Η Πολιτική Οικονομία του Ευρώ και η Δημοκρατία

Η Πολιτική Οικονομία του Ευρώ και η Δημοκρατία

του Σπύρου Στάλια

Ο Θουκυδίδης μας λέει: «μολονότι μόνο λίγοι μπορούν να σχεδιάσουν μια πολιτική, ωστόσο όλοι είμαστε ικανοί να εκφέρουμε κρίση γι’ αυτήν». Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε όλοι να κυβερνάμε, αλλά όλοι μπορούμε να κρίνουμε μια κυβέρνηση και την πολιτική της. Κατ’ αυτή την έννοια οι πολίτες είναι ένορκοι, όπως θα έλεγε και ο Καρλ Πόπερ, την ημέρα των εκλογών.
Εκείνη την ημέρα των εκλογών ο Λαός δεν νομιμοποιεί μόνον την νέα Κυβέρνηση, αλλά κρίνει την Κυβέρνηση που δίνει λόγο για το τι έκανε στο χρόνο που διοικούσε. Η πεμπτουσία της Δημοκρατίας είναι, ότι εκείνη την μέρα ο λαός, με ειρηνικό τρόπο, μπορεί να απαλλαγεί από μια πολιτική και να επιλέξει μια άλλη στην διαδικασία ολοκλήρωσης της Δημοκρατίας.
Ολοκλήρωση της Δημοκρατίας σημαίνει την υλοποίηση των πολιτικών υποχρεώσεων και δικαιωμάτων στην οικονομική σφαίρα.
Αν υποθέσουμε ότι τα παραπάνω είναι σωστά, τότε η έννοια της Δημοκρατίας, μέσα στο κράτος του ευρώ, αποκτά άλλη μορφή πολύ πιο διαφορετική από αυτή που πριν απλά περιέγραψα.
Η μέρα των εκλογών στο κράτος του ευρώ δεν έχει καμία τέτοια έννοια για τον εξής απλό λόγο.
Δεν μπορείς να απαλλαγείς από τις πολιτικές που το σύστημα υποδεικνύει. Αφού το σύστημα είναι «θεϊκό» καθ’ ότι «αιώνιο και αμετάβλητο» ή «νευτώνειος νόμος», οι πολιτικές δεν έχουν να κάνουν με τις επιθυμίες των πολιτών, άλλη με το κατά πόσο οι πολίτες θεληματικά προσαρμόζονται στις επιταγές του συστήματος. Πάσα παρεκτροπή άλλωστε από τις αρχές, αργά ή γρήγορα θα πληρωθεί αιματηρά, αφού το σύστημα μόνο του διορθώνει ότι κακό μπορεί να έχει συμβεί. Τιμωρεί την βούληση του ανθρώπου μόνο του.
Η αντίληψη αυτή οδηγεί στην ντετερμινιστική ερμηνεία της ιστορίας, που είναι ότι το χειρότερο για το ανθρώπινο πνεύμα, για τον ζωντανό άνθρωπο και για τις ανθρώπινες κοινωνίες αφού ο άνθρωπος δεν μπορεί να επέμβει στην Ιστορία.
Το σύστημα του ευρώ έχει την δική του ιεραρχία σύμφωνα μετά δόγματα του.
Στην πρώτη βαθμίδα της εξουσίας υπάρχουν οι τραπεζίτες και οι κάτοχοι κεφαλαίων που καθορίζουν την ποσότητα του χρήματος, την νομισματική πολιτική και την συναλλαγματική πολιτική. Η διαφύλαξη της αξίας του χρήματος και των κεφαλαίων είναι το μέγιστο μέλημα του συστήματος και η διαχείριση του είναι πέραν του λαού. Εξ αντικείμενου αν κάποιος σου καθορίζει τα οικονομικά, σου έχει πάρει την ζωή, σε διοικεί.
Στη δεύτερη βαθμίδα της εξουσίας είναι η γραφειοκρατία των Βρυξελλών που παρακολουθεί μαζί με τους κεντρικούς τραπεζίτες την δημοσιονομική πολιτική, αφού το κράτος είναι ένας απλός πελάτης των τραπεζών όπως ο κάθε πολίτης και η κάθε επιχείρηση. Και αυτή είναι πέραν του ελέγχου του λαού και δεν απολογείται, όπως και οι τραπεζίτες, παρά μόνο στον εαυτό της.
Στην τρίτη βαθμίδα είναι οι Κυβερνήσεις που καθήκον τους είναι να ασκούν την εισοδηματική πολιτική, με άλλα λόγια τα μεροκάματα να είναι πάντα χαμηλά και ευέλικτα, έτσι ώστε η αγορά εργασίας να είναι σε ισορροπία.
Όταν ψηφίζουμε στο κράτος του ευρώ ψηφίζουμε για μια κυβέρνηση που θα ακολουθεί τις εντολές των Τραπεζιτών και των Γραφειοκρατών.
Αυτή είναι η αιτία της αθλιότητας της πολιτικής ζωής, που όλοι οι πολιτικοί είναι μικροϋπάλληλοι, ελάχιστοι, φιλοτομαριστές και διεφθαρμένοι.
Στην τέταρτη βαθμίδα της εξουσίας είναι οι επιχειρηματίες που τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση γιατί με χαμηλά μεροκάματα θα αυξήσουν τα κέρδη τους, οι μεγάλοι ηλίθιοι του συστήματος, και τέλος
Στην πέμπτη βαθμίδα είναι οι άνθρωποι του τύπου και της τηλεόρασης υπάλληλοι των τραπεζών κατ’ ευθείαν.
Με δεδομένα τα δόγματα του συστήματος, το δίκαιο του κράτους του ευρώ πρέπει να εκφράζει το σύστημα. Με άλλα λόγια -με βάση την νομοθεσία- διαλύεται το κράτος πρόνοιας, μειώνονται οι κρατικές δαπάνες, διαλύεται η αγορά εργασίας, οι τράπεζες μένουν στο απυρόβλητο και ενώ όλα μπορεί να αλλάξουν ένα θα μένει αμετάβλητο η αξία του χρήματος και τα χρέη.
Να γιατί ξεπουλιέται η Ελλάδα, διαλύεται η αγορά εργασίας, παίρνουν τα σπίτια ενώ οι δικαστές τρέχουν να σώσουν το τομάρι τους.
Είναι ο βίαιος καπιταλισμός του ευρώ και στην βία πρέπει να αντιτάσσουμε βία.

spyridonstalias@hotmail.com

Αφήστε ένα σχόλιο