Το «τσιράκι»

Το «τσιράκι»


του Περικλή Δανόπουλου

Τίποτε το πρωτότυπο σήμερα. Μια ακόμα διαπίστωση, ο Αλέξης Τσίπρας γράφει ιστορία.

Ιστορία που πρέπει να διδάσκεται στα πανεπιστήμια. Ιστορία υψηλής ποιότητας στρεψοδικίας, ιστορία πολιτικού τυχοδιωκτισμού και αριβισμού που περνά σαν θρίαμβος, ιστορία για το πως δουλεύεις τους πάντες στο εσωτερικό και το εξωτερικό.

Ο ηγέτης που συμμαχεί με τους Ισραηλινούς σφαγείς, ο ηγέτης που δίνει γη και ύδωρ, σε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ για να δημιουργούν με τις πολεμικές επιχειρήσεις τους, αλλά και με τα υπόγεια σχέδια τους, διαρκώς νέα κύματα προσφυγιάς, ο οραματιστής, αντιεθνικιστής ηγέτης σύμμαχος των φασιστοειδών του Κιέβου, υπογράφει ερήμην του λαού του το σύμφωνο μετανάστευσης.

Βάζοντας στο κέντρο του ενδιαφέροντος τους μετανάστες, που δημιουργούνται από τις πολιτικές που εξυπηρετεί, αγνοώντας προκλητικά το τι συμβαίνει στην ίδια του την χώρα, την οποία επιχειρεί να μεταλλάξει σε ένα μόρφωμα χωρίς αρχές, παραδόσεις, πολιτισμικές αναφορές, χωρίς γηγενή λαό, δίνει νέα διάσταση στην έννοια «τσιράκι».

Είναι πλέον και επίσημα, το πρόσωπο του κυνισμού και της αναλγησίας. Αυτό το χαμόγελο που στοιχειώνει πια τον λαό, αφού συνειρμικά νοιώθει πως μετά από κάθε νέο χαμόγελο, ακολουθούν νέα δεινά.

Και με κάτι τέτοιους ηγέτες, όπως και με τον ερχόμενο με φόρα Μητσοτάκη, δεν ξεμπερδεύεις ούτε με ευχολόγια, ούτε με ατελέσφορες πορείες, ούτε με κοινοβουλευτικές ονειρώξεις.

Τα γιλέκα στην Γαλλία δείχνουν τον δρόμο. Δεν είναι ανάγκη να είναι καν γιλέκα. Κάτι συμβολικό χρειάζεται, που να σηματοδοτεί συσπείρωση, ΑΠΟΦΑΣΗ και αγώνα διαρκείας.

 

 

Αφήστε ένα σχόλιο