“Ευρωπαϊκή Ένωση”: Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν.
Τσιγκούνικα και καχεκτικά δανειστικά σχήματα 540 δισ. €, συνοδευόμενα από “ντροπαλά” και “ήπια” Μνημόνια, έρχονται να αντιμετωπίσουν τις εσφαλμένες πολιτικές, που εφαρμόζονται, για την πανδημική κρίση
του Τάσου Αναστασόπουλου
Ότι οι “Ευρωπαίοι” είναι ηλίθιοι (μιλάμε για τις ευρωπαϊκές ελίτ, τους “ευρωπαϊστές” και τα προπαγανδιστικά δημοσιογραφικά παπαγαλάκια τους, που λειτουργούν, με την τεχνική διαδικασία του τζουκ μποξ και παπαγαλίζουν, ευθύς ως πραγματοποιηθεί η ρίψη των απαραίτητων κερμάτων, μέσα στην σχισμή της υποδοχής) είναι κάτι που δεν είναι, καθόλου, άγνωστο, τουλάχιστον, σε όλους όσους διαβάζουν τα κείμενα, που δημοσιεύω, σε αυτό εδώ το μπλογκ. Είναι γνωστό, ευθύς εξ αρχής, από την εποχή της Συνθήκης του Μάαστριχτ και πολύ περισσότερο, από την εποχή της δημιουργίας της ευρωζώνης.
Τα αποτελέσματα της συνεδρίασης του Eurogroup, που έληξε, στις 9/4/2020, είναι, απολύτως, χαρακτηριστικά αυτής της επίδειξης της μικρονοϊκής και στενά, συμφεροντολογικής συλλογιστικής, που διακατέχει την πολιτική και την τεχνοκρατική γραφειοκρατία της “Ευρωπαϊκής Ένωσης”, όπως και των ηγετικών οικονομικών ελίτ αυτού του απίστευτου θεσμικού διαχειριστικού κωλοχανείου, αφού όλοι αυτοί μαζύ, δεν στάθηκαν ικανοί, ούτε να δέσουν τα κορδόνια των παπουτσιών τους. Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν.
Την ίδια στιγμή, που οι οικονομίες των χωρών της ευρωζώνης χρειάζονται κάποια (πολλά) τρισεκατομμύρια ευρώ, προκειμένου να ορθοποδήσουν και μάλιστα τα χρειάζονται, όχι μόνο -και όχι απλώς, ως ρευστότητα, στην πραγματική οικονομία, αλλά ως πραγματοποιούμενη συναθροιστική ζήτηση- ήτοι ως ενεργή κατανάλωση – η πολυδιακοπτόμενη συνεδρίαση διαρκείας κάποιων ημερών του Eurogroup κατέληξε σε μια συμφωνία, με συμβιβαστικές, μεν, αλλά και απολύτως, ανεπαρκείς αποφάσεις, οι οποίες αυτό, που πρόκειται να πράξουν, είναι το να μην αντιμετωπίσουν την τεράστια οικονομική κρίση, που φέρνουν οι εσφαλμένες πολιτικές του απότομου φρεναρίσματος της οικονομικής δραστηριότητας, που ακολούθησε η μεγάλη πλειοψηφία των ευρωπαϊκών κρατών, έναντι της πανδημίας του CoVID-2019, με τον εγκλεισμό του ενεργού πληθυσμού, στα σπίτια του.
Εννοείται ότι οι συμμετέχοντες, στο Eurogroup υπουργοί Οικονομικών έβαλαν, στην άκρη την λύση της αμοιβαιοποίησης των κρατικών χρεών των χωρών της ευρωζώνης, με την χρήση των ευρωομολόγων, παρά τους κομπασμούς της ιταλικής κυβέρνησης του Giuseppe Conte, ο οποίος, λίγο – πολύ, έπαιξε τον ρόλο, που είχε παίξει και ο Αλέξης Τσίπρας, το 2015, με την πλήρη υποταγή, στα κελεύσματα της Angela Merkel και του ευρωιερατείου.
Βέβαια, ως αποτέλεσμα, στην συγκεκριμένη περίπτωση, υπάρχει ένα συνολικό πακέτο 540 δισ. €, το οποίο αποτελείται, από ένα τρικέφαλο δανειστικό –κατά πλειοψηφία– σχήμα, με τον ESM να βρίσκεται, στον πρωταγωνιστικό ρόλο, με έναν δανεισμό 240 δισ. €, για χρηματοδότηση, έως 2% του ΑΕΠ των χωρών, που θα δανειστούν και ο οποίος δανεισμός, φυσικά, θα συνοδεύεται, από όρους, δηλαδή, από “ντροπαλά” και “ήπια” Μνημόνια, τα οποία θα προσδιορίζουν τους όρους χορήγησης αυτών των δανείων, τα οποία, ναι μεν, θα είναι χαμηλότοκα, αλλά, ως δάνεια, θα πρέπει να αποπληρωθούν και φυσικώ τω λόγω, θα επιβαρύνουν τα, ήδη, υπέρογκα χρέη των χωρών, σαν την Ελλάδα, την Ιταλία, όπως και όλων όσων προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν αυτή την πηγή και αυτή την διαδικασία δανεισμού.
Αλλά η τσιγκουνιά και η καχεκτική μιζέρια των “Ευρωπαίων” δεν σταματάει, εδώ, αφού η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) θα προβεί και αυτή, σε δανεισμό, σε εταιρείες, με χορηγήσεις, ύψους 200 δισ. €, με κρατικές εγγυήσεις 25 δισ. €, ενώ η Commission θα προβεί, σε ένα σχέδιο 100 δισ. €, για την επιδότηση των μισθών, προκειμένου να καταπολεμηθεί η ανεργία και οι ιδιωτικές εταιρείες να μπορούν να μειώνουν ώρες εργασίες, όχι, όμως, να περικόπτουν θέσεις εργασίας, με την συγκρότηση ενός ταμείου, το οποίο θα αποτελεί τον λεγόμενο μηχανισμό SURE (Support to mitigate Unemployment Risks in an Emergency).
Όπως φαίνεται, οι κυβερνήσεις των χωρών της ευρωζώνης ρίχνουν το βάρος τους, στην συνέχιση των πολιτικών της επιβράδυνσης της οικονομικής δραστηριότητας και όχι στην προσπάθεια για την ανάκαμψη των οικονομιών των χωρών της ευρωζώνης, αφού όλα αυτά τα δανειστικά και λοιπά σχήματα αυτής της μιζέρικης αύξησης της ρευστότητας (μην ξεχνάμε ότι η αμερικανική κυβέρνηση προχωρεί σε συγκεκριμένη αύξηση της πραγματικής συναθροιστικής ζήτησης, με κάποια τρισ. $ και ενώ η ιαπωνική κυβέρνηση θα διαθέσει, με την σειρά της, 1 τρισ. $, για τον ίδιο σκοπό).
Έτσι, χωρίς να πέσει χρήμα, στην πραγματική οικονομία, με μεγάλες ενεσιακές ποσότητες, που θα είναι ικανές να τονώσουν την συναθροιστική ζήτηση (την κατανάλωση), είναι δεδομένο ότι οι επιχειρήσεις δεν πρόκειται να προβούν, σε δανεισμό, με σκοπό να αυξήσουν την παραγωγή, όσο και αν θα είναι διατεθειμένη η μπατιροτραπεζοκρατία να τους δανείσει, με τα αυξημένα χρηματικά αποθέματα, που -υποτίθεται ότι- θα αποκτήσει.
Οι επιχειρηματίες θα διακρατήσουν όποιες ποσότητες χρήματος δανεισθούν, προκειμένου να σβήσουν μέρος, από τα τωρινά χρέη τους, από τις διαφορές των επιτοκίων που θα (και εάν) υπάρξουν. Και φυσικά, το ίδιο πρόκειται να πράξει και η ίδια η μπατιροτραπεζοκρατία, η οποία θα προσπαθήσει να κρατήσει το χρήμα, που θα διατεθεί, από την ΕΚΤ και την ΕΤΕπ, προκειμένου να καλύψει τα τωρινά κενά της, τα οποία είναι χαώδη.
Αλλά, για να μπορέσει να αναταχθεί η παραγωγή, είναι απαραίτητο να τονωθεί η ενεργή συναθροιστική ζήτηση. Δηλαδή, η κατανάλωση.
Και αυτό μπορεί να γίνει, μόνο, μέσα από την δραστική την, δραματικά, μεγάλη αύξηση των δημόσιων επενδύσεων. Και σε αυτήν την ενέργεια, οι “ευρωενωσιακοί” δεν είναι διατεθειμένοι να προχωρήσουν.
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια, που κρύβεται, πίσω από τις οξείες αντιδικίες και τις τσιγκουνιές, στο Eurogroup και πίσω από τις πραγματικές προθέσεις των κυβερνήσεων – με πρώτη και χειρότερη την κυβέρνηση της κ. Angela Merkel.
Ως εκ τούτου, ουδείς τους φταίει, για τα τωρινά και τα, εντός του εγγύτατου μέλλοντος, χάλια τους.
Είναι αυτό που λένε, “Μωραίνει ο Κύριος όν βούλεται απωλέσαι»…
από το «https://tassosanastassopoulos.blogspot.com/»
https://www.hereticalideas.gr/2020/04/%ce%b5europaiki-enosi-odinen-oros-kai-eteken-min.html
ΕΕ. Η ΕΕ με το Ευρώ της, γιατί δημιουργήθηκε; Εις όφελος ποιων; Μόνο εις όφελος των χωρών που παράγουν, που κατασκευάζουν, για να διακινούν τα προϊόντα τους ατελώς, χωρίς δασμούς, στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ. Και άρα εις όφελος της Γερμανίας, που παράγε τα περισσότερα.
Την οποία Γερμανία την αφήσαμε μετά τον βππ να διατηρήσει τις πολεμικές της βιομηχανίες, μετατρέποντάς τες.
Για να φτιάξει μάλιστα αυτές τις πολεμικές βιομηχανίες, με σκοπό να μας καταστρέψει, αύξησε κατά πολύ τα χρέη της.
Τα οποία χρέη τής τα χαρίσαμε, κατά τη διάσκεψη του Λονδίνου το 1953…
Θέλει πολύ …μυαλό να συνειδητοποιήσει κανείς, ότι εμείς που εισάγουμε περισσότερα από ότι εξάγουμε, θα έχουμε κάθε χρόνο έλλειμμα; Και άρα το χρέος μας (ψεύτικο ή όχι) θα αυξάνει χρόνο με το χρόνο;
Αφού δεν μπορεί η Ελλάδα να αυξήσει τα έσοδα της χώρας βάζοντας δασμούς σε ότι εισάγει, κάθε χρόνο θα λείπει χρήμα. Αφού περισσότερο χρήμα φεύγει (εισαγωγές) από αυτό που έρχεται (εξαγωγές), θα υπάρχει έλλειμμα. Και μιας και δε δημιουργούμε μόνοι μας το χρήμα, κάθε χρόνο θα αυξάνεται το χρέος.
Εξάλλου, όταν το κράτος βάζει δασμούς στα εισαγώμενα, αυξάνει την τιμή τους όσο θέλει. Με τον τρόπο αυτό μειώνεται η ζήτηση τους και άρα αυξάνεται η ζήτηση των εγχώριων προϊόντων. Έτσι αυξάνεται η εγχώρια παραγωγή.
Πρέπει να είναι κάποιος πραγματικά προδότης, για να μειώσει εσκεμμένα τα έσοδα της χώρας του…
Πως έγινε το δημόσιο χρέος της Ελλάδας 290 δις το 2009 αφού είναι γνωστό ότι το 2002 που μπήκαμε στο Ευρώ, χρωστούσαμε 155 δις;
Δηλαδή το δημόσιο χρέος μας αυξήθηκε κατά μέσον όρο 20 δις το χρόνο…
Μήπως, μόνο επειδή ίσως ήμαστε …άτυχοι, μιας και αγοράζουμε τον στρατιωτικό εξοπλισμό μας πιο ακριβά από ότι οι άλλες χώρες;
Μήπως, επειδή πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις;
Ή μήπως επειδή είχαμε πάρα πολλούς δημοσίους υπαλλήλους;
Εμείς που εισάγουμε πολύ περισσότερα από ότι εξάγουμε, τί θέλουμε σε αυτή την ΕΕ;
Έχουμε ήλιο, έχουμε θάλασσα, έχουμε όμορφα μέρη, μπορούμε να φέρνουμε τουρισμό (με όφελος όμως και στο κράτος), είμαστε διατροφικά αυτάρκης (σχεδόν, ήμασταν κάποτε αλλά μπορούμε να γίνουμε γρήγορα), έχουμε ορυκτό πλούτο.
Στην εποχή μας, στην εποχή του εύκολου δούναι και λαβείν, στην εποχή της γρήγορης μετακίνησης εμπορευμάτων και ανθρώπων, εμείς τι πραγματικά θέλουμε; Να έχουμε νόμισμα που όμως δεν ελέγχει το κράτος; Να έχουμε νόμισμα που δεν το δημιουργούμε μόνοι μας αλλά το δημιουργεί ο ιδιωτικός τραπεζικός τομέας και το δανείζει στο κράτος με επιτόκιο; Και να μπορούμε να ταξιδεύουμε σε όλη την Ευρώπη (που πλέον δεν ταξιδεύουμε) χωρίς να χρειάζεται να μετατρέπουμε αυτό το νόμισμα; Φοβόμαστε μη τυχόν και φύγουμε από αυτό το Ευρώ.
Και δεν …προτρέπω, απλά ενημερώνω.
Ενημερώνω ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να μην πηγαίνει η Ελλάδα καλά.
Επειδή δήθεν …χρωστάμε; Και πως δημιουργήθηκε το χρέος μας, επειδή πληρώναμε μισθούς και συντάξεις ή επειδή είχαμε πολλούς δημοσίους υπαλλήλους;
Πρέπει να στείλουμε στον αγύριστο και ακόμα παραπέρα τους τοκογλύφους δανειστές μας αλλά και αυτούς που μας κυβερνούν όλα αυτά τα χρόνια και μας έφεραν ως εδώ. Τότε θα επιστρέψουμε σύντομα στην ανάπτυξη. Σύντομα και σίγουρα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάει καλά η χώρα, δεν υπάρχει περίπτωση να μην ορθοποδήσουμε. Όλα τα έχουμε, δε μας λείπει τίποτε. Μπορεί να μην έχουμε βιομηχανία και τις επιχειρήσεις για να φτιάχνουμε μόνοι μας όλα τα υλικά αγαθά που καταναλώνουμε, αλλά αυτό είναι το τελευταίο. Αυτό είναι το τελευταίο, αφού η βιομηχανία που απαιτείται δημιουργείται εύκολα.
Θα γράψω τη μόνη λύση που όμως δεν την ακούμε από κανένα ΜΜΕ μας: Πρέπει να επιβάλουμε ΔΑΣΜΟΥΣ, δασμούς σε ότι εισάγει η χώρα, αφού πλέον σχεδόν μόνο εισάγουμε. Αυτό μπορεί όμως να γίνει μόνο αν είμαστε ανεξάρτητοι, αν φύγουμε από την ΕΕ.
Πώς θα «ζήσει» η Ελλάδα σαν χώρα όταν εισάγει πολύ περισσότερα από ότι εξάγει; Αναγκαστικά, για να επιβιώσει η χώρα μας (η κάθε χώρα, η κάθε επιχείρηση) τα έσοδα πρέπει να είναι μεγαλύτερα από τα έξοδα, πώς όμως θα επιβιώσουμε αφού δεν έχουμε δικαίωμα να βάλουμε δασμούς σε ότι εισάγουμε, αφού δεν μπορούμε να αυξήσουμε τα έσοδά μας με τους δασμούς;
Και μιλάμε για δασμούς πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων Ευρώ κάθε χρόνο που πλέον δεν επιτρέπεται να βάζουμε στα προϊόντα των άλλων χωρών της ευρωζώνης. Με αυτό τον τρόπο κάθε χρόνο απαιτούμε δις και άρα αυξάνουμε το “χρέος” μας.
Και να μην φοβάται κανείς την χρεοκοπία και τις κερδοσκοπικές πιέσεις.
Και αυτό επειδή με εθνικό νόμισμα το Κράτος δεν χρεοκοπεί ποτέ, δεν μπορεί να χρεοκοπήσει.
Και τις κερδοσκοπικές πιέσεις μπορούν να τις κάνουν μόνο εφόσον έχουν το νόμισμά μας. Εμείς γιατί να το δώσουμε; Εννοείται το νέο εθνικό νόμισμα.
Τέλος, δεν πρέπει κανείς να φοβάται το υπέρογκο δημόσιο χρέος μας, αφού υπάρχει το πρόσφατο παράδειγμα της Ισλανδίας. Εκεί φαίνεται το πόσο εύκολα ένα τέτοιο δήθεν χρέος δεν αποπληρώνεται και στη συνέχεια διαγράφεται αυτό από τα διεθνή δικαστήρια.
Μάλιστα τα διεθνή δικαστήρια διέγραψαν στον …Μεταξά και τα προπολεμικά χρέη της Ελλάδας (άσχετα εάν άλλοι προδότες τα αναγνώρισαν το 1962 και το 1964), αφού ο λαός έχει αξία και όχι το χρήμα.
Αυτό που επιβάλλεται να γίνει, είναι να κατηγορηθούν και να καταδικαστούν όλοι οι προδότες που μας κυβέρνησαν τόσα χρόνια, για εθνική προδοσία και άρα για εσχάτη προδοσία κατά της χώρας.
Η ποινή για την εσχάτη προδοσία είναι ισόβια φυλάκιση. αφού έχει καταργηθεί η θανατική ποινή. Η εσχάτη προδοσία ποτέ δεν παραγράφεται, ούτε με το νόμο περί …μη ευθύνης υπουργών του Βαγγέλη Τούρκογλου (νυν Ευάγγελου Βενιζέλου).
Όλα τα ξεπουλήματα που τα μηδαμινά τους έσοδα πήγαν για τους τόκους του δήθεν χρέους μας (λιμάνια, αεροδρόμια, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΟΠΑΠ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, νοσοκομεία, τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, ΕΛΒΟ, κλπ κλπ) θα επιστραφούν στο δημόσιο, μόλις αυτοί που τα έκαναν κλειστούν φυλακή για αυτές τους τις πράξεις, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα μας και σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο.
Αφού θα επρόκειτο για καταδικασθέντες από την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, προδότες.
Και οι προδοτικές πράξεις για τις οποίες καταδικάστηκαν, αίρονται.
Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, επαναλαμβάνω.