Το κράτος της απόλυτης Ύβρεως

Το κράτος της απόλυτης Ύβρεως


του Θεμιστοκλή Συμβουλόπουλου

Το ότι η Ελλάδα εν πολλοίς χτίστηκε αυθαίρετα έχει τις ρίζες της στην κοτζαμπάσικη νοοτροπία του παρασιτικού πολιτικού συστήματος από καταβολής του νέου ελληνικού κράτους.

Το ότι, για να βάλει ο Έλληνας κεραμίδι στο κεφάλι του έπρεπε πάντα να του κλείσει πονηρά το μάτι η διαφθορά της πελατοκρατίας, δεν επινοήθηκε από αυτούς που σήμερα πνίγονται ή καίγονται. Από αυτούς που πάντα τελικά πληρώνανε το μάρμαρο. Ήταν η αναγκαστική εκμετάλλευση των αναγκών της κοινωνίας, από την ξενόδουλη διεφθαρμένη εξουσία.

Είναι γνωστή η αυθαιρεσία που υπάρχει στην δόμηση στο Μάτι, στην Ραφήνα, στην Χαλκιδική και αλλού. Μήπως κάθε παραδοσιακός οικισμός, χωριό και πόλη αυθαίρετα δεν οικοδομήθηκε εξ’ αρχής;

Ποτέ όμως δεν θα υπήρχε αυτή η αυθαιρεσία αν η πολιτεία δεν το επέτρεπε. Εξ’ άλλου ο εκμαυλισμός δεν εκπορεύεται ποτέ από τον εξουσιαζόμενο αλλά από τον εξουσιαστή. Γι’ αυτό , καλό είναι να σταματήσει η αισχρή και φασίζουσα απόδοση ευθυνών στον κοσμάκη που σήμερα βιάζεται και θανατώνεται με κάθε τρόπο από το επικυριαρχούμενο στους δανειστές κράτος, όσο κι αν αυτός ο κοσμάκης έχει ενδώσει χρόνια στην διαφθορά.

Ο ίδιος έχει και το μεγαλείο να το αποτινάξει, αρκεί να καταλάβει ποιός είναι ο πραγματικός εχθρός.

Πέραν τούτου, ακόμα και σε αυτές τις συνθήκες, της απόλυτης στρέβλωσης και αυθαιρεσίας, αυτό το κράτος της απόλυτης ύβρεως προς τον πολίτη διαχρονικά, δεν όφειλε να κατηγορεί τους πολίτες που πήγαν να χτίσουν αυθαίρετα προκειμένου να καλύψει την δική του αναλγησία, αλλά να λάβει υπ’ όψη του την στρεβλότητα και να κόψει τον κώ… του να διαχειριστεί τις κρίσεις που το ίδιο οικοδόμησε.

Η παντελής έλλειψη πρόνοιας, τα ματωμένα πλεονάσματα που οδήγησαν σε κατάρρευση την πολιτική προστασία, άρα και κάθε δυνατότητα ουσιαστικού συντονισμού είναι το έγκλημα και σε αυτό δολοφόνος δεν υπήρξε η αυθαιρεσία, παρά μόνο σαν δευτερογενής συμπληρωματικός παράγοντας. Δολοφόνος είναι η κυβέρνηση, η κάθε κυβέρνηση που έχει στα χέρια της τις τύχες αυτού του λαού και θύτες και θύματα, όλοι εμείς που επιτρέπουμε σε μια παρέα αγυρτών να μας θανατώνουν.

Η ανώμαλη παρέα που μέρος της βγήκε εχτές να δώσει συνέντευξη τύπου υπερηφανευόμενη για του 83+ νεκρούς επιβεβαίωσε την προστυχιά της δίνοντας το χρονικό εξέλιξη της πυρκαγιάς αλλά δεν είπε ότι: Από τις 16:20 (δικές της οι ώρες) που εμφανίστηκε η πρώτη εστία φωτιάς λίγο πριν την Νταού Πεντέλης μέχρι τις 17:50 που έφτασε στο Λείριο ίδρυμα, στις παρυφές του Νέου Βουτζά, διανύθηκε μιάμιση ώρα χρόνος.

Χρόνος υπεραρκετός για να καταπολεμηθεί η φωτιά εν τη γενέσει της και πριν φτάσει στον Βουτζά. Να σημειώσουμε οτι από τις 16:30, δηλαδή σχεδόν ακαριαία, ελικόπτερο κατέφθασε στην περιοχή και επόπτευε την εξέλιξη. Δεν είδαν την πορεία της; Δεν έβλεπαν από που φυσά ο άνεμος; Δεν ειδοποίησαν το κέντρο πυροσβεστικής και τους αρμόδιους φορείς; Λέτε να μην έστειλαν σήμα ότι εδώ χρειάζονται περισσότερα εναέρια μέσα; Και βέβαια θα το έκαναν.

Το 1ο όμως Καναντέρ, έφτασε μετά από 2 και πλέον ώρες, όταν η φωτιά πλέον είχε μπει στον Βουτζά και στο Μάτι. Τι συνέβη; γιατί δεν ήρθαν νωρίτερα; πολύ απλά γιατί αφ’ ενός η φωτιά στην Κινέτα που κρινόταν επικίνδυνη και κρατούσε εκεί τα αεροπλάνα, αφ’ ετέρου τα μόλις 4 με 5 εναπομείναντα μάχιμα καναντέρ λόγω οικονομικής κατάστασης μη αναπλήρωσης του στόλου συνάμα με την κατάρρευση του μηχανισμού πολιτικής Προστασίας και του επαγόμενου συντονισμού, δεν επέτρεψε από την αρχή κανέναν σχεδιασμό. Αυτές είναι οι βασικές αιτίες που είχαμε νεκρούς.

Παράλληλα και αφού δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν τεχνικά, δεν σκέφτηκαν αυτή την μιάμιση ώρα να ειδοποιήσουν τουλάχιστον ώστε να παρθεί η πρωτοβουλία για εκκένωση της περιοχής. Όπως ακριβώς έγινε στις κατασκηνώσεις. Αυτοί που το μάθανε;

Πρόκειται για εξόφθαλμη δολοφονία. Εξ’ αμέλειας έστω, αλλά δολοφονία. Γνωρίζουν πολύ καλά τις ευθύνες τους όλοι. Γι’ αυτό εχτές βγήκαν να περηφανευτούν, περνώντας σε μια αήθη αντεπίθεση απέναντι στην κοινή λογική που μεγεθύνεται μπροστά στο δράμα του θανάτου.

Αν από το 2007 φάνηκε η υποβάθμιση των δομών της Πολιτικής Προστασίας, στα χρόνια των μνημονίων της δόθηκε η χαριστική βολή. Αν τα υπερπλεονάσματα συνιστούν αργό και βασανιστικό θάνατο για την κοινωνία, ετούτοι εδώ που τα νομοθέτησαν, δεν έχουν καμμιά αναστολή να υπερασπιστούν την πολιτική του θανάτου, την εξ’ εσπερίας εκπορευόμενη, ακόμα και όταν πεθαίνουμε στις φωτιές. Δεν υπάρχουν λόγια.

Είναι υπόλογοι, δειλοί και μικρά ανθρωπάκια. Θα έχουν την τύχη που τους αξίζει.

 

 

Αφήστε ένα σχόλιο