Αλληλοκατηγορίες και πραγματικός διχασμός

Αλληλοκατηγορίες και πραγματικός διχασμός

του Θεμιστοκλή Συμβουλόπουλου

Αλληλοκατηγορούνται οι πολιτικές συμμορίες εντός κοινοβουλίου, στο ποιος σπέρνει τον διχασμό. Εφαρμόζεται διχαστική πολιτική κατηγορεί την μαύρη κυβέρνηση, η προηγούμενη κυβέρνηση που ενεσίβαλε και καταδίκασε τον τόπο και τους ανθρώπους του στην υποτέλεια και τον ραγιαδισμό στο διηνεκές.

Για διχασμό κατηγορεί η χειρότερη κυβέρνηση, μέχρι την επόμενη, αυτό που κατ’ ευφημισμό σήμερα αποκαλείται αξιωματική αντιπολίτευση, σε μια προσπάθεια ενοχοποίησης της στην πρόκληση επεισοδίων. Μπουρδες! Το πολιτικό απολίθωμα του Συριζα, ούτε μπορεί ούτε θέλει ούτε έχει κάποια σχέση με αυτό.

Την ίδια στιγμή συμφωνούν σε όλα που έχουν να κάνουν με τις βασικές κεντρικές πολιτικές επιλογές. Αντιμετώπιση της πανδημίας, οικονομία, το παρασύνταγμα πάνω και πέρα από την δημοκρατία, ατομικές ελευθερίες, συλλογικά δικαιώματα, εκποίηση δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, εργασία, εθνικά ζητήματα και μεταναστευτικό, δεν αμφισβητούνται καθόλου κι από κανέναν, σε σχέση με την στρατηγική πολιτική κατεύθυνση που υπαγορεύεται, εντέλλεται και τελικά εφαρμόζεται. Από κοντά είτε δια της συμμετοχής, είτε δια της σιωπής και τα σωσίβια της παρασυνταγματικής αντικειμενικότητας του σημερινού κοινοβουλίου.

Αποδεχόμενοι τον έξωθεν «εκβιασμό», με το αζημίωτο βέβαια, (εδώ παύει να είναι εκβιασμός), το μόνο που ενδιαφέρονται οι διαγωνιζόμενοι τοποτηρητές, είναι το ποιος θα εξασφαλίσει την άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος, με το πιστοποιητικό από τας Βρυξέλλας και περιχώρων, συμπεριλαμβανομένων των υπερατλαντικών συσχετισμών. Ομονοούν σε όλα. Ίσως η μόνη διαφορά, αν και υποκριτική, η επίφαση στην διαφορά της διαχείρισης, της μίας και μόνης εφαρμοσθείσας πολιτικής στα κεντρικά και επίμαχα ζητήματα. Το λες και πολιτική ορθότητα, ή ολοκληρωτισμό!

Γι’ αυτό επιζητούν τον διχασμό. Πρόκειται για το χυδαίο επικάλυμμα που φιλοδοξεί να κρύψει το όλο και διευρυνόμενο σχίσμα που οικοδομείται ανάμεσα στο πολιτικό σύστημα και την πλειοψηφία της κοινωνίας και που γνωρίζουν πολύ καλά ότι αν αποκτήσει προσδιορίσιμα και συμπαγή πολιτικά χαρακτηριστικά διεκδικήσεων και αιτημάτων, ακριβώς επάνω στα κεντρικά  επίμαχα ζητήματα, μαύρο φίδι που τους έφαγε.

Ο μόνος διχασμός που επιβάλλεται, και πάντα λειτούργησε προς όφελος των πολλών, ήταν όταν η πλειοψηφία κατανοούσε ή αναγκαζόταν από την ίδια την ζωή, να καταδείξει τους κοινούς εχθρούς της, να στοχοποιήσει τους τυράννους της, και μέσα από την ύπαρξη και οικοδόμηση της πολιτικής οργάνωσης που θα εκφράσει πρωτογενώς τα αιτήματά της, να θέσει ζήτημα εξουσίας με όρους λαϊκής κυριαρχίας.

Για να καταλαβαινόμαστε λοιπόν… Ο χειραγωγούμενος κοινωνικός διχασμός που διακαώς και ανελλιπώς επιχειρείται σε κάθε πτυχή του κοινωνικού μας γίγνεσθαι, ειδικά από το 2010 και μετά, χρησιμοποιείται προκειμένου να μην αποκαλυφθεί, το πόσο διευρύνεται ο διχασμός της κοινωνικής πλειοψηφίας ανεξαρτήτως ιδεολογικής καταγωγής, με το υπάρχον πολιτικό σύστημα και τις επιλογές του.

 

 

https://www.hereticalideas.gr/2021/03/allilokatigories-pragmatikos-dichasmos.html