“Grexit”

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Παρακολουθώντας το πώς εξελίσσεται η δημόσια συζήτηση εν όψει εκλογών της 25ης μόνο θλίψη προκαλείται, αν όχι οργή, αφού κάθε άλλο παρά συζητείται η πραγματική κατάσταση στη χώρα, πως φτάσαμε ως εδώ, ποιοι είναι οι υπεύθυνοι και ποιο το μέλλον και η προοπτική αυτού του τόπου. Με τους ενόχους της καταστροφής στο απυρόβλητο, ουσιαστικά, να απειλούν και να τρομοκρατούν.

Η αντιπαράθεση, είτε στις ομιλίες των υποψηφίων, είτε στα δημοσιογραφικά – πολιτικά πάνελς εξαντλείται στο ποιος θα διαχειριστεί καλύτερα μια εξαιρετικά άθλια και μίζερη κατάσταση, πετώντας κατά κανόνα τη μπάλα στην εξέδρα, με ανάδειξη των μικρών και επί μέρους σε πρωτεύοντα και τη «δια ροπάλου» αποσιώπηση των κυρίαρχων και των σημαντικών.

Τα μεν κόμματα της μέχρι τώρα συγκυβέρνησης δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να αποδίδουν στο ΣΥΡΙΖΑ αυτά που δεν πιστεύει, και επ’ ουδενί θα ήθελε να κάνει, δηλαδή μονομερείς ενέργειες σε σχέση με τις δανειακές συμβάσεις και το χρέος, για να καταλήγουν πάντα στη γνωστή επωδό «και που θα βρείτε τα λεφτά;».

Προφανώς εννοούν τα χρήματα που στέρησαν από τα δημόσια συστήματα υγείας και παιδείας. Για τα χρήματα που άρπαξαν με το PSI από τα ασφαλιστικά ταμεία και τους μικροομολογιούχους, για να ταΐσουν το ακόρεστο «θηρίο» των χρηματοδοτριών τραπεζών τους. Προφανώς εννοούν τα χρήματα που στέρησαν από τους συνταξιούχους, φτάνοντάς τους σε συνθήκες επιδεινούμενης εξαθλίωσης. Προφανώς εντάσσουν σε αυτά και τα χρήματα από τη κατακόρυφη μείωση των μισθών, τα 300.000 λουκέτα μικρομεσαίων, αυτά που εξοικονομήθηκαν με τη θάλασσα των 2.000.000 -και βάλε- ανέργων.

Προφανώς εννοούν τα χρήματα που αρπάζουν από τα χαράτσια και τους καταχρηστικούς φόρους. Καταφανώς υπαινίσσονται τα χρήματα που δεν κατευθύνθηκαν ποτέ στην παραγωγή, αλλά στις τσέπες των διαπλεκόμενων μαζί τους εργολάβων και «αρχόντων» της παραπληροφόρησης και του σκοταδισμού, των γνωστών «μπαϊρακταρικών» νταβατζήδων και των «αεριτζήδων» μαφιόζων της διαπλοκής.

Προφανώς επίσης, εννοούν τα χρήματα που εξοικονομούνται από την ανυπαρξία στοιχειώδους κοινωνικής προστασίας και μέριμνας για τα εκατομμύρια των ανέργων και των φτωχοποιημένων μικρομεσαίων. Επίσης, εκείνα από τον πρόωρο θάνατο υπερηλίκων ασθενών και από τη κάθετη πτώση των γεννήσεων. Το δημογραφικό εδώ ως εργαλείο επίτευξης κερδών, αφού η ισορροπία μεταξύ θανάτων και γεννήσεων κοστίζει! Που να μιλήσουμε για αύξηση του πληθυσμού, αυτή κι αν είναι κόστος. Πολύ περισσότερο αφού η μετανάστευση ξαναγίνεται η «ευλογία» της παραδοσιακής ακροδεξιάς αντίληψης. Διακόσιοι πενήντα χιλιάδες νέοι μας στο εξωτερικό για την αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης. Όλο και κάτι δεν θα στέρξουν να στείλουν πίσω στην «πατρίδα»; Πως είναι δυνατό να μη βγάλουμε κι από τη μύγα ξύγκι; Αλλά κι οι άλλοι οι παράνομοι, οι λάθροι χρήσιμοι κι αυτοί -κι ας φτύνουν όλοι επάνω τους, κι ας έπιασε τώρα τον Σαμαρά ο πόνος- αφού και μέσω της δικιάς τους εξαθλίωσης γίνεται κι ο έλληνας ζήτουλας για ένα μεροκάματο λίγων ευρώ, χωρίς ωράριο, χωρίς ασφάλεια, χωρίς στοιχειώδεις ανθρώπινες συνθήκες.

Προφανώς δεν παραλείπουν, να εννοούν τα χρήματα που χάνονται στις ατέλειωτες μίζες, που τσεπώνουν από τα ξεπουλήματα κάθε δημόσιου περιουσιακού στοιχείου και αυτά που προσδοκούν από τη δήμευση και της περιουσίας των ιδιωτών.

Ερωτούν: «που θα βρείτε τα λεφτά;», αλλά παραλείπουν τη συνέχεια «για να συνεχιστεί το πάρτυ, εις υγείαν του κορόιδου ελληνικού λαού». Του ελληνικού λαού που τον σώζουνε δια της γενοκτονίας του.

Μιας γενοκτονίας που παραλείπουν να αναφέρουν καν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, κι όταν «στριμώχνονται» απλά εκφράζουν τη δήθεν συμπάθεια στα θύματά τους, που πρέπει κατά τ’ άλλα να τους ευγνωμονούν κατά το «σφάξε με αγά μου να αγιάσω», αφού τους έσωσαν, τους σώζουν και θα τους σώζουν στο διηνεκές από το διαβολικό «grexit».

Αλλά και οι άλλοι που για να αποφύγουν μια τοποθέτηση επί της ουσίας, βάφτισαν την καταστροφή και τη γενοκτονία ανθρωπιστική κρίση. Λες κι όλα αυτά ήταν αποτέλεσμα μιας από θεού φυσικής καταστροφής. Ένα φυσικό φαινόμενο που αντιμετωπίζεται, ως έκτακτη ανάγκη για τα «σωστικά συνεργεία» της «αριστερής» ελεημοσύνης και των συσσιτίων, που υποσχέθηκαν από τη Θεσσαλονίκη.

Οι νέοι μας «σωτήρες» ονομάζουν τη γενοκτονία ανθρωπιστική κρίση και δεν απαντούν επί της ουσίας που θα βρούνε τα λεφτά, έστω και για τα ελάχιστα που υπόσχονται. Διότι τότε θα πρέπει να βάλουν το «δάκτυλον επί του τύπου των ήλων» και να περιγράψουν την πραγματικότητα όπως αυτή είναι. Και επίσης, ότι δεν υπάρχουν πολλές εναλλακτικές στο τραπέζι. Δεν μπορεί να είσαι για πολύ καιρό «και με τον αστυφύλαξ και με το χωροφύλαξ».

Δεν μπορεί για πολύ καιρό να συγχρωτίζονται και να χαριεντίζονται στα τηλεοπτικά πάνελς με τους ίδιους που προκάλεσαν ηθελημένα και με σχέδιο την καταστροφή της χώρας.

Κάποια στιγμή, αν δεν θέλουν να γίνουν ίδιοι, πρέπει να δείξουν τους ενόχους, όχι να τους δίνουν «συγχωροχάρτια» λάθος επιλογών, λόγω λανθασμένων αντιλήψεων και ιδεολογίας, να τους καταλογίζουν μοναχά απροσδιόριστες πολιτικές ευθύνες και να τους επιτρέπουν να τους «βγαίνουν» κι από πάνω. Γιατί αυτό συμβαίνει όταν δεν θέτουν αυτοί τα ερωτήματα, δεν τους φέρνουν μπροστά στις ένοχες ευθύνες τους και δεν προδικάζουν και προετοιμάζουν για την επερχόμενη τιμωρία τους.

Δεν αρκούν αυτά -τα περί λανθασμένων αντιλήψεων και επιλογών- για το έγκλημα. Και ο κόσμος το καταλαβαίνει, ανεξάρτητα αν αισθάνεται αδύναμος να αντιδράσει και εναποθέτει στο ΣΥΡΙΖΑ τις ελπίδες του να του δώσει προοπτική και να χαράξει διαφορετική πορεία για τον ίδιο και τη χώρα.

Όμως, θα έλθει η στιγμή σύντομα -πιο σύντομα απ’ ό,τι πολλοί πιστεύουν-. όπου ο ίδιος παθητικοποιημένος σήμερα λαός, θα ζητήσει το λογαριασμό. Και θα τον ζητήσει από το ΣΥΡΙΖΑ -αν τελικά αυτός καταφέρει -παρά τις παλινωδίες του- να αναλάβει τη διακυβέρνηση-, αφού δεν φρόντισε έγκαιρα να ζητήσει ο ίδιος το λογαριασμό από τους πραγματικά υπεύθυνους και ενόχους.

Δεν το έπραξε και δεν το πράττει επειδή γνωρίζει πολύ καλά, ότι με τη διερεύνηση σε βάθος των ευθυνών και των αιτίων, για το πώς φθάσαμε ως εδώ, θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος και η δική του ιδεοληπτική εμμονή για την Ε.Ε. και το ευρώ.

Γιατί τότε θα αποκαλυφθεί σε όλες του τις εκφάνσεις, την έκταση και τις παραμέτρους το έγκλημα που συντελέστηκε μεθοδευμένα και με σχέδιο. Ότι δεν ήταν απλά σωστές επιλογές που εφαρμόστηκαν λάθος, αλλά προμελετημένη ειδεχθής συνομωσία σε βάρος ενός ολόκληρου λαού και ενός Έθνους, αλλά και εναντίον του συνόλου των λαών της Ευρώπης.

Διότι τότε θα πρέπει να εξηγήσει πως οι Έλληνες, που δούλευαν και ανασυγκρότησαν τη χώρα τους παρά τα δεινά του πολέμου και του εμφυλίου που ακολούθησε, ξαφνικά γίνανε «τεμπέληδες» και κατέστρεψαν την παραγωγική βάση που οι ίδιοι είχαν φτιάξει. Διότι τότε θα ανακαλύψουν ότι τίποτε από όλα αυτά δεν είναι από θεού και έγιναν τυχαία, αλλά ήταν μεθόδευση μιας κάστας αργυρώνητων γραφειοκρατών στις Βρυξέλλες που εξαγορασμένοι από του εξωνημένους τραπεζίτες έφτιαξαν ένα πλαίσιο τέρας, αυτό το έκτρωμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που καμιά σχέση δεν έχει με την Ευρώπη και τους λαούς της, με μόνο σκοπό την απόλυτη κυριαρχία μιας ληστοσυμμορίας αρχιμαφιόζων τραπεζιτών.

Επειδή ήταν το σύνολο των συμφωνιών, των συνθηκών, των οδηγιών, που πρόθυμα οι δικοί μας ταγοί, τσιράκια των ξένων, εισπράττοντας τεράστια προσωπικά οφέλη υπέγραφαν καταστρέφοντας σιγά – σιγά τη χώρα, με τη σταδιακή αποξήλωση κάθε παραγωγικού ιστού, φτιαγμένου με τον κόπο και τον ιδρώτα του ίδιου του λαού. Και για να τα καταφέρουν χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα, για να εξαγοράσουν, να εκμαυλίσουν, να παθητικοποιήσουν, να δημιουργήσουν προσδοκίες μιας ψεύτικης πλην απολύτου εφήμερης ευμάρειας. Και τώρα, ανενόχλητοι σχεδόν, να εκβιάζουν και να απειλούν για να συνεχίσουν το ίδιο μεγάλο φαγοπότι.

Διότι τότε, θα πρέπει να εξηγήσει, ο ΣΥΡΙΖΑ πια, πως το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε 2,5 φορές επάνω μέσα σε μόλις επτά (7) χρόνια με την ένταξή μας στην ευρωζώνη και πως οι σπατάλες, οι μίζες και οι πάσης φύσης λοβιτούρες δεν αρκούν να ερμηνεύσουν πειστικά αυτή την εκτίναξη και να παραδεχθεί, ότι η μήτρα του κακού οφείλεται σε αυτή καθ’ αυτή την ένταξή μας στην ευρωζώνη και στους κανόνες της. Σε αυτούς τους κανόνες που μας απειλούν τώρα ότι θα μας διώξουν αν τους παραβιάσουμε…

Διότι τότε θα χρειαστεί να εξηγήσει, αυτό που οι αποχωρούντες -κραυγαλέα ένοχοι- αποσιωπούν. Πως πέντε ολάκερα χρόνια απίστευτης καταστροφής και συγκαλυμμένης γενοκτονίας, που βαφτίστηκαν «θυσίες», λιτότητα και εσωτερική υποτίμηση, «μεταρρυθμίσεις» και ό,τι άλλο ηχηρό παρόμοιο, έφεραν το χρέος κατά πολύ πιο αυξημένο από το 2009. Και αν το κάνουν αυτό, τότε θα υποχρεωθούν να αναλάβουν την ευθύνη των μονομερών ενεργειών του απεγκλωβισμού της χώρας και την απελευθέρωση από το ζουρλομανδύα της ευρωένωσης.

Θα ήθελαν, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, πολύ να το αποφύγουν και να ζήσουν τον θρίαμβο της δικής τους αυτοεπιβέβαιωσης εντός του προκαθορισμένου πλαισίου, έχοντας, πρώτοι αυτοί, πεισθεί ότι δεν υπάρχει ζωή έξω από τη «σπηλιά του Πλάτωνα».

Όμως η ώρα της αλήθειας φτάνει. Για όλους Αν τελικά δεν το πράξουν, αντιλαμβανόμενοι ότι η ζωή είναι έξω από τη «σπηλιά», σπάζοντας το πλαίσιο, θα είναι το ίδιο υπόλογοι και ένοχοι μπροστά στον ελληνικό λαό και τη ιστορία, με αυτούς που σήμερα καταγγέλλουν.

Για το λόγο αυτό, ας τους δώσουμε την ευκαιρία να δοκιμάσουν. Όχι μόνο γιατί πρέπει να απαλλαγούμε οριστικά από τη ληστοσυμμορία που μας έφτασε ως εδώ. Αλλά για να τελειώνουμε επίσης οριστικά από κάθε είδους αυταπάτη. Ας τους δώσουμε λοιπόν την ευκαιρία να δοκιμάσουν αυτοδύναμοι, να καταλάβουν, να δράσουν θετικά, ή να υποχωρήσουν, προσφέροντας κι αυτοί γη και ύδωρ στους κατακτητές, έτσι για να μην υπάρχει η παραμικρή δικαιολογία, ούτε σ’ αυτούς, ούτε σ’ εμάς.

Και πίνοντας, όλοι εμείς, το πικρό ποτήρι μέχρι την τελευταία σταγόνα, να τελειώσουμε άπαξ δια παντός με τις φρούδες ελπίδες και -είτε με ΣΥΡΙΖΑ, είτε χωρίς-, να κάνουμε την ανάγκη Ιστορία…