Συντάξεις: Η μεγάλη Απάτη

Συντάξεις: Η μεγάλη Απάτη

του Σπύρου Στάλια

Ας υποθέσουμε, ότι σε μια χώρα που εκδίδει το δικό της νόμισμα, οι εργαζόμενοι που βγαίνουν στην σύνταξη, ποτέ δεν έχουν καταβάλει εισφορές για συντάξεις.

Τότε θα δημιουργηθεί πρόβλημα ελλιπούς ζήτησης. Με άλλα λόγια, θα μειωθεί η ζήτηση από αυτούς που μέχρι χθες εργαζόντουσαν και τώρα δεν εργάζονται για να δαπανήσουν. Κατά συνέπεια η χώρα, με μειωμένη ζήτηση θα οδηγηθεί σε μείωση της παραγωγής και στην αύξηση της ανεργίας.

Εν τούτοις το κράτος, αφού εκδίδει το δικό του νόμισμα, κάλλιστα μπορεί να βγει στην αγορά και να αγοράσει τα αγαθά και τις υπηρεσίες που έχουν ανάγκη οι συνταξιούχοι και να τους τα διανείμει, και έτσι να μην δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα ανεργίας ή μείωσης της παραγωγής στην οικονομία.

Με άλλα λόγια ο περιορισμός δεν είναι το χρήμα, αφού το χρήμα το εκδίδει το ίδιο το Κράτος, άλλα η δυνατότητα της οικονομίας να παράγει σε επίπεδο πλήρους απασχόλησης.

Το πρόβλημα είναι οι πραγματικοί πόροι της οικονομίας και αν αυτούς μπορεί η οικονομία να τους βάλει στην παραγωγική διαδικασία.

Κατά συνέπεια δεδομένων αυτών, οι συντάξεις είναι πάντα εγγυημένες σε ένα κράτος που εκδίδει το δικό του νόμισμα ασχέτως εισφορών.

Όπως θα έγινε αντιληπτό το παράδειγμα είχε σαν στόχο να αποδείξει ότι οι συντάξεις είναι εγγυημένες σε ένα κράτος που εκδίδει το δικό του νόμισμα όσο φτωχό και αν είναι. Βέβαια, σε όλες τις χώρες, που εκδίδουν το δικό τους νόμισμα, φυσικά καταβάλλονται εισφορές, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία του παραδείγματος, γιατί οι εισφορές καταβάλλονται για λόγους δικαιοσύνης, γιατί με βάση αυτές γίνεται η κατανομή του ΑΕΠ που προορίζεται για τους συνταξιούχους και όχι για να υπάρχει το χρήμα στο μέλλον.

Το μέρος του ΑΕΠ που προορίζεται για τους συνταξιούχους, δηλαδή πόση υγεία θα τους δώσουμε, πόσα προϊόντα καταναλωτικά, πόση διασκέδαση κτλ, αποτελούν το πραγματικό κόστος της οικονομίας και όχι το χρήμα.

Συνοψίζοντας, μια χώρα που εκδίδει το δικό της νόμισμα, που διακυμαίνεται ελεύθερα στις αγορές, κάθε μήνα θα μπορεί εγγυημένα να καταβάλει αξιοπρεπείς συντάξεις στους συνταξιούχους και να παρέχει την αναγκαία ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Οποίος σας πει ότι αυτό δεν είναι σωστό ή ανόητος είναι, ή δεν γνωρίζει το θέμα ή κάτι άλλο ιδιοτελές εξυπηρετεί.

Τι γίνεται τώρα; Εδώ η λογική με το ευρώ είναι διαφορετική. Οι Θεσμοί και τα Μνημόνια κάνουν τα πράγματα χειρότερα. Επιβάλουν στο κράτος, που θα πρέπει να μειώσει τις δαπάνες του και να αυξήσει την φορολογία, συνταγή καταστροφής, να αποταμιεύει για τους μελλοντικούς συνταξιούχους και κάνουν μελέτες για το πόσο θα πρέπει να μειωθούν και άλλο οι συντάξεις, για να έχουμε πιο πολύ χρήμα στο μέλλον, με λιγότερες απολαβές, για πιο πολλούς συνταξιούχους, ενώ ταυτόχρονα λόγω των επιπρόσθετων φορολογιών και μείωσης των κρατικών δαπανών, η ανεργία παραμένει στο 1,5 εκατ. (με τόση ανεργία ποιό ασφαλιστικό μπορεί να σταθεί) το ΑΕΠ φυτοζωεί, η χώρα έχει αποαγροτοποιηθεί και αποβιομηχανοποιηθεί και τα έλλειμμα αυξάνονται.

Έτσι αυτά που λέγονται με το αν θα κοπούν ή δεν κοπούν οι συντάξεις είναι ένα αισχρό και ανήθικο πολιτικό παιχνίδι που παίζεται στην πλάτη των απόμαχων της εργασίας.

Δυστυχώς οι Έλληνες έχουν κολλήσει με το ευρώ και δεν έχουν κατανοήσει ότι όσο η χώρα είναι στο ευρώ, η Ελληνική Κυβέρνηση ίσως θα μπορεί να βρίσκει κάποιο τρόπο πληρωμής ελαχίστων συντάξεων, αλλά καμία Ελληνική Κυβέρνηση δεν θα μπορέσει, ποτέ μα ποτέ, να εγγυηθεί την ιδία ποιότητα ζωής στους συνταξιούχος με πραγματικούς όρους και σε βάθος χρόνου και ας κάνει όσες θέλει σοφές αναλογιστικές μελέτες.

Οι Έλληνες σοβαρά πρέπει να αποφασίσουν πιά τι θέλουν.

Ευρώ και φτώχεια ή Εθνικό Νόμισμα και πρόοδο.

spyridonstalias@hotmail.com

 

 

https://www.hereticalideas.gr/2019/12/syntakseis-i-megali-apati.html