Μίρκα Γκίνοβα…

Μίρκα Γκίνοβα…


του Όθωνα Κουμαρέλλα

Παρατηρώ, ότι ένα κείμενο στο tvxs.gr περί των Σλαβομακεδόνων του εμφυλίου, με ειδική αναφορά στην εκτελεσθείσα Ειρήνη Γκίνη (Μίρκα Γκίνοβα), στην οποία αναφέρθηκε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη βουλή, διακινείται έντονα μεταξύ των υπερασπιστών της «Συμφωνίας των Πρεσπών», που ήδη έγινε νόμος του κράτους· και για την δικαίωση της επιλογής τους.

Αναρωτιέμαι: Πιστεύει κανείς στα σοβαρά, ότι με τη «Συμφωνία των Πρεσπών» κλείνει οριστικά το κεφάλαιο του εμφυλίου, αποκαθιστώντας δίκαιο και ισορροπίες;

Ή μήπως ανοίγει καινούργιες βαθύτερες πληγές, όχι πλέον στο όνομα του «σοσιαλισμού» αλλά για τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ;

Με βάση ποια λογική η Ελλάδα θα πρέπει να θεωρείται «κατακτήτρια» χώρα των εδαφών που απελευθέρωσε με τους Βαλκανικούς πολέμους το 1912-13 και θα πρέπει με βάση το νατοϊκό σχεδιασμό να περιέλθει στα προ του 1913 σύνορά της, δηλαδή στη Μελούνα;

Διότι αυτό ακριβώς προβλέπει πολιτικοδιπλωματικά σε γεωστρατηγικό πεδίο η «Συμφωνία των Πρεσπών», όσο κι εάν αυτό προσπαθεί να αποκρυβεί με νομικίστικους ακροβατισμούς στις διατυπώσεις των άρθρων της εν λόγω «συμφωνίας».

Θα πρέπει να είναι κάποιος εντελώς ανιστόρητος και ιδεοληπτικός, εάν όχι συνειδητός νενέκος, να μην αντιλαμβάνεται τα απολύτως προφανή και τις γεωπολιτικές επιδιώξεις της επιβολής των μνημονίων και του οικονομικού ελέγχου, εν είδει κατοχής, που επιβλήθηκε στη χώρα μας το 2010, και το γεωπολιτικό πλέον «μνημόνιο» σε πλήρη εξέλιξη.

• Με τη Θράκη και το μισό Αιγαίο να παραδίδεται -ως κατευναστικό αντάλλαγμα- στους Τούρκους (βλέπετε ούτε η θάλασσα έχει… σύνορα και οι Γερμανοί έχουν την τεχνογνωσία να εκμεταλλευτούν τον πλούτο που δεν έχουμε εμείς).

• Με την Ήπειρο στη «Μεγάλη Αλβανία» σύμφωνα με τα στρατηγικά σχέδια του Πενταγώνου και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

• Και με τη Μακεδονία (συμπεριλαμβανομένου του Αιγαιακού τμήματός της) ένα πολυεθνικό μόρφωμα, με έντονους τους εθνοτικούς ανταγωνισμούς, που θα επιτρέψουν άκοπα τα σχέδια από την εποχή Μπίσμαρκ για οριστική κάθοδο των Γερμανών στα θερμά νερά της Μεσογείου, μέσω και της πλωτοποίησης του Αξιού, ο έλεγχος του οποίου επ’ ουδενί μπορεί να αφεθεί σε σχετικά ισχυρές τοπικές κρατικές δομές, που θα μπορούσαν να συνεργάζονται, προς όφελος των λαών τους, εκτός ευρωενωσιακού και νατοϊκού πλαισίου.

Έτσι, η ανάγκη ρευστοποίησής τους κι ο δι’ αυτής απόλυτος έλεγχος, συναντά την απαίτηση των Αμερικανών για ολική περικύκλωση της Ρωσίας. Με τον δεύτερο «γιουγκοσλαβικό» πόλεμο προ των πυλών, με τους χρήσιμους ηλίθιους -τάχα προοδευτικούς- εδώ να χειροκροτούν «αγκαλία» χαριεντιζόμενοι με τον Πάιατ, που ήλθε εδώ για να ολοκληρώσει το έργο που ξεκίνησε στην Ουκρανία!

Εάν τότε Σλαβομακεδόνες και Έλληνες κομμουνιστές πάλευαν για τη μεγάλη σοσιαλιστική ιδέα, οι επίγονοί τους σήμερα γιατί ακριβώς αγωνίζονται και τι επιδιώκουν;

Δεν γνωρίζω φυσικά ποια θα ήταν η θέση της Μίρκας Γκίνοβα και πολλών από τους συντρόφους της -εάν ζούσαν σήμερα- απέναντι στην κατάπτυστη αυτή συμφωνία. Πολύ φοβάμαι όμως, ότι η θέση τους αυτή καθόλου δεν θα άρεσε στους όψιμους θαυμαστές του ΝΑΤΟ και της παγκόσμιας διακυβέρνησης….

 

Αφήστε ένα σχόλιο