Τι άλλο περιμένουμε;

Τι άλλο περιμένουμε;


του Θεμιστοκλή Συμβουλόπουλου

Αναμένοντας εγκλωβισμένη η κυβέρνηση τις αποφάσεις του Eurogroup για χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής έτσι ώστε να ενισχυθούν τα συστήματα υγείας και να ανακοπεί η κατάρρευση της οικονομίας της χώρας και της ΕΕ, απλά συνεχίζει να εγκληματεί, αφαιρώντας οικειοθελώς, το «ανωτέρας βίας» δικαίωμα και υποχρέωση της σε επιτελικό σχέδιο εθνικής στρατηγικής, που θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις σοβαρής ανάσχεσης της τερατώδους κρίσης.

Σχέδιο εθνικής στρατηγικής, που κάθε χώρα και πολύ περισσότερο η Ελλάδα, αναγκαστικά πρέπει να εφαρμόσει, τελείως έξω από τους κανόνες του ζουρλομανδύα της ΕΕ και της ευρωζώνης. Γιατί ό,τι και να αποφασίσει σήμερα το διευθυντήριο, δεν μπορεί να καλύψει καταλυτικά τις ιδιαίτερες αδυναμίες και τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά των επιτακτικών αναγκών των οικονομιών κάθε κράτους-μέλους.

Όποιες κι αν είναι οι αποφάσεις, αν δεν δοθεί το δικαίωμα στις Κεντρικές Τράπεζες να κόψουν άτοκο χρήμα διοχετεύοντάς το, όχι στις τράπεζες και τις πολυεθνικές, αλλά απ’ευθείας σε μικρές επιχειρήσεις και νοικοκυριά η κρίση δεν ανακάπτεται, η κατάρρευση είναι δεδομένη. Μπορεί να γίνει αυτό στην ευρωζώνη; Ούτε με σφαίρες.

Ακόμα και αυτή την ύστατη στιγμή, οι εναλλακτικές που συζητούνται είναι η αποδέσμευση μεγάλων κονδυλίων από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας(ESM), η «άδεια» άκουσον άκουσον, σε κράτη να παρουσιάσουν μεγαλύτερα ελλείμματα στους προϋπολογισμούς τους, ασήμαντες ανακατανομές κονδυλίων του ΕΣΠΑ (37 δις), και φθηνά δάνεια με την μορφή εγγυήσεων σε μεγάλες επιχειρήσεις.

Η ΕΚΤ από την άλλη, είτε επαφίεται στην γνωστή και καταστροφική ποσοστική χαλάρωση, είτε δηλώνει δια μέσου της γυπόμορφης προέδρου της «πως δεν είναι δουλειά της ΕΚΤ να βοηθήσει τις πληγείσες από τον ιό χώρες

Ο ESM όμως, μόνο δανείζει.

Με πιστωτικές προληπτικές γραμμές για να μην χάσουν τα κράτη πρόσβαση στις αγορές. Εμείς το γνωρίσαμε στο πετσί μας τι σημαίνει αυτό, και θα το γνωρίζουμε μέχρι το 2060. Είναι αδύνατον να δώσει άτοκο χρήμα, αφού αυτόματα οι ευαγείς Αγορές θα έθεταν και τον ίδιο σε χαμηλή βαθμίδα αξιολόγησης. Ο Μάρκους Φέμπερ, που είναι ο συντονιστής οικονομικών θεμάτων της κεντροδεξιάς ομάδας, η οποία είναι και η μεγαλύτερη στο Ευρωκοινοβούλιο, ήδη δήλωσε ότι «ο ESM είναι ένα εργαλείο διαχείρισης κρίσεων και αν αποδεσμεύσουμε τα κεφάλαιά του αυτό θα έστελνε επίσης ένα μήνυμα για επικείμενη καταστροφή στις αγορές».

Για την άδεια σε μεγαλύτερα ελλείμματα στην Ελλάδα δεν γίνεται καν λόγος, αλλά μόνο για μικρότερα πλεονάσματα συνδεδεμένα προς το παρόν μόνο με τις ανάγκες του δημόσιου συστήματος υγείας. Τις οποίες και θα μας υποδείξουν βεβαίως οι Γερμανοί και οι σφουγκοκωλάριοί τους. Το τι ποσό θα είναι αυτό, δεν εξαρτάται από τις αντικειμενικές ανάγκες της χώρας, αλλά από τα συμφέροντα της βιωσιμότητας του χρέους, δηλαδή των αγορών.

Την ίδια στιγμή η Γερμανία χωρίς να περιμένει κανένα eurogroup και τις αποφάσεις του έχει ήδη ανακοινώσει τη διάθεση ενός μυθώδους ποσού μισού τρις € για τη στήριξη της γερμανικής οικονομίας, τη στιγμή που η Ε.Ε ανακοίνωσε ότι διαθέτει μόλις 37 δις € για το σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών!

Δεν είναι απλά αδιανόητο αλλά σκόπιμα εγκληματικό σε τέτοιου μεγέθους κρίσεις, που στην περίπτωση της χώρας είναι πολυεπίπεδη λόγω και της θρασύτητας της Τουρκίας, να συνεχίζει η άρχουσα τάξη και η πολιτική ελίτ να παραδίδει στο έλεος ξένων εχθρικών κι αλλότριων, δυτικών υπερεθνικών δυνάμεων που δουλεύουν για την Γερμανία, τις Αγορές και την Τουρκία, τις τύχες του λαού και της χώρας.

Εθνικό στρατηγικό σχέδιο, Plan A, για την χώρα, είναι να εφαρμόσει αυτοδύναμους τρόπους απεγκλωβισμού από τις δεσμεύσεις και τους χαλκάδες που της έχουν επιβάλει. Ως πρώτη επιτακτική κίνηση, να προχωρήσει άμεσα σε στάση πληρωμών στο χρέος, και να χρησιμοποιήσει πλεονάσματα, και μαξιλαράκια των 30 δις σε άμεση ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας και ενίσχυση των νοικοκυριών με απ’ ευθείας χρήμα στους λογαριασμούς. Να στηρίξει την ζήτηση.

Αντί να παρακαλά, των εξωχώριων συμφερόντων ελληνικό τραπεζικό σύστημα να δεχθεί την παράταση των πλειστηριασμών α’ κατοικίας, να το εθνικοποιήσει και να δρομολογήσει την μετάβαση σε εθνικό κρατικό νόμισμα στηρίζοντας και ανακτώντας πρωτίστως την εσωτερική αγορά και την δημόσια επένδυση στον πρωτογενή τομέα.

Υγεία και Άμυνα βρίσκονται στην κορυφή των προτεραιοτήτων στην συγκυρία, και χωρίς αυτόνομη εθνική δημοσιονομική πολιτική δεν θωρακίζονται. Το θέμα δεν είναι τεχνικό. Είναι εξόχως πολιτικό.

Οι αυταπάτες στον λαό μας πρέπει να καταρρεύσουν, πιστεύοντας ή ελπίζοντας ότι η ΕΕ είναι σε θέση να βοηθήσει καταλυτικά σε αυτή την κρίση. Πρόκειται για ακριβώς το αντίθετο. Ο Covid 19 και η κρίση στα ελληνοτουρκικά, έρχεται να αποδείξει με πάταγο, την ανύπαρκτη αλληλεγγύη της. Η ίδια οδεύει προς την αυτοκαταστροφή της, και το να συνεχίζουμε να υποκρινόμαστε πως η Ελλάδα προστατεύει τα εξωτερικά της σύνορα, ενώ επαιτούμε χαλαρώσεις για την οικονομία την υγεία και την άμυνά μας, οδηγεί μαθηματικά στην πτώση των ερειπίων της, στα κεφάλια μας.

Τι άλλο περιμένουμε.

 

Αφήστε ένα σχόλιο