Μονόδρομος η εθνική συνεννόηση για τουρκική απειλή και προσφυγικό

του Σταύρου Χριστακόπουλου
Σχόλιο των “Αι. Ιδεών” στο τέλος του άρθρου

Σε όλη τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης και της χρεοκοπίας της χώρας μας, «τρέχουν» παράλληλα και μια σειρά άλλες κρίσεις, οι οποίες άπτονται των εθνικών θεμάτων σε όλο το εύρος τους. Διόλου απρόσμενο, αφού η εσωτερική αποδυνάμωση της χώρας και η επιδείνωση της διεθνούς θέσης της υπήρξαν άμεση συνέπεια της χρεοκοπίας. Η οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας έγινε αντιληπτή από τους γείτονες, τους συμμάχους και τους εταίρους της ως ευκαιρία για διευθετήσεις πολλών ειδών.

● Η Τουρκία αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να εξαργυρώσει την αναγνώριση των «γκρίζων ζωνών» που κατοχύρωσε με τη Συμφωνία της Μαδρίτης (Σημίτη – Ντεμιρέλ) το 1997, ύστερα από την κρίση των Ιμίων. Και επιπλέον να βάλει πόδι στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο ύστερα από την κίνηση της Κύπρου να ορίσει την ΑΟΖ της και να αρχίσει την εκμετάλλευση των ενεργειακών της πόρων.

● Η Γερμανία της Μέρκελ έδωσε το «σήμα» για προσέλκυση εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων από τη Συρία καθιστώντας την (ήδη αδύναμη να φυλάξει τα θαλάσσια σύνορά της) Ελλάδα χώρο συγκέντρωσης και διαλογής. Με τον τρόπο αυτόν έδωσε στην Τουρκία την ευκαιρία να αξιοποιήσει το προσφυγικό και μεταναστευτικό κύμα ως εργαλείο εκβιασμού της Ευρώπης και κατάλυσης των όποιων αντοχών του ελληνικού κράτους.

● Οι ΗΠΑ -ενθυμούμενες τη διπλή αποτυχία τους στο Κυπριακό με το Σχέδιο Ανάν το 2004 και στο «Μακεδονικό» με την απειλή ελληνικού βέτο στο Βουκουρέστι το 2008- θεώρησαν ότι η ώρα είναι κατάλληλη για διευθέτηση όλων των εκκρεμοτήτων που είχαν μείνει ανοιχτές στην περιοχή μας, με προτεραιότητα την αμερικανόπνευστη Συμφωνία των Πρεσπών. Σειρά έχουν το Κυπριακό, που ήδη επανεκκινεί, και η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου από Ελλάδα και Τουρκία.

Δώρα χωρίς αντίδωρα

Σε αυτό το κλίμα η Ελλάδα βρέθηκε «ζαλισμένη», αποδυναμωμένη, εξαρτημένη από τις δανειακές «ενέσεις» των Ευρωπαίων εταίρων της και, καθώς οξυνόταν η τουρκική επιθετικότητα σε όλα τα μέτωπα, αναζήτησε ισχυρότερη πρόσδεση στο αμερικανικό «άρμα».

Έτσι η κυβέρνηση Τσίπρα πήρε πάνω της με χαρακτηριστική άνεση τη Συμφωνία των Πρεσπών και έδωσε το ΟΚ για μια σειρά στρατιωτικές διευκολύνσεις στις ΗΠΑ σε ελληνικό έδαφος περιμένοντας ένα είδος εγγύησης έναντι των τουρκικών τσαμπουκάδων.

Ωστόσο η κατάληξη ήταν η… φυσιολογική: να διαπιστώσει ο (τότε) υπουργός Εθνικής Άμυνας Βαγγέλης Αποστολάκης, προς το τέλος της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ, ότι, σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύρραξης, η Ελλάδα πρέπει μόνη της να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Μια αυτονόητη διαπίστωση, η οποία επαναλαμβάνεται και σήμερα, επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, από στρατιωτικούς παράγοντες.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ η Ν.Δ. είχε ορθάνοιχτο γήπεδο για αντιπολίτευση. Συνεπώς εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο το μεταναστευτικό / προσφυγικό, επένδυσε στη Συμφωνία των Πρεσπών και με μεγάλη ευκολία αντιτάχθηκε ακόμη και στις συναντήσεις Τσίπρα – Ερντογάν αμφισβητώντας έως και τη σκοπιμότητα της διεξαγωγής τους.

Όμως ο καιρός έχει γυρίσματα και, κυρίως, το κράτος έχει συνέχεια, όπως και τα προβλήματά του:

● Το μεταναστευτικό / προσφυγικό βρέθηκε ίσως στο πιο οριακό σημείο επί κυβέρνησης της Ν.Δ., από τις αποφάσεις της οποίας θα κριθεί η πορεία του στο μέλλον: αν θα βρεθεί τρόπος ασφαλούς διαχείρισης ή θα οδηγηθούμε στην «εθνική κρίση» για την οποία προειδοποίησε ο Κώστας Καραμανλής.

● Η εφαρμογή της Συμφωνίας των Πρεσπών, από σημαία εκλογικής ευκαιρίας για την αντιπολιτευόμενη Ν.Δ., είναι πλέον στόχος της κυβέρνησής της, η οποία… απειλεί τη Βόρεια Μακεδονία για το ενδεχόμενο μη εφαρμογής της.

● Η τουρκική επιθετικότητα, με τις πλάτες του Τραμπ, κλιμακώνεται διαρκώς και τίποτε δεν δείχνει ότι θα υπάρξει αποκλιμάκωση μέχρι να βρεθεί ένας τρόπος να οδηγηθούμε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης για το σύνολο των θεμάτων που επιχειρεί να θέσει η Τουρκία.

Μονόδρομος

Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τη Ν.Δ., πάντως, είναι ότι η ελληνική κοινωνία έδειξε να την ψηφίζει, μεταξύ άλλων, ζητώντας μια περισσότερο «εθνική» στάση σε αυτά τα κρίσιμα θέματα. Και δεν θα είναι ανεκτική σε τυχόν «φάλτσα» και υποχωρήσεις. Προς τούτο είναι αποκαλυπτική μια δημοσκόπηση της εταιρείας Palmos Analysis, για λογαριασμό της ευρωομάδας της Αριστεράς, η οποία δημοσιεύθηκε στην «Αυγή» την Κυριακή 1 και την Τρίτη 3 Δεκεμβρίου. Σύμφωνα με τα ευρήματά της:

1. Στο ερώτημα για το τι θα έπρεπε να πράξει η Ελλάδα για το μεταναστευτικό / προσφυγικό ζήτημα, μόλις το 6% επιλέγει «Να ενσωματώσει όσους πρόσφυγες / μετανάστες μπορεί στην ελληνική κοινωνία». Ακόμη και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ είναι μόλις κατά 10% (βουλευτικές 2019) και 11% (ευρωεκλογές 2019) υπέρ της πολιτικής ενσωμάτωσης.

Το 26% υποδεικνύει «Να πάρει κάθε αναγκαίο μέτρο ώστε να μην μπορούν να εισέλθουν στην Ελλάδα». Και το 64% επιλέγει «Να επιδιώξει συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε οι πρόσφυγες / μετανάστες να κατανεμηθούν σε όλες τις χώρες της Ε.Ε.». Προς ποια κατεύθυνση θα αλλάξουν αυτές οι διαθέσεις, όταν γίνει σαφές ότι η ευρωπαϊκή «λύση» είναι ανέφικτη, δεν χρειάζεται πολλή φαντασία.

2. Στο ερώτημα αν «η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν ωφέλιμη για την Ελλάδα», οι επιλογές «Διαφωνώ» και «Μάλλον διαφωνώ» φτάνουν το 62% και οι απαντήσεις «Συμφωνώ» και «Μάλλον συμφωνώ» περιορίζονται στο 27%, και μάλιστα χωρίς ουσιώδεις διαφορές ανάλογα με τον τόπο κατοικίας και το μορφωτικό επίπεδο. Η απόρριψη είναι ομοιόμορφη. Ακόμη και μεταξύ των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ το ένα τρίτο εκφράζεται αρνητικά για την εν λόγω συμφωνία.

Σε αυτό το κλίμα είναι προφανώς μονόδρομος αυτό που ονομάζουμε εθνική συνεννόηση για την αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής, αλλά και για το μεταναστευτικό / προσφυγικό, το οποίο η Άγκυρα έχει πλέον εντάξει πλήρως στη στρατηγική της. Ο εύκολος λαϊκισμός έχει πλεονάσει. Το ίδιο και οι ιδεοληψίες. Ας δουν όλοι την αλήθεια κατάματα και ας αποφασίσουν επειγόντως μια εθνική στρατηγική. Η χώρα δεν μπορεί να πλέει χωρίς σαφή και συμφωνημένο προσανατολισμό. Αλλιώς πλέει ακυβέρνητη…

από το «http://www.topontiki.gr/»

Σχόλιο “Αιρετικών Ιδεών”: Θεωρούμε -έστω κι εάν κινδυνεύουμε να θεωρηθούμε “λαϊκιστές”- ότι υπάρχει στρατηγική!
Προφανώς δεν θα την χαρακτηρίζαμε “εθνική”.

Ωστόσο όλα τα φαινόμενα και τα σημεία υποδεικνύουν, ότι σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό και η ελίτ της χώρας, έχουν εδώ και χρόνια πάρει τις αποφάσεις τους. Αυτές συγκλίνουν σε μια και μοναδική κατεύθυνση. Την οριστική παράδοση της χώρας στις βουλήσεις του “ξένου παράγοντα”. Στο βαθμό που ο τελευταίος αντιλαμβάνεται ότι οφείλει να λαμβάνει υπ’ όψη του και να ικανοποιεί τις απαιτήσεις της Τουρκίας, ως μια “αυτοκρατορική” δύναμη που μετά από 2 αιώνες παρακμής επιστρέφει δυναμικά στο προσκήνιο του διεθνούς γίγνεσθαι, η εκχώρηση σ’ αυτήν θεμελιωδών δικαιωμάτων κυριαρχίας και ακεραιότητας του “προτεκτοράτου Ελλάς” αποτελεί εκ των ουκ άνευ μονόδρομος.

Το μόνο εμπόδιο σε αυτήν την εξέλιξη είναι το φρόνημα και ο πηγαίος πατριωτισμός του ελληνικού λαού. Αυτός έπρεπε να συνθλιβεί κάτω από τις “μυλόπετρες” της χρεοκρατίας και της επιβολής των μνημονίων. Το φρόνημα και ο πατριωτισμός έπρεπε να εγκλωβιστούν οριστικά στη λογική του “δεν υπάρχει εναλλακτική».

“Δεν υπάρχει εναλλακτική” στο ζήτημα της χρεοκοπίας και των παραγώγων της, που αποδυνάμωσαν έως εξαφανίσεως κάθε συντελεστή ισχύος της χώρας μας, διέρρηξαν μέσω των μνημονίων τον κοινωνικό ιστό και φτωχοποίησαν τον λαό, ενοχοποιώντας τον για όλα τα κακά του κόσμου τούτου.
“Δεν υπάρχει εναλλακτική” παρά μόνον αυτή της σταδιακής παράδοσης στις τουρκικές ορέξεις και στο εθνικό ζήτημα, που προβάλλει ξανά απειλητικά κοντά 200 χρόνια μετά την εθνική παλιγγενεσία.
Να γιατί η “Κύπρος κείται μακράν”.
Να γιατί αποδέχθηκαν τις “γκρίζες ζώνες” στο Αιγαίο με τη “Συμφωνία της Μαδρίτης”.
Να γιατί επετράπη να μετατραπεί η χώρα σε σκουπιδότοπο ανθρώπινων ψυχών στο όνομα του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης.
Να γιατί έπρεπε να σπάσει ο λαϊκός “τσαμπουκάς” με αφορμή της “Συμφωνία των Πρεσπών” και να κατηγορηθούν συλλήβδην οι Έλληνες, ως μη έχοντες μυαλό, ως ακροδεξιοί, ξενοφοβικοί, ρατσιστές και φασίστες.
Να γιατί τα win-win και τα “καζάν-καζάν” της “συνεκμετάλλευσης”.
Να γιατί το “να μην είμαστε μοναχοφάηδες”!
Να γιατί τόσα άλλα ακόμη στο όνομα του “politically correct” και της ευρωπαΐζουσας “κανονικότητας”.

Εάν όλα αυτά δεν συγκροτούν στρατηγική, σαφή και συμφωνημένο προσανατολισμό, τότε τι ακριβώς είναι;

O.K.

https://www.hereticalideas.gr/2019/12/monodromos-i-ethniki-synennoisi-gia-toyrkiki-apeili-kai-prosfygiko.html