταλιστικό εμφύλιο της Ορθοδοξίας, που λαμβάνει χώρα σήμερα στην Ουκρανία, και με τις ευλογίες του Οικουμενικού πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης. Ρίξτε μια ματιά στις πρόσφατες φωτογραφίες Ζελένσκυ-Βαρθολομαίου, με αφορμή την κατά παράβαση κανόνων του Διεθνούς Δικαίου επιστροφή των δολοφόνων του τάγματος Αζόφ, του ναζιστικού καθεστώτος της Ουκρανίας στους τόπους των εγκλημάτων τους.

Για να έρθουμε λοιπόν στα συγκαλά μας. Ποιος εκθρέφει τον σημερινό φονταμενταλισμό και τζιχαντισμό; Ποιος στο όνομα της νέας σταυροφορίας για τους πόρους και τον πλούτο της Ανατολής, εφηύρε την τρομοκρατία του ισλάμ, ως τον υπ. αριθμό ένα κίνδυνο για την παγκόσμια ειρήνη; Ποιος διέλυσε την Λιβύη, το Ιράκ, ενορχήστρωσε την Αραβική Άνοιξη; Ποιος δημιούργησε τον Μπιν Λάντεν; Ποιος επιχειρεί 10 χρόνια τώρα, την διάλυση της Συρίας;

Κι όμως. Είναι η ιδεολογική προπαγάνδα της δυτικής μητρόπολης, που το εμφανίζει ως μέγιστο κίνδυνο για τον παγκόσμιο πολιτισμό (ας όψονται τα πετρέλαια και οι δρόμοι της ενέργειας που βρίσκονται στον κύριο κορμό του ισλαμικού κόσμου, από την Ινδονησία ίσαμε την αλγερινή Σαχάρα και τη Νιγηρία). Αλήθεια αν η ισλαμική πίστη είναι τόσο αιμοβόρα, αναρωτιέμαι πως υπάρχουν μέχρι σήμερα και προοδεύουν, οι χριστιανικές κοινότητες και πληθυσμοί στην Αίγυπτο, την Μέση Ανατολή, την Ιορδανία, την υποσαχάρια και Δυτική Αφρική; Γιατί δεν έχουν εξισλαμιστεί και δεν έχουν περαστεί με μαχαίρι;

Γιατί ο πατριάρχης Αντιοχείας, μαζί με τον μουφτή της Συρίας και όλες τις διάφορες θρησκευτικές αποκλίσεις του λαού της Συρίας, (χριστιανοί κόπτες, μαρωνίτες, μουσουλμάνοι κτλ) πολεμάνε ενωμένοι τον τζιχαντισμό, τον ισλαμικό φανατισμό που ενισχύεται από τις ΗΠΑ, την ΕΕ και την Τουρκία; Υπερασπίζονται την πίστη τους στην δικιά τους θρησκεία, ή την χώρα που θεωρούν πατρίδα τους, ανεξαρτήτως θρησκείας;

Γιατί το Αλλαχού Ακμπάρ των Τσετσένων μαχητών δεν στρέφεται ενάντια στην ορθοδοξία της Ρωσσίας, αλλά στο τέρας του ναζισμού που εκθρέφει εκ νέου η Δύση στην Ουκρανία κι έχει βαλθεί να επιφέρει βαθύ πλήγμα στην ενότητα της Ορθοδοξίας; Γιατί Κροάτες μουσουλμάνοι και Σέρβοι χριστιανοί ζούσαν αρμονικότατα, κι έκλαιγαν όταν η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και οι υποχρεωτικές μετακινήσεις πληθυσμών τους υποχρέωσαν να διαχωριστούν από τις κοινές μεταξύ τους κοινότητες και χωριά; Κοιτάξτε το έκτρωμα φυλετικών διακρίσεων με βάση την θρησκεία που έχει στηθεί με την ευγενική χορηγία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην Βοσνία Ερζεγοβίνη και που απειλεί με νέο αιματοκύλισμα τα δυτικά Βαλκάνια!

Λοιπόν ως εδώ. Θα πρέπει πάντα να ξεχωρίζουμε το ισλάμ (την μωαμεθανική πίστη) από τον ισλαμισμό, δηλαδή το κίνημα για την επιβολή της πολιτικής και κοσμικής εξουσίας του. Ένα κίνημα που εκφράστηκε ανά τους αιώνες και τις εποχές, πότε με την εξουσία των Αράβων φεουδαρχών με βάση το θεσμό του Χαλίφη, του ανώτατου πολιτικού και θρησκευτικού άρχοντα που τελικά τα βρήκε σε μία ανίερη συμμαχία με τις δυτικές αυτοκρατορίες και την καθιέρωση των εμπορευματικών – χρηματικών σχέσεων, την γενίκευση και επέλαση του καπιταλισμού στις υπανάπτυκτες χώρες της περιφέρειας πριν τον Β’ΠΠ, και πότε, μετά την κατάλυση των παλιών αποικιοκρατικών αυτοκρατοριών και την ίδρυση των νεοαποικιακών κρατών μετά τον Β’ΠΠ.

Οι επιπτώσεις του Β’ ΠΠ για τις μεγάλες αποικιοκρατικές αυτοκρατορίες της Ευρώπης ήταν βαρύτατες. Από την μία διαλύθηκαν οι αυτοκρατορίες τους, και από την άλλη κυριάρχησαν οι νεοαποικιακές δυνάμεις με πρώτη τις ΗΠΑ. Ταυτόχρονα ο άνεμος της νίκης των λαών απέναντι στον φασισμό, η επανασυγκρότηση των εθνών στην βάση της λαϊκής κυριαρχίας και η γενική τάση άνθησης των αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων ανά την υφήλιο, γέννησε και την πρωτοβουλία των νεοαποικιστών να κρατήσουν τα σχοινιά και ιδεολογικά να ευνοήσουν την επιστροφή στον Μεσαίωνα.

Εκεί πρωτοεμφανίστηκαν οι θεωρίες για τον κύκλο των πολιτισμών, που υπόκεινται στο νόμο της φθοράς (A.J. Toynbee Μελέτη της ιστορίας). Μπροστά στην συγκρότηση των λαών – εθνών στην βάση της νίκης επί του φασισμού και των αυτοκρατοριών, ο Τούνμπη έβλεπε μετά τον Β’ΠΠ, ότι τα εθνικά κράτη στην Ευρώπη αποτελούν άμεση απειλή για τον δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό. Στην φιλοσοφία του για την ιστορία, ενσωματώνει και τον Θεό και ξαναζωντανεύει την αντίληψή του Αυγουστίνου (του πατέρα του καθολικισμού) για το κράτος: «Η ιστορική εξελικτική διαδικασία δεν είναι τίποτα άλλο παρά, απλά και μόνο, ο τρόπος για την πραγμάτωση του θεϊκού κράτους επί της γης και υπόκειται στην διαδικασία της δημιουργίας και της λύτρωσης» (A.J. Toynbee, Study of history. Τομ. 5 1948, σ. 375).

Αλλά και ο Γερμανός φιλόσοφος K.Jaspers, και άλλοι δυτικοευρωπαίοι διανοούμενοι όπως ο Άγγλος ποιητής T.S Eliot, μιλούσαν για την συγχώνευση Δυτικής Ευρώπης και ΗΠΑ, για τον ηγεμονικό ρόλο των βορειοαμερικανών στην Δυτική Ευρώπη, δίνοντας πολύ μεγαλύτερη έμφαση στην θρησκεία, στον δυτικό χριστιανισμό φαουστικού μάλιστα τύπου (δηλαδή της αντιμετώπισης του πεπρωμένου μέσα από την δράση κατά του πονηρού). Για τον Έλιοτ, ήταν κάτι περισσότερο από σίγουρο ότι αν ο χριστιανισμός (δυτικού τύπου) χαθεί μιά μέρα, ολόκληρος ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός θα εξαφανιστεί (Διαλέξεις του Ελιοτ, «Η ενότητα του ευρωπαϊκού πολιτισμού, 1946).

Έτσι πολύ εύστοχα παρατηρεί ο Νίκος Ψυρούκης στο εξαιρετικό επιστημονικό έργο του για το εθνικό ζήτημα ότι: «Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι η δυτικοευρωπαϊκή διανόηση, ιδιαίτερα μετά το 1945, μετατρέπει το «ειδικό» και το «γενικό» σε μεταφυσικές έννοιες, σε σιωπηλές αμοιβαίες αφαιρέσεις, για να αποδείξει την αναγκαιότητα του ξεριζώματος της εθνικής συνείδησης και της αντικατάστασής της από την θρησκευτική συνείδηση» (Νίκος Ψυρούκης, «Το Εθνικό Ζήτημα, σελ. 250).

Την πρωτοκαθεδρία είχε βέβαια το Βατικανό, που πρόωρα συνειδητοποίησε τον μεγάλο κίνδυνο απώλειας της οικονομικής και φιλοσοφικής παντοκρατορίας του, μπροστά στην συγκρότηση των εθνών και την απελευθέρωσή τους από τα δεσμά της αποικιοκρατίας, των δυτικών αυτοκρατοριών, και τη νίκη των λαών έναντι του φασισμού που τόσο πολύ ο Πάπας Πίος ταυτίσθηκε και ευνόησε. Τότε το Βατικανό είχε ισχυρότατη οικονομική παρουσία στην Ιταλία, στην Ελβετία στην Γαλλία και φυσικά στη Ν. Αμερική, αλλά και σοβαρές περιουσίες και μεγάλες επενδύσεις στην Ισπανία, στην Αφρική, στην Άπω Ανατολή και στις ίδιες τις ΗΠΑ, σε συνεργασία με το χρηματιστικό τραστ Μόργκαν, όπου η οικονομική του δύναμη ισχυροποιούταν επίσης και χάρη στη στενή συνεργασία του με τον χρηματιστικό συγκρότημα εβραϊκής καταγωγής Ρότσιλντ.

Έτσι δεν είναι καθόλου περίεργο, ότι το Βατικανό ήταν από τους πρωτεργάτες της εξάλειψης της νέας εθνικής συνείδησης των λαών και της αντικατάστασής της από την θρησκευτική, βασικά την καθολική συνείδηση. Έτσι προέκυψαν και ιδρύθηκαν τα μεγάλα χριστιανοδημοκρατικά κόμματα, όπως και άλλα που έμμεσα ή άμεσα επηρεάζονταν ή και καθοδηγούνταν από το Βατικανό.

Στις ισλαμικές χώρες και πάλι υποδαυλίζεται ο θρησκευτικός φανατισμός, σε συνέχεια και ταύτιση με την ενίσχυση της θρησκευτικής συνείδησης στην Δυτική Ευρώπη. Αλλά η κοινωνική βάση δεν είναι το ισλάμ ως πίστη, ούτε οι παλιοί θρησκευτικοί ηγέτες, φεουδάρχες και χαλίφηδες της παλιάς μεσαιωνικής ανατολής αλλά οι μικροαστοί και οι ντόπιοι συλλογικοί κρατικοί καπιταλιστές σε αγαστή συνεργασία και κοινά συμφέροντα, με το αναδυόμενο νεοϊμπεριαλιστικό στρατόπεδο της Δύσης, όπου η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης έναντι της εθνικής, θα έπαιζε τον ρόλο της στην υποδαύλιση και υποκίνηση των θρησκευτικών φανατισμών, δήθεν για την υπεράσπιση των ισλαμικών ταυτοτήτων.

Έτσι ο πόλεμος των πολιτισμών, ερχόταν να εδραιωθεί πίσω από τα κοινά συμφέροντα των καπιταλιστικών σχέσεων Δύσης και Ανατολής, σε βάρος τόσο της εθνικής συνείδησης των ευρωπαϊκών λαών, όσο και της κοινωνικής, εθνικής και κοσμικής χειραφέτησης των λαών της Ανατολής, που ξυπνάγανε από τα δεσμά της αποικιοκρατίας και φιλοδοξούσαν να οικοδομήσουν νέους εθνικούς δεσμούς επάνω στην υπεράσπιση της τόπου τους, πέρα και έξω από θρησκευτικούς φανατισμούς και μισαλλοδοξίες.

Και το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι, όπως συμβαίνει και με όλα τα θρησκευτικά κινήματα των ημερών μας, το ισλάμ είναι κι αυτό, ή μάλλον εργαλειοποιείται κι αυτό, σε ένα από τα όπλα της ιμπεριαλιστικής αντεπαναστατικής ιδεολογίας.

Γράφει ο Ψυρούκης: «Ο ισλαμικός κίνδυνος είναι μύθος. Η αληθινή αντιιμπεριαλιστική – εθνικοαπελευθερωτική πάλη των λαών, είναι η πραγματικότητα εκείνη που, όντως την φοβούνται όλα τα καταπιεστικά έθνη και οι όπου γης νεοαποικιστές και ιμπεριαλιστές. Επίκεντρο της πιο πάνω πάλης είναι ο τεράστιος χώρος της περιφέρειας», (Σημείωση δική μου: πλέον και ο χώρος των δυτικών μητροπόλεων), «ο χώρος των καταπιεσμένων, πεινασμένων και εξαθλιωμένων μαζών της ανθρωπότητας, στον οποίο σήμερα δρα και η σύγχρονη ιδεολογία του ισλάμ, όπως και άλλες θρησκευτικές ιδεολογίες, μα όχι για να ενισχύσουν την επαναστατική ή απελευθερωτική τάση, μα την αντεπαναστατική τάση στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Προς όφελος βέβαια των οικουμενικών ανεξαρτήτως θρησκείας εκμεταλλευτών, και σε βάρος όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως δόγματος και θρησκευτικής πίστης».

Γι’ αυτό οι φίλοι και οι «φίλοι» που διολισθαίνουν στην ανιστόρητη και αντιδραστική πλάνη περί σύγκρουσης πολιτισμών, αναμασώντας κάθε δυτική προπαγάνδα ανάδειξης του φανατισμού, υιοθετούν χωρίς ενδεχομένως να το καταλαβαίνουν, τον πυρήνα κάθε αντεπαναστατικής πολιτικής, που θέλει την λαϊκή κυριαρχία, τη ταξική συνείδηση και την εθνική ολοκλήρωση και εξέλιξη, δέσμια των πιο μαύρων σελίδων του καισαροπαπισμού, του δεσποτισμού, κι ενός κίβδηλου και ποταπού δόγματος του «Ανήκομεν εις την Δύσιν» και μάλιστα με καθολικής και όχι ορθόδοξης πίστης πρόσημο. Αν είναι δυνατόν. Τι δουλειά έχουμε εμείς οι Έλληνες με τέτοιες αντιλήψεις.

Και έχει μεγάλη σημασία ειδικά τώρα που οι βασικές και αναπαλλοτρίωτες κατακτήσεις και δικαιώματα των σύγχρονων εθνών και ειδικά των αγώνων του ελληνικού λαού για ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία, βρίσκονται σε πορεία αποδόμησης και εξαΰλωσης μπροστά στην επέλαση του πρωτοφανούς ολοκληρωτισμού ενός δυτικού πολιτισμού που βρίσκεται σε τροχιά κατάρρευσης. Αμήν και πότε.

Για υστερόγραφο, και για καλύτερη κατανόηση των πραγμάτων αναφορικά με το ισλάμ, αφήνω εδώ την εξαιρετική συνέντευξη του μακαριστού Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής Παρθένιου Γ, που έζησε όσο κανείς άλλος το Ισλάμ εκεί που αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε. Η συνέντευξη έχει δοθεί στην δεκαετία του 1990 και είναι καλό να την δει κάποιος ολόκληρη, αφού εκτός από τα ζητήματα του Ισλάμ και της Ορθοδοξίας, αναφέρεται και προφητικά σε αυτά που ζούμε σήμερα στην Ουκρανία και τα Βαλκάνια ευρύτερα.
(Για το Ισλάμ από το 10:20 περίπου. https://www.youtube.com/watch?v=c4L9r7igS8g&t=18s).

Επίσης να διαβαστεί ο Κόντογλου στο «Ο Καπετάν Στέλιος κι ο Βασίφ Εφέντης» και ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στο «Ο Ξεπεσμένος Δερβίσης», στα πονήματα που ανέπτυξαν είτε μέσα από τα δοκίμια είτε την λογοτεχνική παράδοση, για την σχέση Ορθοδοξίας και Ισλάμ.

 

 

https://www.hereticalideas.gr/2023/07/sygkrousi-politismon-islam-kaisaropapikes-fantasioseis.html