Δυο λόγια για τις μετακινήσεις πληθυσμών

Δυο λόγια για τις μετακινήσεις πληθυσμών

του Θανάση Παπαδημητρίου

Στο πέρασμα της ιστορίας οι μετακινήσεις πληθυσμών είναι κάτι που το συναντάμε να εμφανίζεται με διαφορετικές μορφές. Λόγοι οικονομικοί λόγοι ασφάλειας λόγοι επιβίωσης, οδηγούν είτε οικειοθελώς είτε με τη βία να αλλάζουν τόπους κατοικίας.

Ακόμα και την τακτική αλλοίωσης πληθυσμών μπορούμε να τη συναντήσουμε με διαφορετικές μορφές. Αυτό όμως που έχει σημασία για τις σύγχρονες κοινωνίες, είναι ο τρόπος με τον οποίο παρατηρούμε να διαχειρίζονται την μετακίνηση μεγάλων τμημάτων στις μέρες μας διάφορα κέντρα εξουσίας.

Κυρίως είναι δυο οι λόγοι που βλέπουμε να κυριαρχούν.

1) Ο οικονομικός που θέλει την μεταφορά εργατικών χεριών να μεταφέρονται σε νεοαποικιοκρατικά κέντρα, χώρες της μητρόπολης του άνισα δομημένου παραγωγικού συστήματος, με στόχο την καθήλωση των μισθών των και των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης.

2) Ως μέρος ενός υβριδικού πολέμου. Στόχος ή κοινωνική η εθνολογική αλλοίωση και η δημιουργία μιας υπολογίσιμης μάζας που θα μπορούσε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις συγκρότησης σε βάθος χρόνου ενός κυριαρχούμενου έθνους, μέσα στην ίδια κρατική δομή. Αυτή είναι και η περίπτωση της χώρας μας που δέχεται συστηματικά μεταφορά ομάδων από την Τουρκία επιλεγμένων θρησκευτικών πεποιθήσεων που σε ένα απώτερο μέλλον, η θρησκεία να λειτουργήσει ως συνεκτικός κρίκος.

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι η μεταφορά μεγάλων τμημάτων μέσα από τα κυκλώματα παράνομης μετακίνησης δεν έχει και στόχο την ολοκληρωτική αλλοίωση των εθνών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο καπιταλισμός ως παγκόσμιο κυρίαρχο παραγωγικό σύστημα είναι δομημένο πάνω στην άνιση παγκόσμια παραγωγική δομή του. Είναι η άνιση ανταλλαγή που δημιουργεί τα κέρδη και ορίζει τα κυρίαρχα έθνη.

Είναι κατανοητό ότι ο διαχωρισμός των εθνών σε ανώτερα και κατώτερα διατηρεί στο υποσυνείδητο των αναπτυγμένων οικονομικά λαών την έγκριση για διατήρηση της εξουσίας των κρατών τους έναντι των άλλων από τις κυρίαρχες τάξεις τους.

Με το σύμφωνο του Μαρακές στη ουσία γίνεται μια προσπάθεια να νομιμοποιηθεί η όλη διαδικασία εξαγωγής χεριών αλλά ταυτόχρονα εκτόνωσης των αντιθέσεων κοινωνικών και πολιτικών από των χωρών εξαγωγής. Μια συμφωνία που κινείται στα πλαίσια ικανοποίησης των ντόπιων απολυταρχικών καθεστώτων και των πολυεθνικών που εκμεταλλεύονται τους πόρους των χωρών της περιφέρειας.

Παράλληλα δίνει τη δυνατότητα στις χώρες προορισμού να δεχθούν όσα χέρια έχουν ανάγκη για να καλύπτουν δικές τους ανάγκες.

Στην χώρας μας όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω η μεταφορά κατά χιλιάδες δεν έρχεται να ικανοποιήσει εσωτερικές ανάγκες του Κεφαλαίου αλλά στα πλαίσια της επεκτατικής Τουρκικής πολιτικής, να προετοιμάσει τις συνθήκες για μελλοντικές κοινωνικές εκρήξεις που θα βοηθήσουν στον ακρωτηριασμό της Ελλάδας προς όφελος της Άγκυρας.

Στόχος είναι λοιπόν η δημιουργία ενός υποέθνους όπου ο συνδετικός κρίκος θα είναι το σουνιτικό Ισλάμ.

Αν θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε κάποιες βασικές αρχές, μιας και τα σύνορα πάντα είχαν και θα έχουν «περάσματα», σε μια κοινωνία όπου θέλει να προγραμματίζει, να προστατεύει τα μέλη της ενώ παράλληλα να μην χάνει τις πανανθρώπινες αξίες της, οφείλει να έχει σύνορα καλά προστατευμένα ενώ παράλληλα να είναι αρωγός σε κείνους που φεύγουν μεν από τις χώρες τους για πολιτικούς λόγους, αλλά η σκέψη τους βρίσκεται στο να γυρίσουν πίσω στη πατρίδα τους.

από το «Θέσεις»

 

https://www.hereticalideas.gr/2019/06/dyo-logia-gia-tiw-metakiniseis-plithismon.html