Μερικές σκέψεις γύρω από τις εξελίξεις στο ουκρανικό μέτωπο

Μερικές σκέψεις γύρω από τις εξελίξεις στο ουκρανικό μέτωπο

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Νομίζω (τονίζω το νομίζω), ότι αυτός ο πόλεμος έχει κουράσει πολύ -όλες τις πλευρές.

Ενώ 9 μήνες από την έναρξή του ο πόλεμος αυτός έχει φτάσει σε ένα αδιέξοδο και σε μια διαδικασία φθοράς που στην τελική δεν συμφέρει κανέναν.

Η Ρωσσία δεν μπορεί να χάσει τον πόλεμο. Από την άλλη η Δύση δεν μπορεί να αφήσει την Ουκρανία να ηττηθεί ολοκληρωτικά και να παραδοθεί ολόκληρη στη Ρωσσία.

Απαιτείται η λύση μέσω ενός μεγάλου συμβιβασμού, που όλοι θα έχουν κερδίσει από κάτι και όλοι θα έχουν χάσει από κάτι στην προσπάθεια διαμόρφωσης μιας νέας ισορροπίας -κι αυτό πέραν από τους λεονταρισμούς ένθεν κακείθεν.

Η Ρωσσία επέλεξε την ΕΣΕ (ειδική στρατιωτική επιχείρηση) αντί ενός ολοκληρωτικού πολέμου, ίσως διότι υπολόγιζε σε μια γρήγορη κατάρρευση του καθεστώτος Ζελένσκι (αποστρατιωτικοποίηση – αποναζιστικοποίηση), ίσως διότι δεν αισθάνονταν τόσο ισχυρή για να έλθει σε πλήρη αντιπαράθεση με τη «συλλογική δύση». Τα πυρηνικά είναι έτσι κι αλλιώς εκτός παιδιάς, και η απειλή χρήσης τους έχει μόνον προπαγανδιστικό χαρακτήρα.

Αναφορικά με το εδαφικό, η Ρωσσία έχει πετύχει ένα σημαντικό μέρος των αρχικών στοχεύσεων της. Πέραν των 3/4 του εδάφους του Ντονμπάς κατέχει ήδη τα 3/4 της Ζαπορόζιε και το 60% της επαρχίας της Χερσώνας (μετά και από την υποχώρηση). Όλα τα εδάφη αυτά είναι στην ανατολική πλευρά του Δνείπερου, που αποτελεί κατά κάποιον τρόπο και το φυσικό εμπόδιο και για τους μεν και για τους δε.

Αφού οι Ρώσσοι δεν κατάφεραν να προωθηθούν έγκαιρα προς τα δυτικά -νοτιοδυτικά και να καταλάβουν το Νικολάγιεφ και την Οδησσό, η παραμονή τους στο βορειοδυτικό κομμάτι πέραν από το Δνείπερο στην επαρχία της Χερσώνας, θα ήταν περιττή και επικίνδυνη γι’ αυτούς «πολυτέλεια». Το ίδιο μπορεί να ισχυριστεί εν μέρει κάποιος και για την περιοχή του Χάρκοβο (που όμως μπορεί να ανακαταληφθεί πιο εύκολα), αν και σίγουρα η υποχώρηση των Ρώσσων εκεί αποτελεί καθαρή ήττα επί του πεδίου.

Έτσι, είναι απολύτως λογικό για τη Ρωσσία, εξοικονομώντας, ανασυγκροτώντας και ενισχύοντας δυνάμεις -μέσω και της μερικής επιστράτευσης-, να επικεντρώσει στο εξής την πλήρη «απελευθέρωση» του Ντονμπάς, για να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις που θα λαμβάνουν υπ’ όψιν τους την κατάσταση στο έδαφος (επίσημος δικός της ισχυρισμός και προϋπόθεση). Στη βάση αυτής της λογικής, προχώρησε στην πρώτη κίνηση «καλής θέλησης», ίσως και μετά από έμμεσες συνεννοήσεις με τους Αμερικανούς, αποχωρώντας από τα εδάφη που πλέον δεν της προσέφεραν ιδιαίτερα οφέλη με την κατάσταση όπως είχε διαμορφωθεί, αναμένοντας την κατάλληλη (θετική) απάντηση από την άλλη πλευρά.

Μένει να δούμε εάν υπάρξει αυτή η απάντηση από την πλευρά της δύσης και κατά πόσο θα μπορέσει να υπάρξει μια κατ’ αρχήν εκεχειρία και έναρξη διαπραγματεύσεων, εν μέσω του χειμώνα που επέρχεται. Η «μπάλα» βρίσκεται στη δική της περιοχή τώρα.

Φυσικά, υπάρχει ο παράγοντας «Ζελένσκι» και κατά πόσο το ουκρανικό καθεστώς μπορεί να αυτονομηθεί από τις επιλογές της «συλλογικής δύσης» (μας αρέσει, δεν μας αρέσει, και οι Ουκρανοί από την πλευρά τους πατριωτικό πόλεμο κάνουν). Εάν συμβεί αυτό, τότε ο ολοκληρωτικός πόλεμος με την πλήρη καταστροφή της Ουκρανίας θα γίνει αναπόφευκτος, αφού δεν θα υπάρχει περιθώριο για περαιτέρω υποχωρήσεις από τη Ρωσσία. Με τη «συλλογική δύση» να δοκιμάζεται στο κατά πόσο μπορεί να στηρίζει την Ουκρανία μέχρι τέλους και ως έναν μεγάλο βαθμό σε βάρος της, τόσο στο ενεργειακό, οικονομικό, κοινωνικό, όσο και στο καθαρά γεωπολιτικό πεδίο….

 

 

https://www.hereticalideas.gr/2022/11/merikes-skepseis-gia-oukraniko-metopo.html