Εισοδηματική πολιτική και σταθερότητα τιμών
του Σπύρου Στάλια
Τι σηματοδοτεί ο παραπάνω τίτλος στην ευρωζώνη κατ’ αρχήν;
Σηματοδοτεί την πολιτική που πρέπει να ακολουθήσει μια κυβέρνηση για το ύψος των μισθών, συντάξεων και άλλων κοινωνικών παροχών, έτσι ώστε οι τιμές των αγαθών και των υπηρεσιών να μένουν σταθερές και καλύτερα να μειώνονται, να μην έχουμε πληθωρισμό, και έτσι να είναι σταθερή ή ανερχόμενη η αξία του νομίσματος αλλά και η ανεργία να παραμείνει στο εκάστοτε «φυσικό της επίπεδο».
Πριν λίγο καιρό, ο απελθών πιά σούπερ Μάριο Ντράγκι εξήγγειλε ότι η ΕΚΤ, για το 2020, έχει στόχο ο πληθωρισμός στην ευρωζώνη να μην ξεπεράσει το 2%. Αν ο πληθωρισμός ξεπεράσει το 2%, τότε η ΕΚΤ θα υψώσει τα επιτόκια προκαλώντας υφεσιακό κλίμα στην οικονομία, έως ότου ο πληθωρισμός επανέλθει στο 2%.
Με άλλα λόγια η ΕΚΤ προειδοποιεί κυβερνήσεις, επιχειρήσεις και εργαζόμενους, εάν επιτρέψουν να αυξηθεί η ζήτηση μέσω της αύξησης των αμοιβών και των τιμών, τότε μια περιοριστική νομισματική πολιτική θα εφαρμοστεί με κίνδυνο απώλειας εσόδων, κερδών και θέσεων εργασίας.
Αλλά ας δούμε λίγο βαθύτερα από προέρχονται οι απειλές της «ανεξάρτητης» ΕΚΤ, έχοντας κατά νου ότι η ιδανική παγκοσμιοποίηση έχει εφαρμοστεί στην ευρωζώνη, αφού κάθε κράτος μέλος εξαρτάται από τις ορέξεις των τραπεζιτών και από τους κατόχους των κεφαλαίων.
Εκ κατασκευής το ευρώ τα κράτη της ευρωζώνης το αποκτούν είτε μέσω των εξαγωγών, είτε μέσω δανεισμού, πέραν της φορολογίας. Τι ουσιαστικά μας λέει η ΕΚΤ; Αν οι μισθοί μειωθούν, βεβαίως θα μειωθεί η κατανάλωση. Από την άλλη όμως ισχυρίζονται ότι αυξάνεται η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και άρα θα αυξηθούν οι εξαγωγές, οι επενδύσεις και τα κέρδη. Αν το θετικό γεγονός της αύξησης των επενδύσεων και των κερδών είναι μεγαλύτερο του γεγονότος της μείωσης της κατανάλωσης στο εσωτερικό, τότε έχουμε ανάπτυξη με βάση τα κέρδη (profit-led regime).
Οι μισθοί εδώ θεωρούνται κατ’ εξοχήν στοιχείο κόστους και άρα η μείωση τους θα έχει θετικό αντίκτυπο στην οικονομία ούτως ή άλλως.
Οίκοθεν νοείται εδώ ανοίγει η πύλη της ευρωτρέλλας. Έχουμε να κάνουμε με λάθος νοητική σύνθεση. Είναι αδιανόητο όλες οι χώρες της ευρωζώνης, και κατ’ επέκταση όλες οι χώρες του κόσμου, στις μεταξύ τους σχέσεις, να έχουν πλεόνασμα από τις εξαγωγές τους και να έχουν ανάπτυξη μέσω των κερδών από εξαγωγές. Δεν γίνεται αυτό, δεν εξάγουμε σε άλλο πλανητικό σύστημα, αλλά μεταξύ μας, και άλλες χώρες βραχυχρονίως θα είναι πλεονασματικές και άλλες ελλειμματικές.
Έτσι οι χώρες της ευρωζώνης, για να βρουν ευρώ, μπαίνουν σε ένα εξαντλητικό ανταγωνισμό που οδηγεί σε ισχνή ανάπτυξη ή καθόλου ανάπτυξη με σοβαρούς κινδύνους για την ευρωπαϊκή οικονομία αλλά για αυτή καθ’ αυτή την ευρωπαϊκή δημοκρατία λόγω οργανωμένης στόχευσης της μεσαίας τάξης.
Η εισοδηματική πολιτική που εισηγείται η ΕΚΤ είναι «εισοδηματική πολιτική τρόμου σε υποτελείς».
Τι σημαίνει Εισοδηματική Πολιτική για τους μετακεϋνσιανούς;
Σύμφωνα με τους μετακεϋνσιανούς, οι μισθοί δεν είναι μόνο στοιχείο κόστους, αλλά και ισχυρή πηγή ζήτησης. Αυτό το στοιχείο παντελώς ελλείπει από το υπόδειγμα της ευρωζώνης και της ΕΚΤ. Μια οικονομία κάλλιστα μπορεί να αναπτυχθεί μέσω της αύξησης του μεριδίου των μισθών στο εισόδημα (wage-led demand regime). Η αύξηση της κατανάλωσης και περαιτέρω η αύξησης των επενδύσεων, οδηγεί στην ανάπτυξη, και αυτό γιατί η οριακή ροπή προς κατανάλωση που προέρχεται από τους μισθούς είναι μεγαλύτερη από αυτή που προέρχεται από τα κέρδη.
Εδώ ξαναμπαίνει το πρόβλημα του πληθωρισμού λόγω της αύξησης των μισθών που συνεπάγεται πληθωρισμό ζήτησης. Αν υποθέσουμε ότι κοινωνικά έχουμε αποδεχθεί μια αξιοπρεπή διανομή του εισοδήματος, οι αυξήσεις που θα δίνονται ετησίως στην εργασία, ποτέ δεν θα είναι πληθωριστικές, αν ακολουθούν το βήμα της παραγωγικότητας της εργασίας. Ο κίνδυνος του πληθωρισμού εκλείπει. Πάνω σε αυτή την αρχή ένα πλήθος προτάσεων έχουν αναπτυχθεί που είναι πέραν των σκοπών αυτού του κείμενου.
Αξίζει όμως να αναφερθεί και άλλος ένας τρόπος αποφυγής του πληθωρισμού λόγο αύξησης των μισθών, στο πλαίσιο της μετακεϋνσιανής σκέψης. Το σύγχρονο κράτος πρέπει να έχει στόχο την πλήρη απασχόληση και έτσι εκ των πραγμάτων γίνεται ο έσχατος εργοδότης (αμέσως ή εμμέσως) γι’ αυτούς που δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Ορίζοντας το κράτος έναν αξιοπρεπή μισθό, στο πλαίσιο της παραγωγικότητας της οικονομίας, όχι μόνο εξαφανίζει την ανεργία αλλά ελέγχει και τον πληθωρισμό.
Είναι προφανές ότι πολιτισμένες εισοδηματικές πολιτικές μπορούν να εφαρμοστούν πέραν των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της ευρωζώνης που μας εκβαρβαρίζουν.
spyridonstalias@hotmail.com
https://www.hereticalideas.gr/2019/11/eisodimatiki-politiki-statherotita-timon.html
Αφήστε ένα σχόλιο