Ο “Γκρίζος Λύκος” γίνεται πανίσχυρος λόγω των ελληνικών παραισθήσεων

Ο “Γκρίζος Λύκος” γίνεται πανίσχυρος λόγω των ελληνικών παραισθήσεων

του Γιώργου Μαργαρίτη

Το πολιτικό σκηνικό στη χώρα μας, όπως διαμορφώθηκε μετά το τέλος της μακράς μετεμφυλιακής περιόδου (1949-1974), χαρακτηρίστηκε από ένα κράμα μεγάλων προσδοκιών και ανάλογης διάστασης υποσχέσεων. Υποτίθεται ότι το μετεμφυλιακό καθεστώς (στην κορύφωσή του μάλιστα με την επταετή στρατιωτική δικτατορία), δημιουργούσε μια “ανώμαλη” κατάσταση στην επιθυμητή σχέση με την Δύση, την ευρωπαϊκή Δύση ιδιαίτερα.

Η άρση αυτού του παράγοντα θα έφερνε, αυτόματα σχεδόν, την Ελλάδα στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια και θα πετύχαινε ταυτόχρονα τους δύο μεγάλους στόχους: την ανάπτυξη της οικονομίας και την ευημερία του ελληνικού λαού (ίσως σε επίπεδα Γερμανίας) και την επίλυση των λεγόμενων εθνικών προβλημάτων, δηλαδή την εξημέρωση του ανατολικού μας γείτονα. Ως “ασιάτης” αυτός θα δίσταζε να παρενοχλήσει “Ευρωπαίους”!

Η εποχή των μεγάλων οραματισμών και των συνακόλουθων προσδοκιών τερματίστηκε άκομψα, αφού γνώρισε την δική της κορύφωση τον καιρό του Μάαστριχτ και του κοινού νομίσματος. Αντί της αναμενόμενης “οικονομικής απογείωσης”, τα οικονομικά μεγέθη της χώρας παραδέρνουν ανάμεσα στη συρρίκνωση και την αβεβαιότητα, σε μια διαρκώς απειλητική ασταθή ισορροπία.

Η δε υπεσχημένη ευημερία κατέληξε στους μισθούς των 400-500 ευρώ, από τους οποίους αφαιρείται σεβαστό μέρος υπέρ των μονίμως “αναξιοπαθούντων επενδυτών” (παράδειγμα το υπέρ των τελευταίων χαράτσι στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού για να πληρωθούν οι δικές τους ανεμογεννήτριες). Παρά τις πεισματικές ενδείξεις, όμως, οι άρχουσες ελίτ εμμένουν πεισματικά στις ολοένα και πιο φαντασιακές προσδοκίες τους, φέρνοντας την χώρα και τους ανθρώπους τους συνεχώς, όλο και πιο κοντά στην μιζέρια και στην πολύμορφη εθνική απαξίωση.

Καλά ριζωμένες παραισθήσεις

Οι παραισθήσεις, όμως, έχουν για τα καλά ριζώσει στον τρόπο που σκέφτεται και αναλύει την πραγματικότητα το πολιτικό προσωπικό της χώρας, αλλά και οι υπόλοιποι άμεσα ή έμμεσα “μετέχοντες” της εξουσίας (δημοσιογράφοι και ακαδημαϊκοί, για παράδειγμα). Με τον τρόπο αυτό πολιτεύονται, ακόμα χειρότερα με τον τρόπο αυτό προσλαμβάνουν την πραγματικότητα! Η τελευταία, με αμείλικτο και ανελέητο τρόπο, διαψεύδει καθημερινά παλιές και νέες προσδοκίες.

Να σταθούμε σε εκείνη την θεωρία, ευσεβή πόθο, σύμφωνα με την οποία η παραχώρηση δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης σε πετρελαϊκούς κολοσσούς θα “θωράκιζε” την εθνική κυριαρχία στις ΑΟΖ; Να θυμίσουμε τις συζητήσεις για το ποια χώρα θα στηρίξει ενάντια στις τουρκικές “προκλήσεις” (για διακηρυγμένη δημόσια πολιτική επιλογή πρόκειται) τα εθνικά μας δίκαια; Η Total της “φίλης” Γαλλίας; Η ExxonMobil της ισχυρής Αμερικής; Η ENI της μεσογειακής Ιταλίας;

Οι παραισθήσεις τελείωσαν γρήγορα και θεαματικά, «ήρθαν τα χρόνια δίσεκτα…» που λένε και οι παραλογές. Σήμερα, οι μόνες έρευνες και γεωτρήσεις που γίνονται στην ΑΟΖ της Κύπρου, οσονούπω Ελλάδας και γενικά στην Ανατολική Μεσόγειο, είναι αποκλειστικά και μόνο τουρκικές! Αυτό δεν εμποδίζει τις δικές μας ελίτ, από το Μαξίμου ως την Κουμουνδούρου και από τα κανάλια ως τις στήλες των ιστότοπων, να αφηγούνται την περί EastMed προσδοκία (ή προφητεία;) και άλλες ευτράπελες ιστορίες…

Η αιτιολόγηση των μύθων βασίζεται σε άλλους μύθους, όπως ακριβώς συμβαίνει σε κάθε μυθολογία. Ο ανατολικός γείτονας εμφανίζεται σαν ο “μέγας δράκος” των παραμυθιών. Είναι γνωστό από τα παραμύθια ότι η μόνη δυνατότητα επιβίωσης που έχεις απέναντι στον μεγάλο δράκο είναι να μην τον ξυπνήσεις. Ακόμα δε περισσότερο να μην τον τσαντίσεις…

Πόσο επίφοβος είναι ο “Γκρίζος Λύκος”;

Κοιτάμε τους αριθμούς, μήπως και βρούμε επιτέλους τα μεγέθη αυτού του μεγάλου επίφοβου “δράκου”, που αρέσει να αυτοαποκαλείται “Γκρίζος Λύκος”. Στον αέρα έχει 293 μαχητικά αεροπλάνα (τα 245 F-16), η ελληνική πλευρά έχει 230 (154 F-16, 42 Mirage). Εντάξει, δεν είναι και για κλάματα! Στη θάλασσα έχει 16 φρεγάτες, η ελληνική πλευρά 13. Οι τελευταίες, λέγεται, είναι παλιές (40 χρονών οι παλαιότερες, 20 οι νεότερες).

Ναι αλλά και του “Γκρίζου Λύκου” είναι επίσης “ληγμένες”: 40 χρονών οι πολύπαθες οκτώ (οι Oliver Hazard Perry), 30 οι νεότερες τέσσερις (MEKO 200 πρώτης σειράς), 25 χρονών οι νεότατες (MEKO 200TN). Ο “Γκρίζος Λύκος” μάλλον κατέχει το ρεκόρ παλαιότητας πολεμικών πλοίων σε υπηρεσία, με τις έξι κορβέτες (Burak – D’ Estienne d’ Orves) των 50 χρόνων! Μήπως όμως έχει επιδοθεί ο γείτονας σε φρενίτιδα εξοπλισμών; Πολύ σχετικό αυτό.

Οι ενδιαφέρουσες κορβέτες Ada, που κτίζει από το 2005, είναι μόλις… διαβάστε τη συνέχεια στο SLpress.gr

 

 

https://www.hereticalideas.gr/2020/06/o-gkrizos-lykos-ginetai-panischyros-logo-ton-ellinikon-paraisthiseon.html