Οι καφετζούδες της “Ανάκαμψης”….
1. Είναι αλήθεια ή όχι, ότι οι πολιτικές εσωτερικής υποτίμησης που ακολουθήθηκαν στη χώρα, ήδη με την ένταξή μας στην ΟΝΕ, έχουν καταρρακώσει εισοδήματα και αξίες, χωρίς να επιτύχουν στο παραμικρό το υποτιθέμενο στόχο της αύξησης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας;
2. Τι είναι αυτό που κάνει τους αγαπητούς -κατά τα άλλα- οικονομολόγους υπερασπιστές του εθνικού νομίσματος, να επιδιώκουν, μέσω της καθιέρωσής του, νέα -αυτή τη φορά- εξωτερική υποτίμηση; Δηλαδή, γιατί εκεί που απέτυχε η εσωτερική, να επιτύχει η “εξωτερική” υποτίμηση;
3. Στην κατάσταση που βρέθηκε η εθνική μας οικονομία και περιγράφεται ακριβώς στο άρθρο, ποιο είναι το πρωτεύον ζητούμενο; Η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων στο εξωτερικό, ή μήπως η ανάκτηση της εσωτερικής αγοράς και η ανασύσταση σε νέες υγιείς βάσεις της παραγωγικής διαδικασίας στη χώρα; Μήπως χωρίς το δεύτερο και η επιζητούμενη ανταγωνιστικότητα μέσω της νομισματικής υποτίμησης, αποτελεί φληνάφημα, ως μη ευκταίος στόχος, με τα μέσα που προτείνονται;
4. Πόσο άλλο αντέχει το νοικοκυριό, αλλά και η μικρομεσαία επιχείρηση την υποτίμηση αξιών και εισοδημάτων; Κι αν είναι αλήθεια, ότι με την υποτίμηση αυτή θα φτηνύνουν τα προϊόντα μας στο εξωτερικό, στο εσωτερικό τι θα γίνει; Και πόσο αλήθεια θα γίνουν πιο φτηνά και συνεπώς ανταγωνιστικά τα ελληνικά προϊόντα, όταν για να παραχθούν εκτός από (υποτιμημένα) μεροκάματα, απαιτείται κεφαλαιουχικός εξοπλισμός (μηχανήματα, εργαλεία κτλ) που κατά κανόνα εισάγεται και θα ακριβύνει; Το ίδιο και οι πρώτες ύλες, αλλά και τα καύσιμα;
5. Γιατί να επιμένουμε σε μια μονεταριστική αντίληψη για την επίτευξη της ανταγωνιστικότητας, όταν πέραν από κάθε αμφιβολία αυτή μπορεί να επιτευχθεί ασφαλώς και χωρίς παράπλευρα αρνητικά φαινόμενα, μέσω της αύξησης της παραγωγικότητας εργασίας και πόρων;
6. Τέλος, και το κυριότερο: Πως είναι δυνατό να πάμε σε ένα εντελώς καινούργιο νόμισμα που θα κυκλοφορήσει για πρώτη φορά διεθνώς (διότι περί αυτού πρόκειται και όχι για μια επιστροφή στην παλιά δραχμή που οριστικά καταργήθηκε), ανεξάρτητα πως θα ονομαστεί αυτό, και τα χαρακτηριστικά του οποίου, μαζί και η ισοτιμία του με άλλα νομίσματα, θα αποφασιστούν από την εκδότρια αρχή, δηλαδή το ελληνικό δημόσιο, για να έλθει μετά η ίδια εκδούσα αρχή και να αλλάξει αυτά τα χαρακτηριστικά;
Δηλαδή, πως με την έκδοση και κυκλοφορία του νομίσματος θα καθοριστεί -αναγκαστικά με διοικητικό τρόπο- η ισοτιμία, θα έλθει την επαύριο η ίδια η εκδότρια αρχή να την αλλάξει; Γιατί δεν θα μπορεί να επιλέξει εξ αρχής μια ισοτιμία “βολική” για την εθνική οικονομία και να προσπαθήσει να την κρατήσει σταθερή;
Εμείς, αρνούμαστε οποιαδήποτε σκέψη για υποτίμηση του νέου εθνικού νομίσματος, εάν οψέποτε καθιερωθεί. Αυτό ούτε πρέπει, ούτε πρόκειται να υποτιμηθεί, και θα επανέλθουμε με δικό μας άρθρο.
https://www.hereticalideas.gr/2017/10/blog-post_85-3.html
Αφήστε ένα σχόλιο