Ερωτήματα

Ερωτήματα

του Ανδρέα Τσιφτσιάν

Κάποτε οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε και να κάνουμε διακριτές δύο έννοιες: Δικαίωμα και δικαιωματισμός.

Ξέρουμε την διαφορά;

(Σημ. Δικαιωματισμός είναι το απεριόριστο δικαίωμα. Στην σύγχρονη αστική Δημοκρατία όμως κανένα δικαίωμα (δηλαδή καμία ελευθερία) δεν είναι απεριόριστο, διότι το δικαίωμα (ή αλλιώς η ελευθερία) του ενός σταματά πάντα εκεί που θίγεται το δικαίωμα (δηλ. η ελευθερία) ενός άλλου.

Όπως και στην διάκριση των εξουσιών ή στην διάκριση συλλογικών ή ατομικών δικαιωμάτων, έτσι και στην διάκριση των εννοιών η συζήτηση αφορά στην ποιότητα της Δημοκρατίας.

Έχω αναπτύξει σε αρθρογραφία σχετικά και μάλλον θα χρειαστεί να το ξανακάνω.

Η Δημοκρατία, ως τρόπος οργάνωσης μιας κοινωνίας εξυπηρετεί έναν συγκεκριμένο σκοπό. Τον ξέρουμε; Ποιος είναι ο σκοπός της Δημοκρατίας και με ποιόν τρόπο τον κατοχυρώνουμε;

(Σημ. Σκοπός της Δημοκρατίας είναι η ελευθερία. Η κατοχύρωση δηλαδή της ατομικής, πολιτικής και κοινωνικής ελευθερίας, ταυτόχρονα).

Το δικαίωμα (δηλαδή η ελευθερία) της διαμαρτυρίας είναι αναφαίρετο. Αυτό το δικαίωμα της διαμαρτυρίας μιας μειονοτικής ομάδας (οφείλει να) υπάρχει διότι στην αντίθετη περίπτωση η Δημοκρατία δεν θα ήταν μία συνεχής και δυναμική διαδικασία κατά την οποία μία απόφαση μπορεί να ελέγχεται, να βελτιώνεται, να αναθεωρείται, να διορθώνεται, και τελικά, ακόμη και να καταργείται. Στην Δημοκρατία όλα τελούν υπό αίρεση και αμφισβήτηση.

Αυτό το δικαίωμα της αμφισβήτησης δεν υπάρχει στον ολοκληρωτισμό. Εκεί η απόφαση είναι στατική διαδικασία, θέσφατη και μόνιμη. Δεν αμφισβητείται, δεν αλλάζει. Άρα δεν υπάρχει και λόγος να διαμαρτυρηθεί κανείς.

Η διαμαρτυρία λοιπόν είναι δικαίωμα αμφισβήτησης μιας απόφασης της πλειονότητας και ενέχει την έννοια της αντιπρότασης. Ελέγχει την «τυραννία της πλειοψηφίας», δηλαδή ελέγχει την εξουσία από τον δικό της δικαιωματισμό.

Αντιμετωπίζεται όμως ο δικαιωματισμός με δικαιωματισμό; Και ποιος ο κίνδυνος για την Δημοκρατία όταν συμβαίνει αυτό;

Η διαμαρτυρία είναι δικαίωμα. Πως τελικά εξυπηρετείται αυτό όταν αντικαθίσταται ο χαρακτήρας της άσκησης δικαιώματος από την έκφραση δικαιωματισμού;

Η απάντηση είναι απλή:

Αντικαθίσταται η τυραννία της πλειοψηφίας από την τυραννία της μειοψηφίας!

Άρα η απάντηση ανάμεσα στο δίπολο είναι πάντα η τυραννία.

Όχι η ελευθερία.
Δεν διαμαρτύρομαι, επιβάλω το δικό μου πρότυπο, του οποίου η αμφισβήτηση θεωρείται μάλιστα φασισμός!
Ο σκοπός της διαμαρτυρίας εξευτελίζεται.
Ο σκοπός της Δημοκρατίας υπονομεύεται.

ΥΓ. Έχω καταφέρει πραγματικά οι δεξιοί να με θεωρούν αριστερό και οι αριστεροί δεξιό. Είναι κατάκτηση αυτό για μένα. Η θέση μου δεν είναι «συντηρητική», είναι για μένα άκρως προοδευτική.
Δεν χαρίζω το προοδευτισμό σε δικαιωματιστές (ενίοτε δε και μηδενιστές ή εθνομηδενιστές).
Οι αριστεροί με τους οποίους συναναστρεφόμουν είχαν ήθος. Ήταν για μένα πρότυπα. Μου δίδαξαν άλλα πράγματα.

 

 

https://www.hereticalideas.gr/2020/06/erotimata.html