Τεχνοφασισμός

Τεχνοφασισμός


του Ηλία Καραβόλια

Τεχνοφιλοσοφικό ήταν το ιδεολογικό συγκριτικό πλεονέκτημα της παρούσας εξουσίας. «Σκοτώνουμε το γραφειοκρατικό κράτος υπέρ του πολίτη με ένα μόνο κλίκ».

Το είπαμε πολλές φορές ότι ο δαίμονας τόσων δεκαετιών βρήκε τον μάστορα του σε ένα ακρωνύμιο νεοτεχνολογικής σαγήνης: gov.gr.

Καμία εξουσία όμως δεν μπορεί να αντισταθεί σε πειρασμούς. Δεν μπορεί να μην χρησιμοποιήσει την τεχνολογία και υπέρ του εαυτού της. Αυτό συνεπάγεται ότι το «ψηφιακό κράτος» θα συμβαδίζει πάντα με «ψηφιακή εξουσία».

Αυτή η ώσμωση χρησιμοποιήθηκε για το αφήγημα σχετικά με το ευέλικτο  και αποτελεσματικό «επιτελικό» κράτος.

Σε κάθε τομή όμως στην ιστορία της διακυβέρνησης, σε κάθε νέα τεχνογνωσία της διαχείρισης του κράτους, υπάρχει ο κίνδυνος να αναδυθούν στην επιφάνεια  και επικίνδυνες εξωθεσμικές πρακτικές.

Ο φόβος διατήρησης του ελέγχου και η αλαζονεία της απόλυτης κυριαρχίας, η ανασφάλεια της ισχύος από τα εσωτερικά και εξωτερικά ηγεμονικά κέντρα, είναι ουσιαστικά παράγοντες που κυριαρχούν στα μυαλά και του βασιλιά και της αυλής.

Αυτή η σύγχυση είναι ο θεμέλιος λίθος για το «βαθύ κράτος». Τότε είναι που στήνεται το οργουελικό σκηνικό («μεγάλος αδελφός»): όταν υπερεξουσίες συγκεντρώνονται σε μικρό ομάδες μυστικοσυμβούλων και αφανών συντονιστών. Όταν όλα γίνονται στην κάμαρα του βασιλιά, επόμενο είναι να εδραιωθεί και να λειτουργεί η καμαρίλα.

Ακόμα και πρώην συμπαθούντες την παρούσα εξουσία συνταγματολόγοι, κάνουν λόγω για πολιτική ευθύνη στο ανώτερο επίπεδο. Αντιλαμβάνονται ότι αυτό νιώθει ουσιαστικά και η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας.

Δεν ισχύει το «δεν ήξερα, δεν γνώριζα, δεν άκουσα, δεν είδα». Δεν ισχύει το «ήταν νόμιμο αλλά δεν έπρεπε να συμβεί».

Δεν υπάρχει το μη πρέπον στο Νόμο, δεν χωράει παρεμπόδιση και ανατροπή το νόμιμο. Κάτι τέτοιο καλείται «θεσμική εκτροπή» και όποιος την προκαλεί, διώκεται για κατάχρηση εξουσίας.

Δημοκρατία, ελευθερίες, δικαιώματα, ιδιωτικότητα, προσωπικά δεδομένα:  αυτά είναι τα συστατικά στοιχεία για το συνταγματικό κράτος δικαίου, και όχι η τεχνοφιλοσοφία της εξουσίας με τα λογισμικά, τις εισαγγελικές εντολές, τις όποιες παραχωρήσεις σε ξένα κέντρα και την εύκολη επίκληση του γενικού συμφέροντος (εθνική ασφάλεια).

Δεν χωράει τώρα η όποια προσπάθεια για «εκτροπή» του διακυβεύματος. Δεν μπορεί να στηθεί μια απλή συμβολική αντιπαράθεση με συμψηφισμούς για καταχρηστικές εξουσίες του παρελθόντος και για δεδομένα προηγούμενων καθεστωτικών πρακτικών.

Αν συμβεί αυτό θα μας κυβερνούν ολοένα και περισσότερο οι βαθιές φοβίες της μονίμως διαπλεκόμενης εξουσίας, κάτι που είναι χειρότερο από την θεσμική της ισχύ…

 

 

Αφήστε ένα σχόλιο