Στασιμοπληθωρισμός: Το “εμβόλιο” της οικονομίας είναι οι… δόσεις

Στασιμοπληθωρισμός: Το “εμβόλιο” της οικονομίας είναι οι… δόσεις


του Ηλία Καραβόλια

«Αν νομίζεις πως κανένας δε νοιάζεται αν ζεις ή αν πέθανες, για προσπάθησε να παραλείψεις κανα δυο πληρωμές» είπε κάποτε ένας παίκτης του μπέιζμπολ στις ΗΠΑ (και προφανώς δεν ήταν οικονομολόγος ο άνθρωπος).

Τα κεφάλια μέσα λοιπόν. Η επιστροφή στην απο-ρυθμισμένη πραγματικότητα έχει για κυρίως πιάτο τις δόσεις στα χρέη που υπήρχαν προ της πανδημίας αλλά και όσα ανεστάλησαν εξ αιτίας της. Το νούμερο όμως με πηχυαίους τίτλους εντυπώθηκε στο συλλογικό ασυνείδητο: 420 δόσεις, δηλαδή μέχρι και 35 χρόνια, δύναται να είναι η διάρκεια ρύθμισης οφειλών. Για μια ολόκληρη γενιά με αλλά λόγια. Αλλά τι ρυθμίζεται στην πραγματικότητα; Ποιο είναι το οντολογικό υπόβαθρο της ατέρμονης αυτής οφειλής;

Ο συνειρμός του κάθε θνητού είναι άμεσος όταν διαβάζει νούμερα όπως 120-240-420 δόσεις: «έχει ο Θεός» (μόνο που ο Θεός εξ όσων γνωρίζουμε από τις γραφές δεν είναι τραπεζίτης ούτε αυξάνει μισθούς και εισοδήματα).

Το εμβόλιο της οικονομίας είναι οι δόσεις. Ο ιός του χρέους όμως έχει προλάβει ήδη και ανέπτυξε ανθεκτικότητα στα παραγωγικά αντισώματα.

Αν δεν παραχθεί εκθετικά αυξημένο εισόδημα δεν θα μειώνονται τα χρέη: απλά θα σπρώχνονται στο διηνεκές, δηλαδή στις επόμενες γενιές.

Οι σημερινοί συνταξιούχοι άφησαν (οι περισσότεροι τουλάχιστον) στα παιδιά τους, μια στέγη ή και μια επιχείρηση. Τα παιδιά τους είναι αμφίβολο αν αφήσουν κάτι στην επόμενη γενιά εκτός από χρέος με ρυθμισμένες (ή μη) οφειλές.

Καλή είναι η αισιοδοξία με το 5G, την πράσινη ενέργεια και τον ψηφιακό μετασχηματισμό, το Ελληνικό και τα πρότζεκτ αστικής ανάπλασης, αλλά ο αγρότης βλέπει ότι μειώνεται το εισόδημα του. Ο οικοδόμος βλέπει να μην μπορεί ο κόσμος να χτίσει ένα ακίνητο. Ο καταστηματάρχης αλλάζει άσκοπα την βιτρίνα του αφού δεν μπαίνουν πελάτες όπως παλιά. Ο μικροξενοδόχος βλέπει τον τουρίστα από τις χώρες της Βαλτικής και του πρώην ανατολικού μπλοκ να έχει μικρό πορτοφόλι.

Τι θέλω να πω: Οι ψηφιακές δεξιότητες που πρέπει να αποκτήσουν τα στελέχη στα γραφεία, θα πληρώνονται καλά και θα αυξάνουν την παραγωγικότητα μόνο όταν κινείται ταυτόχρονα η πραγματική οικονομία: όταν η γη, τα ακίνητα και το εμπόριο αρχίζουν να γεννούν δουλειές. Πρέπει μαζί με την ψηφιακή επιτάχυνση τριτογενοποίησης (υπηρεσίες) της οικονομίας, να πριμοδοτηθεί η πρωτογενής παραγωγή και η μεταποίηση. Πρέπει να επιδοτηθεί το παραγωγικό καινοτόμο επιχειρείν: αυτό που δημιουργεί βιώσιμες παραγωγικά δουλειές και μισθούς.

Πρέπει να μην ξεχνάμε ότι το χρήμα σπανίζει ενώ έχει συσσωρευθεί. Τα επιτόκια είναι αρνητικά. Η παγκόσμια οικονομία βαδίζει ολοταχώς στον στασιμοπληθωρισμό (δεν βλάπτει να διαβάσουμε τι μπορεί να σημαίνει άραγε αυτή η σύνθετη λέξη).

Όσοι κολλημένοι στο Ίντερνετ επί ώρες περιμένουν το ΕΣΠΑ, τον Αναπτυξιακό και το Ταμείο Ανάκαμψης, χάνουν πολύτιμο χρόνο από το να παράγουν και να πουλήσουν. Αν δεν το κάνουν, οι δόσεις των νέων (εις το διηνεκές) ρυθμίσεων θα τρέχουν, οι τράπεζες και το Δημόσιο θα περιμένουν στην γωνία συνεχώς και ίσως οι επιδοτήσεις να χαθούν κάπου στην διαδρομή (αν δεν καταλήξουν στους λίγους…).

 

 

Αφήστε ένα σχόλιο