Τώρα σκασμός

Τώρα σκασμός


του Θεμιστοκλή Συμβουλόπουλου

Αγανακτούν και καταδικάζουν οι απανταχού «δημοκράτες.»

Θα τους βρείτε στα ΜΜΕ όλης της χώρας, να οδύρονται, να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, να ανησυχούν για τον τραυματισμό της δημοκρατίας. Είναι σύσσωμο το πολιτικό σύστημα, που σπεύδει να καταδικάσει την βόμβα στο Φάληρο, ως χτύπημα στην δημοκρατία. Το «δημοκρατικό» πολιτικό σύστημα των «δημοκρατικών» κοινοβουλευτικών κομμάτων. Αυτών που στην ακατάσχετη δημοκρατικότητά τους, χρησιμοποιούν τα άνδρα της αντικειμενικής και δημοκρατικής ειδησειογραφίας, σε έναν ατέλειωτο χορό διαπλοκής και χυδαίας προπαγάνδας. Στην υπηρεσία της εξουσίας και των συμφερόντων της ολιγαρχίας.

Οι δημοσιογραφικοί οίκοι, οι ναοί του «πλουραλισμού» και της ανεξαρτησίας της είδησης, έχουν τόση σχέση με την δημοκρατία βέβαια, όσο οι οίκοι ανοχής με τα βρεφοκομεία. Δηλαδή, απολύτως καμμία.

Αλλά ποιά καλύτερη ευκαιρία, για να απλωθεί υποκριτικά η έγνοια για την δημοκρατία εκ μέρους τους;
Ποιά καλύτερη ευκαιρία, να στραφεί έντρομη η κοινή γνώμη στην τρομοκρατία των τραμπούκων, που τραυματίζει την δημοκρατία; Να ξεπλυθεί η δική τους τρομοκρατία, η καταπάτηση κάθε έννοιας δικαίου, η πρόκληση φτώχειας και ανέχειας; Να νομιμοποιηθούν τα αδιέξοδα μιας κρατικής υπόστασης εχθρού του λαού;

Ποιά καλύτερη ευκαιρία να αποδιωχθεί η δική τους ευθύνη για το προσπέρασμα των θανάτων έναντι των γεννήσεων;
Η πολιτική και τα μέτρα που επιβλήθηκαν σ’ έναν λαό που μειώθηκε κατά 320.000 σε μια οκταετία, δεν είναι τρομοκρατία; Ο εφιάλτης της απώλειας περιουσίας, της απελπισίας εμπρός από την ανεργία, δεν είναι τρομοκρατία; Η μετατροπή του πληθυσμού σε μετανάστη στην ίδια του την χώρα δεν είναι τρομοκρατία και μάλιστα διαρκής; Ή μήπως η προδιαγεγραμμένη τραγωδία στην Μάνδρα και στο Μάτι, λόγω μνημονιακής κατάρρευσης των μηχανισμών πολιτικής προστασίας, ανικανότητας κι ανευθυνότητας δεν είναι τρομοκρατία. Αυτή κι αν είναι!
Πάντως σίγουρα δεν είναι δημοκρατία.

Γι’ αυτό ας μην οδύρονται κι ας μην καταδικάζουν. Η δική τους τρομοκρατία λέγεται ανεξέλεγκτη βία της εξουσίας, είναι υποτελής στα χέρια των ξένων εντολέων της και είναι πολλά κιλά μεγαλύτερη από την εκρηκτική ύλη στο Φάληρο.

Δεν πρόκειται ούτε καν για κροκοδείλια δάκρυα. Πρόκειται για την σχέση ανάμεσα στο θύτη και το θύμα. Στον δολοφόνο που χαίρεται και ολοκληρώνεται, με τον φόβο που προκαλεί στο υποψήιο θήραμά του.

Γι΄αυτό δεν φοβούνται αυτήν την τρομοκρατία. Την επιζητούν, ενίοτε την μεθοδεύουν και κρυφά ικανοποιούν τις επιδιώξεις τους. Την παντελή αυθαιρεσία, την έλλειψη αίσθησης ασφάλειας στους πολίτες, ως μέρος της πορείας πλήρους αποδημοκρατισμού της πολιτείας. Μιας πολιτείας που αρέσκεται να ανάγει τους οίκους ανοχής της άνομης εξουσίας τους, τα μαγαζιά της προπαγάνδας της ολιγαρχίας, σε πυλώνες της δημοκρατίας τους.

Την πραγματική δημοκρατία φοβούνται! Που ως δύναμη στα χέρια του λαού, αποτελεί τον μόνο εφιάλτη τρομοκρατίας απεναντί τους. Ακριβώς όπως ο Εφιάλτης του Σοφωνίδου στα 479 π.χ., τρομοκρατούσε τους δικαστές και τους ολιγάρχες της εποχής, λίγο πριν η δημοκρατία εγκαθιδρυθεί στην αρχαία Αθήνα.

‘Οσο για τους «Λαϊκούς Αγωνιστές», την δήθεν οργάνωση που φαίνεται να βρίσκεται πίσω από την βομβιστική επίθεση, έχει τόση σχέση με τους λαϊκούς αγώνες, όσο η Πέμπτη Φάλαγγα και ο ρόλος της στην περίοδο του Ισπανικού Εμφυλίου.

 

 

Αφήστε ένα σχόλιο