Πως ακυρώνεται ο τουρκικός επεκτατισμός – Το Αιγαίο ως υβριδική “θαλασσοχερσαία” γεωπολιτική δομή

Πως ακυρώνεται ο τουρκικός επεκτατισμός – Το Αιγαίο ως υβριδική “θαλασσοχερσαία” γεωπολιτική δομή


του Κώστα Γρίβα

Με την Τουρκία να έχει προαναγγείλει έρευνες έξω από τα χωρικά ύδατα έξι ναυτικών μιλίων της Ρόδου, της Καρπάθου και της Κρήτης, η ανάγκη για out of the box προσεγγίσεις καθίστανται ζωτικής σημασίας. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιηθεί ότι χερσαία δίκτυα προβολής ισχύος στο Αιγαίο επεκτείνουν de facto τα χωρικά ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια και μετατρέπουν μεγάλο μέρος της Ανατολικής Μεσογείου σε χώρο άτυπης ελληνικής εθνικής κυριαρχίας.

Σε μια σειρά προηγούμενων άρθρων στο SLpress, εξετάσαμε τις θετικές συνέπειες που θα είχε στις ελληνικές αμυντικές και αποτρεπτικές ικανότητες, στην εθνική οικονομία αλλά και την γεωπολιτική αξία της Ελλάδας, η αξιοποίηση της αρχιπελαγικής δομής του Αιγαίου ως βάση έδρασης για την ανάπτυξη ενός πολυπλέγματος (grid-of-grids) αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής (A2/SD).

Αυτό θα αποτελείται κατά βάση από υπάρχοντα συστήματα πυροβολικού, εφοδιασμένα με προηγμένα πυρομαχικά και ενοποιημένα σε μια αποκεντρωτική δικτυοκεντρική δομή. Ωστόσο, η ανάπτυξη αυτού του πολυπλέγματος ενδέχεται να έχει πολύ σημαντικές θετικές συνέπειες και σε έναν άλλον τομέα. Αυτόν της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια και τη διασφάλιση της ΑΟΖ.

Συγκεκριμένα, όπως είχαμε εξετάσει σε παλαιότερο άρθρο, το αρχικό όριο των χωρικών υδάτων στα τρία ναυτικά μίλια διαμορφώθηκε εν πολλοίς από το μέγιστο βεληνεκές του χερσαίου πυροβολικού εκείνη την εποχή. Ήταν ο λεγόμενος «κανόνας βολής του πυροβόλου» (cannon shot rule) που αποτέλεσε τη βάση, πάνω στην οποία οικοδομήθηκε η νομική έννοια των χωρικών υδάτων.

Προέκταση της στεριάς

Σε πολύ γενικές γραμμές, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα χωρικά ύδατα αποτελούν την προέκταση της στεριάς μέσα στη θάλασσα, διαμέσου της χερσαίας στρατιωτικής ισχύος. Με πιο απλά λόγια, τα χωρικά ύδατα είναι ο θαλάσσιος χώρος όπου, στη μονομαχία μεταξύ χερσαίας και θαλάσσιας ισχύος, η χερσαία ισχύς πλεονεκτεί. Συνακόλουθα, ένα παρόμοιο χερσαία εδραζόμενο πολυπλέγμα προβολής ισχύος προς τη θάλασσα, μέσα σε μια αρχιπελαγική δομή, αποτελεί ένα συνδετικό στοιχείο που συνδέει όλα τα νησιά σε μια ενότητα.

Επίσης, μετατρέπει τη θάλασσα ανάμεσά τους σε “φυσική” προέκταση της στεριάς και de facto επιλύει το ζήτημα της επέκτασης των χωρικών υδάτων δια ενός «τετελεσμένου ισχύος». Βέβαια, αυτό απέχει από μια de jure λύση υπέρ των ελληνικών συμφερόντων, αλλά διαμορφώνει μια θετική για την Ελλάδα κατάσταση στο θεμέλιο της έννοιας των χωρικών υδάτων.

Σε κάθε περίπτωση, η ελληνοτουρκική διαφορά, όσον αφορά τα χωρικά ύδατα, αλλά και την ΑΟΖ, θα ρυθμιστεί εν πολλοίς από ευρύτερες γεωπολιτικές εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο, που θα επιφέρουν και σημαντικές ανατροπές στο ισχύον Δίκαιο της Θάλασσας. Συγκεκριμένα, όπως είχε υποστηριχθεί σε προηγούμενο άρθρο, πολλές χώρες του κόσμου, με προεξάρχουσα την Κίνα, έχουν αρχίσει να θεωρούν τα 200 ναυτικά μίλια της ΑΟΖ, ως χώρο όπου δικαιούνται να ασκούν πλήρη κυριαρχία και όχι απλώς να έχουν το δικαίωμα της αποκλειστικής οικονομικής εκμετάλλευσης.

Επίσης, η Ρωσία, λόγω της διαφαινόμενης τήξης του στρώματος των αρκτικών πάγων, θεωρεί ότι είναι κρίσιμης σημασίας για την ασφάλειά της, να έχει τον πλήρη έλεγχο του Αρκτικού σε βάθος πολλών εκατοντάδων χιλιομέτρων από τις ρωσικές ακτές. Ακόμη και… διαβάστε τη συνέχεια στο SLpress.gr

 

 

Αφήστε ένα σχόλιο