Φάντομ και Θεοδωρικάκος: Την ίδια μέρα…

Φάντομ και Θεοδωρικάκος: Την ίδια μέρα…


του Θέμη Τζήμα

Μέσα στην ίδια μέρα έλαβαν χώρα δύο διαφορετικά περιστατικά: ένα μαχητικό αεροσκάφος κατέπεσε ενόσω πραγματοποιούσε πτήση εξομοίωσης προσβολής εχθρικών στόχων, παρασύροντας στο θάνατο δύο νέους ανθρώπους. Την ίδια μέρα επιβεβαιώθηκε από δημοσιογράφους του συγκροτήματος Μαρινάκη ότι ο γιος του υπουργού Προστασίας του Πολίτη είχε βρεθεί πριν περίπου ενάμισι χρόνο με την παρέα του να κατέχουν ναρκωτικά, με αποτέλεσμα να κινηθεί αστραπιαίως ένας μηχανισμός συγκάλυψης από τον πατέρα του εν λόγω νεαρού (ο οποίος τυγχάνει υπουργός) και την ανωτάτη ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας. Ο μηχανισμός αυτός συμπεριέλαβε την εξαφάνιση του φακέλου και απειλές εναντίον αξιωματικών της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων της Αστυνομίας. Η δε κυβέρνηση, αντί έστω για λόγους ευθιξίας του υπουργού να ζητήσει την παραίτησή του, καλύπτει και αυτόν και τους φερόμενους ως επίορκους αξιωματικούς, οι οποίοι υπό τύπον συμμορίας «έθαψαν» την υπόθεση. Προφανέστατα, οποιαδήποτε άλλη παρέα νέων θα είχε φάει αρκετές σφαλιάρες σε κάποιο τμήμα, αν δε, ήταν και Ρομά, ίσως και σφαίρες.

Αυτές οι εικόνες, εκείνων που πέφτουν ή αγνοούνται στο καθήκον, εκείνων που τρώνε ξύλο ή σφαίρες και εκείνων για τους οποίους οι αστυνόμοι ξεφτιλίζονται κατ’ εντολή του «μπαμπά-υπουργού» περιγράφουν τη σημερινή Ελλάδα. Όχι μόνο τη σημερινή και όχι μόνο την Ελλάδα. Αλλά και αυτήν.

Στην Ελλάδα υπάρχουν οι «ανέγγιχτοι». Οι ανέγγιχτοι της κορυφής της πυραμίδας. Δεν τους πιάνει νόμος, εισαγγελέας, αστυνομικός. Φάκελοι χάνονται, αστυνομικοί αποστρατεύονται, αν χρειαστεί. Και υπάρχουν και οι υπόλοιποι. Εκείνοι που όπως έλεγε ο Θανάσης Βέγγος, όποτε φτάνουν στον τερματισμό, τους τραβούν την κορδέλα πιο πίσω.

Πρόκειται για μια συνθήκη ακραίας διαφθοράς, ηθικής εξαχρείωσης και διάλυσης κάθε αξιοπιστίας των κρατικών θεσμών. Τσανακογλύφτες πρόθυμοι για όλα προκειμένου να γεμίσουν τις τσέπες τους και να προωθήσουν τις καριέρες τους. Πολιτικά πρόσωπα χωρίς ίχνος ούτε ιδεολογίας, ούτε προσωπικής τιμής. Μαφία που διεισδύει παντού. Εθνικόφρονες απατεώνες (όπως ήταν πάντα οι εθνικόφρονες πολιτικοί), οι οποίοι διακηρύττουν τον πατριωτισμό τους και μετά τρέχουν στην πρεσβεία των ΗΠΑ να πάρουν τη γραμμή και ίσως την αμοιβή από το pay roll. Όλα στο όνομα της πατρίδας, για την οποία κάποιοι πεθαίνουν, ενώ κάποιοι πλουτίζουν. Αυτό το μοντέλο Ελλάδας, δεν ήρθε από τους λαϊκιστές, ούτε από την «Ανατολή». Ήρθε από τη «Δύση», από τους ολιγάρχες και από τους καθωσπρέπει (αντιλαϊκιστές σήμερα, αντικομμουνιστές παλαιότερα) εντεταλμένους τους.

Αυτή η Ελλάδα πεθαίνει. Αν νομίζει κανείς ότι μπορεί μια χώρα έτσι δομημένη, να υπερασπιστεί τον εαυτό της, όσα όπλα και να αγοράσει ή και να αναπτυχθεί, είναι απλώς ηλίθιος. Το ίδιο είναι κανείς, αν πιστεύει ότι με φανφάρες περί αποχώρησης από τη Βουλή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα ανατραπεί αυτή η Ελλάδα, όταν κατά τα λοιπά, στα βασικά ομονοεί με την κυβέρνηση. Στην πραγματικότητα, οι δύο Ελλάδες, των «ανέγγιχτων» της κορυφής και εκείνων που διατηρούν μια αίσθηση τιμής, είναι ασυμφιλίωτες. Η μία θα φάει τελικά την άλλη. Απλώς αν η πρώτη φάει οριστικά τη δεύτερη, δεν θα μείνει πατρίδα για κανέναν.

Μικρό το κακό, θα μου πείτε: τα λεφτά τους, οι δουλειές τους, τα σπίτια τους, οι σπουδές τους είναι εδώ και δεκαετίες, έξω και μακριά. Για εκείνους, το να μας φάνε είναι υπόθεση κερδοφορίας. Για εμάς είναι υπόθεση επιβίωσης.

από το «https://kosmodromio.gr/»

 

Αφήστε ένα σχόλιο