Κοινωνικός δαρβινισμός

Κοινωνικός δαρβινισμός

του Ηλία Καραβόλια

«Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση»
«Όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει».

Τις κυνικές φράσεις των πολιτικών μην τις θεωρείτε στοχευμένες ή δήθεν εσκεμμένες. Βγαίνουν αβίαστα. Τα πιστεύουν. Μην αυταπατάστε, δεν τους ξεφεύγουν.

Είναι ειλικρινείς δηλώσεις που κουβαλάνε το μήνυμα: Just do it και Nothing is impossible που λένε και οι γνωστές διαφημίσεις (άλλο αν δεν φθάνουν τα λεφτά για λέβητα πετρελαίου -πολύ απλά θα παγώσεις).

Είναι μια ενστικτώδης και φυσική γλώσσα («Η βασική ουσία του ενστίκτου είναι ότι το ακολουθούμε ανεξάρτητα από τη λογική» έγραψε ο Δαρβίνος τον 19ο αιώνα).

Πρόκειται για συνδυασμό βιοπολιτικής (βιοεξουσίας στην πραγματικότητα) και ένα μίγμα κυνισμού με σημαίνοντα φοβογλώσσας.

Συνδυασμός που εξημερώνει τις συνειδήσεις, εγκαθιστά ως φυσιολογικές τις συστημικές απειλές του βίου και εξοστρακίζει την δυστοπία του συστήματος.

Αυτή δυστυχώς είναι η πλέον επικίνδυνη ιστορικά, για όλη την ανθρωπότητα, ιδεολογία: ο κοινωνικός δαρβινισμός.

Πρόκειται για διαβρωτική τεχνογνωσία κοινωνικής μηχανικής, για έναν επικοινωνιακό μηχανισμό ταυτόχρονης καθίζησης των βασικών ανθρωπίνων αναγκών αλλά και ανάδυσης των ζωικών ενστίκτων για κυριαρχία και επικράτηση.

Ένα αυτόματο που λειτουργεί ενδοσυστημικά. Υπερτερεί της κοινής λογικής, καθιστά αναχρονιστικούς και ανεδαφικούς όρους όπως ισότητα, αλληλεγγύη, συλλογικότητα, κοινωνική δικαιοσύνη και προστασία.

Άλλωστε πάει καιρός που παρά την έκσταση της επικοινωνίας περιορίζεται ουσιαστικά η συνύπαρξη, η συνάντηση, η συναντίληψη, η συνεννόηση. Και αυτός είναι ο χειρότερος από όλους τους περιορισμούς.

Και επειδή ολοένα και κάποιος Ροβεσπιέρος θα παραμονεύει με μια γκιλοτίνα, οπότε «να κάνουμε παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς ώστε να μη ξαναέρθει η αριστερά στην εξουσία γιατί οι ιδέες της είναι ελαττωματικές»….

Ο νεοφιλελευθερισμός είναι η προσαρμογή στο σύστημα. Όχι απλά στη ζωή. Είναι η υπενθύμιση του ατομικού τρεχαλητού για επικράτηση και ανωτερότητα, και όχι του συλλογικού αγώνα για κοινό καλό. Είναι η διαρκής υπενθύμιση για τον νόμο της φύσης: επιβιώνει ο ισχυρός.

Η κυνική γλώσσα της ταξικής πολιτικής που κυριαρχεί ανερυθρίαστα, θα συνεχίσει να προβάλλει αβίαστα τους ατομικούς μας φόβους στην μεγάλη οθόνη του συλλογικού ασυνείδητου.

Οι εξουσίες δομούν με αυτό τον τρόπο την σύγχρονη πραγματικότητα ώστε το υποκείμενο να ζει με το φόβητρο της ανεπάρκειας.

Ώστε η ζωή να είναι πάντα δομημένη γύρω από την επίδοση, την απόδοση, την αριστεία, τις φυσιολογικές δήθεν ανισότητες, την ανταγωνιστικότητα για συνεχές κέρδος, την απόσπαση υπεραξίας και τελικά την ταξική διαφοροποίηση στην ζούγκλα της δήθεν δίκαιης αγοράς.

Πώς το έλεγε ο Γκέμπελς; «Ο άνθρωπος ήταν και παραμένει ζώο. Άλλοτε αρπακτικό θηρίο, άλλοτε κατοικίδιο, αλλά πάντα ένα ζώο….»

ΥΓ Έφυγε από την ζωή ο σπουδαίος Κώστας Καζάκος (αν και πρώτη είδηση στα γνωστά ΜΜΕ είναι η επιστροφή της σορού της βασίλισσας στο Μπάκινγχαμ!) Αυτός που δεν μπόρεσε νέος να εγγραφεί στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, επειδή δεν προσκόμισε πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων…

 

 

https://www.hereticalideas.gr/2022/09/koinonikos-darvinismos.html