Γερμανία και ευρώ

Γερμανία και ευρώ

του Γιάννη Κουκουφίκη

Από τις αρχές του αιώνα, η Γερμανία δεν έχει κάνει πολλά ή μάλλον δεν έχει κάνει σχεδόν τίποτα για τις άλλες οικονομίες της ευρωζώνης. Αυτό φαίνεται από μια μια σειρά γραφημάτων που η γαλλική τράπεζα επενδύσεων Natixis δημοσίευσε σε σημείωμα που έστειλε στους πελάτες της στις 23 Σεπτέμβρη του 2019 την οποία δημοσίευσε το express.

Μεταξύ του 2000 και του 2006, η χώρα υπέστη μια σκληρή εσωτερική υποτίμηση. Σ΄αυτό το διάστημα το κόστος των εισφορών εργασίας και κοινωνικής ασφάλισης σημείωσε σημαντική μείωση. Ο κύριος στόχος του Schröder ήταν η μείωση της ανεργίας στη Γερμανία, η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και η ανάκτηση του μεριδίου αγοράς σε άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ. Βοηθήθηκε από τον Peter Hartz, διευθυντικό στέλεχος της Volkswagen. Ο τελευταίος παρουσίασε μια πλήρη μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας η οποία δοκιμάστηκε κατά την περίοδο 2003-2005 και στη συνέχεια το σχέδιο εφαρμόστηκε στο σύνολό του.

Το πρώτο γράφημα (chart 1) δείχνει ότι στις αρχές του αιώνα, η Γερμανία είχε ένα σημαντικό πρόβλημα σε σύγκριση με χώρες όπως η Γαλλία και η Ισπανία, όπου το μισθολογικό κόστος ήταν μόνο ένα κλάσμα του γερμανικού μισθολογικού κόστους.

Ο Schröder αποφάσισε τότε να προβεί σε μια γενναία εσωτερική υποτίμηση της γερμανικής αγοράς εργασίας. Το κόστος εργασίας (πλήρης πορφυρή καμπύλη στο παρακάτω γράφημα 3 (chart 3) βλέπουμε να έχει μειωθεί σημαντικά μέχρι το 2008.

Η στρατηγική αυτή επιτεύχθηκε γρήγορα: εκτός από τις εξαγωγές γράφημα (chart 4Α), αυξήθηκε επίσης η βιομηχανική παραγωγή και οι επιχειρηματικές επενδύσεις.

Ωστόσο, ήταν μια μη συνεργατική στρατηγική. Ο μόνος στόχος ήταν η Γερμανία να κλέψει τα μερίδια αγοράς από άλλες χώρες της ευρωζώνης. Από το ακόλουθο γράφημα (chart 4Β) συνάγεται ότι η Γερμανία το πέτυχε με το παραπάνω. Η Γαλλία και η Ιταλία ήταν τα κύρια θύματα: πτώση των εξαγωγών, στασιμότητα των επενδύσεων και της βιομηχανικής παραγωγής.

Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και του κώλου τα εννιάμερα!

Μετά το 2012, κι αφού η Γερμανία γίνεται σούπερ ανταγωνιστική, δεν επενδύει τα εμπορικά της πλεονάσματα στη ζώνη του ευρώ αλλά κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Από το 2012, το γερμανικό εμπορικό πλεόνασμα αυξήθηκε μόνο χάρη στην αύξηση των εξαγωγών. Αλλά αυτό το πλεόνασμα δεν το δανείζει σε άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι το εξωτερικό πλεόνασμα της Γερμανίας δεν ταιριάζει με το εξωτερικό έλλειμμα άλλων χωρών της ζώνης του ευρώ γράφημα 5 (chart 5).

Η γερμανική πολιτική είναι απολύτως μη συνεργατική με την υπόλοιπη ευρωζώνη.

Από το 2012, η ​​Γερμανία επέλεξε να επενδύσει τις αποταμιεύσεις της στον υπόλοιπο κόσμο (κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες) και όχι σε άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ, όπως φαίνεται στο γράφημα 6 (chart 6), το οποίο δείχνει το ποσό αγοράς αμερικανικών κρατικών ομολόγων (σε δισ. δολάρια) που πραγματοποιήθηκε στη ζώνη του ευρώ. Συνεπώς, υπάρχει μια εντελώς μη συνεργατική γερμανική πολιτική έναντι της υπόλοιπης ζώνης του ευρώ. Η Γερμανία δεν επενδύει τις αποταμιεύσεις της στην υπόλοιπη ευρωζώνη, τις χρησιμοποιεί για τη χρηματοδότηση επενδύσεων και δημόσιων δαπανών στον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αποδυνάμωση των επενδύσεων στη ζώνη του ευρώ.

Η Γερμανία και πάλι σε μπελάδες…

Σήμερα, μετά από δύο χρυσές δεκαετίες, η Γερμανία αντιμετωπίζει και πάλι πρόβλημα. Ο δείκτης βιομηχανικής παραγωγής έχει καταρρεύσει με κυριότερη τη γερμανική παραγωγή αυτοκινήτων που αντιπροσωπεύει σχεδόν το 50% των εξαγωγών και 14% της απασχόλησης στη Γερμανία να μειώνεται συνεχώς (10% το πρώτο εξάμηνο του 2019) καθώς και μια σειρά άλλοι οικονομικοί δείκτες όπως π.χ. ο PMI στο 41,3. Ο δείκτης PMI παρέχει μια εικόνα του τομέα της βιομηχανίας και των υπηρεσιών στη ζώνη του ευρώ.

Οι οικονομολόγοι αναμένουν για άλλη μια φορά μια μη συνεργατική στάση εκ μέρους των Γερμανών. Αντί να επενδύουν τα πλεονάσματα τους στη χώρα τους (μεγάλα έργα υποδομής), φαίνεται ότι θα επιλέξουν μια νέα συλλογική μισθολογική λιτότητα όπως συνέβη το 2000-2005.

Πράγματι, μετά από χρόνια πολιτικής λιτότητας, μετά τη γερμανική επανένωση, και εμμονή με το «Null schwarze», δηλαδή με ισορροπημένο κρατικό προϋπολογισμό, η γερμανική υποδομή βρίσκεται σε ερείπια. Τα γερμανικά σχολεία και οι δρόμοι είναι συχνά αντάξια των χωρών του Τρίτου Κόσμου.

 

https://www.hereticalideas.gr/2019/11/germania-euro.html