Καλή εργατική Πρωτομαγιά

Καλή εργατική Πρωτομαγιά

του Ανδρέα Τσιφτσιάν

Μέρα που είναι μου έρχονται στο μυαλό οι τιτάνες του αριστερού κινήματος, δηλαδή του κινήματος της ταξικής πάλης στην Ελλάδα. Αλήθεια, τους ξέρει κανείς; Οι «αριστεροί» τους ξέρουν;

Τώρα, τι είναι «αριστερά» στην Ελλάδα μην το ψάχνετε, είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Δεν υπάρχει ούτε από τους φερόμενους ως «αριστερούς» ως ενιαία αντίληψη. Σε συνθήκες πολυδιάσπασης και κατακερματισμού αυτό που ονομάζουμε ή θέλουμε να ονομάζουμε «αριστερά» είναι ιδεατή δοξασία. Είναι πολλά παραμάγαζα σε έναν μαχαλά που σφετεριζόμενα την έννοια και τις αξίες του αριστερού κινήματος και αντιλαμβάνονται αυτές με διαφορετικό τρόπο. Αμπελοφιλοσοφία, πολιτικός ετεροπροσδιορισμός, συνθηματολογία με μορφή sms, έλλειψη ρεαλισμού, αγκυλώσεις και, τρία πουλάκια κάθονταν.

Δεν ήταν όμως πάντα έτσι. Η ιστορία και οι αγώνες του ταξικού κινήματος διαμόρφωσαν τις ζωές μας όπως τις ζούμε μέχρι και σήμερα. Αυτή η ιστορία αλλοιώθηκε και ξεχάστηκε. Όχι γιατί την πλαστογράφησε η δεξιά, αλλά γιατί την παραποίησε η ίδια η αριστερά. Αυτή είναι η ειρωνεία.

Αν ρωτήσετε έναν αριστερό να σας πει για τις μεγάλες στιγμές του εργατικού κινήματος ή ιστορικά πρόσωπα της αριστεράς το πολύ-πολύ να ακούσετε καναν Μάρκο Βαφειάδη, κάναν Νίκο Ζαχαριάδη και γενικά ό,τι έχει σχέση με την Εθνική Αντίσταση ή τον εμφύλιο ή αντιστασιακή δράση στην χούντα. Η ιστορία της αριστεράς σε χρονο-πίξελς, υβριοπαθούσα ιστορία.

Οι κοινωνικοί αγώνες στην Πατρίδα μας όμως ξεκίνησαν πολύ πιο πριν, πριν ακόμη υπάρξει και το ίδιο το ΚΚΕ. Ήταν η απεργία των μεταλλωρύχων στο Λαύριο το 1896, η απεργία των εργατών στα ναυπηγεία της Σύρου το 1879, κινητοποιήσεις που πληρώθηκαν με νεκρούς για να μπορούμε εμείς σήμερα να απολαμβάνουμε τα λίγα γραμμάρια της λευτεριάς.

Ο Σταύρος Καλλέργης έκανε τις πρώτες (και μάλιστα αιματηρές) απεργίες στην Ελλάδα που οδήγησαν στην 8ωρη εργασία, αύξηση του ημερομίσθιου και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των εργαζομένων. Δεν υπήρχαν τέτοιες πολυτέλειες τότε.

Ο Μαρίνος Αντύπας πλήρωσε με την ζωή του τους αγώνες που οδήγησαν στην αναδιανομή της γης. Ο δικός μας Τσε. Ο δολοφόνος του αθωώθηκε από το δικαστήριο με την αιτιολογία ότι το «θύμα διατάραξε τον ύπνο του δράστη» και η «ακατάλληλη περασμένη ώρα δημιούργησε βρασμό ψυχικής ορμής». Ο Μαρίνος Αντύπας κατηγορήθηκε ότι είχε το θράσος να κοιτάει τους τσιφλικάδες στα μάτια!

Ο Δημήτρης Γληνός, ο λόγιος αγωνιστής, ο πνευματικός ηγέτης και θεωρητικός του ΕΑΜ ήταν ο νέος Ρήγας της ταξικής πάλης στην Πατρίδα μας. Ο αναμορφωτής της «Ελληνικής Γραμματικής» μαζί με τον Μ. Τριανταφυλλίδη ιδρύει την «Ανώτερη Γυναικεία Σχολή» (1921), με σκοπό να δώσει στις γυναίκες την ευκαιρία ανώτερης πανεπιστημιακής μόρφωσης. Οι αγώνες του οδηγούν στην επικράτηση της «Δημοτικής» έναντι της «Καθαρεύουσας» και στην χρήση της από το επίσημο κράτος και στην διδασκαλία των σχολείων «για να μπορεί να την καταλαβαίνει ο Λαός».

Όλοι αυτοί πολέμησαν για την «κοινωνική αναγέννηση του Έθνους». Να γιατί τους ξεχνά η σημερινή αριστερά, διότι η λέξη «Έθνος» δεν ταιριάζει στο εθνομηδενιστικό της αφήγημα. Δεν δύναται να τους αναφέρει διότι αναγκαστικά και μη θα πρέπει να παραδεχτεί ότι οι παραπάνω είχαν ένα κοινό σημείο: Δεν διαχώριζαν την ταξική από την εθνική πάλη, είχαν αριστερό ΚΑΙ πατριωτικό πρόσημο. Εθνικός και ταξικός αγώνας είναι έννοιες ομοούσιες και αδιαίρετες. Δεν μπορείς να κάνεις το ένα αν δεν κάνεις ταυτόχρονα και το άλλο.

Με πένα ή με ντουφέκι (και τα δυο σκοτώνουν εξίσου αποτελεσματικά), οι αγωνιστές ήταν πολλοί. Ο Λαμπράκης, ο Θεοδωράκης, ο Βάρναλης, ο Ρίτσος κι ένα σωρό άλλοι, επώνυμοι και ανώνυμοι.

Σήμερα, οι κοινωνικοί αγώνες είναι επίκαιροι όσο ποτέ, αλλά μία μαλθακοαδράνεια καλύπτει τα πάντα.

Σύμφωνα με την περιοδική έκθεση της Credit Swiss “Τhe global wealth report” το φτωχότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει λιγότερο από 1% του συνολικού πλούτου. Στον αντίποδα, το κορυφαίο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού διαθέτει το 48,2% των παγκόσμιων στοιχείων ενεργητικού. Δηλαδή ο μισός σχεδόν παγκόσμιος πλούτος στα χέρια του 1% των ανθρώπων.

Τα στοιχεία για την Ελλάδα είναι ακόμη χειρότερα: Tο πλουσιότερο 1% των Ελλήνων κατείχε το 2000 το 54,1% του πλούτου, το 2007 το 48,6% και το 2014 το 56,1%. Δηλαδή το 99% των Ελλήνων μοιραζόμαστε απλά, το υπόλοιπο 43,9% του εθνικού πλούτου (ΑΕΠ). Σύμφωνα πάντα με την credit swiss τα σωτήρια μνημόνια αφαίρεσαν από την ελληνική μεσαία τάξη 587 δις (περιουσιακή αξία).

Η έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ κατατάσσει την Ελλάδα στην τελευταία θέση ανάμεσα στις 30 ανεπτυγμένες οικονομίες, σε ό,τι αφορά την ισότητα στην εκπαίδευση, εξαιτίας της στενής σχέσης ανάμεσα στις επιδόσεις των μαθητών και το εισόδημα των γονιών τους.

Σε άλλη έκθεση (EU Social Justice Index 2017) το ίδρυμα Bertselsman κατατάσσει την Ελλάδα 28η (σε σύνολο 28 ευρωπαϊκών κρατών) στον τομέα της «κοινωνικής δικαιοσύνης» (social justice).

Μία δυστοπική πραγματικότητα «καστοποίησης» της ελληνικής κοινωνίας (εκ της ινδικής κάστας) με εμφανή την γραμμική σχέση μεταξύ του διαγενεακού καταμερισμού του πλούτου. Παιδιά πλούσιων γονιών γίνονται πλούσια και παιδιά φτωχών γονιών παραμένουν φτωχά. Μηδενική κοινωνική κινητικότητα.

Ο ΟΟΣΑ στο «The Legatum Prosperity Index 2018 κατατάσσει την Ελλάδα

102η παγκοσμίως στον τομέα «economic quality» (πίσω από την Γκάνα, την Σρι Λάνκα, την Νικαράγουα, το Μπελίζ, το Μπακγλανντές κοκ),
80η στην κατηγορία «business environment» (πίσω από την Ναμίμπια, την Μογγολία, την Μποτσουάνα κοκ),
54η στην κατηγορία «governance» (πίσω από το Τρινιντάντ, Ρουάντα κοκ) ,
70η στην κατηγορία «personal freedom» (πίσω από την Αλβανία, Κολομβία, Δομινικανή Δημοκρατία κοκ),
131η στην κατηγορία «social capital» (πίσω από την Τανζανία, Σιέρα Λεόνε, Κονγκό, Αιθιοπία κοκ),
48η στην κατηγορία «safety and security» (πίσω από το Μαυροβούνιο, τα Σκόπια, το Μαρόκο),
59η στην κατηγορία «education» (πίσω από το Καζακστάν, Κιργιστάν, Βιετνάμ κοκ)

Και τώρα, κοιτάξτε γύρω σας να δείτε ποιες οι εναλλακτικές σας. Ένα ρίγος τρόμου θα σας κυριεύσει αν συνειδητοποιήσετε ποια είναι τα ηγετικά πρόσωπα και της αριστεράς και του πολιτικού μας συστήματος στο σύνολό του.

Για την σημερινή ημέρα σας χαρίζω αυτό το τραγούδι της όμορφης Ιταλίδας από το μπαλκόνι της. Δεν χρειάζεται να είμαι κομμουνιστής για να παραδεχτώ ένα πράγμα:

Το τραγούδι λέει την αλήθεια Avanti o popolo

Καλή εργατική Πρωτομαγιά

 

 

https://www.hereticalideas.gr/2020/05/kali-ergatiki-protomagia.html