Συγχωροχάρτι στον “dayi”: Γιατί η Αθήνα του δίνει το άλλοθι και το προσωπείο που χρειάζεται;

Σκίτσο του Κυριάκου Γκούμα

του Ειδικού Συνεργάτη (από το mignatiou.com)

Η λέξη «νταής» προέρχεται από την τουρκική λέξη «dayi», και είναι συνώνυμο του καβγατζή, του παλικαρά του τσαμπουκά. Όταν έχεις έναν νταή στη γειτονιά σου, γιατί να τον καλέσεις σπίτι σου;

Είναι ένα ψυχολογικό case study…

Κάτι που πρέπει να αναλύσουν οι επιστήμονες που ερευνούν το θυμικό, τις προσλαμβάνουσες επιρροές του, και τις αντιδράσεις του σε αυτές.

Και εξηγούμαι:

Γιατί να θέλεις να δώσεις με την κίνηση σου αυτή «συγχωροχάρτι» σε κάποιον που σε έχει «βάλει στο μάτι».

Σε κατηγορεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως «κλέφτη» και ότι πολλά που κατέχεις είναι δικαιωματικά δικά του.

Και δεν σταματά εκεί. Σε απειλεί.

Ουρλιάζει ότι θα μπει στο σπίτι σου και θα πάρει όλα όσα του ανήκουν

Αρκετές φορές μάλιστα μπαίνει στην αυλή σου απρόσκλητος.

Γιατί αυτός δεν δίνει λόγο σε κανένα. Τα βάζει με θεούς και δαίμονες. Είναι ανίκητος.

Αυτή είναι η ιδεολογία του «τσαμπουκά». Θέλει να φοβάσαι και να κάνεις πάντα πίσω.

Γιατί ο τσαμπουκάς του τρέφεται μόνο από τον δικό σου φόβο. Χωρίς τον φόβο και την ανασφάλεια σου αυτός δεν υπάρχει. Και τη στιγμή που όλοι έχουν καταλάβει «τι κουμάσι είναι» και τον έχουν κάνει πέρα, εσύ τι κάνεις;

Τον καλείς για φαγητό σπίτι σου!

Χωρίς να καταλάβεις ότι σε χρησιμοποιεί για να βγει από το περιθώριο και τη χλεύη των άλλων.

Του δίνεις το άλλοθι και το προσωπείο που χρειάζεται.

Γιατί;

Μήπως ελπίζεις ότι θα αλλάξει το «χούι του» και θα σταματήσει να προκαλεί στο μέλλον;

Τι ελπίζεις να κερδίσεις;

Είναι βέβαιο ότι από την κίνηση σου αυτή εσύ δεν θα έχεις κανένα όφελος. Δεν δείχνεις ανωτερότητα και ευγένεια. Δείχνεις υποχωρητικότητα και φοβία. Του διατηρείς το πλεονέκτημα.

Αντίθετα εκείνος δείχνει στους υπόλοιπους ότι ο γείτονας του, παρά τις διαφωνίες του τον αποδέχεται και τον αναγνωρίζει και κακώς είναι απομονωμένος από τους άλλους.

Είναι μια επίσκεψη από την οποία εσύ μόνο έχεις να χάσεις και ο άλλος μόνο να κερδίσει. Και να συνεχίζει να κάνει τον παλικαρά. Γιατί τα όρια των νταήδων καθορίζονται από την ανοχή εκείνων που καταπιέζουν.