Η κυβερνητική φούσκα των αρίστων

Η κυβερνητική φούσκα των αρίστων


Λίγοι και ανίκανοι να διαχειριστούν μείζονα προβλήματα οι αστέρες του Κ. Μητσοτάκη

του Δημήτρη Μηλάκα

Χρειάστηκε μόλις ένα εξάμηνο για να φανεί η γύμνια της κυβέρνησης των αρίστων του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τις εκλογές και τις εργώδεις επικοινωνιακές προσπάθειες προβολής των έτοιμων σχεδίων για τη δημιουργία του επιτελικού κράτους, το οποίο με άριστους τεχνοκράτες θα έφερνε επενδύσεις, θα πυροδοτούσε την οικονομία, θα αποκαθιστούσε την τάξη στα Εξάρχεια, θα διευθετούσε το προσφυγικό, θα, θα, θα…

Αν σε κάτι πράγματι υπήρξε οργανωμένο το σύστημα Μητσοτάκη ήταν το επικοινωνιακό σκέλος. Με τη βοήθεια των media ο Κυριάκος Μητσοτάκης πούλησε σε μεγάλες ποσότητες (προεκλογικά και μετεκλογικά) φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Όμως τελικά, κανένα επικοινωνιακό τρικ δεν μπορεί να καλύψει την πραγματικότητα την οποία βιώνει ο κόσμος και με την οποία, όπως αποδεικνύεται, ουδεμία επαφή έχουν οι… άριστοι του πρωθυπουργού, οι οποίοι ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί ως κυβέρνηση κυκλοφορούν πια «γυμνοί» στην πολιτική πιάτσα…

Τα φούμαρα περί αποτελεσματικής κυβέρνησης άρχισαν να διαλύονται από την πρώτη στιγμή που το κυβερνητικό σχήμα ήρθε αντιμέτωπο με τα πραγματικά προβλήματα:
1.    Την οικονομία.
2.    Τα ελληνοτουρκικά.
3.    Το προσφυγικό.

«Ετσιθελικό» κράτος

Ξεκινώντας από το προσφυγικό που βρίσκεται αυτές τις μέρες στην επικαιρότητα καλό είναι να μην ξεχνάμε τον τότε καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργό Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ο οποίος με το που ανέλαβε καθήκοντα και προκειμένου να πουλήσει κι αυτός τα φύκια που του αναλογούσαν βρέθηκε στη Λέσβο.

Τότε ο άριστος Χρυσοχοΐδης με βάση το επικοινωνιακό σενάριο τα είχε βρει όλα καλά και δήλωνε εντυπωσιασμένος «από την υπευθυνότητα, τη σεμνότητα και την πληρότητα με την οποία οι εκφραστές, οι εκπρόσωποι της τοπικής κοινωνίας μετέφεραν όλο τους τον προβληματισμό για το κρίσιμο προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα στο νησί». Και αναχώρησε, σύμφωνα με τις δηλώσεις του, «με την εντύπωση, τη θετική, που αποκόμισα από την πληρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν και διαχειρίζονται οι υπηρεσίες της χώρας το προσφυγικό πρόβλημα εδώ στο νησί».

Ένα εξάμηνο αργότερα δεν πήγε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης στη Λέσβο. Έστειλε τους… ραβδούχους του να επιβάλουν το «ετσιθελικό κράτος» στους κατοίκους των ακριτικών (έχει κι αυτό τη μεγάλη του σημασία) νησιών της χώρας.

Θεωρεί, προφανώς, το επιτελείο των αρίστων (Μητσοτάκης, Χρυσοχοΐδης, Κοντολέων της ΕΥΠ και… Σία ) ότι με τα ΜΑΤ μπορεί να επιλύσει ένα πρόβλημα, του οποίου το εύρος και το βάθος ακόμη αδυνατεί να κατανοήσει, καθώς γνώμονας των κινήσεων που επιλέγει δεν είναι οι ανάγκες και δυσκολίες των ντόπιων πληθυσμών, αλλά οι οδηγίες που έρχονται απ’ έξω στη βάση συμφωνηθέντων που έχουν αποδεχτεί οι προηγούμενες κυβερνήσεις και δεν αμφισβητεί η παρούσα. Κι αν θέλουμε να συνοψίσουμε αυτές τις οδηγίες, αρκεί μια φράση: Αν και είναι ολοφάνερο ότι δεν μπορεί να σφραγιστεί η είσοδος, έχει απαγορευτεί η έξοδος από την Ελλάδα μεταναστών και προσφύγων.

Πού έχει οδηγήσει αυτή η «πολιτική προσέγγιση» των αρίστων της Ν.Δ. το βλέπουμε αυτές τις μέρες στη Λέσβο, τη Χίο και τη Σάμο…

Ικέτες του Τραμπ

Ανάλογη υποτίμηση με το προσφυγικό υπήρξε και στο θέμα των ελληνοτουρκικών από τον Κ. Μητσοτάκη και τους ειδήμονες του επιτελικού του κράτους. Όλοι αυτοί οι άριστοι πιάστηκαν στον ύπνο από την κίνηση του Ερντογάν να ορίσει ΑΟΖ με τη διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Λιβύης. Η έκπληξη ωστόσο δεν δικαιολογείται, καθώς τα τελευταία χρόνια η τουρκική πλευρά κινείται αφού προηγουμένως έχει προειδοποιήσει για τις επιδιώξεις της. Και στην προκειμένη περίπτωση η «εξαφάνιση» δικαιωμάτων σε ΑΟΖ των ελληνικών νησιών συνολικά είναι διακηρυγμένος στόχος της Άγκυρας. Έτσι λοιπόν με το Σύμφωνο Άγκυρας – Τρίπολης εξαφανίζονται από τον χάρτη νησιά όπως το Καστελόριζο, η Ρόδος, η Κάρπαθος, ακόμη και η Κρήτη.

Απέναντι σε μια πρωτοφανή στρατιωτικού τύπου κλιμάκωση από την τουρκική πλευρά (ρεκόρ όλων των εποχών σε πτήσεις πολεμικών αεροσκαφών πάνω από κατοικημένα ελληνικά νησιά, δεσμεύσεις περιοχών για ασκήσεις σε θαλάσσιες περιοχές ελληνικών συμφερόντων και απροκάλυπτες απειλές για πραγματοποίηση ερευνών σε ελληνική υφαλοκρηπίδα) ο άριστος Κ. Μητσοτάκης πήρε τη σκυτάλη από τον υμνητή του (διαβολικά καλού) Τραμπ Αλ. Τσίπρα και εναπόθεσε την ασφάλεια της χώρας στην ετεροβαρή (σε βάρος της Ελλάδας προφανώς) ελληνοαμερικανική στρατιωτική συμφωνία. Και έκτοτε, περιμένουν όλοι οι άριστοι της κυβέρνησης μαζί και εύχονται να μη σκάσει η στραβή στη… βάρδια τους.

Απάτη και ψευδαισθήσεις 

Αν, τέλος, κάτι αποδεικνύει με τον πλέον σαφή τρόπο τα φούμαρα που πούλησε το νεοφιλελεύθερο μπουλούκι του Κ. Μητσοτάκη κατά την έφοδό του στα δώματα της εξουσίας, αυτό είναι η οικονομία. Είτε επειδή γνώριζαν ότι οι υποσχέσεις είναι τζάμπα είτε επειδή πίστευαν ότι αυτοί ως δεδομένοι και προβλέψιμοι για συμμάχους και εταίρους θα αντιμετωπιστούν διαφορετικά απ’ ό,τι οι προηγούμενοι γονυπετείς ικέτες «συριζομαδούροι», θεώρησαν ότι μπορούν να διεκδικήσουν και να μοιράσουν χαμηλότερα πλεονάσματα, να υποσχεθούν ανακούφιση της μεσαίας τάξης, να προσφέρουν αυξήσεις σε συντάξεις, να περιμένουν καταιγισμό ξένων επενδύσεων…

Η κατρακύλα του ελληνικού χρηματιστηρίου κάτω από τις 800 μονάδες αυτές τις μέρες αποδεικνύει με όρους της θεοποιημένης αγοράς τους τι ακριβώς είναι και πού βρίσκεται η οικονομία (και η κυβέρνηση) της χώρας…

από το «http://www.topontiki.gr/»

 

Αφήστε ένα σχόλιο